Παραλειπόμενα που «αγαπήσαμε» από τη βραδιά των 6ων ΘΚΘ!
Πιστοί στην υπόσχεση (ή μήπως… απειλή;) ότι θα συνεχίσουμε με τα πεπραγμένα της μεγάλης βραδιάς, επανερχόμαστε με όλα εκείνα τα μικρά και μεγάλα που άφησαν το ιδιαίτερο στίγμα τους στην τελετή απονομής των 6ων Θεατρικών Κουλτουροβραβείων και δεν «χωρούσαν» να περιληφθούν σε μια γενική ανταπόκριση. Όλα τα ευτράπελα, χαριτωμένα, απρόβλεπτα, συγκινητικά, ακόμα αν θέλετε και «κουτσομπολίστικα», που προσθέτουν το απαραίτητο καρύκευμα νοστιμιάς. Παραλείψαμε τα… παραλειπόμενα, για να τους αφιερώσουμε ξεχωριστή αναφορά, καθώς σε πολλά από αυτά υπάρχει πολύ ζουμί! Ας τα δούμε λοιπόν, όπως μας έρχονται τυχαία στο μυαλό από την εξέλιξη της βραδιάς:
– Η οποία βραδιά, παρά την επιμελημένη φροντίδα με ατέλειωτες «ασκήσεις επί χάρτου» για ακριβή χρονομέτρηση ώστε να μην ξεπεράσει το τρίωρο, τελικά… τίναξε τους σχεδιασμούς στον αέρα! Λίγο η προγραμματισμένη ώρα έναρξης που λόγω καθυστερημένης προσέλευσης (κλασική ελληνική συνήθεια) μετατοπίστηκε 45 λεπτά… λίγο το 10λεπτο διάλειμμα που έγινε χαλαρά 25λεπτο… λίγο η φλυαρία των λαλίστατων… έκανε τον Δημήτρη Βασιλειάδη από το «θέατρο του Άλλοτε» να δώσει «αυστηρές οδηγίες» για εξοικονόμηση χρόνου, καθώς ενθυμούμενος την περσινή διοργάνωση των 4,5 ωρών τη χαρακτήρισε μεγαλύτερη από το Μπεν Χουρ! Όσο για την αγωνία των παρασκηνίων με τις καθυστερήσεις, δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω, η ψυχούλα του διοργανωτή το ξέρει … και οι συντελεστές, βλέποντας τον προγραμματισμό να πηγαίνει περίπατο… Εκ των υστέρων βέβαια καταλήξαμε ότι με σχεδόν μία ώρα καθυστέρηση και με σχεδόν μισάωρο διάλειμμα που δεν υπήρχε πέρσι, οι 4 ώρες τελικά, μάλλον ήταν… επίτευγμα!
– Μεταξύ αυτών που έκλεψαν τις εντυπώσεις «άμα τη εμφανίσει», ήταν αναμφίβολα ο μαέστρος της συμφωνικής τζαζ μπάντας, Μιχάλης Χατζηαναστασίου. Γοητευτική σκηνική παρουσία, άνετος και χαλαρός, με μια ιδιαίτερη «ροκ» κομψότητα συνοδευμένη από καουμπόϊκη μπότα και εντυπωσιακό δαχτυλίδι, προσέδωσε στον τρόπο που διηύθυνε, μια ξεχωριστή νότα… Μένοντας στις εμφανίσεις, δεν μπορούμε να μη σταθούμε στις δύο κυρίες της βραδιάς που εντυπωσίασαν. Η λαμπερή Σία Κοσκινά με την κόκκινη τολμηρή τουαλέτα του πρώτου μέρους και η φινετσάτη Καρυοφυλλιά Καραμπέτη με υπέρκομψο στην απλότητά του μαύρο σύνολο. Υπέροχες! Και για να μη… ζηλέψει ο Γιώργος Νηρέος, ναι, ήταν κι αυτός ένας κομψός κούκλος!
– Μπορεί η Σία Κοσκινά, που μας καθήλωσε με τη μουσική της ερμηνεία, να δήλωσε πρωτάρα στην παρουσίαση, ωστόσο δέχτηκε αρκετά κομπλιμέντα επί σκηνής για τον τρόπο που το έκανε κι όσο για το άγχος των σαρδάμ που την οδήγησε να πει «σκοτώσαμε τα κείμενα», σίγουρα ήταν περισσότερο στο μυαλό της παρά στην πραγματικότητα. Ωστόσο ήταν πολύ χαριτωμένο που ένα από τα ελάχιστα συνέβη συμπτωματικά στην προσφώνηση της κειμενογράφου…
– Κλου της βραδιάς… οι κλειστοί φάκελοι των νικητών! Όπου το επτασφράγιστο μυστικό περιεχόμενο… και με βουλοκέρι να ήταν σφραγισμένο, θα χρειαζόταν λιγότερη προσπάθεια για να αποκαλυφθεί! Όσο χρόνο διαρκούσε το βίντεο των υποψηφίων, άλλος τόσος απαιτούνταν για το άνοιγμα του φακέλου και όταν η Κική Σπύρου – παραδόξως- τον άνοιξε εύκολα, πανηγύρισε κάνοντας το σήμα της νίκης! Σε αντίθεση με άλλους που ακόνιζαν τα νύχια για το σχίσιμο αλλά δεν…
– Κεφάλαιο «απονομές» και για τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη, πρωταγωνιστή και εκπρόσωπο της νικήτριας παράστασης «Κουρδιστό πορτοκάλι» και παρεμπιπτόντως ένα γλυκύτατο παιδί, η βραδιά εξελίχθηκε σε αγώνα δρόμου με συνεχή πήγαινε- έλα και ανέβα- κατέβα στη σκηνή, συλλέγοντας βραβεία, Και μιλώντας για γλυκύτατα παιδιά, δεν ξεχνάμε την βραβευμένη και κούκλα Λίλα Μπακλέση, με τη διακριτική παρουσία και τον ωραίο. λιτό λόγο. Αμέσως επόμενος «δρομέας» ο Αλέξανδρος Κοέν, σκηνοθέτης και εκπρόσωπος της παράστασης «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας», που μέχρι να παραλάβει τα δικά του έπαθλα, πήγε και ήρθε αρκετές φορές για βραβεία συνεργατών, αναγκαζόμενος να επαναλαμβάνει «δεν είμαι ο τάδε…», «δεν είμαι ο δείνα…», προκαλώντας ευθυμία στο κοινό.
– Μεγάλη ήταν η έκπληξη του Δημήτρη Βασιλειάδη όταν προσήλθε να παραλάβει το βραβείο «νέου προσώπου της χρονιάς», έχοντας μόλις αποχωρήσει μετά την πρόζα του. Το χάρηκε δε τόσο, που δεν ήθελε να αποχωριστεί τη σκηνή, απλά λυπήθηκε που δεν το ήξερε νωρίτερα για να εφοδιαστεί με… τιάρα! Ωστόσο εκεί που η χαρά εκδηλώθηκε πανηγυρικά, ήταν στη βράβευση της ομάδας του, του «θεάτρου του Άλλοτε» ως καλύτερος τοπικός θίασος, όπου όλα τα μέλη με επικεφαλής την σκηνοθέτιδα Βαρβάρα Δουμανίδου που μίλησε συγκινητικά, χαιρόταν σαν παιδιά… Και το πιο ωραίο; Απονεμήτρια του βραβείου στη συγκεκριμένη κατηγορία, ήταν το μέλος της ομάδας Όλγα Καλαμάρα!
– Μεταξύ των απονεμητών, κυριάρχησαν οι καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι, ξεχωρίζοντας για την άνεσή τους η Χ. Κανατάκη, η Ν, Γκράτσιου, η Δ, Αυγερίδου, ο Λ. Γλουφτσής, εκφραζόμενοι με θερμά λόγια για τη διοργάνωση. Από πλευράς καλλιτεχνών, συγκίνησε ο ηθοποιός Μίνως Θεοχάρης ζητώντας από το κοινό να στηρίζει τις μικρές θεατρικές ομάδες από τις οποίες και ο ίδιος ξεκίνησε, ενώ ο Στράτος Τζώρτζογλου που απένειμε το κορυφαίο βραβείο της καλύτερης παράστασης της χρονιάς, επέλεξε ως πρόλογο ένα απόσπασμα από την Ασκητική του Καζαντζάκη, που «ερμήνευσε» με τον δικό του, έντονα θεατρικό τρόπο. Ο δε σκηνοθέτης Γιάννης Παρασκευόπουλος, απονεμητής του βραβείου Α’ γυναικείου ρόλου στην Κ, Καραμπέτη, χρησιμοποίησε ως «δέλεαρ» την κοινή καταγωγή με τη μεγάλη ηθοποιό, από την κοντινή με το Διδυμότειχο, Ορεστιάδα του «αγαπημένου Έβρου»…
– Ιδιαίτερα συγκινητική για όλους υπήρξε η στιγμή της προβολής «εις μνήμην» των εκλιπόντων καλλιτεχνών, θυμίζοντάς μας αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν πρόσφατα και η Σία δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της, ζητώντας συγγνώμη και λίγο χρόνο να επανέλθει…
– Αυτό που ειπώθηκε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη βραδιά, ήταν η κατάθεση από νέα κυρίως παιδιά θεατρικών ομάδων, συμπυκνωμένη στις φράσεις «το θέατρο είναι η ζωή μας… είναι η φωνή μέσα από την οποία εκφράζουμε όσα απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο… δεν έχουμε καμιά βοήθεια από πουθενά και πιστέψτε μας ματώνουμε γι αυτό καθημερινά… ζητούμε να μας στηρίξετε – να στηρίξετε το θέατρο- για να συνεχίσει αυτή η φωνή- η δική σας φωνή μέσα από εμάς- να ακούγεται…» Λόγια αληθινά που άγγιξαν τους πάντες, έχοντας μάλιστα μεσολαβήσει η καταγγελία του Γ. Περδίκη για το κλείσιμο του θεάτρου «Έξω από τα τείχη» (με ένα συγκινητικό βίντεο), προκαλώντας σχετικό σχόλιο από την Κ. Καραμπέτη.
– Στα ενδιάμεσα δρώμενα, το εναρκτήριο από την ομάδα Theatraction της Δέσποινας Σαρόγλου με ένα απόσπασμα από την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, κέρδισε τις εντυπώσεις με την έντονη θεατρικότητα, καθώς και το πρωτότυπο, όσο και απρόβλεπτο «Ναυαγοσώστες» βασισμένο σε διήγημα του Αλ. Παπαδιαμάντη από την ομάδα του Γιάννη Κυφωνίδη, όπου η σκηνή γέμισε από κολυμβητές κάθε ηλικίας και σωματικής διάπλασης με τα μαγιώ τους, ενώ στην αίθουσα λόγω κλιματισμού επικρατούσε… δριμύ ψύχος. Ευρηματικό το σκετσάκι για τον άνεργο ηθοποιό από τον Βασίλη Τσικάρα, με την χαρακτηριστική του σκηνική αμεσότητα
– Κεφάλαιο «τιμητικά βραβεία» και εδώ η συγκίνηση περίσσεψε, με κορυφαία και «ιερή» στιγμή τα ασυγκράτητα δάκρυα της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη που ρίγησαν τους πάντες, ξεσπώντας σε θυελλώδες χειροκρότημα όρθιοι… Ο Αχιλλέας Ψαλτόπουλος που προηγήθηκε, με κόπο συγκράτησε τα δικά του, καθώς το τελευταίο χιουμοριστικό σκετσάκι- έκπληξη δύο μελών της ομάδας του, κατάφερε να τον αποφορτίσει. Ψύχραιμος, αλλά εξίσου συναισθηματικός ο Γιώργος Ροντίδης, ενώ η συγκίνηση από πλευράς Δημήτρη Δημητριάδη, άγγιξε κυρίως το πνεύμα και λιγότερο το θυμικό, με ελάχιστα αποστομωτικά λόγια. Με τον ίδιο τρόπο που άγγιξε και η υπέροχη «δικιά» μας Αριάδνη Καναβάκη, μιλώντας για τον μεγάλο συγγραφέα. Κι αν για κάτι ειλικρινά λυπόμαστε, είναι που αυτές τις κορυφαίες και εξαιρετικά σπάνιες στιγμές, τις μοιραστήκαμε με μειωμένους θεατές, καθώς λόγω προχωρημένης ώρας, δυστυχώς αρκετοί αποχώρησαν. Χάνοντας πολύτιμα «δώρα», που από ευλογία της τύχης συμβαίνουν μία και μοναδική φορά…
– Πιστεύουμε ότι όσο δεν φωτογραφήθηκε η Καρυοφυλλιά στα 35 χρόνια καριέρας, πρέπει να της συνέβη… μαζεμένο τη βραδιά απονομής! ΔΕΝ υπήρξε άνθρωπος στην αίθουσα που να μη ζήτησε να φωτογραφηθεί μαζί της και τα φλας των φωτογράφων, όσο – κυρίως- οι σέλφις, πραγματικά πήραν φωτιά! Η ίδια δε, με υποδειγματική υπομονή, ευγένεια και χαμόγελο, δεν χάλασε χατίρι σε κανέναν! Αξιοθαύμαστη ΚΑΙ εδώ…
– Μετά τα μεσάνυχτα στο φουαγιέ, συντελεστές και βραβευμένοΙ έχουν βέβαια την τιμητική τους, με ευχές, συγχαρητήρια, επαίνους και σχόλια να ανταλλάσσονται σε λογής ανάμεικτα πηγαδάκια, όπου η… επιτόπια άμεση ετυμηγορία κατέληξε «στα γρήγορα» ότι: η φετινή διοργάνωση ήταν εμφανώς καλύτερη από την περσινή κυρίως σε τεχνικό και οργανωτικό επίπεδο, διέθετε μεγάλα και λαμπερά ονόματα που τίμησαν την τελετή κι αν κάτι τη σημάδεψε ως στίγμα ήταν το συναίσθημα. Αν δε κατάφερνε να περιορίσει τη… «Μπεν Χουρ» διάρκεια, θα ήταν ευχής έργο, αν και κάποιοι την υπερασπίστηκαν μιλώντας για τελετή βραβείων… Όσο για μια ατάκα που προσωπικά πήρε το αυτί μου στις σκάλες «πολύ κουλτούρα έπεσε ρε παιδιά!» δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να την εκλάβουμε ως ένσταση ή ως εύσημο…
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
.
-OΛΑ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ – ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ: ΕΔΩ
-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ STUDIO ΜΠΑΙΡΑΚΤΑΡΗ: ΕΔΩ
-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΛΑΖΟΥΜΙΤΗ: ΕΔΩ
-6α ΘΚΘ 2016: ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΑΔΙΑ με ΟΛΗ τη σημασία της λέξης [ΦΩΤΟ + ΣΧΟΛΙΑ] ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΟΛΟΥΣ!!!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ:
Φωτογραφικό υλικό
