Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Ποτέ δεν έκρυψα τη συμπάθειά μου για τον Εμπενίζερ Σκρούτζ, τον δικό μου αγαπημένο χριστουγεννιάτικο ήρωα… σαν παιδί με εντυπωσίαζεη απρόβλεπτη «επαναστατική» του στάση απέναντι στα καθιερωμένα των γιορτών και ως ενήλικας συνειδητοποίησα ότι υπήρξε πρωτοπόρος στην αποκαθήλωση στερεότυπων που σήμερα αποκαλούμε «πολιτική ορθότητα», έστω κι αν ο συγγραφέας στο φινάλε τον εξάγνισε, γιατί αλλιώς το παραμύθι θα κατέληγε απούλητο, μη σου πω και στην «πυρά» ως αιρετικό…
Οπότε, τέτοιες χρονιάρες μέρες μου αρέσει να τον υποδύομαι νοερά- χωρίς τα εκδικητικά φαντάσματα προς «συμμόρφωση»- και να εντοπίζω τα επιβεβλημένα κλισέ των ημερών, συχνά καταπιεστικά για πολλούς σαν ελόγου μου, όπως:
1.«Γιορτές σημαίνει χαρά! Πού είναι η δική σου;»
Η δική μου φίλε μπορεί να μην ακολουθεί συνταγές με το στανιό, να μην υπακούει σε επιταγές ημερολογίων, να μην επηρεάζεται από τεχνητές λάμψεις… ή μπορεί να σκιάζεται από μελαγχολία λόγω μοναξιάς ή ανημπόριας ή απώλειας ή ψυχικού βάρους που η χαρά των γύρω το κάνει βαρύτερο… ή μπορεί ακόμη να ανήκει στο είδος της αθόρυβης γαλήνιας χαράς, αθέατης στους πολλούς, καθώς επιλέγει την αυθεντικότητα του αυθόρμητου συναισθήματος αντί της κούφιας επίδειξης…
2.«Έχω να πάρω του κόσμου τα δώρα!»
Αν το να χαρίσεις δώρα σε κάποιους αγαπημένους καταντάει βραχνάς, άστο καλύτερα! Υποτίθεται ότι ξεκινάς με την πρόθεση να δώσεις χαρά σε κάποιον που σκέφτεσαι με αγάπη, αλλά αν αυτό τελικά σου προκαλεί άγχος λόγω ημερών, κίνησης. πολυκοσμίας, έλλειψης χρόνου ή έλλειψης χρημάτων, όλη η χαρά της προσφοράς πάει περίπατο και δεν βλέπω το νόημα σε μια καθιερωμένη «αγγαρεία»! Αν πραγματικά θέλεις να χαρίσεις δώρα, προγραμμάτισέ τα νωρίτερα με την άνεσή σου ή αντικατέστησέ τα με κάτι «άυλο» συναισθηματικής αξίας και ίσως πολυτιμότερο, παρότι ανέξοδο…
3. «Έδειξες την απαιτούμενη γιορτινή φιλανθρωπία;»
Εδώ είναι που ο Εμπενίζερ μπαίνει για τα καλά μέσα μου και απαντώ ένα βροντερό ΟΧΙ σε μια διαστρεβλωμένη ηθική αξία, μεταλλαγμένη σε γιορτινό έθιμο σαν τα κάλαντα και τον κουραμπιέ… Καθότι έχει παρέλθει η εποχή των υπεράνω, επιδειξιομανών, υποκριτών «φιλάνθρωπων» προς στερημένους ως εθιμοτυπικό χριστουγεννιάτικο καθήκον για ξέπλυμα ενοχών και ανάδειξη της υπεροψίας τους, έχοντας αντικατασταθεί από την ισότιμη αλληλεγγύη «παντός καιρού», που δεν περιμένει τις γιορτές να εκδηλωθεί για το θεαθήναι ή το κοίμισμα της συνείδησης.. οι ανάγκες των στερημένων είναι πάντα εκεί κι αν μπορείς να τις καλύψεις το κάνεις με τη σκέψη ότι ίσως αύριο βρεθείς στη θέση τους…
4.«Πρέπει να κάνω τρία τραπέζια και να πάω σ’ άλλα τόσα…»
Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορείς ή δεν θέλεις βρε αδερφέ να φας τα νιάτα σου στην κουζίνα, να ρέψεις στα πόδια σου από την κούραση, να σε καταπιεί το άγχος για να ικανοποιήσεις ανεπιθύμητα σόγια, ποιος σε υποχρεώνει να το κάνεις;; Το έθιμο που σε θέλει είλωτα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι απολαμβάνουν ξεκούραστα τους κόπους σου και δεν αποκλείεται να δεις και καμιά ξινισμένη μούρη ή να ακούσεις καμιά χοντράδα για τη σάλτσα της γαλοπούλας και τη γεύση του σουφλέ;; Τόσα χρόνια που τηρείς το (μαζοχιστικό) έθιμο, θυμάσαι τίποτα περισσότερο από την αδιανόητη κούραση;; Μήπως είναι καιρός να πεις κι εσύ κάποια ΟΧΙ που οφείλεις στον εαυτό σου ως… χριστουγεννιάτικο δώρο;;
5.«Εσείς πού θα πάτε ταξίδι τις γιορτές;»
Το να ακούς αυτή την ερώτηση από κοσμογυρισμένους φραγκάτους, τη στιγμή που εσύ μετράς αν ο μισθός σου φτάσει να βγάλεις το μήνα, να ψωνίσεις τα απαραίτητα, να πληρώσεις το ρεύμα ή το νοίκι, καταντάει πραγματικά χλευασμός από ντιπ αναίσθητο! Που κρίνοντας εξ ιδίων, θεωρεί δεδομένο ότι θα ταξιδέψεις Χριστούγεννα (αλίμονο!), απλά θέλει να μάθει «πού»… μήπως διάλεξες κανέναν προορισμό πιο χλιδάτο από τον δικό του και τον αναγκάσεις να αλλάξει εισιτήρια ή κανέναν «μπας κλας» για να σε οικτίρει νοερά, αφού παινευτεί για το δικό του υπέροχο ταξίδι, χωρίς φυσικά να τον ρωτήσεις, καθότι με τις έγνοιες σου, ντιπ καρφί δεν σου καίγεται για τις εκδρομές του βολεμένου…
6.«Καλά, μέσα θα τη βγάλεις χρονιάρες μέρες;»
ΝΑΙ, μέσα θα τη βγάλω, εσύ τί ζόρι τραβάς;; Δεν έχω δικαίωμα να μη γουστάρω τις μαζικές εξόδους λόγω ημερών;;Τόσο παράξενο σου φαίνεται να μην απολαμβάνω την «τυποποιημένη» διασκέδαση, τα στημένα ρεβεγιόν, το στριμωξίδι, το τσαλαπάτημα, την ανύπαρκτη εξυπηρέτηση, το κλισέ περιβάλλον;; Σε πληροφορώ ότι θα περάσω καλύτερα από σένα στο ωραίο καθιστικό μου με όποια παρέα διαλέξω, νιώθοντας άνετα, βολικά, οικεία, απολαμβάνοντας τις μουσικές, τις κουβέντες, τις ταινίες, τα παιχνίδια, τις αγκαλιές που γουστάρω, κι αφήνω εσένα που «πρέπει χρονιάρες μέρες να βγεις» να ζήσεις την πολύπαθη οδύσσειά σου και μετά να μου πεις τα μαντάτα..
7.«Πώς θα χάσω τα κιλά των γιορτών;»
Δεν μας έφταναν οι άλλοι νταλγκάδες, έπρεπε λόγω εορτών να αποκτήσουμε ακόμα έναν! Διότι οι απανταχού διαιτολόγοι, διατροφολόγοι, ψυχολόγοι, γυμναστές, ιδιοκτήτες ινστιτούτων, θεωρούν αυτονόητο ότι το γιορτινό 15νθήμερο άπαντες θα πλακωθούμε μέχρι σκασμού στο φαγητό, θα φορτωθούμε καμιά ντουζίνα κιλά ο καθένας, θα ξεχειλώσουμε σαν σαμπρέλες και μετά πρέπει να μας αναλάβουν για επαναφορά με σκληρή τιμωρία για τις ατασθαλίες… Από πριν φροντίζουν για τη λάμψη μας, καθώς δεν νοείται υποδοχή Χριστουγέννων- Πρωτοχρονιάς άνευ αστραφτερού παρουσιαστικού να συναγωνίζεται τα λαμπιόνια και μετά το «must» ανεξέλεγκτο σαβούρωμα επιβάλλεται η αποκατάσταση της τάξης… το ενδεχόμενο να λειτουργεί κάποιος ισορροπημένα γενικώς ΔΕΝ παίζει ουδόλως την εποχή της παράνοιας…
8.«Τί πράγμα; ΔΕΝ σου αρέσουν τα μελομακάρονα;»
Λυπάμαι που σε σοκάρω φίλε, αλλά όχι, ΔΕΝ μου αρέσουν και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα! Μπορεί εσύ σαν μανιακός να τα ορέγεσαι από το Πάσχα, να μετράς αντίστροφα από τον Αύγουστο, να ανεβάζεις αναρτήσεις με πιατέλες δίπλα στο κύμα κι όταν φτάνει καλή ώρα η εποχή τους να τα καταβροχθίζεις λυσσασμένα σαν στραγάλια, αλλά κάποιοι δεν βρίσκουμε τίποτα ελκυστικό σε ένα λασπιασμένο μπισκότο με παπάρα μελιού να σε λιγώνει… προτιμούμε χίλια άλλα ωραιότατα γλυκά των Χριστουγέννων ή μη και προφανώς δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούν τα γούστα μας και να μας αγριοκοιτάζεις επειδή απορρίπτουμε το κλισέ σου γλύκισμα ή την κλισέ γαλοπούλα που επίσης ούτε να τη μυρίσω…
9.«Εσύ πόσα μπαζάρ επισκέφτηκες;»
Όπως και στο «πού θα πας ταξίδι», έτσι κι εδώ ο συνομιλητής θεωρεί δεδομένο ότι λόγω ημερών περιδιαβαίνεις σε φιλανθρωπικά μπαζάρ και απλά αναρωτιέται σε πόσα, γιατί είναι ντροπή να επισκεφτείς μόνο ένα… Τώρα αν του πεις «κανένα», γιατί δεν έχεις χρόνο ή διαφωνείς ή δεν σου περισσεύει ούτε σεντ, θα σε κοιτάξει με απαξίωση, θα απαριθμήσει τις δικές του επισκέψεις και θα σου συστήσει ποιο είναι το καλύτερο για ποιοτικές αγορές- ανεξαρτήτως αναγκών του συλλόγου που το οργανώνει- σαν να μην άκουσε τί του είπες, γιατί «τέτοιες μέρες πρέπει να βοηθάμε» (και βασικά να ψωνίζουμε, γιατί αν δεν καταναλώσεις πώς θα καταλάβεις γιορτές;;)
10.«Ανακάλυψε το παιδί που κρύβεις μέσα σου!»
Πολύ σωστά, μόνο που αυτό το έρμο καταχωνιασμένο παιδί, ψάχνει κάθε στιγμή αφορμές να βγει στο φως, αδιαφορώντας αν είναι καθημερινές ή γιορτινές, όμως έρχεται πάντα ένα ασφυκτικό «πλάκωμα» από γύρω και του φράζει την πολύτιμη έξοδο… Είναι εύκολο κι ωραίο τσιτάτο να λέγεται ως στερεότυπο, αλλά πέρασε πολύς καιρός που είμαστε μπόμπιρες και ξεχάσαμε ότι ένα παιδί δεν ξεγελιέται από ψεύτικα τερτίπια ή τεχνητές χαρές ή γυάλινες χάντρες… είναι το μόνο σοφό πλάσμα που μπορεί να αναγνωρίσει την αυθεντική χαρά στα πιο απλά και δυστυχώς σήμερα, το κρυμμένο στον ενήλικα, όχι μόνο την ψάχνει μάταια αλλά τρομάζει με τον περίγυρο και προτιμά την ασφαλή κρυψώνα του, με την ελπίδα έστω μιας χαραμάδας…
#Ανασκόπηση2025 #ΕορταστικάΆρθραΚαιΛίστες2025 – Συντονιστείτε στην #Κουλτουρόσουπα
Ολες οι εορταστικές δημοσίευσες με μια ματιά εδώ
