Με μεγάλο ενθουσιασμό περιέγραψε τις εμπειρίες του από την παράσταση «… καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», από την ομάδα GAFF σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη, ο αγαπητός δημοσιογράφος Άκης Σακισλόγλου και μέλος των Θεατρικών Βραβείων Θεσσαλονίκης, στο προσωπικό λογαριασμό που διατηρεί στο ΦΜ και αξίζει να τις αναδημοσιεύσουμε καθώς εκτός των άλλων, περιλαμβάνει προσωπικά βιώματα αλλά και μια στιγμή ενός ηθοποιού που πέρασε δύσκολες στιγμές..
Θυμίζουμε, στα πρόσφατα 13α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2024 που διοργανώνει η Κουλτουρόσουπα κατέκτησε τρία βραβεία. Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης κατέκτησε το βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου, ο Κωνσταντίνος Πασσάς το Β΄ Ανδρικού, ενώ για τη συνολική απόδοση κατέκτησαν και του Ερμηνευτικού συνόλου.
Σημειώνει χαρακτηριστικά..
Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και δείτε αυτήν την παράσταση που (τόσο συζητήθηκε στην Αθήνα και που επιτέλους) ανεβαίνει και στη Θεσσαλονίκη στο Θέατρο Αυλαία. Κανονικά θα ήταν sold out από χθες μέχρι και την Κυριακή αλλά μπήκε εμβόλιμα μια απογευματινή το Σάββατο στις 18.00 στην οποία υπάρχουν ακόμα κάποια εισιτήρια.
Αρχικά είχα μια μικρή αμφιβολία για τον τρόπο που θα μπορούσε αυτό το τόσο αυτοβιογραφικό διήγημα να ανεβεί στο σανίδι ωστόσο η μεταφορά του είναι εκπληκτική. Το σκηνικό δεν σε προετοιμάζει σε καμία περίπτωση για τον «πόλεμο» που θα ακολουθήσει. Τέσσερις σύντροφοι τα κάνουν κυριολεκτικά όλα «γιάμπαλο» και στη μιάμιση ώρα του έργου, χάρη στη σκηνοθεσία της Σοφίας Καραγιάννη και τη βαθιά ανθρώπινη ματιά του Μίσσιου παίρνουμε ένα «μάθημα πατριδογνωσίας» για όσα συνέβησαν σε τούτο τον τόπο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Τι να πει κανείς γι αυτούς τους τέσσερις σπουδαίους ηθοποιούς; Κίνηση και ρυθμός σε απίστευτη αρμονία. Δουλεμένα σώματα, γνώση του κειμένου, ορθοφωνία, πάθος και ένταση, ομοιογένεια, «χημεία» μεταξύ τους. Είναι οι Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός, Γιάννης Μάνθος (αλφαβητικά) σε ισορροπημένους, εξίσου πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Κάτι προσωπικό:
Οπως οι περισσότεροι γεννηθέντες τη δεκαετία του ‘70, λάτρεψα τη γραφή του Χρόνη Μίσσιου στο λύκειο και τα τρία πρώτα του βιβλία τα «έλιωσα» διαβάζοντάς τα ξανά και ξανά (στα επόμενα είχα ήδη ξεφύγει σε άλλα λογοτεχνικά μονοπάτια). Θυμάμαι ότι το 1996 που υπηρετούσα στο ναυτικό, πήρα λεωφορείο από το Πέραμα και πήγα στο Καπανδρίτι για να τον βρω. Ούτε ήξερα πού πήγαινα. Ρωτώντας πήγα και έχοντας στα χέρια μου ένα απόκομμα της Ελευθεροτυπίας που εξηγούσε ότι ο συγγραφέας ζει εκεί σε ένα ωραίο σπίτι. Τον βρήκα. Μου άνοιξε. Μάλλον ήταν συνηθισμένος σε τέτοιες επισκέψεις. Ήταν σαν να εκπλήρωνα το πρώτο μου μεγάλο όνειρο ή, έστω, μία τεράστια αποκοτιά. Μισή ώρα απόλυτης χαράς. Ρουφούσα καθετί που έλεγε.
Τα χρόνια πέρασαν. Ξέχασα και την εικόνα και την αύρα του, ακόμα και τις ιστορίες του. Έμεινε μόνο ένα «συναίσθημα» και ένα «κλίμα». Χθες έβλεπα την παράσταση και μετά από κάθε συγκλονιστική ιστορία αναρωτιόμουν: «μα καλά, είναι δυνατόν να μην τη θυμάμαι ούτε αυτή;» Κι όμως δε θυμόμουν τίποτα. Ήταν σαν να τα μάθαινα για πρώτη φορά.
Η παράσταση τελείωσε συγκινητικά αφού στο χειροκρότημα ο Κωνσταντίνος Πασσιάς μάς ζήτησε το λόγο και αφιέρωσε τη βραδιά στη μνήμη του πατέρα του τον οποίο μόλις είχε κηδέψει στην Ήπειρο. Δάκρυσαν και τα τσιμέντα στο Αυλαία. Το χειροκρότημα ακούστηκε στην Τσιμισκή. Το φινάλε το έδωσε η ίδια η ζωή. Ο άνθρωπος αυτός έβαλε στο χώμα τον πατέρα του κι έπειτα πήρε το αυτοκίνητο και ήρθε Θεσσαλονίκη να παίξει ΓΙΑ ΜΑΣ.
Κρατάω, εξαιτίας της προσωπικής μου εμπλοκής με την πολιτική, την ατάκα του Μίσσιου όταν ένας παλιός «σύντροφος» τού ζήτησε (ελεύθερος πια μετά από χρόνια βασανισμών και εξορίας) να επιστρέψει στο κόμμα. «Θα επιστρέψω όταν το κόμμα πάει στον Ψυχίατρο», απάντησε ο Χρόνης και μπροστά από τα μάτια μου πέρασε όλη η «περιπέτεια της αριστεράς» τα τελευταία 15 χρόνια.
Υ.γ.1: Ούτε αυτήν την ατάκα θυμόμουν. Τί στο καλό συμβαίνει στο μυαλό ενός πενηντάρη;
Υ.γ.2: «Επανάσταση σήμερα είναι η διατήρηση της τρυφερότητας». Το λέω σε σας για να το θυμάμαι εγώ.
ΑΥΛΑΙΑ
«…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του Χρόνη Μίσιου.
13α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2024: Ερμηνευτικού συνόλου, Ιωσήφ Ιωσηφίδης βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου, Κωνσταντίνος Πασσάς Β΄ Ανδρικού.
Είδαμε, βαθμολογήσαμε με 7,1 και σχολιάζουμε εδώ
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που η Ελλάδα παραδίνεται στο χάος του Εμφυλίου, ο δεκαεξάχρονος Χρόνης Μίσσιος συλλαμβάνεται, φυλακίζεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Αποφυλακίζεται το 1973, αφού έχει περάσει εικοσιένα χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Αυτήν την περίοδο της ζωής του διηγείται στο σπουδαίο αφήγημα-μαρτυρία «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς».
Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη. Ερμηνεύουν: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός, Γιάννης Μάνθος.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη 3, Παρασκευή 4, Σάββατο 5 και Κυριακή 6 Οκτωβρίου στις 21:00
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
