Μας σόκαρε ανατριχιαστικά… η παράσταση σωματικού θεάτρου «ΑΝΑΜΟΝΗ» από το θίασο εκτ6ς.
Eίδαμε και σχολιάζουμε.
Περπατάς σ ένα μονοπάτι τη νύχτα, μέσα σε πυκνή ομίχλη… έχεις όμως έναν ισχυρό φακό που τρυπάει την ομίχλη και δημιουργεί έναν στενό, καθαρό χώρο μπροστά σου…
Η ομίχλη είναι η κατάσταση της ζωής σου, που περιλαμβάνει παρελθόν και μέλλον· ο φακός είναι η συνειδητή σου παρουσία· ο καθαρός χώρος είναι το τώρα.
(Eckhart Tolle, “Η δύναμη του τώρα”).
Αναμονή = η άρνηση του παρόντος.
(Όταν η προσοχή μας είναι στραμμένη σ ένα σημείο στο μέλλον με αποτέλεσμα ν αντιλαμβανόμαστε το παρόν σαν ανεπιθύμητο εμπόδιο).
Όση ώρα γράφω σκέψεις πάνω στην αναμονή, ανυπομονώ το ίντερνετ να φορτώσει τη σελίδα που του ζήτησα και περιμένω το τσάι πάνω στο μάτι της κουζίνας να βράσει· ρίχνω κλεφτές ματιές στο κινητό ανήσυχα για μια απάντηση σ ένα μήνυμα, ενώ σφίγγω τη ζακέτα καλύτερα πάνω μου καρτερικά μια και ακόμη η σόμπα δεν έχει ζεστάνει τον δωμάτιο…
χμμμ… η αναμονή μασκαρεμένη, καραδοκεί να ροκανίσει τη ζωτικότητα του παρόντος μου, με κάθε της μικρή ή μεγάλη προσδοκία…!
“Αναμονή”,
μια παράσταση της Δήμητρας Τσάκου από τον θίασο “εκτ6ς”.
Τα σώματα των 6 ηθοποιών με προσομοίωση ενδύματος γυμνού κορμιού. Τα ρούχα, όταν μπαίνουν, φοριούνται μισά, όπως όταν βιαζόμαστε και δε γίνεται τίποτα σωστά..
Γιατί βιαζόμαστε;
Βιαζόμαστε γιατί προσδοκούμε το μέλλον.. τώρα!
Αναμονή ..
..ένας χρόνος άσκησης στον μη έλεγχο, στην παράδοση σε πράγματα έξω από μας, στην αντοχή μας στην αβεβαιότητα.
(μια απο πολλές ρήσεις που θα βρείτε στο πρόγραμμα, ειπωμένες για την ψυχολογική προέκταση της αναμονής).
Σωματικό θέατρο και θέατρο της επινόησης μαζί!
Δύσκολα τα μονοπάτια που διάλεξε ο θίασος να εξερευνήσει. Με οδηγό όμως και εμψυχωτή τη σκηνοθέτιδα, να ζωντανεύει μαζί τους προσωπικά βιώματα, η εξερεύνηση πήρε άλλες διαστάσεις· έγινε από ένα ταξίδι υπαρξιακού στοχασμού, ένας κοινωνικοπολιτικός σχολιασμός, ενώ μας αφήνει την επίγευση ενός εξορκισμού, τον οποίο βιώσαμε σωματικά (όπως του ταιριάζει άλλωστε) με μια αίσθηση εσωτερικής αποδόμησης που χτίστηκε ύπουλα και μας σόκαρε ανατριχιαστικά..
Για αρχή θα πρέπει να δηλώσω ότι το σωματικό θέατρο ήταν για μένα πάντα στα είδη θεάτρου που παρακολουθούσα με δυσπιστία, μια και ο συμβολικός του χαρακτήρας και η έλλειψη – ουσιαστικά -κειμένου, με πετούσαν εκτός της λέξης “θεάτρο”. Στο συγκεκριμένο όμως είναι τόσο ξεκάθαρη η ιδέα που τίποτα δε μπορεί να σε αφήσει “να σηκώσεις το φρύδι ψηλά” και αυτό για μένα είναι απο τις πρώτες μεγάλες νίκες της παράστασης.
Σίγουρα υπάρχουν σημεία που κάποιος μπορεί να περιπλανηθεί γύρω απο διαφορετικά αναγνωσματα, πριν επιλέξει σε ποιο σταθεί. Σίγουρα δεν θα χαλαρώσετε στη παράσταση, μια και το σωματικό θέατρο επιβάλλει να διατηρήσεις σε πλήρη ετοιμότητα τις αισθήσεις σου, ενώ το θέμα κραυγάζει για αφύπνιση.
Οπότε, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεσαι, δε γίνεται να αγνοήσεις το ηχηρό μήνυμα της παράστασης :
“η ζωή βρίσκεται στο τώρα”
Και όσοι από εσάς το ξέρετε και η καθημερινότητα, σας σπρώχνει σε συνεχή λήθη…ίσως η τόσο καλοστημένη σκηνή “των ζόμπι” να εισχωρήσει στη συνείδηση σας και να επανέρχεται ως καμπανάκι όποτε τα ζωτικά σας κίνητρα πέφτουνε σε pause !!
Πέρα απο την ελπιδοφόρα ομάδα του θιάσου “εκτ6ς” που φαίνεται να δίνει με χαρά όλη της την ενέργεια σ αυτή τη παράσταση υπαρξιακής αναζήτησης, πρέπει να υπογραμμίσω την συμβολή της live μουσικής που αχνοφαίνεται στο φόντο του σκηνικού, η οποία προσθέτει το λιθαράκι της στην ανατριχίλα μας. Και εδώ θα αναφερθώ ξανά στη σκηνή των ζόμπι, γιατί τόσο πολύ μου χει στοιχειώσει το μυαλό.. Τα καλοκουρδισμένα σώματα των ηθοποιών, σε συνδιασμό με το μουσικό μοτίβο που ακούγεται σε κάθε τους εμφάνιση (που μας μένει ως ένα τύπο hook*), ο ήχος που βγαίνει απο το στόμα του ηθοποιού Δημήτρη Κουστουλίδη, δεν αποδίδουν απλά μια -εξ αρχής-πολύ ωραία σύλληψη, αλλά χαράσουν τον εγκέφαλό μας σε βάθος που σίγουρα θα διαρκέσει!
Live μουσική, προβολή video στο φόντο, που προσθέτει σε ποιητική αφήγηση και ένα ακόμη τέχνασμα που κράτησα (μια κινηματογραφική αναφορά, στα δικά μου μάτια), το “ζωντάνεμα” μέσα απο την “οθόνη” που γίνεται σε κρίσιμο σημείο της παράστασης, που εάν δινότανε ακόμη πιο έντονα, θα ήταν πιθανά άλλη μια εικόνα στοιχειό που θα πέρναμε μαζί μας.
Δε θα μιλήσω για κάποια λίγα σημεία που εγώ θα τα έδινα λίγο αλλιώς, γιατί αυτό είναι μάλλον προσωπική οπτική και δεν αφορά πολλούς. Θα πω ότι μια – δύο σκηνές πιθανά θα τις “ψιλοκουτσούρευα” , αλλά απο την άλλη σκέφτομαι τώρα..τι καλύτερο να μιλήσεις για την αναμονή χρησιμοποιόντας και την προσδοκία για την επόμενη σκηνή..;!
Οι χορογραφίες δασκαλεμένες απο τη Μαρία Στεφανίδου, δίνουν τόσο όσο χρειάζεται στο ρυθμό της παράστασης και εδώ, πρέπει να διευκρινίσω, ότι αυτό δεν σημαίνει ότι θα παρακολουθήσετε χοροθέατρο…(σε περίπτωση που κάποιος τρόμαξε..!).
Η σύληψη της ιδέας γεννήθηκε αποκλειστικά απο τη σκηνοθέτιδα και εξευρευνήθηκε παρέα με τον θίασο, ενώ, όπως διαβάσαμε σε μια ηλεκτρονική συνέντευξή της στο thingfree.gr :
«Η παράσταση έχει αυτοβιογραφικό χαρακτήρα. Προέκυψε από μια δική μου προσωπική ταλαιπωρία, που τελικά πήρε θεατρικές διαστάσεις. (…) Κυρίως εστιάζουμε στις σωματικές αντιδράσεις για να δούμε πως είναι όταν περιμένεις. Εγώ το βίωνα έντονα και σωματικά και θέλησα να το αποδαιμονοποιήσω».
Εν κατακλείδι[=],
… δυο βδομάδες μείνανε για όσους θέλουν να βιώσουν σωματικά την Αναμονή και μην τρομάζετε από το σοβαρό μου ύφος, γιατί η παράσταση έχει εκπλήξεις γέλιου και ισορροπεί αρκετά ιδανικά ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό της σύνθεσης της ζωής..
* hook : μια μουσική ιδέα, συχνά ένα μικρό μουσικό μοτίβο, που δίνεται ως το “πιασάρικο” σημείο του μουσικού έργου. Συνήθως επαναλαμβάνεται και έτσι παραμένει (“αγκυροβολείται”) στ αυτιά του ακροατηρίου.
Info:
Ο Πολυχώρος εκτ6ς και ο Θίασος εκτ6ς παρουσιάζουν
«ΑΝΑΜΟΝΗ»
σωματικό θέατρο της επινόησης
Για 8 μόνο παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη έως και 4 Φεβρουαρίου
στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 20 λεπτά
Εισιτήρια: Γενική είσοδος 12€, φοιτητικό 10€, ανέργων – ατέλειες – ομαδικό 6€
Συντελεστές
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: ΔήμητραΤσάκου
Μουσική Σύνθεση: Νίκος Κιουρκτσής aka tourbis
Κινησιολογία-Χορογραφίες: Μαρία Στεφανίδου
Video-Art: Βαγγέλης Κολότσιος, Χέμη Μποζίνη
Κοστούμια-Σκηνογραφική Επιμέλεια: Έλλη Τελεβάντου
Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης, Έλενα Κώτση
Οργάνωση παραγωγής: Δώρα Σεϊτανίδου, ΑποστόληςΛιάπης
Κατασκευές: Θάνος Καρώνης
Φωτογραφίες: Γιώργος Σκανδαλάρης
Σχεδιασμός αφίσας-flyer: ΒαγγέληςΚολότσιος
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Χριστίνα Γεωργίου,
Γιάννης Δρόσος,
Βασιλίνα Κατερίνη,
Δημήτρης Κουστολίδης,
Σταύρος Μπαρτζόκας,
Μαρία Στεφανίδου.
Παίζουν επί σκηνής οι μουσικοί:
Νίκος Κιουρκτσής aka tourbis, Ηλίας Τσιπτσές, Αστέρης Βαρελάς
Φωτογραφικό υλικό
