«Αυταρχισμός και βία: τα μέσα που απέμειναν στην κυβέρνηση».
Άρθρο του Μιχάλη Σκολιανού.
Η δημοκρατική εκτροπή της κυβέρνησης συνεχίζεται. Μάλιστα η πλήρης απαξίωση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών και ευρύτερα των δημοκρατικών κανόνων, όπως πηγάζουν και προβλέπονται από τη λειτουργία των θεσμών, εντείνεται. Πλέον η κυβέρνηση δεν δείχνει διατεθειμένη ούτε να τηρήσει τα προσχήματα. Παραβιάζει συστηματικά διαδικασίες και κανόνες που συνιστούν τον πυρήνα της αστικής, κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας χωρίς καν να ενδιαφέρεται να τηρήσει και να επικαλεστεί μια επίφαση νομιμότητας και δημοκρατικότητας.
Από ό,τι φαίνεται οι τελευταίες φθηνές δικαιολογίες εξαντλήθηκαν και τα προσωπεία έπεσαν. Οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης αποκαλύφθηκαν με τον πιο σκληρό και ωμό τρόπο και αυτή έχει παραιτηθεί κάθε προσπάθειας να τις συγκαλύψει. Απροκάλυπτα πλέον οδηγεί τον τόπο κατ’ εντολή των δανειστών σε έναν άκρατο νεοφιλελευθερισμό χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Είναι ολοφάνερη η στοχοθεσία της να ιδιωτικοποιήσει-εκποιήσει τα πάντα: από την επικείμενη ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και των παραλιών μέχρι, σε επόμενο στάδιο, το νερό και κάθε μορφής φυσικού πλούτου.
Και γνωρίζει καλά ότι αυτή η παράδοση της χώρας στα χέρια των ιδιωτών όχι απλώς είναι αδύνατον να λάβει τη συναίνεση της κοινωνικής βάσης, αλλά θα τη βρει και απέναντί της. Για αυτό αντιλαμβάνεται ότι είναι αδύνατον να τηρήσει τις διαδικασίες και κανόνες που επιτάσσουν οι δημοκρατικοί θεσμοί. Αν προσπαθήσει να επιδείξει, έστω και μια κατ’ επίφαση συμμόρφωση προς τις λειτουργίες και επιταγές των θεσμών, προς την ίδια τη δημοκρατία δηλαδή, ξέρει ότι έχοντας ολόκληρη την κοινωνία απέναντί της, δεν θα μπορέσει ποτέ να ασκήσει την πολιτική της και θα καταρρεύσει.
Ο μόνος τρόπος λοιπόν που απέμεινε στην κυβέρνηση για να παραμείνει στην εξουσία και να συνεχίζει να υλοποιεί την αμείλικτα νεοφιλελεύθερη πολιτική της, έχοντας όλη την κοινωνία εναντίον της, είναι ο πλήρης παραγκωνισμός των θεσμών και η αντικατάστασή τους με τον αυταρχισμό. Το δόγμα της προκειμένου να παραμείνει αγκιστρωμένη στην εξουσία είναι «αποφασίζομεν και διατάζομεν» σε συνδυασμό με το «διαίρει και βασίλευε». Ακόμα όμως και ο κοινωνικός αυτοματισμός, που τόσο αποτελεσματικά και ευεργετικά λειτούργησε για την κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια δείχνει να ατονεί. Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, δείχνει να αντιλαμβάνεται τον ιστορικό της ρόλο και να αναπτύσσει επιτέλους πνεύμα σύμπνοιας και μηχανισμούς αλληλεγγύης. Είναι πολλές οι φωνές των συμπολιτών μας που λένε: «Δεν πειράζει ας μου κόψουν και μένα το ρεύμα οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ. Υπεύθυνη για αυτή την κατάσταση είναι η κυβέρνηση». Το μόνο λοιπόν χαρτί που δείχνει να απομένει στην κυβέρνηση είναι αυτό της καταστρατήγησης των δημοκρατικών λειτουργιών και της επιβολής της στην κοινωνία δια του αυταρχισμού.
Για αυτό παρατηρείται τον τελευταίο καιρό από την πλευρά της ένας πολυεπίπεδα κλιμακούμενος αυταρχισμός, από τον ξυλοδαρμό των καθαριστριών που διαμαρτύρονταν για την απόλυσή τους έξω από το Υπουργείο Οικονομικών και των φωτορεπόρτερ που πήγαν να καλύψουν το γεγονός μέχρι την πολιτική επιστράτευση των απεργών της ΔΕΗ. Όσο μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ κοινωνικής βάσης και κυβέρνησης τόσο θα αυξάνεται ο αυταρχισμός και η βία από την τελευταία και θα συρρικνώνεται η δημοκρατία. Η κυβέρνηση εξαντλεί κάθε μέσο και τρόπο προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία ακόμα και όταν γίνεται εις βάρος της δημοκρατίας και της κοινωνίας. Το τελευταίο μέσο που της έμεινε είναι αυτό της βίας. Είναι γνωστή όμως η ρήση του Μέγα Ναπολέοντα: «Καμία εξουσία δεν μπορεί να καθίσει επάνω στις ξιφολόγχες της, θα τρυπηθεί».
Υ.Γ. Καλό καλοκαίρι. Ραντεβού πάλι τον Σεπτέμβρη.
Φωτογραφικό υλικό
