Η είδηση της απώλειας της Μπριζίτ Μπαρντό προκαλεί ρίγη συγκίνησης σε όλο τον κόσμο.
Η γυναίκα που υπήρξε η προσωποποίηση του αισθησιασμού, η μούσα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών του 20ού αιώνα και η πιο επιδραστική Γαλλίδα άφησε την τελευταία της πνοή, αφήνοντας πίσω της μια κληρονομιά που ξεπερνά τα όρια της οθόνης.
Η γυναίκα που «επινόησε» τον σύγχρονο ερωτισμό
Γεννημένη στο Παρίσι το 1934, η Μπαρντό δεν ξεκίνησε απλώς μια καριέρα· ξεκίνησε μια κοινωνική έκρηξη. Όταν το 1956 εμφανίστηκε στην ταινία του Ροζέ Βαντίμ «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος για αυτό που είδε. Με τα ξανθά της μαλλιά, το ατίθασο βλέμμα και την αυθεντική, σχεδόν παιδική αφέλεια που ανακατευόταν με έναν εκρηκτικό αισθησιασμό, η «Β.Β.» κατέρριψε τα συντηρητικά ταμπού της μεταπολεμικής Ευρώπης.
Δεν ήταν η κλασική σταρ του Χόλιγουντ. Ήταν η Ευρωπαία που περπατούσε ξυπόλητη στο Σεν Τροπέ, που φορούσε το μπικίνι και το έκανε παγκόσμια μόδα, που ζούσε με τους δικούς της όρους, αδιαφορώντας για τη δημόσια κατακραυγή.
Η άνοδος, η δόξα και η μεγάλη απόφαση
Η δεκαετία του ’60 της ανήκε ολοκληρωτικά. Από την «Περιφρόνηση» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ μέχρι τις συνεργασίες της με τον Λουί Μαλ, η Μπαρντό απέδειξε ότι ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα όμορφο πρόσωπο. Ήταν μια ηθοποιός που μπορούσε να αποτυπώσει την υπαρξιακή αγωνία της εποχής της.
Ωστόσο, το 1973, στο απόγειο της ομορφιάς και της δόξας της, έκανε κάτι που κανείς άλλος δεν τόλμησε: Εγκατέλειψε οριστικά τον κινηματογράφο. Σε ηλικία μόλις 39 ετών, δήλωσε ότι η βιομηχανία του θεάματος την «έπνιγε» και ότι ήθελε να αφιερώσει τη ζωή της σε κάτι που θεωρούσε πιο ιερό από τη φήμη.
Η φωνή των «άφωνων»: Ο αγώνας για τα ζώα
Για τις επόμενες δεκαετίες, η Μπριζίτ Μπαρντό έγινε η πιο ηχηρή φωνή για τα δικαιώματα των ζώων στον πλανήτη. Μέσα από το ίδρυμά της (Fondation Brigitte Bardot), έδωσε μάχες που πολλοί θεωρούσαν χαμένες: από τον αφανισμό των φωκών στον Καναδά μέχρι τις συνθήκες στα σφαγεία και την προστασία των αδέσποτων.
Απομονωμένη στη διάσημη έπαυλή της, τη «Madrague» στο Σεν Τροπέ, περιτριγυρισμένη από τα αγαπημένα της ζώα, η Μπαρντό παρέμεινε μια γυναίκα των άκρων. Οι πολιτικές της τοποθετήσεις τα τελευταία χρόνια υπήρξαν συχνά αμφιλεγόμενες και προκάλεσαν αντιδράσεις, όμως κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει την αυθεντικότητά της. Δεν προσπάθησε ποτέ να φανεί αρεστή· προτίμησε να γεράσει φυσικά, χωρίς πλαστικές επεμβάσεις, παραμένοντας πιστή στο δικό της δόγμα ελευθερίας.
Η υστεροφημία: Μια αιώνια «B.B.»
Η Μπριζίτ Μπαρντό δεν πέθανε σήμερα· πέρασε στην αθανασία. Θα τη θυμόμαστε ως τη γυναίκα που έκανε τη Γαλλία το κέντρο του κόσμου, ως το κορίτσι που χόρευε mambo στις ακτές της Κυανής Ακτής και ως την ακτιβίστρια που δεν φοβήθηκε να τα βάλει με κυβερνήσεις για να σώσει μια ζωή.
Σήμερα, το Σεν Τροπέ είναι πιο σιωπηλό από ποτέ. Ο κινηματογράφος έχασε το πιο λαμπρό του αστέρι και η ανθρωπότητα ένα σύμβολο που μας θύμιζε ότι η ομορφιά είναι μια δύναμη που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αρκεί να συνοδεύεται από μια ατίθαση ψυχή.
«Έδωσα τη νιότη μου και την ομορφιά μου στους άνδρες. Τώρα δίνω τη σοφία μου και την εμπειρία μου στα ζώα». — Μπριζίτ Μπαρντό
