Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου.
.
Βγαίνοντας κανείς από μια παράσταση, ακόμα κι αν δεν μπορεί να περιγράψει με ακρίβεια λόγων αυτό που εισέπραξε, ενδόμυχα την έχει ήδη κατατάξει σε αυτό που αποκαλούμε κοινώς «καλό θέατρο» ή όχι… Μια φράση απλή ωστόσο περιεκτικότατη, γιατί αποδίδει μια συνολική αίσθηση ικανοποίησης και πληρότητας από τη θεατρική τέχνη, όταν αυτή ασκείται (κατ΄ ελάχιστον) με όρους αξιοπρέπειας και σεβασμού στον θεατή… όταν καταφέρνει χωρίς ακρότητες ή εντυπωσιασμούς να μεταφέρει αυθεντικό συναίσθημα και να προκαλέσει βαθύτερες σκέψεις… Κάπως σαν την παράσταση ο «Φεγγίτης» του Ντέιβιντ Χέιρ και σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Κολοσσαίον και κατατάξαμε αναμφίβολα στην κατηγορία του «καλού θεάτρου»…
Η υπόθεση εξελίσσεται στο Λονδίνο ανάμεσα στον πλούσιο επιχειρηματία χώρων εστίασης Τομ και την πρώην σύντροφό του Κίρα, με την οποία -παρότι παντρεμένος- διατηρούσε χρόνια ερωτικό δεσμό και επιπλέον τη φιλοξενούσε σπίτι του ως μέλος της οικογένειας κι εργαζόμενη στις επιχειρήσεις του. Όταν η γυναίκα του και φίλη της Κίρα ανακαλύπτει την αλήθεια, η τελευταία τους εγκαταλείπει απότομα, διακόπτει τη σχέση της με τον Τομ κι αλλάζει σελίδα στη ζωή της, ενώ η γυναίκα του μετά από αρρώστια πεθαίνει κι ένα χρόνο μετά ο Τόμ επισκέπτεται την Κίρα επιχειρώντας επανασύνδεση… ωστόσο η νέα της ζωή σε ένα φτωχικό διαμέρισμα και ως δασκάλα σε υποβαθμισμένο σχολείο από ιδεαλιστική επιλογή και κοινωνική ευαισθησία, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον χλιδάτο κόσμο και τις ιδέες του Τόμ, παρότι οι δυο τους αγαπιούνται βαθιά κι αναζητούν έναν «κοινό τόπο» να συνυπάρξουν ξανά, άλλοτε με τρυφερότητα και χιούμορ κι άλλοτε με συγκρούσεις, διερευνώντας παράλληλα εκκρεμότητες του παρελθόντος, ενώ ο γιος του Τομ θα εμπλακεί με τρόπο απρόσμενο…
Πρόκειται για ένα θαυμάσιο ψυχολογικό έργο (+), στο οποίο δεν μπορεί κανείς να μην εκτιμήσει μια σειρά από προσόντα που το καθιστούν ξεχωριστό και σπουδαίο, με έναν σπάνιο και ιδιαίτερα δουλεμένο συνδυασμό κοινωνικού – φιλοσοφικού στοχασμού και συναισθήματος. Πέρα από την ενδιαφέρουσα αληθοφανή πλοκή, πέρα από την βαθιά ψυχολογική εμβάθυνση, πέρα από το ευφυέστατο χιούμορ, τα στοιχεία που ξεχωρίζουν εντυπωσιακά είναι οι άρτια δομημένοι και πολυδιάστατοι χαρακτήρες, καθώς και ο τρόπος που συνδιαλέγονται μέσα από τον έρωτα αλλά ταυτόχρονα αντιπαρατίθενται ως «εκπρόσωποι» δύο αντίθετων κόσμων με πειστικά, μελετημένα επιχειρήματα εκατέρωθεν… Ο υλιστής- ενίοτε σε βαθμό κυνισμού Τομ με τη στέρεα πρακτική σκέψη και η ιδεαλίστρια – ανθρωπίστρια Κίρα με ρομαντικές κοινωνικές ευαισθησίες, πασχίζουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην αγάπη τους και τις διαφορετικές κοσμοθεωρίες τους, δίνοντας αφορμή για εκ βαθέων «ψυχογραφήματα» αλλά και (ισοδύναμες) ιδεολογικές αναλύσεις βαθύτερου επιπέδου… Ένας ελκυστικός συνδυασμός που αγγίζει συναισθηματικά και νοητικά, δοσμένος επιπλέον με εξαιρετικό πνευματώδες χιούμορ, συγκίνηση, τρυφερότητα, αλήθεια, ενώ η εμπλοκή του γιου προσθέτει μια θαυμάσια νότα «ανατροπής»…
Η ακριβέστατη σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, σε ένα έργο που του έλειπε η «βοηθητική» δράση βάσει πλοκής, στηριγμένο στο δίπολο της συνύπαρξης- αντιπαράθεσης δύο χαρακτήρων, κατάφερε να προσφέρει πληθωρική θεατρικότητα και όγκο σε ένα σκηνικά αποτέλεσμα με άκρως φροντισμένες λεπτομέρειες που διακρίθηκαν από χαρακτηριστική αληθοφάνεια… όπως πχ. το «εξ απροόπτου» χτύπημα του θυροτηλέφωνου ή το πραγματικό μαγείρεμα με την κατσαρόλα να αχνίζει και τη μακαρονάδα να μοσχοβολά και γενικότερα η λειτουργία στην κουζίνα ως χώρος «δράσης» απέπνεε απόλυτο ρεαλισμό ενώ παράλληλα σηματοδοτούσε την αμηχανία – άλλοτε με παραπανίσια υπερκινητικότητα, άλλοτε με παύσεις, άλλοτε με ταχυλογία… Ωστόσο το σπουδαιότερο επίτευγμα σκηνοθετικά ήταν η εξαιρετική, βαθιά μελετημένη απόδοση των χαρακτήρων, αναδεικνύοντας με καθαρότητα και ακρίβεια το ιδιαίτερο – πολυεπίπεδο προφίλ καθενός και κατά συνέπεια την ουσία των μεστών διαλόγων, το συναίσθημα με αυθεντικότητα και βέβαια το απολαυστικό χιούμορ, καταλήγοντας σε ένα απρόσμενο φινάλε με λυρισμό, συγκίνηση και υπόγειο συμβολισμό… με μια ροή φυσικότατη όπου όλα έμοιαζαν απόλυτα πειστικά, από την αμηχανία και τις τρυφερές στιγμές μέχρι τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και εντάσεις- πλην ενός μικρού σημείου (παρακάτω)…
Σε επίπεδο ερμηνειών απολαύσαμε τρεις ισάξιους ηθοποιούς που υπηρέτησαν υποδειγματικά τους ρόλους τους, με συμμάχους προφανώς το ταλέντο αλλά και τη σωστή σκηνοθετική καθοδήγηση, πάνω σε ένα κατεξοχήν «έργο χαρακτήρων». Ο υπέροχος Δημήτρης Καταλειφός υποδύθηκε τον Τομ με τη μαεστρία ενός έμπειρου, σπουδαίου ηθοποιού, αναδεικνύοντας κάθε πτυχή του πολυσύνθετου ρόλου του, με όλο τον «αέρα» άνεσης, υπεροψίας, κυνικού ρεαλισμού ενός πλούσιου επιχειρηματία, παράλληλα με συναισθηματισμό, ευστροφία εντάσεις, αμηχανία και ευφυές, καυστικό, απολαυστικότατο χιούμορ…
Η Λουκία Μιχαλοπούλου στο ρόλο της Κίρα, απέδωσε έντονα εκφραστικά, με συγκινητική αλήθεια και δουλεμένες λεπτομέρειες τον χαρακτήρα μιας ηρωίδας με αυθεντική ιδεολογική ταυτότητα, ευαισθησία, ηθικές αρχές, τρυφερότητα, συνδυάζοντας νεανική αθωότητα και ταυτόχρονα ωριμότητα συνειδητοποιημένης ερωτευμένης γυναίκας που βιώνει εσωτερικές συγκρούσεις…
Ο Μιχάλης Πανάδης στον μικρό αλλά καθοριστικό ρόλο του γιου – που ανοίγει και κλείνει την παράσταση- παρά το νεαρό της ηλικίας του υπήρξε μια μικρή ευχάριστη έκπληξη για τον επαγγελματισμό της ερμηνείας, την σκηνική άνεση, την αυτοπεποίθηση, την ακριβή υποκριτική επίδοση…
Το εξαιρετικά λειτουργικό σκηνικό που αναπαριστούσε ρεαλιστικά μια μικρή γκαρσονιέρα, με την έξυπνη δόμησή του επέτρεπε τη «θέα» όχι μόνο σε όλους τους εσωτερικούς χώρους, αλλά ακόμη και στον εξωτερικό διάδρομο με τα αριθμημένα διαμερίσματα, ίσως και με ένα συμβολικό υπονοούμενο για μια ζωή «που δεν έχει να κρύψει τίποτα»… Απόλυτα ταιριαστά με την ηλικία και το κοινωνικό στάτους των ηρώων υπήρξαν τα κοστούμια, υπέροχα μελωδική, λυρική, μελαγχολική η μουσική υπογραμμίζοντας ιδανικά το συναίσθημα, αποτελεσματικοί και «χρηστικοί» οι φωτισμοί στα κατάλληλα σημεία, αν και θεωρούμε ότι μπορούσαν να ενισχύσουν περαιτέρω την ατμόσφαιρα….
Οι μικρές επισημάνσεις μας (-) αφορούν σε επιμέρους λεπτομέρειες, όπως ας πούμε στο σημείο όπου ο Τομ επισκέπτεται την Κίρα και δεν καθίσταται σαφές για την πλοκή, αν έχουν προηγηθεί άλλες επισκέψεις (όπως φαίνεται από τις αντιδράσεις και την οικειότητά του στο χώρο) ή είναι η πρώτη του επίσκεψη – απόπειρα επανασύνδεσης μετά τον τριετή χωρισμό… Επίσης δεν διακρίναμε καθαρή σύνδεση του περιεχομένου με τον τίτλο, όπου αναφέρεται κάπου ο «φεγγίτης» αλλά χωρίς παραπομπή συμβολική στην υπόθεση… Τέλος, όσον αφορά στο… «ψείρισμα» των ερμηνειών, θεωρούμε ότι η ταχύτητα λόγου του Τομ στο πρώτο μέρος, σε κάποια σημεία αδικεί την εκφορά και χάνονται λέξεις, ενώ η Κίρα, στο πρώτο μέρος επίσης και σε ορισμένες στιγμές, μοιάζει κάπως «παγωμένη» κινησιολογικά με ανέκφραστα χέρια… όπου στο δεύτερο μέρος τα πάντα ισορροπούνται, ακόμη και οι εν λόγω μικρές λεπτομέρειες.
Εν κατακλείδι (=) τα είπαμε όλα στον πρόλογο περί «καλού θεάτρου»… γιατί εκεί ανήκει δικαιωματικά μια φροντισμένη παράσταση με βαθύ κείμενο σε πολλά επίπεδα και με κοινωνικές- ιδεολογικές προεκτάσεις, δοσμένο με θαυμάσιες καλοδουλεμένες ερμηνείες…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6,9 ΣΤΑ 10
.
.
ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ
«ΦΕΓΓΙΤΗΣ» του Ντέιβιντ Χέιρ.
Κοινωνικό
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο Λονδίνο, ο επιτυχημένος επιχειρηματίας, Τομ Σάρτζεντ εμφανίζεται απρόσμενα στο διαμέρισμα της Κίρα Χόλις, τρία χρόνια μετά το τέλος της ερωτικής σχέσης τους. Μετάφραση: Μιρέλλα Παπαοικονόμου. Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Πρωταγωνιστούν: Δημήτρη Καταλειφός, Λουκία Μιχαλοπούλου, Μιχάλης Πανάδης.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη: 20.00, Πέμπτη – Παρασκευή: 21.15, Σάββατο: 18.15 & 21.15, Κυριακή: 20.00
.
-k-
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2018 έως 15/05/2019 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 9α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2019 που θα πραγματοποιηθούν Τρίτη 11 Ιουνίου 2019 στο θέατρο Κολοσσαίον.
.
Δείτε & αυτά:
.
Actors Portfolio:
Δημιουργήστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση κοινωνικών δικτύων κ.ά.
,
& αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιαζουμε ΕΔΩ
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία – ΕΔΩ
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
