Η «προνομιούχα» αγροτική τάξη στο στόχαστρο! Από την «ΟΙΚΟ…νική Πραγματικότητα» της γεωπόνου Π. Στασινοπούλου.
Το γεγονός ότι επί εποχής Μνημονίου του 3ου του αριστερού, η τάξη των αγροτών – μεταξύ πολλών άλλων βεβαίως – βρίσκεται στο στόχαστρο, δεν χωρά καμιά αμφισβήτηση. Και για όποιον αμφιβάλλει, θα του κοπούν οι αμφιβολίες μαχαίρι, όταν δει τις οθόνες να τιγκάρουν από τρακτέρ και θελήσει να μετακινηθεί εν μέσω αγροτικών μπλόκων. Οι «αντιδράσεις- παράδοση», πόσο μάλλον τώρα που τα νέα μέτρα για πρώτη φορά επιφέρουν βαριά πλήγματα στον μέχρι πρότινος «προστατευμένο» αγροτικό κόσμο με ταειδικά προνόμιακαι το θέμα βρίσκεται στο καυτό προσκήνιο. Με έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των εμπλεκομένων και έξαρση του λατρεμένου εθνικού σπορ του διχασμού μεταξύ των κοινωνικών τάξεων.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή σαν «παραμύθι»… Μια φορά κι έναν καιρό- όχι πολύ μακρινό, ζούσε και… ψιλοβασίλευε μια ανύπαρκτη εδώ και χρόνια έννοια, με το όνομα «ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ». Οι αγρότες της χώρας καλλιεργούσαν σοφά τη γη, διδαγμένοι από απερχόμενες γενιές και το πολυτιμότερο εργαλείο για τη δουλειά τους λεγόταν «σεβασμός». Με μέσα απλά παρήγαγαν την τροφή, ικανή να θρέψει τον πληθυσμό της περιοχής τους, αφήνοντας ενδιάμεσα τη γη να ξεκουραστεί, ταϊζοντάς την με την κοπριά των ζώων, τσαπίζοντας τα αγριόχορτα, χρησιμοποιώντας ακίνδυνο θειάφι και γαλαζόπετρα για τα άρρωστα σπαρτά, αξιοποιώντας με τρόπο θαυμαστό και το τελευταίο υπόλειμμα… Δεν υπήρχε αγροτικό σπίτι χωρίς τον μπαξέ του, το περιβόλι του, το κοτέτσι, μια κατσίκα για τα απαραίτητα και το να διανοηθείς να καταναλώσεις κάτι περισσότερο από αυτό που παράγεις, για τις προηγούμενες γενιές φάνταζε απλά… παρανοϊκό!
Μέχρι που έσκασε μύτη η «Πράσινη Επανάσταση» και η σπουδαία αυτάρκεια μεταλλάχθηκε σε άθλια εξάρτηση! Μεταφρασμένη στην περίφημη «εντατικοποίηση της καλλιέργειας», που σημαίνει ότι αν η γη μπορεί να δώσει π.χ. 10, θέλει- δεν θέλει και με το στανιό, θα δώσει 100! Εταιρείες κολοσσοί στον αγροτικό τομέα, επέβαλαν την αλόγιστη χρήση τόνων χημικών λιπασμάτων, τόνων δηλητηριωδών φυτοφαρμάκων, αγορές θηριωδών μηχανημάτων, αγορές μεταλλαγμένων σπόρων, με επιχείρημα την αύξηση της παραγωγής (και το φόρτωμα της τσέπης). Περί ποιότητας βέβαια ουδείς λόγος, τα μεγέθη είναι ΠΑΝΤΑ αντιστρόφως ανάλογα! Όντως τα πρώτα χρόνια αυξήθηκαν θεαματικά οι παραγωγές και φυσικά τα έσοδα, μόνο που… όταν η εντατικοποίηση έφθασε στο ζενίθ, η γη άρχισε να «ξερνάει»… Όσο κι αν τη «μπούκωναν» με λογής χημικά, έπαψε να αποδίδει τα προσδοκώμενα… υποβαθμίστηκαν στο μη περαιτέρω, η ίδια, τα νερά της και τα προϊόντα της, παίρνοντας «εκδίκηση» για το βιασμό…
Κάπου εκεί, πάνω στην τρέλα της «Πράσινης Επανάστασης», στήθηκε ένα άριστα οργανωμένο κοινοτικό πλαίσιο για την οικονομική ενίσχυση του αγροτικού τομέα ώστε να εκσυγχρονιστεί και να αυξήσει τις αποδόσεις του. Και άρχισαν οι επιδοτήσεις των αγροτών… Που για να μη μακρηγορούμε, αυτό που τελικά κατάφεραν για τη μεγάλη πλειοψηφία ήταν όχι η ανάπτυξη αλλά η ΔΙΑΦΘΟΡΑ τους. Διότι όταν ο κεντρικός σχεδιασμός για τον πρωτογενή τομέα αποτελεί ανέκδοτο και η γενικευμένη διαφθορά και απουσία ελέγχων δίνουν ρέστα, μοιραία αυτές οι παχυλές επιδοτήσεις κατέληξαν να απομακρύνουν τον αγρότη από τη γη του, εφόσον άκοπα μπορούσε πλέον να υποκαταστήσει το εισόδημά του, το κερδισμένο άλλοτε με ιδρώτα κι αγωνία. Αφού επένδυσε ψίχουλα σε (χρεωμένο) εξοπλισμό κι αφού είχε πλέον τη δυνατότητα να παραχωρήσει την καλλιέργεια σε αλλοδαπά φτηνά εργατικά χέρια, μπορούσε άνετα να «επενδύσει» τη μερίδα του λέοντα σε… τζιπάρες, εξοχικά, μπουζουκο-κατανύξεις, ταξίδια και ο πρώην «λιτός βίος» (που ‘σαι Γιάνη με ένα ν!) μεταλλάχθηκε σε χλιδή, εντελώς ανοίκεια για την παράδοση και τις αξίες της αγροτικής τάξης.
Πλην των επιδοτήσεων – «ύπουλο» φρούτο των τελευταίων δεκαετιών – ανέκαθεν ο αγροτικός κόσμος απολάμβανε κάποια ιδιαίτερα προνόμια και ΚΑΘΟΛΟΥ άδικα, καθώς ως πρωτογενής τομέας μαζί με την κτηνοτροφία και αλιεία, είναι οι μόνοι κλάδοι που παράγουν ΤΡΟΦΗ και αποτελεί βασικό πυλώνα της οικονομίας μιας χώρας γεωργικής. Προφανώς, χωρίς τους παραγωγούς της τροφής ημών όλων, επιβίωση… γιόκ και η διασφάλιση της τάξης τους συνιστά μείζον και κρισιμότατο ζήτημα. Επιπλέον η καθοριστική δουλειά τους βρίσκεται στο έλεος του καιρού, των απρόβλεπτων φυσικών φαινομένων, των απρόβλεπτων ασθενειών και συχνά κόποι και έξοδα μηνών κρέμονται από μια κλωστή και μέσα με μια ώρα μπορούν να καταρρεύσουν τα πάντα! Και εδώ η όποια αποζημίωση ΔΕΝ αποζημιώνει την τεράστια ζημιά σε οικονομικό, πρακτικό ή ηθικό επίπεδο… Όπως ΔΕΝ αναπληρώνει φυσικά το κενό της παραγωγής.
Από τα τελευταία συνάγεται ότι η αγροτική τάξη ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ από κάθε άποψη ειδική αντιμετώπιση και ελαφρύνσεις. Μιλάμε πάντα για ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ αγρότες και όχι λαμόγια που δηλώνοντας 35% εισόδημα από «αγροτική δραστηριότητα», χρίζονται «αγρότες» και καρπώνονται προνόμια και επιδοτήσεις! Ένα ποσοστό που με τα νέα μέτρα θα αλλάξει σε άνω του 50% (γιατί όχι 100%;;;;) και επικροτούν οι πάντες. Από κει και πέρα το νέο μνημόνιο επιβάλλει μια σειρά μεγάλων αυξήσεων στη φορολόγηση του αγροτικού εισοδήματος, στη φορολόγηση των επιδοτήσεων από το πρώτο ευρώ, στην προκαταβολή φόρου εισοδήματος , στον ΦΠΑ των αγροτικών εφοδίων, στις εισφορές του ΟΓΑ, καταργεί την επιδότηση του αγροτικού πετρελαίου… με τελικό στόχο, μέχρι το 2017 οι αγρότες να εξισωθούν πλήρως με τους ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Κατόπιν τούτων είναι αναμενόμενο να βρίσκονται επί… ποδός πολέμου και να κάνουν λόγο για τρομερές συνέπειες που θα επιφέρουν συρρίκνωση του γεωργικού τομέα, εγκατάλειψη των καλλιεργειών, μείωση της παραγωγής, αύξηση των τιμών και εισαγωγών, λαθραία διακίνηση αγροτικών προϊόντων, αύξηση της ανεργίας και των ανασφάλιστων, εξαθλίωση των περίπου 700.000 επίσημα δηλωμένων αγροτών. Την ώρα που σε πολιτικό επίπεδο, η μεν κυβέρνηση – αντιμέτωπη με τη λαίλαπα εξαιτίας όσων υπέγραψε- ψάχνει εναγωνίως για ισοδύναμα μέτρα, η δε αντιπολίτευση δίνει ρέστα στην παράσταση «προστασία του αγρότη» και στη μέση οι εξ επαρχίας βουλευτές εκατέρωθεν να έχουν αλαλιάσει, εισπράττοντας την οργή στις εκλογικές τους περιφέρειες και βλέποντας τα… ψηφαλάκια να κάνουν φτερά! Και από δίπλα μια ολόκληρη κοινωνία διχασμένη (μα πώς το πάθαμε!) με τη μεγάλη πλειοψηφία να «τα χώνει» χοντρά στους αγρότες: τεμπέληδες, βολεμένοι, αναίσθητοι, που κλείνουν τους δρόμους, που κυκλοφορούν με τζιπάρες, που τρώνε τις επιδοτήσεις στις Ρωσίδες, που τους πληρώνουμε χρόνια όλοι, που εμείς υποφέρουμε από μέτρα κι αυτοί τίποτα… που… που…
ΗΡΕΜΗΣΤΕ ορέ σύντροφοι! Νισάφι με τη λύσσα! Όχι ότι δεν υπάρχουν δόσεις αλήθειας στις κατηγόριες, αλλά αυτές δεν αφορούν ΟΛΟΥΣ ώστε να στιγματίζεται σύσσωμη η τάξη και επιπλέον οι επιδοτήσεις τούς ΔΟΘΗΚΑΝ και το σαθρό σύστημα τους εξώθησε στον εκμαυλισμό. Όσο για τις ελαφρύνσεις που πάντα είχαν, τις ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ! Εσύ αστέ ή γιάπη που επιτίθεσαι και βγάζεις χολή… ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα! Παράτα το γραφείο, το μαγαζί, τη βολή σου και βγες στο χωράφι να δεις τη γλύκα. Να διαβάζεις τα σημάδια του καιρού και να μη κλείνεις μάτι. Κι αφού θεωρείς τόσο ρόδινη, τεμπέλικη, κερδοφόρα τη δουλειά του αγρότη, τόσο που ΔΕΝ έχει ανάγκη καμιάς ειδικής μεταχείρισης, ΓΙΑΤΙ δεν πας να την κάνεις; Γιατί φεύγεις άρον-άρον από τα χωράφια του πατέρα σου και ρίχνεις μαύρη πέτρα πίσω;
Πώς κατηγορείς με μένος τον αγρότη ότι τον «πληρώνεις χρόνια», όταν είναι αυτός που «παράγει χρόνια» την τροφή σου; Ναι ξέρω, την αγοράζεις ως πελάτης, αλλά αναρωτήθηκες ποτέ ΠΩΣ την παράγει κι αν οι αγωνίες του πληρώνονται με χρήμα; Σε απασχόλησε ποτέ το σενάριο «να σταματήσει να την παράγει»; Με όλα τα στραβά του, τα περισσότερα συνέπειες μιας γενικευμένης διαφθοράς/ ανοργανωσιάς. Και ΟΧΙ! Ο γνήσιος αγρότης ΔΕΝ είναι δυνατόν να εξομοιωθεί με «επιχειρηματία»! Η «επιχείρηση γη» είναι άλλου παπά ευαγγέλιο σύντροφοι… Ας δω επιτέλους σ’ αυτό τον τόπο αντί του προσφιλούς διχασμού, την παρήγορη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ- στην πράξη, όχι στα μεγάλα λόγια- και τί στον κόσμο!
Φωτογραφικό υλικό
