Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα.
Έπεσα τυχαία στην εκπομπή της Σ. Χρηστίδουμε καλεσμένο τον ακριβοθώρητο σε… καναπέδες Σάκη Ρουβά, όπου μοιραία η κουβέντα ήρθε στην επικαιρότητα της δίκης του Δημήτρη Λιγνάδη, καθώς ο τραγουδιστής συνεργάστηκε μαζί του στις περιβόητες «Βάκχες», σε μια παράσταση που δίχασε όσο λίγες… ήταν αναμενόμενο λοιπόν να κληθεί να σχολιάσει τα τεκταινόμενα για τον προφυλακισμένο σκηνοθέτη που βαραίνουν φοβερές καταγγελίες για απανωτούς βιασμούς κυρίως ανηλίκων αγοριών… Ήταν εμφανές ότι περίμενε το ερώτημα όντας σε ετοιμότητα – αν όχι με προηγούμενη προετοιμασία- χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να το «κλείσει» με το τυπικό κλισέ υπεκφυγής «δεν θα ήθελα να πάρω θέση, εμπιστεύομαι την Δικαιοσύνη», αντίθετα υπήρξε λαλίστατος… και όσα πολλά είπε στον μονόλογό του είναι σίγουρο ότι θα κάνουν τον Κούγια να ζηλέψει, για να μη πω θα τα ξεπατικώσει ως υπερασπιστική γραμμή!
Καταρχάς, αφού δήλωσε το καθιερωμένο και μη εξαιρετέο «έπεσα από τα σύννεφα» (δεν προλαβαίνουμε τελευταία τους «συννεφο-πεσμένους» σαν χαλάζι στο κεφάλι μας), στη συνέχεια έπλεξε το εγκώμιο του καλλιτέχνη, εκδηλώνοντας με θέρμη την αγάπη και τον θαυμασμό που τρέφει για το πρόσωπό του, πόσο καταπληκτικά πέρασε μαζί του, πόσους ορίζοντες του άνοιξε μυώντας τον στον ρόλο, πόσο σπουδαία εμπειρία έζησε και πόσο πολύ λυπήθηκε για όσα ακούστηκαν υποβάλλοντας εν ολίγοις τον αγαπημένο του μέντορα σε τόσα δεινά με τον οποίον «συμπάσχει»… Στο λογύδριό του, εξάντλησε όλη του την έγνοια για τα πάθη του Λιγνάδη που «αγαπά και θαυμάζει», ενώ για τα φερόμενα θύματα βιασμού, δεν περίσσεψε ούτε μισή κουβέντα, έστω για τα προσχήματα, έστω για την «πολιτική ορθότητα» βρε αδερφέ από το στόμα ενός δημόσιου προσώπου σε δημόσια τοποθέτηση… Την οποία πολιτική ορθότητα ωστόσο, φρόντισε να καλύψει εναποθέτοντας το θέμα κλασικά στην Δικαιοσύνη, που πριν αποφανθεί δεν θέλει… να μιλήσει, άσχετα που η γλώσσα πήγαινε ροδάνι!
Δεν έμεινε όμως στην αγάπη, τον θαυμασμό και την αβάσταχτη λύπη για την ταλαιπωρία του σκηνοθέτη, προχώρησε ένα βήμα, για την ακρίβεια ένα… άλμα, παραπέρα! Διότι παρομοίασε τον κατηγορούμενο για βιασμούς ανηλίκων Λιγνάδη με… ναρκομανή (!), θεωρώντας ότι και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για εξαρτήσεις ανθρώπων που πάσχουν… και όπως οφείλουμε ως κοινωνία να αγκαλιάζουμε και να βοηθούμε τους εξαρτημένους ναρκομανείς κι όχι να τους απορρίπτουμε, την ίδια στοργή, νοιάξιμο και φροντίδα οφείλουμε και στους… εξαρτημένους βιαστές! Όπου μόνον ανεγκέφαλος ή ανεκδιήγητα αφελής ή κουτοπόνηρος, θα τολμούσε να συγκρίνει τις συνέπειες ενός ναρκομανούς που αφορούν στην αυτοκαταστροφή, με αυτές ενός βιαστή- κακοποιητή που καταστρέφει ζωές άλλων για να ικανοποιήσει τη δική του διαστροφή!Κι όμως το τόλμησε δημόσια, όντας επιπλέον πατέρας τεσσάρων παιδιών και τη στιγμή που το «πρότυπό» του κατηγορείται για βιασμούς ανηλίκων, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης για τους γονιούς εκείνων των κακοποιημένων παιδιών, καθότι για να προφυλάξει τα νώτα του (ως εκεί του έκοψε) δεν παρέλειψε να δηλώσει ότι «δεν αμφισβητεί φυσικά όσα καταγγέλθηκαν»… απλά το γεγονός ότι ακόμη και μία στο εκατομμύριο (λέμε) να πρόκειται για φοβερές αλήθειες, όπως απέδειξε τον αφήνει παγερά αδιάφορο!
Ακούγοντας ειδικά το τελευταίο αδιανόητο επιχείρημα με τις συγκρίσεις, όπου κατά τον Ρουβά το μείζον και κρίσιμο της υπόθεσης είναι η διερεύνηση των αιτιών που οδηγούν κάποιον στα ναρκωτικά ή τον βιασμό (ίσα κι όμοια), έφτασα να σκεφτώ μήπως δεν πρόκειται για δική του αυθόρμητη παπαριά, αλλά για «υπόγεια» υπερασπιστική γραμμή καθόλου τυχαία… Μήπως δηλαδή στη δίκη παρουσιαστεί ως «πάσχων» εξαρτημένος από ιδιαίτερο πάθος που αδυνατεί να αντισταθεί και αντί τιμωρίας για εγκληματικές πράξεις, χρήζει… συμπάθειας και ψυχιατρικής βοήθειας για απεξάρτηση, στοχεύοντας τουλάχιστον να πέσει όσο γίνεται «στα μαλακά» ως άρρωστος! Που εννοείται φυσικά ότι εφόσον αποδειχθούν οι πράξεις του είναι ψυχικά άρρωστος, όπως οποιοδήποτε βιαστής άλλωστε, ωστόσο για κάποιον με απολύτως σώας τας φρένας και μάλιστα κατέχοντα υψηλό αξίωμα που στην κοινωνική- επαγγελματική του ζωή λειτουργεί κανονικότατα, τα σκοτεινάψυχικά συμπλέγματα στην προσωπική του ζωή ΔΕΝ μπορούν να εκληφθούν ως άλλοθι διάολε! Γιατί με αυτό το σκεπτικό ουδείς εγκληματίας με βέβαιη διαταραχή θα βρισκόταν φυλακή κι οι πάντες θα την έβγαζαν κοτσάνι στα θεραπευτήρια! Πρωτίστως λοιπόν ο ένοχος θα πληρώσει το τίμημα για τα αποδεδειγμένα εγκλήματά του και εκ παραλλήλου ας υποβληθεί και στη δέουσα θεραπεία…
Όσο για τα αισθήματα αγάπης και θαυμασμού του Ρουβά για τον Λιγνάδη, μπορώ να τα κατανοήσω ανθρώπινα τη στιγμή που περιγράφει μια τόσο ειδυλλιακή συνεργασία, η οποία επιπλέον προσέφερε στον μεν ανήσυχο τραγουδιστή έξτρα «μπόνους κουλτούρας» για το βιογραφικό του, στον δε σκηνοθέτη δυνατό κράχτη για την παράστασή του, σε μια ισότιμη συναλλαγή ικανοποιητική και για τους δύο… Μπορώ επίσης να κατανοήσω ότι εφόσον ο Ρουβάς δεν άκουσε το παραμικρό από τους «ψιθύρους» για τα «βίτσια» του σκηνοθέτη- που εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι βοούσε η πιάτσα- και ο ίδιος γνώρισε μόνο το αξιαγάπητο- αξιοθαύμαστο πρόσωπό του, δικαιούνταν μέχρι εκείνη τη στιγμή της άγνοιας να εκφράζεται με τόση θέρμη… Αυτό που ΔΕΝ κατανοώ είναι να εκφράζεται το ίδιο από τη στιγμή που κοινοποιήθηκαν οι καταγγελίες με μαρτυρίες σοκαριστικές να σου σηκώνεται η τρίχα, από χίλιες διαφορετικές μεριές, άσχετες μεταξύ τους, λες και κάποιοι τυχαίοι από το πουθενά και εκτός χώρου, αίφνης συνεννοήθηκαν να πλήξουν συντονισμένα τον Λιγνάδη! Και αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν τα αισθήματα θαυμασμού που έτρεφες για κάποιον, να μείνουν ανεπηρέαστα κατόπιν τούτων;;; Πώς είναι δυνατόν να μαθαίνεις για την εγκληματική του δράση, αυτή που σε «έριξε από τα σύννεφα», ακόμα και με την πιθανότητα (επαναλαμβάνω) μία στο εκατομμύριο να είναι αλήθεια, εσύ να εξακολουθείς να μιλάς για θαυμασμό χωρίς σκιές έστω;;;
Πώς είναι δυνατόν να διαχωρίζεις το έργο ενός καλλιτέχνη από το ήθος του όταν αυτό καθορίζει την ποιότητα της δημιουργίας του;; Πώς μπορείς να διαχωρίζεις Σάκη Ρουβά τον «δικό» σου Λιγνάδη που γνώρισες και σου φέρθηκε «καταπληκτικά», από τον κατηγορούμενο για βιασμούς που φέρθηκε αισχρά σε άλλους;;Πρόκειται ξέρεις για το ίδιο πρόσωπο με πολλά προσωπεία, που ωστόσο την ανήθικη σκοτεινή του πλευρά όχι μόνο αρνείσαι να δεις τώρα που ήρθε στο φως και δεν έχεις πλέον την αιτιολογία της άγνοιας, όχι μόνο άφησε παραδόξως ανεπηρέαστα τα αισθήματα αγάπης και θαυμασμού σου, αλλά επιπλέον προχωράς σε συγκινητική συμπαράσταση και συνάμα υπεράσπιση, ψάχνοντας επιχειρήματα με λογικές υπερβάσεις για τον «πάσχοντα»! Άραγε θα τηρούσες την ίδια στάση σε περίπτωση (Θεός φυλάξοι!) που κάποιο παιδί σου έπεφτε θύμα κάποιου που θαυμάζεις… για σκέψου! Ή μήπως πιστεύεις ότι οι δικοί σου θαυμαστές που τώρα σε αγαπούν και σε ακολουθούν πιστά, σε περίπτωση που μάθαιναν όχι για παρόμοια ακραία εγκλήματα, αλλά για πολύ ελαφρύτερη παραβατική συμπεριφορά, θα συνέχιζαν να σε θαυμάζουν το ίδιο, εντελώς ανεπηρέαστοι, χωρίς καμιά σκιά στη σχέση σας… πώς σου φαίνεται;; Εφικτό και λογικό;; Αναμενόμενο και εξηγήσιμο;; Ή στη σφαίρα του παραλόγου σαν τη δική σου τωρινή στάση;;
Προφανώς κάτι ξέρεις εσύ και αποφεύγεις τις συνεντεύξεις και το πολύ μπλα- μπλα, έχοντας αυτογνωσία ότι δεν κατέχεις το δύσκολο σπορ κι απορώ πώς υπέκυψες στην εν λογω φαιδρή εκπομπή… μάλλον επειδή είχες απέναντι μια φανατική «ρουβίτσα» στα πρόθυρα οργασμού, χωρίς καν προσχηματικό αντίλογο ή έστω διευκρίνιση στα προκλητικά που άκουγε… Βλέπεις ο δημόσιος λόγος Σάκη Ρουβά και μάλιστα για τόσο ευαίσθητα θέματα, δεν είναι… «μακαρόνια με κιμά» να τα σαβουρώσεις και να πιειςμετά μια σόδα για να χωνέψεις τα αχώνευτα!
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ:
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
