ΕΚΘΑΜΒΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗ ΕΛΕΟΝΩΡΑ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ. ΠΗΓΑΜΕ, ΕΙΔΑΜΕ ΑΚΟΥΣΑΜΕ, ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ.
«Που θα πάει αυτή η βαλίτσα…», σε ένα κατάμεστο θέατρο χωρητικότητας 4.000
Έφτασε πάλι ο καιρός των ανοιχτών συναυλιών με μπύρα και ξηρούς καρπούς στο χέρι και τον ιδρώτα να κυλάει στο λαιμό καθώς τραγουδάς δυνατά μαζί με τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη. Σε έναν χώρο όπου η Θεσσαλονίκη μας πρωτογνώρισε φωνές όπως αυτές του Αλκίνοου Ιωαννίδη και του Γιάννη Κότσιρα, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, εμφανίστηκε στις 15/6 η Ελεονώρα Ζουγανέλη. Με το πρόγραμμα της «Που θα πάει αυτή η βαλίτσα…», σε ένα κατάμεστο θέατρο χωρητικότητας 4.000 περίπου θέσεων, έλαμψε και μας ταξίδεψε με την κρυστάλλινη φωνή της σε γλυκόπικρες αναμνήσεις σχέσεων και χωρισμών.
Οι πόρτες άνοιξαν πολύ νωρίς και πλήθος κόσμου χωρίς σπρώξιμο και αγανάκτηση, πήρε τη θέση του στις κερκίδες. Η καλλιτέχνιδα δεν άφησε το κοινό της να περιμένει και στις 21.45 εμφανίστηκε απαστράπτουσα στη σκηνή, εμφανώς αδυνατισμένη, καστανή, με ένα υπέροχο μαύρο φόρεμα ανοίγοντας τη συναυλία με το αγαπημένο «Η αγάπη αργεί». Το κοινό την υποδέχτηκε με θερμό χειροκρότημα και άρχισε αμέσως να τραγουδάει μαζί της. Ζωντανή, σε άμεση επικοινωνία μαζί μας, φρόντισε να μας υπενθυμίσει το πόσο αγαπάει το κοινό της Θεσσαλονίκης και το πόσο της έλειψε. (Αγαπημένοι καλλιτέχνες, αφού σας λείπουμε τόσο, γιατί δεν έρχεστε λίγο πιο συχνά εδώ πάνω;)
Οι μουσικοί που τη συνόδευαν ήταν χαμογελαστοί και έδειχναν ότι περνούσαν και οι ίδιοι καλά. Συνομιλούσαν μεταξύ τους, η Ελεονώρα τους πείραζε και έδωσαν μαζί ένα όμορφο οπτικοακουστικά αποτέλεσμα. Στη μέση του προγράμματος η Ζουγανέλη κατέβηκε από τη σκηνή και η μπάντα της μας ανέβασε τη διάθεση με μερικά χαρούμενα τραγούδια. Στη συνέχεια η ίδια επέστρεψε με πιο άνετα ρούχα και ένα λαϊκό πρόγραμμα που αν και καλοδουλεμένο και σωστά ενορχηστρωμένο, μας έριξε λίγο ψυχολογικά. (Πολύ μελαγχολία βρε παιδί μου! Πέρυσι χορεύαμε στις κερκίδες!)
Αγαπημένο μου σημείο ήταν όταν δε δίστασε να ανεβάσει στη σκηνή έναν ένθερμο υποστηρικτή της, ο οποίος έπαιξε στα πλήκτρα το «Εν λευκό» της Μποφίλιου και φυσικά το κοινό το λάτρεψε. Μετά από πολύ χορό έκατσε στη σκηνή, μίλησε λίγο με τον κόσμο, δέχτηκε παραγγελιές και στις 00.00 έκλεισε τη συναυλία με το πολυαναμενόμενο «Έλα».
Πέρασα όμορφα, απόλαυσα την πραγματικά απίστευτη φωνή της για άλλη μια φορά, ένιωσα ότι το κοινό ενώθηκε σε ένα χτύπο και όλοι μαζί χειροκροτήσαμε μια γυναίκα που χαράσσει τη δική της πορεία στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού με αξιοπρέπεια και ταλέντο.
Σα να μην πέρασε μια μέρα, η βαλίτσα της την έφερε στη Θεσσαλονίκη, η οποία θα την περιμένει και πάλι με αγωνία…
Φωτογραφικό υλικό
