Οι ιστορίες αγάπης είναι οι καλύτερες. Ειδικά οι vintage. Το περιεχόμενό τους δίνει το καλύτερο θέμα. Η περιπέτειες των πρωταγωνιστών είναι εξαιρετικές, είτε ανατρεπτικές είτε όχι. Εκείνο που κερδίζει, βεβαίως, είναι το συναίσθημα. Άλλοτε βρίσκει αντίκρισμα και άλλοτε όχι. Πάντα, όμως, κερδίζει ο ρομαντισμός, ο οποίος μιλάει στην καρδιά του αναγνώστη. Υπάρχουν ιστορίες αληθινές, προσώπων σημαντικών, οι οποίες είναι ικανές να συγκλονίσουν και έχουν μείνει στην ιστορία. Τέτοια είναι η ‘’Ιστορία χωρίς όνομα: το κρυφό πάθος της Πηνελόπης Δέλτα’’, του Στέφανου Δάνδολου. Μια ιστορία θρύλος, για την οποία δεν γνωρίζουμε και πολλά.
Η Υπόθεση:
1908: Η Πηνελόπη βρίσκεται σε ένα σανατόριο της Βιέννης, για να θεραπεύσει τα ψυχολογικά προβλήματα που έχει: την απογοήτευση από τη ζωή της και τα χρόνια που θεωρεί πως έχασε και τη μελαγχολία της. Κυρίως, όμως, για να ξεχάσει τον έρωτά της με τον Ίωνα Δραγούμη. Εκείνος, την επισκέπτεται, ανατρέποντας τα δεδομένα.
1941: 33 χρόνια αργότερα, η Πηνελόπη βρίσκεται στο σπίτι της στην Κηφισιά. Καθισμένη στο σαλόνι της, παρακολουθεί τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, αναμένοντας και αγωνιώντας για τις εξελίξεις. Η οικονόμος του σπιτιού, η Μαριάνθη, θα τη βοηθήσει να ξαναθυμηθεί ολόκληρη την ιστορία της ζωής της και ειδικά τον έρωτά της, που δεν έχει σβήσει μέσα της. Ένα συμβολικό μαντήλι θα ζωντανέψει στη μνήμη της στιγμές πάθους και βαθιάς απογοήτευσης.
Οι μέρες στη Φρανκφούρτη και η καταλυτική φυσιογνωμία του δρ. Φρίντμαν, που την παρακολουθεί στην κλινική του. Οι μέρες που προσπαθούσε να χωρίσει από τον άντρα της, Στέφανο Δέλτα και να τερματίσει τη ζωή της, δυστυχισμένη σε έναν γάμο που δεν θέλει πια και απογοητευμένη από τη ζωή της. Η σύγκρουση με τον άντρα της και ο θαυμασμός της για τον Ίωνα. Οι στιγμές μαζί του, τα λόγια που αντάλλαξαν, η αλληλογραφία τους και η θέση τους. Θα προσπαθήσει να ξεφύγει από τα δεσμά της, μα θα το μετανιώσει και θα γυρίσει στον άντρα της, ο οποίος πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι θα ζήσει με μια γυναίκα που δεν τον θέλει.
Τελικά, θα αντιμετωπίσει την κατοχική απειλή, μόνο που δεν θα προλάβει τα γεγονότα…
Να το προσέξεις…
Γιατί είναι η ιστορία αγάπης δύο σημαντικών για την εποχή τους προσώπων. Παρά το τραγικό της στοιχείο, καθώς δεν ευοδώθηκε ποτέ, είναι κλασσική και αναδίνει έναν διακριτικό ρομαντισμό. Είναι άρτια δουλεμένη, με πάθος και συναίσθημα. Τα γεγονότα και τους χαρακτήρες να τοποθετούνται και να φωτίζονται προσεκτικά. Ο αφηγητής παρακολουθεί τα γεγονότα από μια εξωτερική γωνία, προσδίδοντας ουδετερότητα στις πράξεις των προσώπων. Οι περιγραφές είναι κατατοπιστικές, οι διάλογοι εξαιρετικοί και τα κεφάλαια παρουσιάζονται διαδοχικά (οι στιγμές με τον Δραγούμη, οι διαγνώσεις του δρ Φρίντμαν, οι τελευταίες στιγμές στο σπίτι της), για να αποφευχθεί η μονοτονία και να αποδοθεί ο ρεαλισμός. Δικαίως βραβευμένη.
Άστο καλύτερα…
Αν δεν αντέχεις το τραγικό και προτιμάς μόνο το αίσιο τέλος. Είναι ικανό να ψυχοπλακώσει.
Βαθμολογία:
4/5
Στέφανος Δάνδολος, Ιστορία χωρίς όνομα: το κρυφό πάθος της Πηνελόπης Δέλτα, εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2017, σσ. 344.
#ΜαριανναΜπουρουτζη
#ΣτεφανοςΔανδολος
#ΙστοριαΧωριςΟνομα
#Κουλτουρόσουπα
#kulturosupa
#ΔιαβασαμεΚαιΣχολιαζουμε
Φωτογραφικό υλικό
