Γράφει η Μαρία Αντωνίου
Κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το 2020 ως μια χρονιά-σταθμός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο νέος κορονοϊός, ονόματι Covid-19, δημιούργησε τεράστια ζητήματα παγκοσμίως. Πολλοί άνθρωποι απεβίωσαν λόγω επιπλοκών του ιού, πολλές θέσεις εργασίας χάθηκαν ενώ οι οικονομίες των περισσότερων χωρών σχεδόνκατέρρευσαν. Ανάμεσα στους κλάδους που επλήγησαν ήταν και αυτός του θεάτρου.
Τα θέατρα του Broadway έκλεισαν οριστικά και αποφασίστηκε να ανοίξουν το 2021. Το ίδιο συμβαίνει και με τα θέατρα του Λονδίνου. Πριν από λίγο διάστημα το γύρω του κόσμου είχε κάνει μια φωτογραφία από το εσωτερικό του θεάτρου Ensemble Berliner στην Γερμανία. Οι υπεύθυνοι του θεάτρου είχαν αφαιρέσει τα καθίσματα προκειμένου να διατηρηθούν οι αποστάσεις και να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός. Εικόνες απόκοσμες και λυπηρές για ορισμένους θεατρόφιλους.
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα το θέατρο έκανε ένα μικρό διάλειμμα. Η πλειοψηφία των θεατρικών επιχειρήσεων ανέστειλαν προσωρινά την λειτουργία τους. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό, διότι το θέατρο θα συνεχίσει να υπάρχει και ποτέ δεν θα σταματήσει ακόμα και αν η Γη σταματήσει να γυρίζει. Θα μου πείτε ότι γίνομαι υπερβολική και συναισθηματική αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ακόμα και όταν τα θέατρα έκαναν ένα διάλειμμα λόγω της καραντίνας, κάποιοι συντελεστές και καλλιτεχνικοί διευθυντές αποφάσισαν ότι το θέατρο θα μπορούσε να υπάρχει και μέσα από την οθόνη του υπολογιστή. Ως πρώτο βήμα αυτή η απόφαση ήταν σωστή, αλλά θα μπορούσε να καλύψει τα όσα βιώνει ο θεατής μέσα στην αίθουσα; Η απάντηση είναι ΌΧΙ. Οι διαφορές είναι πολλές. Η επαφή ηθοποιού-θεατή είναι μοναδική. Ο ηθοποιός μεταφέρει εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα στο κοινό. Η μυρωδιά μιας θεατρικής αίθουσας είναι ξεχωριστή. Σαφέστατα το online θέατρο δεν μπορεί να καλύψει το πραγματικό και το αληθινό.
Μετά το τέλος της καραντίνας δημιουργήθηκε το κίνημα SupportArtWorkers ως ένδειξη συμπαράστασης στους καλλιτέχνες που επλήγησαν τόσο πολύ από τον COVID-19. Αυτό το καλοκαίρι ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα. Πολλές παραστάσεις, φεστιβάλ και πολιτιστικές εκδηλώσεις ακυρώθηκαν λόγω της πανδημίας. Ακόμα και αν δινόταν μία παράσταση οι θεατές επιβαλλόταν να φορούν μάσκα υποχρεωτικά και να μην κάθονται πολύ κοντά.
Επίσης, ο καλλιτεχνικός χειμώνας που έρχεται φαίνεται αρκετά υποσχόμενος από τις θεατρικές παραγωγές που πρόκειται να ανεβούν. Όμως το τι μέλλει γενέσθαι δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Η χρήση της μάσκας σε κλειστούς χώρους είναι λίγο επίπονη, προκειμένου ο θεατής να παρακολουθήσει μία παράσταση. Ο κόσμος που αγαπάει το θέατρο θα επιστρέψει σε αυτό. Ήδη ορισμένοι μεμονωμένοι θίασοι που περιόδευσαν το καλοκαίρι σε θέατρα της Ελλάδας, φάνηκε ότι οι θεατές αποζητούσαν να δουν κάτι όμορφο και να ξεφύγουν από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Το ίδιο συνέβη και με τα θέατρα που λειτούργησαν εντός των πόλεων. Το θέατρο δεν σταμάτησε ποτέ να υπάρχει. Ακόμα και στους δύσκολους καιρούς όπως οι πόλεμοι, ο κόσμος ήταν κοντά στα θεατρικά δρώμενα ενώ οι θίασοι προσαρμόζονταν στις ανάλογες συνθήκες.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που ανέδειξε την δημοκρατία και τον πολιτισμό. Ο πολιτισμός γέννησε το θέατρο, την κωμωδία και το δράμα. Το βασικό μήνυμα που μπορούν να περάσουν οι άνθρωποι του θεάτρου είναι ένα και μοναδικό. Το θέατρο προάγει τον πολιτισμό και την παιδεία. Το θέατρο διδάσκει, αναδιαμορφώνει προσωπικότητες και δημιουργεί συναισθήματα. Αυτό που ευχόμαστε όλοι είναι να βρεθεί η χρυσή τομή και να μπορούμε όλοι να απολαύσουμε θεατρικές παραστάσειςελεύθερα, όπως ακριβώς και πριν την πανδημία.
Φωτογραφικό υλικό
