Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου
.
Δεν μπορώ να γνωρίζω τις προσδοκίες των άλλων θεατών, ωστόσο προσωπικά ομολογώ ότι πήγαινα στη συγκεκριμένη παράσταση με «συγκρατημένη αισιοδοξία», ενόψει και της 29ης Κουλτουροβραδιάς που ακολουθούσε. Με την έννοια ότι είχα θέσει μάλλον χαμηλά τον πήχυ, καθώς επρόκειτο -βάσει του ενημερωτικού δελτίου- για μια «περίεργη» κωμωδία στην κατηγορία του μονολόγου, ερμηνευμένου από έναν ηθοποιό που για όσους τον ξέρουν έχει συνδέσει περισσότερο το όνομά του με το stand up comedy. Οπότε σε παρόμοιες περιπτώσεις, η απρόσμενη αποκάλυψη με τη μορφή μιας μεγάλης θετικής έκπληξης, σε βρίσκει απροετοίμαστο κι είναι από τις στιγμές που εκτιμάς την καλή σου (θεατρική) τύχη… Ο λόγος για την παράσταση «Ο Άνθρωπος Σκύλος» του αμερικανού Lee Blessing, σε απόδοση και σκηνοθεσία Μάνου Τσότρα, με τον Κωνσταντίνο Ραβνιωτόπουλο στο one man show, που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Σοφούλη…
Όπου ήρωας της ιστορίας είναι ένας αντισυμβατικός καλλιτέχνης, ονόματι Κερ, που αναμένει με λαχτάρα μια επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού… όμως ο συντηρητικός Γερουσιαστής Θερμ Πούλεϊ, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και με ύπουλο τρόπο την μπλοκάρει, οπότε ο Κερ προκειμένου να εκδικηθεί αποφασίζει να απαγάγει τον διάσημο σκύλο του Λάκι… Μόνο που το σχέδιο θα εκτραπεί πλήρως και μετά από ατύχημα, ο Κερ θα «μετεμψυχωθεί» στον σκύλο Λάκι, ζώντας πλέον από κοντά τον Γερουσιαστή, για να ανακαλύψει ως άνθρωπος- σκύλος όσα σαθρά τον περιβάλλουν και κυρίως στη διαλυμένη οικογένεια, διαβρώνοντας την προσωπικότητά του. Μια περίεργη συνύπαρξη που θα αλλάξει την οπτική και των δύο, επηρεάζοντας καθοριστικά το σκεπτικό τους σε επίπεδο πολιτικής, τέχνης, σχέσεων, μεταφυσικής, γενικότερης θεώρησης των πραγμάτων…
Ένα έργο εξαιρετικό (+) από άποψη ουσίας, με δυνατό περιεχόμενο και ευρηματική σύλληψη ιδέας, συνδυάζοντας μια ιδιόμορφη κωμικότητα με απρόβλεπτη ψυχολογική εμβάθυνση και όχι μόνο… καθότι θίγει με τρόπο απολαυστικό και ενίοτε καυστικά σατιρικό ή γλυκόπικρο, πληθώρα επίκαιρων θεμάτων που αφορούν στην άσκηση της πολιτικής, την ουσία της τέχνης, τις ανθρώπινες αλλά και… σκυλίσιες σχέσεις, την αποδόμηση της οικογένειας, τη διαφθορά, την ηθική, τη σχέση με το θείο… Όπου πέραν του διακριτικού χιούμορ, τα στοιχεία που προσδίδουν ξεχωριστή ταυτότητα, δύναμη και ποιότητα στο κείμενο, έχουν να κάνουν με κάποιους βαθείς στοχασμούς σε φιλοσοφικό επίπεδο, ένα ύφος λογοτεχνικό που σε στιγμές αγγίζει την ποιητικότητα, ευφυείς ατάκες, ευφάνταστη πλοκή που τονώνει το ενδιαφέρον μέσα από απρόβλεπτες εξελίξεις ή ανατροπές… Και είναι αυτά τα καθοριστικά στοιχεία που κρατούν προσηλωμένο τον θεατή, διεγείροντας έντονα μυαλό και συναίσθημα, έναντι του γέλιου που περισσότερο προκύπτει ως μειδίαμα. Δεν γνωρίζουμε βέβαια το πρωτότυπο έργο, ωστόσο απολαύσαμε την επεξεργασία και απόδοσή του από τον Μάνο Τσότρα, σε ένα δείγμα με θαυμάσια ροή του λόγου, μεστή πυκνών νοημάτων.
Αναφορικά με τη σκηνοθεσία επίσης από τον Μάνο Τσότρα, είναι γεγονός ότι πιο λιτή και αφαιρετική δεν γίνεται… Καθώς εστίασε αποκλειστικά στον λόγο και την ερμηνεία του ηθοποιού σε ένα one man show, καταφέρνοντας να αναδείξει όλη την έκταση και βάθος του κειμένου χωρίς κανένα περισπασμό. Το δε αξιοθαύμαστο είναι ότι, παρά το γεγονός πως ο θεατής έχει απέναντι για δύο γεμάτες ώρες μια παντελώς άδεια σκηνή με μόνο έναν άνθρωπο που στα μισά γίνεται «σκύλος», ούτε στιγμή δεν νιώθει κούραση, αντίθετα παρακολουθεί αφοσιωμένος την χειμαρρώδη δραματοποιημένη αφήγηση με το ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ως μόνη σκηνοθετική παρέμβαση- πέρα από την επιτυχημένη καθοδήγηση του ηθοποιού, θα χαρακτηρίζαμε τη δημιουργία του κατάλληλου ηχητικού περιβάλλοντος, κυρίως με ποικιλία… γαυγισμάτων, αλλά και ρεαλιστικούς ήχους σύμφωνα με την πλοκή, σε μια παράσταση με συνεχή ροή, ζωντανό ρυθμό, απρόβλεπτες εξελίξεις, συνδυασμό χιούμορ, συναισθήματος και στοχασμού…
Ο Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος στο ρόλο του «ανθρώπου – σκύλου», ομολογούμε ότι για όσους δεν τον ξέραμε ή φευγαλέα συναντήσαμε σε κάποιο stand up, υπήρξε μια θεαματική αποκάλυψη! Διότι- για να το πούμε λαϊκά- απαιτούνται μεγάλα κότσια και δοκιμασμένο ταλέντο για να τολμήσεις παρόμοιο ρίσκο… να υπηρετήσεις έναν μονόλογο απαιτητικό και «πολυπρόσωπο», με λόγο χειμαρρώδη και ακατάπαυστο, ενσαρκώνοντας επιπλέον χαρακτήρες, όντας μόνος και εντελώς «γυμνός» από οποιοδήποτε βοήθημα επί δύο ώρες στη σκηνή! Όταν λοιπόν υπό αυτές τις συνθήκες καταφέρνεις να κερδίσεις τον θεατή, επί της ουσίας έχεις κερδίσει ένα μεγάλο στοίχημα, άξιο επαίνου! Εν προκειμένω ο Κ, Ραβνιωτόπουλος και η θαυμάσια ερμηνεία του «ήταν» όλη η παράσταση, καταθέτοντας πέρα από προφανές ταλέντο, ταυτόχρονα επαγγελματισμό, εμφανή σκηνική εμπειρία, έντονη εκφραστικότητα, ενέργεια, αμεσότητα, ακρίβεια στη λεπτομέρεια, αλλά κυρίως ψυχή! Που χάρη σε αυτήν κατόρθωσε να επισκιάσει τις «ελλείψεις», να γεμίσει μόνος τη σκηνή με την πληθωρική ερμηνεία του, να δώσει όγκο σε μια αφήγηση απολαυστικά παραστατική και… εύγε!
Όσον αφορά στις παρατηρήσεις μας (–), επικεντρώνονται κυρίως στην απόλυτη «γυμνότητα» της παράστασης, στερώντας το κομμάτι «θέαμα» ως δομικό στοιχείο της θεατρικής τέχνης. Όσο δυνατά κι αν είναι το κείμενο και η ερμηνεία, με την πλήρη απουσία έστω υποτυπώδους ή συμβολικού σκηνικού, καθώς και κοστουμιών ή μουσικής με μόνη συμβολή των ομολογουμένως έξυπνων φωτισμών, το αποτέλεσμα μοιραία χάνει ένα κομμάτι της θεατρικής δυναμικής του, δεδομένης επιπλέον και της εντελώς αφαιρετικής σκηνοθεσίας. Γεγονός βέβαια που καθιστά ακόμα πιο αξιοθαύμαστο το επίτευγμα του ερμηνευτή, ωστόσο στον θεατή μένει μια μικρή «σκιά» από τις ελλείψεις… Επίσης κάτι δευτερεύον που θα επισημαίναμε στον ηθοποιό, είναι κάποιες (ελάχιστες ευτυχώς) στιγμές που απευθύνεται στο κοινό- φλερτάροντας τρόπον τινά με το stand up, που θεωρούμε ότι αποδυναμώνει τη συνοχή της αφήγησης… Τέλος, όσον αφορά στο κείμενο, το μόνο που θα παρατηρούσαμε είναι ότι σε κάποια σημεία η πυκνότητα του λόγου και η πληθώρα νοημάτων, ίσως το υπερφορτώνουν και ενίοτε το καθιστούν ελαφρώς χαοτικό, δυσχεραίνοντας την κεντρική εστίαση…
Εν κατακλείδι (=) και αν μας… ρωτάτε, πρόκειται για παράσταση που συστήνουμε ανεπιφύλακτα, καθώς συνδυάζει ουσιαστικό, στοχαστικό περιεχόμενο δοσμένο απολαυστικά και μια ερμηνεία συγκινητικά αξιοθαύμαστη…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6,5 ΣΤΑ 10
.
-Βίντεο – τυχαία αποσπάσματα 21/10/2018
.
.
.
–ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΟΒΡΑΔΙΑ [ρεπορτάζ – βίντεο: όλη η συζήτηση + τυχαία πλάνα από τη παράσταση + χειροκρότημα + φωτογραφίες [21/10/2018] ΕΔΩ
.
Φωτογραφικό υλικό
