«8 γυναίκες κατηγορούνται» και… δικαιώνονται πλήρως! Είδαμε τη θεατρική ομάδα του Δήμου Καλαμαριάς & Σχολιάζουμε…
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Εργαστήρι Θεατρικής Δημιουργίας του Δήμου Καλαμαριάς, προκαλεί θαυμασμό για το επίπεδο δουλειάς και έμψυχου δυναμικού, συγκίνηση για την έντιμη καλλιτεχνική προσπάθεια εν μέσω δυσκολιών, άδολη χαρά ημών των δημοτών για μια αξιέπαινη θεατρική ομάδα, αξιολογώντας την αντικειμενικά με θεατρικά και όχι συναισθηματικά κριτήρια. Και είναι ο λόγος που αναφερόμαστε σε αυτήν, καθώς εδώ οι ερασιτέχνες… φορούν τα γυαλιά σε ουκ ολίγους επαγγελματίες και αξίζει να ανταμείψουμε τη δωρεάν απλόχερη προσφορά τους με έναν καλό λόγο ενθάρρυνσης, όταν τον έχουν κερδίσει επάξια με το σπαθί τους!
Το Θέατρο της οδού Χηλής, αποδείχθηκε πολύ μικρό για να χωρέσει τους πολυπληθείς θεατές για την παράσταση «8 γυναίκες κατηγορούνται» του Ρομπέρ Τομά και σε σκηνοθεσία Αγγελικής Σαπάτρα, με συνέπεια να μείνουν αρκετοί όρθιοι, στην τρίτη και τελευταία παράσταση. Πρόκειται για ένα από γνωστότερα θεατρικά έργα, όπου σε μια απομονωμένη κατοικία, ο φόνος του ιδιοκτήτη προκαλεί σοκ στις 8 γυναίκες που τον περιβάλλουν και έχουν «στοιχειώσει» τη ζωή του. Η σύζυγος, οι κόρες, η πεθερά, η κουνιάδα, η αδελφή, η οικονόμος και η καμαριέρα, έχοντας αποκλείσει οποιαδήποτε έξωθεν «εισβολή», αναζητούν μοιραία ανάμεσά τους τη δολοφόνο, διερευνώντας τα κίνητρα καθεμιάς, καθώς όλες με κάποιο τρόπο εμπλέκονται, κρύβοντας κάτι. Μια αγωνιώδης αναζήτηση που θα φέρει στην επιφάνεια απρόβλεπτες αλήθειες, κρυμμένα μυστικά, επώδυνες συγκρούσεις, μέχρι την τελική, εντελώς απρόσμενη αποκάλυψη –λύση του μυστηρίου…
Ένα εξαιρετικό έργο που συνδυάζει έντονα στοιχεία αστυνομικού μυστηρίου και θρίλερ με βαθύτερο ψυχολογικό υπόβαθρο, ενώ διακρίνεται για την αριστοτεχνικά δεμένη πλοκή του, ικανή να κρατά αιχμάλωτο μέχρι το τελευταίο λεπτό τον θεατή και με την απαιτητική λογική ακρίβεια παρόμοιων έργων, όπου και η παραμικρή λεπτομέρεια οφείλει να αιτιολογείται. Με επιπλέον δυνατό στοιχείο τις συνεχείς και απίθανες ανατροπές μέχρι την καταλυτική τελική, που κορυφώνουν την αγωνία χωρίς τίποτα προβλέψιμο, ενώ η «ανατομική» διείσδυση στην ψυχολογία των ηρωίδων, άλλοτε με ανάλαφρο κι άλλοτε με τραγικό τρόπο, συνεισφέρει τα μέγιστα στο θεατρικό ενδιαφέρον. Προσδίδοντας στο έργο, παράλληλα με τη γοητεία του μυστηρίου και βαθύτερο περιεχόμενο ουσίας για την πολυσύνθετη ανθρώπινη φύση…
Η Αγγελική Σαπάτρα με την επιτυχημένη σκηνοθεσία της, ακόμα μια φορά έστησε παράσταση επαγγελματικού επιπέδου, παρότι είχε να διαχειριστεί ερασιτεχνικό «υλικό», ωστόσο εξαιρετικής ποιότητας. Απέδωσε με απόλυτη ισορροπία, ομαλότατη ροή χωρίς χάσματα, πειστικό ρεαλισμό, όλη την «θριλοειδή» ατμόσφαιρα μυστηρίου, ενώ συντόνισε άψογα επί σκηνής τον 8μελή θίασο, με μελετημένη χωροταξία και ακρίβεια στις αντιδράσεις. Κράτησε έντεχνα την αγωνία χωρίς τίποτα να «προδίδεται», ανέδειξε διακριτικά το χιούμορ και εντονότερα το δραματικό στοιχείο χωρίς υπερβολές, «έπαιξε» επιτυχημένα με φωτισμούς και ήχους για την σκοτεινή ατμόσφαιρα, με θαυμάσιο timing στις αλλαγές σκηνών. Μια σκηνοθεσία λιτή, ρεαλιστική, προσεγμένη, άκρως αποτελεσματική, που έρρεε αβίαστα, κρατώντας σταθερά το ενδιαφέρον… Βοηθούμενη συμπληρωματικά από ένα πειστικό, «γεμάτο» και καλαίσθητο σκηνικό, από εύστοχα γενικά κοστούμια (με μόνη ένσταση το συντηρητικό της αδελφής του θύματος και το κυριλέ της οικονόμου ως «κόντρα» για τους χαρακτήρες των ηρωίδων), ενώ σημαντικά συνέβαλαν, τόσο η απόλυτα «εντός κλίματος» μουσική και οι τρομακτικοί ήχοι, όσο και οι σωστοί φωτισμοί– δεδομένων των περιορισμένων δυνατοτήτων ενός χώρου που δεν είναι θεατρικός.
Από άποψη υποκριτικής και οι 8… κατηγορούμενες ήταν υπέροχες! Η κάθε μια με το δικό της στίγμα, υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο τον ρόλο της, και παρότι 2-3 ερμηνείες διακρίθηκαν από ξεχωριστό ταλέντο, εντούτοις ως σύνολο απέδωσαν σχεδόν ισοδύναμα ένα αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα, από αυτά που ενίοτε δεν συναντάμε σε επαγγελματίες, έναντι εισιτηρίου. Συγκινητικά προσηλωμένες όλες, με σκηνική άνεση, άριστο συγχρονισμό, δουλεμένη εκφραστικότητα και αίσθηση του μέτρου, έπεισαν για τους χαρακτήρες που υποδύθηκαν, ενώ οφείλουμε να τονίσουμε το εξαιρετικό κάστινγκ φυσιογνωμικά, με επιλογές προσώπων απόλυτα ταιριαστών για κάθε ρόλο. Μόνη μικρή παρατήρηση μια έλλειψη πειστικότητας σε κάποιες αντιδράσεις μετά το σοκ του φόνου, μιλώντας βέβαια πάντα για ερασιτέχνες.
Και μια σοβαρή παρατήρηση, απευθυνόμενη στο Δήμο, αφορά στο θέατρο της οδού Χηλής, που έχει μεν το όνομα, αλλά καθόλου τη χάρη! Ένας χώρος γενικών εκδηλώσεων με επίπεδη «πλατεία», όπου μόνοι οι μπροστινοί και καθήμενοι στο κέντρο έχουν οπτική πρόσβαση στη σκηνή- ενώ οι υπόλοιποι μόνο σε μέρος της, εντελώς ακατάλληλος για θέαση παραστάσεων. Οι οποίες είναι απαράδεκτο να φιλοξενούνται εκεί και να αδικούνται, αντί του εξαιρετικού θεάτρου Μ. Μερκούρη, που θα έπρεπε για λόγους ευαισθησίας να παραχωρείται κατά προτεραιότητα στην θεατρική ομάδα του Δήμου, όταν μάλιστα παρουσιάζει επί χρόνια τόσο αξιόλογο έργο και στηρίζεται τόσο μαζικά από το κοινό…
Ως επίλογος για την παράσταση, μας βγαίνει αυθόρμητα το ΜΠΡΑΒΟ για όλα: για τη θαυμάσια επιλογή του έργου, την εύστοχη σκηνοθεσία, τις ερμηνευτικές επιδόσεις, το προσεγμένο σκηνικό, μα πάνω απ’ όλα για την αξιέπαινη καλλιτεχνική προσφορά επιπέδου που δικαιώνει την κυριολεξία του όρου «ψυχαγωγία» σε καιρούς αμφιλεγόμενους και νιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε την ομάδα από καρδιάς! Συνεχίστε έτσι δυνατά…
Πληροφορίες για τη παράσταση ΕΔΩ
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΘέατροΟδούΧηλής #ΔήμοςΚαλαμαριάς #ΕργαστήριΘεατρικήςΔημιουργίαςΚαιΧορούΔήμουΚαλαμαριάς #8ΓυναίκεςΚατηγορούνται #ΑγγελικήΣαπάτρα
Φωτογραφικό υλικό
