«Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος»: Η μεγάλη υποκρισία!
Γράφει η γεωπόνος Πίτσα Στασινοπούλου.
Το ξέρουν δα και οι πέτρες ότι στις 5 Ιουνίου «γιορτάζει» παγκόσμια το Περιβάλλον. Από το τελευταίο πιτσιρίκι του νηπιαγωγείου μέχρι τον προχωρημένο εναλλακτικό, την ψαγμένη νοικοκυρά, τον ευαίσθητο πολιτικάντη… Και εγώ τώρα ως (ευγενής) οικολογική στήλη τί να ευχηθώ για τη γιορτή; «Χρόνια Πολλά» με υγεία και μακροημέρευση ή.. «καλά στερνά»; Και ενώ το «στερνά» είναι βέβαιο, το «καλά» παίζεται… Πολύ λίγες παγκόσμιες ημέρες –σταρ , τυγχάνουν τέτοιας προβολής και τόσων πανηγυρισμών. Κάθε 5 του Ιούνη ανά τον κόσμο, το Περιβάλλον έχει την τιμητική του με σούπερ – οικοπανηγύρια που σου φέρνουν… δάκρυα συγκίνησης από την απίστευτη οικολογική «ευαισθησία» που ξεχειλίζει από παντού! Δεν υπάρχει επίσημος, ημιεπίσημος ή ανεπίσημος φορέας που να μη θεωρεί ιερή υποχρέωση να διοργανώσει την ημέρα αυτή μια εκδήλωση για το περιβάλλον, για λόγους «ευαισθητοποίησης» και «ενημέρωσης».
Να καλέσει ας πούμε ειδικούς να αναλύσουν και να συζητήσουν για την περιβαλλοντική κρίση με ένα αδιάφορο κοινό ελάχιστων βαριεστημένων, που θα ακούσουν για χιλιοστή φορά τις ίδιες κασέτες δεκαετιών… Να προβάλλει ταινίες κάθε είδους, από καθαρά προπαγανδιστικές μέχρι δακρύβρεχτες, φοβιστικές ή ανούσιες για το περιβάλλον «που πεθαίνει»… Να οργανώσει χαριτωμένα χάπενινγκς, πάντα μέσω χορηγών, συνήθως με παιδάκια να ζωγραφίζουν με τις ώρες κατάχαμα για «ένα καθαρότερο περιβάλλον» ή να φτιάχνουν μπουχτισμένα κατασκευές από ανακυκλώσιμα ή να φυτεύουν μηχανικά σε γλαστράκια… Να καλέσει βιοκαλλιεργητές, οικοτεχνίες, συνεταιρισμούς, συλλόγους κλπ. για «έκθεση» (λέγε με πώληση) των προϊόντων τους ή επίδειξη μέσω «εργαστηρίων» της τέχνης τους (πάλι… λέγε με πώληση)… Να οργανώσει δενδροφυτεύσεις «συμβολικές» μέσα στο ντάλα καλοκαίρι και όταν φύγουν οι… κάμερες, να παρατήσει τα άμοιρα δένδρα στο έλεος του καύσωνα χωρίς στάλα πότισμα! Γιατί βέβαια πρέπει να τονίσουμε ότι τα παραπάνω δεν έχουν νόημα να γίνουν αν δεν εξασφαλιστεί η παρουσία της πολύτιμης κάμερας! Και πού να πρωτοτρέξει η έρμη μέσα στον οργασμό της εορταστικής ημέρας…
Θέλω να σε ρωτήσω σκεπτόμενε φίλε μου αναγνώστη που συμμετέχεις καλοπροαίρετα σε παρόμοιες εκδηλώσεις: Ποια ενημέρωση που σου έλειπε εισέπραξες και σε ποιο βαθμό σε ευαισθητοποίησαν όλα τα παρόμοια; Ποιο από τα δεινά του περιβάλλοντος εδώ και δυο αιώνες, σου είναι άγνωστο; Το πράσινο που σαν σταγόνα σε ωκεανό τσιμέντου, κακοποιείται βάναυσα; Το νερό που τελειώνει μαζί με το πετρέλαιο και όλους τους φυσικούς πόρους; Η μόλυνση στην ατμόσφαιρα που τη νιώθεις για τα καλά στην ανάσα σου; Τα ντουμάνια των βιομηχανιών ή τα τοξικά τους απόβλητα που έχουν νεκρώσει λίμνες, ποτάμια και θάλασσες; Ή μήπως η «ευαισθητοποίησή» σου αφορά σε ανώδυνες παρεμβάσεις, γραφικότητες, εμπορικές συναλλαγές; Όπως το να στηρίζεις την εμπορική επιχείρηση «Ανακύκλωση»… ή να καταναλώνεις «πράσινα» (προϊόντα, ενέργεια, τεχνολογία)… ή να εξοικονομείς νερό και ρεύμα λες και γεμίζεις καθημερινά την ιδιωτική σου πισίνα ή φωταγωγείς νυχθημερόν το μέγαρό σου… ή να μη πετάς πράγματα που μπορείς να ξαναχρησιμοποιήσεις, φτιάχνοντας μπιχλιμπίδια… ή να αγοράζεις πανάκριβα βιολογικά προϊόντα με λεφτά που ΔΕΝ έχεις… ή να συντηρείς το αμάξι και τον καυστήρα σου, γιατί αν δεν σου το πουν, ούτε που σου πήγαινε το μυαλό… ή να περιορίσεις την… αναπνοή σου γιατί επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με το «κακό» διοξείδιο του άνθρακα που ευθύνεται (τρομάρα τους!) για το φαινόμενο του θερμοκηπίου…
Τα πράγματα όμως φίλε μου είναι πολύ πιο σοβαρά σήμερα και οι προτεραιότητες διαφορετικές από αυτές που αφελείς γραφικοί «οικολόγοι» ή λογής επιτήδειοι παρουσιάζουν στα γιορτινά πανηγύρια τους. Τα οποία σημειωτέον, υπηρέτησα εθελοντικά για χρόνια όταν όλα φάνταζαν ειλικρινή και αγνά. Επίσης θεωρώ τις «παγκόσμιες ημέρες» μια εξαιρετική ευκαιρία για να έρχεται δυναμικά στο προσκήνιο ένα μείζον θέμα. Αρκεί οι «τιμητές» να εστιάζουν στο πραγματικό ζητούμενο χωρίς υποκρισίες για το θεαθήναι και χωρίς ύποπτες σκοπιμότητες. Μπορεί φίλε μου να χαλάω… τη σούπα, αλλά ΟΧΙ, το περιβάλλον σήμερα δεν κινδυνεύει από μεμονωμένες αστοχίες και παραλείψεις. ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΤΑΙ σίγουρα και οφείλεις να αναλάβεις την ατομική σου ευθύνη κι όλοι μαζί τη συλλογική και να επανορθώσουμε άμεσα, αλλά ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ από σένα και μένα!
Μη μασάς με τις ενοχές που σου φυτεύουν οι «έμποροι ρύπων», οι οπαδοί της «πράσινης ανάπτυξης», οι πουλημένοι της «κλιματικής αλλαγής» για τους οποίους έχω ήδη γράψει αναλυτικά σε προηγούμενο άρθρο. Δεν ευθύνεσαι εσύ και το απειροελάχιστο «προσωπικό» σου CO2, ούτε καν αυτό των βιομηχανιών για την υπερθέρμανση του πλανήτη, όταν αδιάφθοροι επιστήμονες αποδίδουν το φαινόμενο σε φυσικά αίτια. Δεν ευθύνεσαι εσύ για την εξάντληση του νερού, όταν η οικιακή κατανάλωση αφορά μόνο στο 3% της παγκόσμιας, ενώ γεωργική και βιομηχανική καλύπτουν το 97%. Δεν ευθύνεσαι επειδή δεν υιοθετείς «πράσινες» τεχνολογίες, συμβάλλοντας σε μια επιπλέον κατανάλωση νέων προϊόντων. Δεν ευθύνεσαι για τις τεράστιες οικολογικές καταστροφές βιομηχανιών, πολεμοκάπηλων, γενετιστών… Εκεί που σίγουρα ευθύνεσαι εξ ολοκλήρου, είναι για τις καθημερινές σου ΚΑΦΡΙΛΕΣ και ξέρεις καλά τί εννοώ! Και δεν χρειάζεται παραπάνω… σπατάλη με γιορτές και πανηγύρια για να σου πουν τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, παρά μόνο στοιχειώδες μυαλό! Και αν δεν το έχεις ή δεν… συγκινείσαι, να τιμωρείσαι παραδειγματικά!
Θα πρέπει όμως επιτέλους, σε κάποια «Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος», μέσα στις τόσες γραφικές και ανούσια επαναλαμβανόμενες γιορτές, κάποιοι να πουν δυνατά, έντιμα και ευθαρσώς από ΤΙ και από ΠΟΙΟΥΣ κινδυνεύει το περιβάλλον! Το ξέρουν, δεν χρειάζεται ευφυία ή έρευνα κι ας κάνουν… την πάπια, επειδή βολεύει ΟΛΟ το άψογα συνεργαζόμενο σύστημα. Και για να τελειώνουμε με τις υποκρισίες, δύο είναι οι βασικές απειλές, πέρα από την ανθρώπινη αλαζονεία: ο ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ σε παγκόσμιο επίπεδο και (επιπλέον) το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ δημόσιων αγαθών και χώρων σε εθνικό. Με κοινό παρονομαστή, την αυτού εξοχότητα το ΚΕΡΔΟΣ! Όλα τα άλλα είναι… «είχαμε να λέγαμε» για να προσφέρουμε θέαμα, να εκτονώνουμε την όποια μας ενέργεια, να περνά ευχάριστα η ώρα, να πουλάμε, να σπαταλάμε λίγο… παραπάνω, να προβάλλουμε δεόντως τον χορηγό, να απορροφούμε κονδύλια και… λοιπά άνευ ουσίας ή εκ του πονηρού. Φτάνει πια με την εμπορευματοποίηση – πολιτικοποίηση της οικολογικής ιδεολογίας, τις λογής «φούσκες», την αφελή γραφικότητα και το καπέλωμα από προβεβλημένες περιβαλλοντικές οργανώσεις με τεράστια έσοδα και ύποπτες διαπλοκές! Που έχουν στήσει έντεχνα ένα αυστηρά δογματικό οικολογικό κατεστημένο, γενναία επιδοτούμενο, στην υπηρεσία ποικίλων συμφερόντων!
Περιμένω τη στιγμή που θα δω μια διεθνή, δυναμική καμπάνια που θα διακηρύσσει σε όλους τους τόνους, σε όλες τις γλώσσες, σε όλα τα μήκη και πλάτη «Μειώστε τον καταναλωτισμό, αυτός ξεπάστρεψε τους φυσικούς πόρους, αυτός ρήμαξε τα οικοσυστήματα, αυτός ευθύνεται για το τέλος του πλανήτη και την εξαθλίωση του τρίτου κόσμου»!!! Αλίμονο… ξέρω ότι είναι ουτοπία που δεν θα αξιωθώ ούτε στην άλλη ζωή. Σε ένα στυγνό καπιταλιστικό κόσμο με αυτοσκοπό το ΚΕΡΔΟΣ, τέτοια καμπάνια θα γέμιζε τα… τρελάδικα με τροφίμους. Το άκρως προκλητικό όμως είναι ότι οι – υποτίθεται – ανεξάρτητες, ευαίσθητες, ιδεολογικές οργανώσεις για το περιβάλλον, όχι μόνο δεν προβάλλουν το αυτονόητο αλλά υιοθετούν και στηρίζουν την υποκριτική φιλοσοφία της «πράσινης ανάπτυξης» που εγγυάται… επιπλέον κατανάλωση ενέργειας και πόρων σε επίπεδο παραγωγής νέων προϊόντων, εγκατάστασης, συντήρησης κλπ. Έτσι που το ταμείο να μη μένει ποτέ άδειο, αλλά με … οικολογικό άλλοθι και στόχευση στο ευάλωτο θυμικό, που κάνει τις πωλήσεις ευκολότερες! Και η πλύση εγκεφάλου να δημιουργεί στη «μάζα» διαρκώς νέες πλαστές ανάγκες (τώρα και.. «πράσινες») που για την συνεχή ικανοποίησή τους δεν φθάνουν η ενέργεια και οι πόροι δύο πλανητών! Γιατί σειρά έχει… ο (άτυχος) Άρης!
Ξέρω ότι πάλι στις 5 Ιουνίου θα γεμίσει σύμπασα η επικράτεια «πράσινες οικογιορτές»… Και εύχομαι ειλικρινά να γεμίσει! Όμως με κυρίαρχο θέμα στην ελληνική πραγματικότητα του σήμερα, το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ δημόσιων πόρων και δημόσια γης. Διαβάζω ότι εδώ στη Θεσσαλονίκη, τμήμα της νέας παραλίας θα παραχωρηθεί μέσω ΤΑΙΠΕΔ σε ιδιώτη… όπως και παρθένες παραλίες της Ελαφονήσου… όπως και άλλες που ήδη βγαίνουν στο σφυρί με το άθλιο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό. Αν αυτό το κατάπτυστο – αντισυνταγματικό νομοσχέδιο και οι αισχροί «συγγενείς» του, που καθιστούν κοινόχρηστα φυσικά περιβάλλοντα ιδιωτικά για «επαγγελματική εκμετάλλευση», δεν είναι μείζον περιβαλλοντικό θέμα… τότε ποιο είναι;;; Αν δεν είναι η εμπορευματοποίηση ενός κρίσιμου κοινωνικού αγαθού- φυσικού πόρου, όπως το νερό, τότε ποιο είναι;;; Αν δεν είναι το ξεπούλημα σε ξένες εταιρίες του εθνικού ορυκτού πλούτου ή η ολοκληρωτική καταστροφή οικοσυστημάτων και φυσικού περιβάλλοντος για αμφιλεγόμενες αναπτυξιακές επενδύσεις σαν αυτές στο… χρώμα του «χρυσού», τότε ποιο είναι;;; Καλά και χρήσιμα η ανακύκλωση, οι πράσινες ταράτσες, η επανάχρηση υλικών, το καθάρισμα ενός πάρκου, η οικιακή εξοικονόμηση ενέργειας… Όμως εδώ το πράγμα σοβαρεύει επικίνδυνα και η βλάβη είναι ανήκεστος! Και δεν φτάνει μια μονάχα επετειακή μέρα, αλλά «αγώνες τιμής» και τις υπόλοιπες 364!
Έστω συμβολικά λοιπόν… να γεμίσουμε στις 5 Ιουνίου τον τόπο με δυναμικές, μαζικές, «ακαπέλωτες» εκδηλώσεις και με φωνή στεντόρεια να φωνάξουμε: «ΟΧΙ άλλη ασέλγεια στο περιβάλλον που βιάσαμε»! Που αν είχε στόμα θα έφτυνε και χέρια θα μούντζωνε… ενώ αρκείται να γλείφει τις βαριές πληγές του. Επιτέλους ακολουθεί μια γενιά που ζητά τόπο να ξαποστάσει, αέρα να ανασάνει, νερό να πιει… Κι ο Άρης της πέφτει πολύ μακριά…
Φωτογραφικό υλικό
