Διάβασε η Ελπίδα Παναγιωτίδου και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα
Διαβάσαμε το νέο βιβλίο της Ελευθερίας Μεταξά, ένα ψυχολογικό θρίλερ για γερά νεύρα που θα μας κρατήσει συντροφιά με την περίπλοκη πλοκή του. Οπότε ξεκινάμε το διάβασμα!
Η Ελευθερία Μεταξά, απόφοιτη της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της Δραματικής σχολής Φωτιάδη αλλά και του τμήματος Δημοσιογραφίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών του ΑΝΤ1, έχει εργαστεί σαν ηθοποιός τόσο σε θεατρικές παραστάσεις, όσο και σε τηλεοπτικές σειρές. Επίσης, έχει δουλέψει και σαν δημοσιογράφος στο Δελτίο Ειδήσεων του ΑΝΤ1. Τα τελευταία χρόνια είναι συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, όπως επίσης και μεταφράστρια βιβλίων αλλά και μεταγλωττίσεων ξένων σειρών. Ακόμη, είναι μέλος της ΠΕΛ (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών). Ένα από τα προηγούμενα βιβλία της, το “Toτελευταίο ταξίδι”, κέρδισε έπαινο στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της ΠΕΛ. Άλλα μυθιστορήματα της είναι το “Όταν μιλούν τα φεγγάρια”, “Μην κοιτάξεις πίσω”, “Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια”, κ.α.
Η ιστορία ξεκινά όταν η ψυχολόγος Έλσα Γληνού παρατηρεί ένα μήνυμα γραμμένο στον θαμπό καθρέφτη ενός ξενοδοχείου. Ένα μήνυμα που καλεί σε βοήθεια και αναφέρει το όνομα του “Γύπα”, ενός περιβόητου κατά συρροή δολοφόνου που η αστυνομία αναζητά εδώ και καιρό αλλά δεν μπορεί να βρει κανένα ίχνος του. Με ποιο τρόπο μπορεί αυτό το μήνυμα στον καθρέφτη να σχετίζεται με τον κύκλο των “καταραμένων ποιητών” του 19ου αιώνα και το ποτό που σέρβιραν στους κύκλους τους; Ο ανερχόμενος συγγραφέας Βοϊων Τουρής πώς συνδέεται με τις απαγωγές και δολοφονίες νεαρών κοριτσιών; Μήπως είναι αυτός ο “Γύπας” ή μήπως ο περιβόητος δολοφόνος αντέγραψε την ιστορία του βιβλίου μόνο για να εμπλέξει τον συγγραφέα στις δολοφονίες;
Τα ερωτήματα πολλά που πρέπει να απαντήσει η Έλσα και ο αστυνομικός συνεργάτης της Μάνος Βαρσάμης, αλλά ο χρόνος δεν είναι με το μέρος τους. Όσο οι δυο τους προσπαθούν να ξεμπλέξουν το κουβάρι της υπόθεσης, ο παρανοϊκός δολοφόνος παραμένοντας πάντα στο σκοτάδι, χωρίς κανέναν ενδοιασμό ξαναχτυπά, σκορπίζοντας για μια ακόμα φορά γύρω του το χάος, το άρωμα του θανάτου αλλά και το άρωμα των τριαντάφυλλων…
Το βιβλίο σε κρατάει συνέχεια εγρήγορση(+), βάζει τον αναγνώστη στην διαδικασία να σκέφτεται συνέχεια τον πιθανό ένοχο, αφού σε κάθε κεφάλαιο υπάρχουν τόσες ανατροπές και εξελίξεις, που ο πιθανός ένοχος φαίνεται να είναι άλλος. Οι περιγραφές των χώρων και του τρόπου με τον οποίο ο δολοφόνος σκοτώνει τα θύματα του είναι πολύ γλαφυρές.
Στα αρνητικά (-), θα έβαζα το γεγονός ότι γίνονται εκτενής αναφορές σε γεγονότα τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος, με αποτέλεσμα να κουράζουν τον αναγνώστη. Κατά την γνώμη μου κάποιες αναφορές είναι περιττές. Επίσης, το βιβλίο έχει πάρα πολλές σελίδες, οπότε όσοι δυσκολεύστε με αυτό και προτιμάτε τα μικρά βιβλία που διαβάζονται γρήγορα, δεν θα σας το πρότεινα.
Συνοψίζοντας: Το βιβλίο είναι ένα καλό θρίλερ, με ωραία υπόθεση αλλά η τόσο εκτενής αναφορά των γεγονότων και η συνεχής εναλλαγή παρόντος και παρελθόντος, κουράζουν τον αναγνώστη.
Βαθμολογία: 3/5
