Σε καιρούς, που το κοινωνικό απόστημα σπάει και η δυσοσμία του, μόλις αρχίζει να διαχέεται στην ατμόσφαιρα.. Σε εποχές, που το μυαλό αρχίζει να παίζει άσχημα παιχνίδια από τον εγκλεισμό, την υποχονδρίαση και την μικροβιοφοβία..
ΜΕΙΝΕ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ.
Σήμερα έφτασε το αεροπλανάκι που περίμενε εν αγωνιωδώς ο γιος μου στα ΕΛΤΑ. Κι ενώ η προσμονή του έφτασε στο απόγειο, αποφάσισα να κάνω το θαρραλέο βήμα εν μέσω Καραντίνας και γενικού αλαλούμ για την παραλαβή δέματος από τα ταχυδρομεία. Γνωρίζω ήδη την τεράστια αναμονή, γι’ αυτό χαρακτήρισα το βήμα μου θαρραλέο, αλλά ΕΠΙΛΕΓΩ να μην μπω στο μόουντ
«-ωχ ποιος περιμένει τώρα… τι ταλαιπωρία! -»
.
Φοράω τα ακουστικά μου και τα αθλητικά μου παπούτσια και ρυθμίζω το δικό μου μόουντ
«-μια ευκαιρία που μου δόθηκε, για μουσική και περπάτημα-».
.
Μηνυματάκι στο αγαπημένο 13033 με κωδικό 2 , για την έγκριση εξόδου και…
«Ωχ ξέχασα την μάσκα, μου την πετάς λίγο από το παράθυρο»;
Κι ενώ πέρασε ήδη ένας χρόνος στην νέα πραγματικότητα, ακόμη δεν δείχνω να συντονίζομαι στη ρουτίνα της.
Γκουγκλ μαπς, πληκτρολόγηση διεύθυνσης ΕΛΤΑ και 25’ καθοδηγούμενου περπατήματος, κάτω από τον ήλιο της πόλης. Απολαμβάνω να περπατάω γρήγορα και τα ΒPM της μουσικής να συντονίζουν το βήμα μου. Απολαμβάνω τις εικόνες που εναλλάσσονται κι αφήνονται πίσω μου, καθώς το βλέμμα μου συγκεντρώνεται στο απέραντο, ανεμπόδιστο γαλάζιο.
Έμαθα πια να ακούω μουσική και να χορεύω μέσα μου.. Δώρο της καραντίνας…
Φτάνω λοιπόν στο ταχυδρομείο και τραβάω από το συμπαθέστατο μηχάνημα αριθμό τζακποτ270, κοιτάζω την οθόνη που με πληροφορεί…Τρέχον αριθμός 250…
«- ευκαιρία για καφεδάκι!
.
Καθώς επιστρέφω στα ΕΛΤΑ, βλέπω ένα παγκάκι να μου κλείνει το μάτι. Κάθομαι και απολαμβάνω ευλαβικά τον ήλιο, την μουσική, τον καφέ και το μέσα μου. Επιλογή που συνειδητά έκανα, καθώς δε θέλω να χάνω άλλη ζωή , σε συνθήκες που ονόμασαν ‘ουρά’ και προβάλουν το άγχος.
Κάθε τόσο σηκώνομαι να δω τον αριθμό στην οθόνη και τελικά μετά από μια ώρα αναμονής κατευθύνομαι ξανά στην πόρτα και βλέπω τρέχον αριθμό 271…
-«Ωχ πέρασε το νούμερό μου» …
-«Αν πέρασε το νούμερό σου λυπάμαι. Είμαι η επόμενη».
.
Ακούω ξαφνικά να λέει από δίπλα μου μια φωνή και ενώ νιώθω σα να πέσε βόμβα, κοιτάζω την εικόνα του σηκωμένου της φρυδιού, που με κοιτάζει δεικτικά.
-«Ορίστε? Είναι δυνατόν να μου λέτε κάτι τέτοιο»;
-«Δεν φταίμε εμείς που χάσατε την σειρά σας. Να περιμένατε στην ουρά ».
-«Γι’ αυτό υπάρχει αριθμός αναμονής. Περιμένω μια ώρα τώρα, όπως κι εσείς, απλώς πιο πέρα. Έλεος! Φερθείτε λίγο ανθρώπινα » !
-« Δεν σχολιάζω καν»…
Είναι από εκείνες τις στιγμές, που ενώ από τα αυτιά μου βγαίνει καπνός, πολεμώ μέσα μου να επιλέξω την αβλάβεια, ως προς τον ίδιο μου τον εαυτό και ως προς τον απέναντί μου , επιλέγω να μην μπω στην δίνη της τοξικότητας κι έτσι δεν απαντώ.
Ο από μηχανής θεός καταφθάνει σε ρόλο υπαλλήλου ΕΛΤΑ και μου λέει να περάσω, αποδίδοντας στη στιγμή, μια αίσθηση Θείας δίκης.
Αφήνω πίσω μου το δεικτικό φρύδι, ενώ η αντανάκλαση του καθρεφτίζεται στο γυάλινο κισσέ μπροστά μου.
Καθώς περιμένω το δέμα μου, κάνω διάλογο με τον εαυτό μου, νου-θέτοντάς τον, να μην το παίρνει προσωπικά και να μην μνησικακεί με το σηκωμένο φρύδι…
Κι εκεί που αρχίζω να με πείθω να φερθώ κι η ίδια ανθρώπινα, όπως ζητούσα να μου φερθεί πρινη κυρία απέναντί μου, έρχεται στο διπλανό κισσέ για να παραλάβει το δέμα της.
-«Δυστυχώς δεν μπορώ να σας δώσω το δέμα. Χρειάζεστε εξουσιοδότηση».
Ακούω να της λέει η υπάλληλος.
-«…είναι η δουλειά του τέτοια και λείπει σε ταξίδι, ορίστε το αποδεικτικό χαρτί. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος».
Λέει, ενώ το σηκωμένο φρύδι της, άρχισε να κάνει τσουλήθρα…
«φυσικά και υπάρχει άλλος τρόπος και λέγεται εξουσιοδότηση…»
Πετάγεται ο από μηχανής θεός, στο ρόλο υπαλλήλου ΕΛΤΑ, που με εξυπηρετούσε και απονέμει ακόμη μια φορά, στιγμιαία Θείαδίκη.
«… αυτή τη φορά πάρτε το δέμα. Την επόμενη να έχετε το έγγραφο μαζί σας»…
Ακόμη και η θεία δίκη φέρεται λίγο ανθρώπινα…
Σκέφτηκα και γέλασα μέσα μου ,καθώς ξεκίνησα για τον δρόμο της επιστροφής, με την μουσική στην καρδιά μου.
Το μάθημα ήταν και για εμένα και για εκείνη κοινό και ελπίζω να το αντιλήφθηκε κι ίδια.
.
.
Ας φερθούμε ανθρώπινα στον διπλανό μας.
Ας είμαστε ευγενικοί.
Όλοι περνάμε τα δικά μάς,
Ας δρούμε με σεβασμό και κατανόηση.
Φωτογραφικό υλικό
