Έφαγες ντομάτα από «ηλεκτρονικό μπαξέ»; ΧΑΝΕΙΣ!
Από τη γεωπόνο Πίτσα Στασινοπούλου –«ΟΙΚΟ…νική Πραγματικότητα».
Πώς; Δεν το ήξερες; Βλέπεις λοιπόν πόσο χρήσιμη μπορεί να αποδειχθεί ώρες –ώρες μια οικολογική στήλη; Και μην ακούσω για «άχρηστη πληροφορία της ημέρας» γιατί πολύ θα πληγωθώ.Κι αν στο κάτω-κάτω είναι άχρηστη για σένα τον «καλλιεργητκά» αδιάφορο, σκέψου πόσο χρήσιμη μπορεί να αποδειχθεί για την πλατιά μάζα των παραδοσιακών μπαξεβάνηδων! Αυτών που ποτίζουν καθημερινά με τον τίμιο ιδρώτα του προσώπου τους, μποστάνια και μπαξέδες για να έχουν στο πιάτο το δικό τους φρέσκο ζαρβατικό. Που άμα λάχει… έχεις κι εσύ ο τεμπέλης γείτονας κανένα μερτικό έτσι; Και τρως καμιά ντομάτα «ντοματένια» αντί της πλαστικής του μανάβη.Οπότε άκου κι εσύ τα σπουδαία νέα κι άσε κατά μέρος τα άνοστα σχόλια. Κι όταν λέμε «σπουδαία» εννοούμε επαναστατικά, καθώς έσκασε μύτη στην αγορά το «ηλεκτρονικό μποστάνι»!!! Ο Urban Cultivator με το όνομα!!! Για να σε ενημερώσω δε πλήρως, ιδού και τα στοιχεία:
«Ο Urban Cultivator είναι ένας μικροκήπος σε μέγεθος πλυντηρίου πιάτων που ελέγχεται μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή και μας επιτρέπει να καλλιεργήσουμε φρέσκα λαχανικά και αρωματικά στην κουζίνα μας καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Πλεονεκτήματα είναι το μικρό μέγεθος και ο σχεδιασμός που επιτρέπουν την εύκολη εγκατάσταση σε ένα σύγχρονο σπίτι ή σε επιχείρηση εστίασης σε αντίθεση με τα περίπλοκα υδροπονικά ή συμβατικά συστήματα (χώμα). Μειονέκτημα είναι η υψηλή τιμή… Οι μονάδες διατηρούν τις βέλτιστες συνθήκες καλλιέργειας στο εσωτερικό ελέγχοντας τον φωτισμό, το νερό και τον εξαερισμό και επιτρέπουν στον χρήστη να καλλιεργήσει ό,τι θέλει όποτε το επιθυμεί. Μάλιστα, το οικιακό σύστημα διατίθεται είτε ως ελεύθερη συσκευή είτε ως εντοιχισμένη και οι χρήστες μπορούν να επιλέξουν από μια σειρά γυάλινων πορτών για την πρόσοψη.Το κόστος του οικιακού ανέρχεται στα 2000 Ευρώ περίπου, ενώ το επαγγελματικό κοστίζει περίπου 6500 Ευρώ…»
Τώρα που το διάβασες, αν μου πεις ότι ΔΕΝ εντυπωσιάστηκες, απλά ΔΕΝ σε πιστεύω. Προσωπικά, όχι μόνο εντυπωσιάστηκα αλλά προχώρησα και σε παραγγελία ΔΥΟ τεμαχίων – αφού εκγρίθηκε το σχετικό δάνειο – ώστε σε περίπτωση που μπλοκάρει το πρώτο να έχω άμεσα αντικατάσταση. Θα σου πω όμως για να ξέρεις κι εσύ όταν έρθει (σίγουρα!) η ώρα, ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα: η επιλογή της γυάλινης πόρτας! Ήταν τόσο πλούσια η «σειρά γυάλινων πορτών» που ειλικρινά δυσκολεύτηκα πολύ να διαλέξω την κατάλληλη για να κάνει σετάκι με τον μαονένιο μπουφέ και τη βιτρίνα του σκρίνιου. Μεγάλο δίλλημα. Τελικά διάλεξα μία (δύο για την ακρίβεια) με αμμοβολή… μου στοίχισε βέβαια κάτι παραπάνω αλλά δεν θα τσιγκουνευόμουν στο θέμα του ντιζάιν, προς θεού! Όσο για το «ελεύθερη» ή «εντοιχισμένη» δεν προβληματίστηκα καθόλου. Παρήγγειλα και τις δύο «ελεύθερες» ώστε να τις μετακινώ από κουζίνα σε σαλόνι και από κρεβατοκάμαρα σε μπάνιο ώστε να έχω πλήρη έλεγχο ανά πάσα στιγμή. Αρχικά σκέφτομαι να ξεκινήσω την εγκατάσταση από το πιο ευρύχωρο σαλόνι και τώρα η έννοια μου είναι να διαλέξω λαχανικά σε «κομψές» αποχρώσεις του πράσινου, χωρίς έντονα χρώματα, για να δένουν με τη στόφα του καναπέ. Ας πούμε μια ντοματιά δίπλα στο Hi Fi ηχοσύνολο, κάνει λιγουλάκι κιτς… Δεν τη λες και φύκο μπένζαμιν.
Ως γεωπόνος δε επιπλέον, σκέφτομαι να καταχωνιάσω πάραυτα στο πατάρι, βιβλία και πτυχίο και να εγγραφώ σε ταχύρυθμα προγράμματα υπολογιστών, εξειδικευμένα στην «ηλεκτρονική κηπουρική», καθότι οι «ηλεκτρονικές» γνώσεις μου αντιστοιχούν σε αυτές του ανθρώπου των σπηλαίων. Άλλωστε όταν επέλεξα σπουδές, η άρρωστη φαντασία μου οραματίστηκε χώμα, βροχή, ήλιο, φύση, χορτάρι… Κι όσο για εργαλεία, ο ορίζοντάς μου ομολογώ αποδείχθηκε θλιβερά μίζερος. Τα πιο εξτρήμ που φαντάστηκα ήταν καμιά τσάπα, κανένα κλαδευτήρι, ένα φτυάρι, άντε καμιά τσουγράνα ή το πολύ-πολύ ένα ψεκαστήρι. Πάντως καλλιέργεια με ηλεκτρονικά κουμπιά, όχι, δεν πέρασε ποτέ από το –περιορισμένων δυνατοτήτων – μυαλό μου. Και πώς να περνούσε; Τί σόι «πόνο» της «γης» θα βίωνα ως γεω-πόνος αν δεν αφουγκραζόμουν την ανάσα και τον καημό της και δεν έσταζα δυο στάλες ιδρώτα πάνω στο χώμα της; Ξέρω βέβαια ότι εσύ ο εφευρέτης του σύγχρονου «ηλεκτρονικού μικροκήπου», διαβάζεις τα παρόντα και… ξύνεσαι. Κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι με πονεμένη κατανόηση για τους «ανθρώπους των σπηλαίων», τη στιγμή που το μεγαλειώδες ηλεκτρονικό σου σύμπαν, σου δίνει την αλαζονεία του κυρίαρχου. Εδώ φτιάχνεις στα εργαστήριά σου κλωνοποιημένο άνθρωπο… σε έναν ευτελή μπαξέ θα κολλούσες; Αυτόν τον έφτιαξες στο διάλειμμα των ερευνών, την ώρα του καφέ, για… έξτρα χαρτζηλίκι. Έτσι απλά ως παιχνίδι ενηλίκων.
Και όχι κανένα χαζοπαίχνιδο για να περνά ανούσια η ώρα στον υπολογιστή, αλλά ένα παιχνίδι ρεαλιστικό και «χρήσιμο», παράγοντας τροφή. Τοποθετείς τα ζαρβατικά σου μέσα στον κλωβό, τα κλείνεις αεροστεγώς κι αρχίζεις το παιχνίδι με τα κουμπιά. Θέλεις ήλιο; Θέλεις βροχή-πότισμα;. Θέλεις αέρα για δρόσισμα; Θέλεις λίπανση; Όλα προγραμματισμένα με πάσα λεπτομέρεια. Μόνη δική σου έννοια να προσέχεις μη μπερδέψεις κουμπιά και προγράμματα. Και προς Θεού μην αφήσεις τον χειρισμό π.χ. στον πεθερό σου που μια ζωή καλλιεργούσε λαχανικά στο μπαξεδάκι του και «ξέρει απ’ αυτά». Γιατί μπορεί να δώσει κατά λάθος παραπάνω ήλιο και να βρείς τα μαρούλια καρβουνιασμένα ή να δώσει παραπάνω βροχή και να τα φας κατευθείαν ως σούπα, ή να μπερδέψει το κουμπί του αερισμού και ο τυφώνας να σηκώσει τον cultivator και να τον ψάχνεις στην πυλωτή.Να παρακαλάς δε, μη πέσεις σε απεργία της ΔΕΗ ή σε διακοπή, ειδικά όταν λείπεις, γιατί θα βρεις τα προγράμματα κουλουβάχατο και το περιεχόμενο του κλωβού σου, κατευθείαν για κομποστοποίηση. Άσε που έτσι και μπλοκάρει το γκατζετάκι– ή μήπως το συγκεκριμένο όχι; – «αποχαιρέτα τον μαϊντανό που χάνεις» και ξέχνα τη σαλάτα που λιγουρευόσουν. Θα βολευτείς με τον Θανάση τον μανάβη ή αν είσαι τυχερός με τον συμβατικό λαχανόκηπο του γείτονα. ΑΝ ήσουν ταπεινός και έχεις κερδίσει τη συμπάθειά του, έτσι;
Γιατί αν τον κοιτούσες υπεροπτικά και το έπαιζες άνετος «γιάπης» με το ηλεκτρονικό παιχνίδι σου την ώρα που αυτός ιδρωκοπούσε, κάτι μου λέει ότι από τη νόστιμη σοδειά του «κρίμα ρε φίλε, δεν περίσσεψε τίποτα!» Και μιλάμε για νοστιμιά, όχι αστεία! Βλέπεις αυτός, ως «πρωτόγονος» μη γιάπης, αντιλαμβάνεται τον καρπό ως προϊόν της φύσης και ανταμοιβή μόχθου. Έμαθε να σκάβει το χώμα, να ξεβοτανίζει χόρτα, να κλαδεύει, να ποτίζει, να ρίχνει την κοπριά του, να ραντίζει… και να περνά ώρες ατέλειωτες κουβεντιάζοντας με τα «καμάρια» του… να χαϊδεύει τα τρυφερά φύλλα ψάχνοντας με λαχτάρα τον κρυμμένο θησαυρό… να παρηγορεί τα άρρωστα και να τα γιατροπορεύει… Κι αυτά να τον ανταμείβουν πλουσιοπάροχα με αρώματα και γεύσεις ξεχασμένες. Έμαθε να τον συντροφεύει η ζέστα του ήλιου, η δροσιά της βροχής, ο παγωμένος αέρας, το κελάηδημα του σπίνου, το πέταγμα της μέλισσας. Μέσα στον «πρωτογονισμό» του, έμαθε από καταβολής κόσμου ότι η φύση με τα φυτά της είναι… εξωτερικού χώρου και ΟΧΙ εσωτερικού. Κι όταν γίνονται «εσωτερικού», σαν τα ενεργοβόρα θερμοκήπια για να τρώς τον Γενάρη ντομάτα, κάτι στην θαυματή αρμονία του παγκόσμιου οικοσυστήματος διαταράσσεται αμετάκλητα. Μια «παρά φύσιν» ενέργεια με τεράστιο κόστος που κλονίζει τραγικά μια φυσική και λογική ισορροπία.
Αν όμως όλα τούτα σου ακούγονται γραφικές μελούρες μιας κολλημένης… ως μεγαλόψυχη, δεν σε παρεξηγώ. Φαίνεται ότι η απλή, ανέξοδη, δημιουργική ιδέα του να καλλιεργείς τα σπιτικά λαχανικά σου με φυσικό τρόπο στο μπαλκόνι μέσα σε γλάστρες και στην εποχή τους… παραδόξως, σου μοιάζει εξωπραγματική. Εδώ που τα λέμε, 2-3 γλαστρούλες με αρωματικά στο σπίτι ανήκουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Μα είναι δυνατόν να έχω φρέσκο δυόσμο χωρίς «Urban cultivator»; Αστειεύεσαι; Από μια σταλιά σποράκι ακόμα, η σύγχρονη γενιά δυόσμου ονειρευόταν με λαχτάρα την ευλογημένη ώρα που θα κλειστεί σε γυάλινο ντουλάπι και θα μεγαλώσει με υπολογιστή. Ή μήπως δεν έχουμε περισσευάμενη ενέργεια για ξόδεμα; Όντως γκατζετάκια φίλε μου, έχεις δίκιο βουνό. Οπότε τώρα, που η πολυπόθητη «Ανάπτυξη» επιτέλους ΗΡΘΕ, μπορείς άνετα να σκάσεις τα 2000 ευρουλάκια και να εγκαταστήσεις τον cultivator δίπλα στη σερβάντα. Ίσως βέβαια ένα ματσάκι δυόσμος να σου στοιχίζει σαν σολωμός Σκωτίας συν το χαβιάρι μαζί, μέχρι να κάνουν απόσβεση τα εγγόνια, αλλά θα τον έχεις δίπλα σου όλο το χρόνο. Από άρωμα και νοστιμιά υπολογιστή, θα μου πεις εσύ. Το νου σου μόνο στα κουμπιά, τη ΔΕΗ και τον «πρωτόγονο» παππού….
Φωτογραφικό υλικό
