Πολλαπλά απολαυστική και ψαγμένη η «STRING-ΛΑ»! Είδαμε στο θέατρο Αυλαία & Σχολιάζουμε.
Είναι αλήθεια ότι ο ευφάνταστος τίτλος με το λογοπαίγνιο προϊδεάζει και διαβάζοντας το ενημερωτικό σημείωμα της παράστασης, η αίσθηση ότι εδώ γίνεται κάτι διαφορετικό, ενισχύεται. Κεντρίζοντας φυσικά το ενδιαφέρον μας ώστε να δούμε την επί σκηνής υλοποίηση και κατά πόσον «λόγια και έργα» συγκλίνουν- έχοντας «καεί» ουκ ολίγες φορές! Ε λοιπόν, δεν συγκλίνουν απλά, αλλά η ζωντανή θεατρική πράξη ξεπερνά τις προσδοκίες στη μουσικοθεατρική παράσταση «StringΛΑ», πάνω στο διασκευασμένο έργο του Σαίξπηρ «Το ημέρωμα της στρίγγλας» και σε σκηνοθεσία Λένας Πετροπούλου, που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Αυλαία. Και απολαύσαμε κάθε ένα από τα 80 λεπτά, μιας ξεχωριστής θεατρικής πρότασης…
Η οποία περιλαμβάνει μουσική, τραγούδι, χορό και πρόζα – στηριγμένη στον γνωστό σαιξπηρικό μύθο της «στρίγγλας», μιας ιδιότροπης, επιθετικής, ανυπότακτης αρχοντοπούλας, που κάνει πολύ… δύσκολη τη ζωή όλων γύρω της. Του πατέρα της που θέλει να την παντρέψει, της αδελφής της με τον εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα, των επίδοξων μνηστήρων και βέβαια του άρχοντα που τελικά θα την παντρευτεί, βάζοντας ως στόχο να την «ημερέψει». Και προκειμένου να το πετύχει και να δαμάσει τον δύστροπο χαρακτήρα της, θα καταφύγει σε ανορθόδοξες και περίεργες μεθόδους στέρησης, καθώς και ψυχολογικά παιχνίδια εξουσίας, που όμως φαίνεται να αποδίδουν… μέχρι που θα καταφέρει με την πυγμή, την «τρέλα» του, την εξυπνάδα ή πονηριά του, να ημερώσει την στρίγγλα και να κερδίσει την αγάπη της…
Στην ιδιαίτερη και απολαυστική (+) παράσταση, πολλά μας κέρδισαν και μάλιστα ισοδύναμα, αλλά για λόγους «τάξης» θα ξεκινήσουμε από το κείμενο- πρόζα, εκτιμώντας ιδιαίτερα τη χιουμοριστική- ωστόσο έντιμη παραίνεση «αν είστε σαιξπηρο-λόγιοι, αποφύγετε την παράσταση»! Κι αυτό διότι η διασκευή και προσαρμογή του πρωτότυπου, ελάχιστα θυμίζει τον κλασικό δραματουργό, για όσους προτιμούν συμβατική απόδοση των έργων του. Αντίθετα το παρόν εγχείρημα προσέδωσε στο σαιξπηρικό έργο μια εντελώς καινούργια, σύγχρονη διάσταση, πέτυχε μια ευφυή και ευφάνταστη διακωμώδηση- απογειώνοντας τη σάτιρα και αποδομώντας τον καθωσπρεπισμό, ενώ κράτησε παράλληλα την ποιητικότητα και τον έμμετρο λόγο του πρωτότυπου. Μια δύσκολη και ριψοκίνδυνη ακροβασία όταν καταπιάνεσαι με εμβληματικά κλασικά έργα, ωστόσο το ταλέντο, η φαντασία, η… τρέλα των δημιουργών, δικαίωσε το τόλμημα! Προσφέροντας στο κοινό- και ιδιαίτερα το ευρύ νεανικό- ένα σαιξπηρικό έργο με οικεία και ελκυστική φόρμα, χωρίς να προδώσει την ουσία και τον λόγο του συγγραφέα, γεμάτο φρεσκάδα και ρυθμό, με έξυπνες απολαυστικές ατάκες, με ευφάνταστα συγγραφικά ευρήματα…
Το οποίο παρέλαβε η Λένα Πετροπούλου (συναυτουργός στη διασκευή) και με τη σκηνοθεσία της έδωσε ένα εξαιρετικό θεατρικό αποτέλεσμα, υπηρετώντας άριστα την επιλεγμένη, πρωτότυπη φόρμα. Η οποία συνδυάζει στοιχεία μιούζικαλ με μουσική/ τραγούδι/ χορό, στοιχεία γκροτέσκο με σουρεαλιστική ατμόσφαιρα και χαρακτήρες, στοιχεία ποιητικότητας με έμμετρο λόγο και βέβαια άφθονη σάτιρα και απολαυστικό χιούμορ. Όλα δεμένα θαυμάσια μεταξύ τους με ζωηρό ρυθμό, άψογο συντονισμό, αξιοποίηση σκηνής και πλατείας, ενώ οι συχνές εναλλαγές μουσικής και πρόζας, καθώς και τα ευφάνταστα χιουμοριστικά ευρήματα, δεν αφήνουν στιγμή το ενδιαφέρον του θεατή να εκπέσει… Ένα περίφημο στήσιμο που διακρίθηκε από φαντασία, ευρηματικότητα, φρεσκάδα, συμβολισμούς, αναδεικνύοντας με απρόβλεπτη οπτική τους κεντρικούς ήρωες, στα πλαίσια μιας εύστοχης, απολαυστικής «παρωδίας ηθών» και αποκήρυξης της σοβαροφάνειας. Ένα στήσιμο επίσης με μελετημένη ισορροπία ώστε να μη ξεφύγει σε «ολισθηρά» μονοπάτια διακωμώδησης, με ιδανικά μοιρασμένα τα μουσικά και λεκτικά μέρη, με προσεγμένες λεπτομέρειες παντού και ειδικότερα στην κινησιολογία, όπου πχ. μέχρι και η ανακατάταξη του σκηνικού είναι χορογραφημένη! Και με πρωτότυπο «κυκλικό» κλείσιμο (ίδια αρχή και φινάλε), πέρα από τα πρωτότυπα «τρυκ» στους διαλόγους. Κάποιες μικρές επισημάνσεις θα αναφερθούν παρακάτω…
Το μουσικό μέρος ανέλαβε η μπάντα «Μπορείς κι αργότερα», της οποίας το χιούμορ είναι προφανές και η συμβολή στην παράσταση μεγάλη! Τόσο που να μην ξεχωρίζουν ενίοτε μουσικοί από ηθοποιούς, καθώς οι πρώτοι συμμετείχαν με ατάκες και ερμηνείες, ενώ οι δεύτεροι έπαιζαν και όργανα, σε ένα γοητευτικό και απρόβλεπτο «μπέρδεμα». Μουσικές και τραγούδια πρωτότυπα ή διασκευασμένα, συχνά με χιουμοριστική διάθεση και παιγμένα από τρομπόνι, ακορντεόν, πλήκτρα και κρουστά, έδωσαν μια ζωντανή πανηγυρική νότα, ενώ ταυτόχρονα υπογράμμισαν με άριστο τρόπο κομβικά σημεία. Και δεν ήταν λίγες οι φορές που τα έξυπνα μουσικά τους «σχόλια» – με θαυμαστή ακρίβεια και συγχρονισμό- ευθύνονταν για το γέλιο μας…
Όσο για τις ερμηνείες σε επίπεδο υποκριτικής, το λιγότερο απολαυστικές από όλους, σε μια ιδιαίτερη εκδοχή των ρόλων τους. Με μια «στρίγγλα» – Παυλίνα Χαρέλα, απόλυτα πειστική ως δύστροπη, ξεροκέφαλη, άγρια, φωνακλού, γεμάτη ενέργεια, με συνεχή κίνηση… Ο άνδρας της Πετρούτσιο (Βασίλης Κανελλόπουλος), εξαιρετικός στον ρόλο του «δαμαστή» με πηγαίο, σαρωτικό χιούμορ, δυναμισμό, αμεσότητα, επαγγελματισμό – παίζοντας παράλληλα και τρομπόνι… ο πατέρας της (Χρήστος Γκουτσίδης), επίσης μια γνήσια κωμική φλέβα και με ανατρεπτική προσέγγιση του ήρωα, προσέφερε άφθονο γέλιο με την ιδιαίτερη ερμηνεία του – παίζοντας επίσης και ακορντεόν… Και όλοι οι υπόλοιποι ωστόσο, (Γιάννης Μαστρογιάννης, Ελένη Χρυσομάλλη, Μάριος Κωνσταντίνου, Αντώνης Μαυρουδής, Χάρης Γκατζόφλιας), διακρίθηκαν από θαυμάσιες επιδόσεις στο πνεύμα και την ατμόσφαιρα της σκηνοθεσίας, με την απαιτούμενη ενέργεια, εκφραστικότητα, ρυθμό, την προσεγμένη κινησιολογία/ χορογραφία και επίσης με καλοδουλεμένες φωνές στα τραγούδια.
Η όλη ατμόσφαιρα όμως, χρωστά πολλά στους επιτυχημένους φωτισμούς με τις συχνές και εύστοχες εναλλαγές και ακόμα περισσότερα στα ευφάνταστα, φροντισμένα, μελετημένα κοστούμια που απέδωσαν με αισθητική και ψαγμένες πινελιές το στίγμα των χαρακτήρων, σε μια «άχρονη» εποχή με στοιχεία του τότε και του τώρα. Το σκηνικό, βασισμένο σε κύβους με κρυφές «εκπλήξεις» και συχνές ανακατατάξεις, εξυπηρέτησε αφαιρετικά, συμβολικά και αποτελεσματικά τη δράση, χωρίς τίποτα περιττό.
Οι μικρές επισημάνσεις (–) όσον αφορά στη διασκευή και σκηνοθεσία, αφορούν σε κάποιες επιμέρους ασάφειες στη διάρκεια της πλοκής, όπου η εξέλιξη σε σημεία μοιάζει θολή και κάποιες μεταβάσεις σε γεγονότα μένουν ελαφρά μετέωρες, κάπως σαν λογικά άλματα… Και ενώ ο πυρήνας του μύθου φυσικά διατηρείται, τα γύρω από αυτόν σε ένα βαθμό φαίνονται «αδιευκρίνιστα», ειδικά για όποιον δεν γνωρίζει το πρωτότυπο. Επίσης ένα άλλο σημείο που θα επισημαίναμε, παρότι η υπερβολή εν προκειμένω είναι «δομικό» στοιχείο της παράστασης, αφορά σε παραπανίσιες κραυγές ή κινήσεις, που θεωρούμε ότι σε κάποια σημεία πλεόνασαν, χωρίς να είναι απαραίτητο…
Κλείνοντας (=) ένα είναι σίγουρο: ο μη… «σαιξπηρο- λόγιος» θεατής που εκτιμά την τόλμη, την ανατροπή, το διαφορετικό, απολαμβάνει μια προσεγμένη μουσικοθεατρική παράσταση γεμάτη φρεσκάδα, ζωντάνια και χιούμορ, φεύγοντας με ένα μεγάλο χαμόγελο… Τόσο απλά.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6,5 ΣΤΑ 10
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΘέατροΑυλαία #StringΛΑ #ΟυίλιαμΣαίξπηρ #ΛέναΠετροπούλου #ΜπορείςΚαιΑργότερα
==================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
==================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==================================================================================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
