Διάβασε και σχολιάζει η Μιλάντα Σαρικιαχίδου.
Πιάνοντας το στα χέρια σου χωρίς καν να το ξεφυλλίσεις αισθάνεσαι βαθειά θλίψη. Στο εξώφυλλο απεικονίζεται το κατεξοχήν σύμβολο της αθωότητας, το αρκουδάκι ενώ στον τίτλο διαβάζεις για ένα παιδί που δεν κατάφερε να γεννηθεί.
Και τότε αρχίζει να σου μιλά η Γυναίκα, η μέλλουσα μητέρα που καλείται να σκίσει το σαρκίο της, να ξεριζώσει τις προσδοκίες της και να πάψει να κυνηγά όνειρα.Αιτία; Η φύση της.Πόσο αντικειμενικός μπορείς να είσαι απέναντι στην ηθική;
Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο μιας και η αφηγήτρια και η ηρωίδα είναι το ίδιο πρόσωπο και το ύφος εξομολογητικό. Μια νέα γυναίκα, για την οποία δε γνωρίζουμε τίποτα, μαθαίνει για την εγκυμοσύνη της και μοιράζεται τους φόβους της. Πάντα μέσα από τις περιγραφές της εμφανίζεται ο πατέρας του παιδιού, οποίος της προτείνει χρήματα για την άμβλωση, η φίλη της η οποία την προτρέπει κι εκείνη να μην γεννήσει αυτό το παιδί, οι γονείς της οι οποίοι της συμπαραστέκονται από μακριά, το αφεντικό της που συνεχίζει να έχει απαιτήσεις και τέλος ο γιατρός της. Καλείται λοιπόν να αποφασίσει για την μοίρα του παιδιού που κυοφορεί, να το γεννήσει ή όχι.
.
Είναι μια νέα σύγχρονη γυναίκα, ανύπαντρη, άθεη καριερίστα η οποία αμφισβητεί τον θεσμό της οικογένειας και μάχεται υπέρ της προσωπικής ελευθερίας. Εκθέτει τις απόψεις και τους προβληματισμούς της καθώς κυλά η εγκυμοσύνη της. O λόγος της είναι ρεαλιστικός, ωμός, δεν ωραιοποιείται τίποτα, μας συνεπαίρνει και ζούμε μαζί της την χαρά για τις όμορφες στιγμές που θα έρθουν και ξαφνικά την λύπη για όσα θα αλλάξουν, την αγωνία του κάθε πόνου που νιώθει τα βράδια μόνη της, την φανταζόμαστε σε ένα μικρό διαμέρισμα να τριγυρνά μόνη και να μιλά στο έμβρυο της. Είναι μια γυναίκα που φοβάται, δεν ξέρει τι να κάνει, χαμένη στα πρέπει αλλά και στα θέλω. Μέχρι που η καρδιά του εμβρύου σταματά να χτυπά ενώ βρίσκεται μέσα της κι εκείνη χειρουργείται για να απαλλαγεί από το νεκρό πλέον παιδί της. Τότε ξεκινούν οι ενοχές, υψώνεται μπροστά της ένα εσωτερικό δικαστήριο.
Πρόκειται για μια ψυχογραφία με έντονα υπαρξιακά ερωτήματα, αλήθεια «Το να δίνεις ζωή, είναι όντως το πιο όμορφο δώρο που προσφέρει μια μητέρα με ανιδιοτέλεια ή μήπως πρόκειται τελικά για μια αυθαίρετη εγωιστική πράξη;».
Η Οριάνα Φαλάτσι αγγίζει θέματα και μας συνεπαίρνει με σκέψεις που καμιά γυναίκα δε θα μοιραστεί φωναχτά. Η μητέρα ίσως απλά υπακούει την διαταγή που της έδωσε το έμβρυο ανάβοντας την στάλα της ζωής, ανάμεσα τους το πιθανό θύμα είναι εκείνη.Mήπως πάλι το να επιβάλουμε την ζωή είναι υπεροψία;
¨Εδώ έξω, αντίθετα θα έχεις χίλια αφεντικά. Κι εγώ θα είμαι το πρώτο αφεντικό σου, μια και θα σου επιβάλω, άθελά μου και δίχως καν να το συνειδητοποιώ, εκείνα που για μένα είναι σωστά, αλλά όχι και για σένα¨.
Αξίζει να το διαβάσεις για να ζήσεις το ταξίδι της γυναικείας φύσης. Να ακούσεις μια γυναίκα να σου εκμυστηρεύεται όλα όσα συμβαίνουν στο μυαλό, στο σώμα και τη ζωή της. Να χαθείς μαζί της σε ένα λαβύρινθο σκέψεων και προβληματισμών, κοινωνικά πρέπει, μύχιες και κρυφές επιθυμίες, ερωτήματα για την αξία της ζωής. Δίλημμα σαιξπηρικό ¨να ζει κανείς ή να μη ζει;¨. Αξίζει να το διαβάσεις μέχρι το τέλος και να ακούσεις την φωνή του παιδιού που δε γεννήθηκε να συγχωρεί, να υπόσχεται να γεννηθεί μια άλλη φορά.
Άφησε το στην άκρη εάν διανύεις μια περίοδο άγχους και στρές και προτίμησε ένα βιβλίο να σε χαλαρώσει.
Το μυθιστόρημα της Οριάνα Φαλάτσι ¨Γράμμα σε ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ¨ χαρακτηρίστηκε πρωτοποριακό για την εποχή του και ένας αριστουργηματικός μονόλογος που καταγγέλει τον καθωσπρεπισμό. Με μεγάλη επιτυχία ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι κερδίζοντας βραβεία και εντυπώσεις. Η μαγική Ζέτα Δούκα στον μεγαλύτερο ρόλο της μέχρι τώρα πορείας της.
Το βιβλίο ολοκληρώνεται με το παρακάτω απόσπασμα: «Είσαι νεκρό. Τώρα πεθαίνω κι εγώ. Μα δεν έχει σημασία. Γιατί η ζωή δεν πεθαίνει.»
Βαθμολογία:
4,5/5
Εκδοτικός Οίκος: ΝΕΦΕΛΗ
Συγγραφέας: Οριάνα Φαλάτσι
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Σελίδες: 149
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
