Από τον ΤΑΣΟ ΑΓΓΕΛΙΔΗ ΓΚΕΝΤΖΟ.
Δεν έχει σημασία αν οι περισσότεροι γιορτάζουν την μέρα του έρωτα στις 14 Φεβρουαρίου κι άλλοι πάλι για δικούς τους προσωπικούς λόγους στις 24 Φεβρουαρίου ή στις 24 Μαρτίου. Η γιορτή – σταθερή ή κινητή – είναι γιορτή και κουβαλά στους ώμους της όλες τις γνωστές εθιμοτυπίες.
Γιορτάζω… επειδή τη συγκεκριμένη ημέρα γιορτάζουν και οι άλλοι;
Χαρίζω κάτι… επειδή χαρίζει κι ο φίλος ή ο συνάδερφός μου…
Μήπως η γιορτή κατοικεί κάπου ανάμεσα… στην αργία και την αρρώστια; Λαχταράς να κάνεις το διαφορετικό τα βράδια του Σαββάτου και τα μεσημέρια της Κυριακής… και ταυτόχρονα αναγκάζεσαι να πάρεις με τη χούφτα τα χάπια και τις βιταμίνες για να τονωθείς και να αισθανθείς κάπως καλύτερα; Η αλήθεια σου σε αναγκάζει άραγε να αναδιπλωθείς, να συγκεράσεις ίσως τις απρόθυμες κινήσεις σου με την πραγματικότητα, γύρω από ένα τραπέζι… να μοιραστείς με τους άλλους σκέψεις και αισθήματα πολύτιμα;
Κάθε χρόνο οι ίδιες γνώριμες φωνές! “Εγώ δε γιορτάζω φέτος, εσύ – αν δε με απατά η μνήμη μου – γιόρταζες πέρσι, αυτός θα γιορτάσει την επόμενη χρονιά.” Εμείς, εσείς, αυτοί… σε παρόν, παρελθόν και μέλλον! Και το καταληκτικό συμπέρασμα το ίδιο! “Γεροί να είμαστε και να γιορτάσουμε πάλι και του χρόνου!”
Σκοπός μου δεν είναι η αποδόμηση των γιορτών!
Η ζωή, μού έλεγε ένας παλιός φίλος, είναι ένα απέραντο λιβάδι με ολάνθιστα λουλούδια. Κι η ΖΩΗ είναι ΕΡΩΤΑΣ… Λουλούδια με εξαίσιες μυρωδιές που χαίρεσαι όταν τα μυρίζεις, αλλά και τη στιγμή που τα αγγίζεις απαλά με τα χέρια σου. Κι ας έχουν αγκάθια… Τεράστια η ποικιλία τους! Λουλούδια άοσμα που για μέρες στέκονται αγέρωχα και πανέμορφα – εντυπωσιακή η περιφάνεια τους – μέσα σε ένα ακριβό γυάλινο βάζο, λουλούδια φρέσκα που ξεκινούν το δειλό τους βηματισμό μέσα σε ένα ποτήρι με νερό… λιγότερο φρέσκα, εκείνα τα άσπρα κρίνα της αγνότητας… λουλούδια με έντονα χρώματα!
Και τώρα σειρά έχει ένα παραμυθάκι…
Για να “επικοινωνήσουν” τα λουλούδια των αγρών και των κάμπων της οικουμένης… εφευρέθηκε ο έρωτας και ταυτίστηκε με τη ζωή!
Μέλισσες και μύγες… ανταμώνουν καθημερινά μέσα στο ίδιο λιβάδι! Οι μέλισσες δε σταματούν να ψάχνουν για καθαρή τροφή, οι μύγες λαχταρούν να ησυχάσουν την ύπαρξή τους σε μέρη ακάθαρτα! Αγώνας δρόμου… κι ο νικητής δεν ανεβαίνει ποτέ στο στημένο βάθρο. Οι μέλισσες και οι μύγες είναι οι εξουσιαστές του έρωτα! “Μα είναι βρώμικος ο έρωτας…” μπερδεύομαι και ρωτώ τον φίλο μου. Και πριν προλάβω να πάρω την απάντηση… θυμάμαι πως ο έρωτας είναι το λιβάδι και τα λουλούδια του!
Εμείς είμαστε οι μέλισσες… εμείς και οι μύγες!
Χρόνια πολλά στα λουλούδια, χρόνια πολλά και στα έντομα που πετούν από πάνω τους…
Φωτογραφικό υλικό
