Είναι από τις γυναίκες που δεν διστάζει να εκφραστεί ελεύθερα, απόλυτα συνειδητοποιημένη, αποφασιστική αλλά και αντισυμβατική μιας και πολεμάει καθημερινά τα «πρέπει» που της επιβάλλονται, μια γυναίκα που δεν φοβάται να αναμετριέται συνεχώς με τις πληγές της.
Με την αφοπλιστική ειλικρίνεια που τη χαρακτηρίζει η Δήμητρα Παπαδήμα μίλησε για την παράσταση της Πηνελόπης Δέλτα, για τον Γιάννη Μποσταντζόγλου, τα όνειρά της αλλά και την ανησυχία της για τα νέα παιδιά όσο αφορά στους κινδύνους που έρχονται αντιμέτωπα καθημερινά.
Εργάζεται ως ηθοποιός εδώ και 35 χρόνια και έχει γράψει πάνω από 20 βιβλία και θεατρικά. Τα τελευταία χρόνια ανεβάζει δικά της έργα. Η Πηνελόπη Δέλτα είναι μία προσωπικότητα που την έχει απασχολήσει ξανά με την «Τελευταία Συνάντηση». Ακολούθησε ένας μονόλογος, για την Μαρίκα Κοτοπούλη, με τίτλο «Το Αγρίμι» . Με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννηση της Πηνελόπης Δέλτα, επιστρέφει με το έργο «Το Πορτρέτο», μιλώντας πια πιο ολοκληρωμένα για την ζωή της, τη σχέση με τη μητέρα της, αλλά και με τα παιδιά της, τον σύζυγό της, και τον αιώνιο έρωτά της με τον Ίωνα Δραγούμη.
«Γεννήθηκα πριν από 60 χρόνια σε μια ασπρόμαυρη γειτονιά. Σε μια ασπρόμαυρη Αθήνα. Τότε που ελπίζαμε. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί, αλλά ελπίζαμε!! Τις όποιες σπουδές μου τις έκανα ολομόναχη. Ποτέ κανείς δεν με βοήθησε. Εγώ βοηθούσα στην οικογένεια από τα δέκα επτά μου. Για χρόνια ήμουν στην επαγγελματική σχολή της Ράλλου Μάνου, κλασσικό μπαλέτο. Ύστερα και παράλληλα ήρθε στη ζωή μου η υποκριτική. Με διάλεξε. Δεν την Διάλεξα. Από μικρή έγραφα σε τετράδια για τη ζωή, τους ανθρώπους, τους γονείς,τη φύση, τους πλούσιους και τους φτωχούς. Δεν είχα σε καμία εκτίμηση τις σχολές,-υποκριτικής ιδίως – . Παρόλα αυτά, τα ακούμπησα, σε διάφορες σχολές τύπου….. Στο βιογραφικό μου αξίζει μόνο να γραφτεί …πως διάβασα πολύ, παρά πολύ, ότι βιβλίο έπεφτε στο χέρι μου. Εγκυκλοπαίδειες αλλά και λεξικό. Κοιμάμαι ακόμα με το λεξικό στο μαξιλάρι. Από παιδί ήθελα, για να κερδίσω χρόνο, να παίρνω τις γνώσεις αγγίζοντας τα βιβλία με την παλάμη…. Κάπως έτσι έφτασα εδώ. Με πολύ μοναξιά,που την απολαμβάνω όσο δεν φαντάζεστε».
Συνέντευξη της ταλαντούχας ηθοποιού Δήμητρα Παπαδήμα στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.
«Το Πορτρέτο» γράφτηκε με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννηση της Πηνελόπης Δέλτα, μιας σημαντικής γυναίκας συγγραφέως που άφησε το αποτύπωμά της τόσο στην τέχνη της όσο και στη ζωή, πηγαίνοντας κόντρα στα «πρέπει» της εποχής της».
Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.
Ε.Π.: «Το Πορτρέτο» λοιπόν με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννηση της Πηνελόπης Δέλτα..
Δ.Π.: Με το έργο αυτό ήθελα να φανεί η Πηνελόπη Δέλτα πάνω στη σκηνή. Την γνωρίζουμε μέσα από τα έργα της, τα παραμύθια της, τα γραπτά της, τα απομνημονεύματά της και ήθελα να την ζωντανέψω για δεύτερη φορά, μετά την «Τελευταία Συνάντηση» με τον Ίωνα Δραγούμη. Στην συγκεκριμένη παράσταση είχα επικεντρωθεί στο ερωτικό κομμάτι που τους έδενε και τώρα με αφορμή τον εορτασμό των 150 χρόνων από τη γέννησή της το 2024, σκέφτηκα να παρουσιάσω σε μικρούς και μεγάλους τον ψυχικό κόσμο της Πηνελόπης Δέλτα.Στην ουσία είναι ένα αφιέρωμα στη γυναίκαπου αγωνιούσε και έπασχε και ήθελε να μάθει τα πάντα. Και να ολοκληρώσω και εγώ πλέον τον κύκλο που έχω κάνει με τη συγκεκριμένη εποχή.
Ε.Π.: Τα κείμενα είναι δικά σας;
Δ.Π.: Γράφω και διαβάζω πολύ. Βέβαια με την βοήθεια της αδερφής μου, της Μαρίας Παπαδήμα γιατί έχει ασχοληθεί πάρα πολύ με την Πηνελόπη Δέλτα. Η Μαρία με έφερε σε επαφή και με τους απογόνους της Πηνελόπης Δέλτα και ειλικρινά βλέπω πόσο επηρεασμένοι είναι ακόμη από την προσωπικότητά της. Αυτή ακριβώς την μοναδικότητα αυτής της γυναίκας έρχεται να την υπογράψει και να τη βγάλει προς τα έξω η Ευανθία Ρεμπούτσικα, οποία με πολύ χαρά δέχτηκε να γράψει τη μουσική για την παράστασή μου.
Ε.Π.: Η σκηνοθεσία της παράστασης;
Δ.Π.: Άλλη μια συγκυρία φοβερή… Με σκηνοθετεί η κόρη μου. Το έργο και όλη η ύπαρξη της Πηνελόπης Δέλτα έχει να κάνει με τη μητέρα και με τη μητρότητα γενικότερα. Ακόμη και το ότι τον Ίωνα Δραγούμη τον φώναζε «παιδί μου» δείχνει πόσο έντονη ήταν η μητρική τηςαίσθηση, κάτι που δεν βίωσε. Οπότε ζήτησα από την κόρη μου να με σκηνοθετήσει και μέσα από αυτό το έργο γνωριζόμαστε περισσότερο.
Ε.Π.: Μαμά και κόρη μαζί… Πώς είναι η σχέση σας εντός και εκτός σκηνής;
Δ.Π.: Μαθαίνουμε πάρα πολύ, σε βάθος η μία την άλλη. Ήταν μια αφορμή, μια αιτία για να γνωριστούμε ακόμη περισσότερο. Και αυτό πονάει για να είμαι ειλικρινής. Είναι μια μοναδική εμπειρία, μια κατάθεση ψυχής δικής μου γιατί και εγώ μέσα από αυτό ζω δικά μου βιώματα. Και εγώ με την μαμά μου είχα θέμα μεγάλο.
Ε.Π.: Πάντα όμως αφήνει κάτι όμορφο ο πόνος..
Δ.Π.: Ε.. βέβαια! Μέσα από τον πόνο προχωράς.
Ε.Π.: Είπατε πριν ότι θέλετε να παρουσιάσετε την Πηνελόπη Δέλτα σε μεγάλους αλλά και σε παιδιά..
Δ.Π.: Ξέρετε με απασχολεί πολύ η συνέχεια, τα παιδιά. Θα ήθελα να είχα τη δυνατότητα να απαντήσω σε ερωτήσεις τους, να συζητήσω το έργο μαζί τους. Να γνωρίσουν ας πούμε το τι οδηγεί έναν άνθρωπο στο να κάνει επανειλημμένες απόπειρες αυτοκτονίας, γιατί υπάρχει ένα αίτιο από πίσω. Ή τα ναρκωτικά, γιατί κάποιοι άνθρωποι φτάνουν εκεί; Προσωπικά πιστεύω ότι τα παιδιά πρέπει να εκπαιδεύονται με αυτό τον τρόπο. Ακόμη και η ιστορία έτσι πρέπει να διδάσκεται, μέσα από τις βιογραφίες. Να μαθαίνουν τα παιδιά τις προσωπικότητες που γράψανε ιστορία με σωστό τρόπο. Για μένα αυτό είναι εκπαίδευση που σε πάει μπροστά και όχι το να παπαγαλίζεις.
Ε.Π.: Πανελλήνια πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη; Γιατί;
Δ.Π.: Ναι γιατί για μένα η Θεσσαλονίκη είναι πόλη των τεχνών. Την θεωρώ πολύ μαγκιόρισα πόλη. Έχει μια αυθεντικότητα και την «δηθενιά» της Αθήνας δεν τη βρίσω εδώ. Είναι Ελλάδα και κρατάει ακόμη αυτό το στοιχείο. Εδώ, στην Αθήνα το δήθεν υπάρχει παντού ακόμη και στην τέχνη. Αυτό που βλέπω και εισπράττω από τη Θεσσαλονίκη είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο. Είναι μια δουλειά που την στήνω ολομόναχη, χωρίς καμία βοήθεια και στήριξη – πέραν του θεάτρου στη Θεσσαλονίκη και θέλω να ξεκινήσω από τη Θεσσαλονίκη.
Ε.Π.: Μόνη στη σκηνή…. Δεν είναι δύσκολο;
ΔΠ. :Τώρα πια το έχω συνηθίσει. Γενικά είμαι μόνη και άνθρωπος των άκρων και αυτό είναι μια πρόκληση για μένα. Θα πρέπει για μιάμιση ώρα που διαρκεί η παράσταση να κρατήσω αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Μου αρέσουν οι προκλήσεις και από ότι φαίνεται μέχρι τώρα τα έχω πάει καλά..
Ε.Π.: Γράφετε τα κείμενα των έργων;
Δ.Π.: Η Συγγραφή είναι μια πολύ σημαντική διέξοδος για μένα. Εάν δεν την είχα και επειδή είμαι άνθρωπος των άκρων όπως σας είπα, ίσως και να μην υπήρχα τώρα…
Ε.Π.: Τι σας ενώνει με την Πηνελόπη Δέλτα;
Δ.Π.: Η «Τελευταία Συνάντηση» ήταν έργο της αδερφής μου, της Μαρίας Παπαδήμα. Παίζοντας λοιπόν την Πηνελόπη Δέλτα πάνω στη σκηνή με τον Δραγούμη, σκέφτηκα να γράψω το άλλο άκρο, την Κοτοπούλη. Ταυτίστηκα μαζί της στο ότι ήταν από χαμηλά στρώματα και ήθελε να φτάσει κάπου. Όταν τελείωσα με το έργο, έτυχε να χάσω τη μητέρα μου. Τότε ξεκίνησε και η σκέψη να γράψω το «Πορτρέτο» καταλαβαίνοντας και τα δικά της θέματα με την μητέρα της.
Ε.Π.: Ποια ήταν η σχέση της με τη μητέρα της;
Δ.Π.: Έπασχε και αυτή, όπως και εγώ, από μητρική ανεπάρκεια. Πλέον στην ηλικία που είμαι και έχοντας χάσει και την μητέρα μου, μπορώ να πω ότι αυτό δεν ξεπερνιέται ποτέ. Κάποιες συμπεριφορές των γονιών απέναντι στα παιδιά τους είναι πολύ σκληρές. Αυτό όλο βγαίνει και στο έργο, στη σκηνή.. Η Πηνελόπη Δέλτα δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ την μητρική ανεπάρκεια που βίωσε.
Ε.Π.: Η Πηνελόπη Δέλτα του περασμένου αιώνα σχετίζεται με την Πηνελόπη Δέλτα του σήμερα;
Δ.Π.: Έχει μια ατάκα η Πηνελόπη Δέλτα. Μετά από το αποτυχημένο προξενιό που ήταν να εξελιχθεί σε έρωτα με τον Μαυροκορδάτο, ζητάει από την ματμαζέλ Ντυφό να επιστρέψει ο Μαυροκορδάτος τα γεμάτα έρωτα γράμματα. Στο σημείο αυτό λέει λοιπόν «Να τα γράμματα που του έστελνα γεμάτα από τον έρωτά μου. Θα έχει τη συνείδησή του ήσυχη τώρα αφού φέρθηκε μεγαλόψυχα και μου τα επέστρεψε. Η κοινωνία έτσι κρίνει τους άντρες». Παραμένει το ίδιο. Η κοινωνία κρίνει αλλιώς τους άντρες και αλλιώς τις γυναίκες. Αυτό το αμείλικτο «έτσι πρέπει» που δεν το καταλαβαίνω ισχύει με άλλο τρόπο τώρα αλλά είναι ακριβώς το ίδιο.
Ε.Π.: Πηνελόπη Δέλτα – Ίωνας Δραγούμης, Δήμητρα Παπαδήμα – Γιάννης Μποσταντζόγλου…. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα αντίστοιχο μεγάλο έρωτα;
Δ.Π.: Σίγουρα… Ο Γιάννης για μένα είναι ο άνθρωπος της ζωής μου. Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου είναι ο Στέφανος Δέλτα, το στήριγμα. Τον Γιάννη τον ερωτεύτηκα πολύ, έζησα πολύ έντονα μαζί του και πίκρες και χαρές. Πάντα με στήριζε. Κοντά του με κράτησε η ακεραιότητά του ως άνθρωπος, η ανθρωπιά που έχει. Συνειδητά επέλεξα να μείνω με τον Γιάννη και ειλικρινά δεν το έχω μετανιώσει.
Ε.Π.: Όπως έχετε ξαναπεί, βιώσατε και εσείς δύσκολες εμπειρίες και βρεθήκατε σε αδιέξοδα μέχρι να βρείτε το μονοπάτι σας….
Δ.Π.: Εγώ νιώθω ότι φύτρωσα… Δε με μεγάλωσε κανείς! Και το πώς γλίτωσα από περίεργες καταστάσεις μόνο εγώ το ξέρω! Βίωσα έντονα την μητρική έλλειψη και σας λέω με βεβαιότητα πλέον ότι αυτό το κενό δεν γιατρεύεται, δεν υπάρχει κάτι να το αντικαταστήσει.
Ε.Π.: Είναι ένα αγκάθι..
Δ.Π.: Πληγή μεγάλη είναι και είμαι πολύ τυχερή που μπορώ να εκφραστώ για αυτό μέσα από την Πηνελόπη Δέλτα.
Ε.Π.: Ως γυναίκα αλλά και ως καλλιτέχνης, ποια είναι η σχέση σας με το χρόνο;
Δ.Π.: Θέλω να κάνω πολλά ακόμη… Το 60 είναι μεγάλη ιστορία.. Με τον τρόπο μου τα πολεμάω ακόμη. Γυμνάζομαι, κάνω τα σχέδιά μου αλλά για να είμαι ειλικρινής η ψυχική κούραση βγαίνει. Κάνω ότι μπορώ για να είμαι υγιής καταρχήν. Προσπαθώ να έρχομαι πιο κοντά με τη φύση. Να φανταστείτε κολυμπούσα μέχρι τέλος Νοέμβρη φέτος. Το γήρας με ενοχλεί, όπως και όλους μας βέβαια. Θα ήθελα να γερνάμε, να μεγαλώνουμε αλλά να μην παραμορφωνόμαστε τόσο…
Ε.Π.: Είστε μια πολύ όμορφη και γοητευτική γυναίκα… τι είναι τελικά η ομορφιά, ευλογία ή κατάρα;
Δ.Π.: Για μένα ήταν μπούμερανκ. Υπάρχουν γυναίκες που το χειρίζονται άνετα, είτε με καλό τρόπο είτε με άσχημο. Δεν την καταλάβαινα την γοητεία που είχα ή την πολεμούσα και αυτήν… Δεν ξέρω πραγματικά. Όχι ότι δεν την χάρηκα, αλλά τίποτα παραπάνω. Με ερωτεύτηκαν πάρα πολύ και ερωτεύτηκα. Με ερωτεύτηκαν, δεν ξέρω αν με αγάπησαν..
Ε.Π.: Και ο έρωτα όμως δεν είναι εύκολη υπόθεση..
Δ.Π.: Όχι, δεν είναι. Ξέρετε μετά από τόσα χρόνια εάν συναντήσω κάποιον παλιό μου έρωτα σκέφτομαι ότι αυτός ο άνθρωπος τελικά με ερωτεύτηκε, με αγάπησε γιατί θα μπορούσε να μου είχε κρατήσει μούτρα επειδή διάλεξα τον Γιάννη και όχι αυτόν. Ήμουν ένα αγρίμι, ταλαιπώρησα πολύ κόσμο επειδή και εγώ είχα ταλαιπωρηθεί από την οικογένειά μου. Παρόλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι που με κατάλαβαν και που με εκτιμούν και αυτό με συγκινεί.
Ε.Π.: Η κόρη σας πώς βλέπει τα πράγματα μέσα στο χώρο της δουλειάς;
Δ.Π.: Κάθε χρόνο βλέπω ένα άλλο παιδί και ένα νέο στοιχείο στην προσωπικότητά της. Μαθαίνει πλέον πως πρέπει να ελιχθεί. Βλέποντας εμένα πώς είμαι και γνωρίζοντας το πόσο έχω ταλαιπωρηθεί νομίζω ότι ξέρει να προσαρμόζεται καλύτερα.
Ε.Π.: Στο παρελθόν έχετε πει ότι ταλαιπωρηθήκατε πολύ στο χώρο της δουλειάς σας και ότι οι καταστάσεις που βιώσατε ήταν για καταγγελία… γιατί δεν πήγατε; Τι σας σταμάτησε;
Δ.Π.: Δεν με άφησε η οικογένεια. Από την άλλη πέρασε ο καιρός.. Και επίσης, μαζί με το όποιο άνθρωπο θα κατέστρεφα και τα παιδιά του. Ποια είμαι εγώ τώρα που θα καταστρέψω και την επόμενη γενιά εξαιτίας της απαράδεκτης συμπεριφοράς κάποιων; Μέσα από το λόγο μου νομίζω ότι κάνω κάτι περισσότερο από το να τρέχω στα δικαστήρια… Ακούστε, όλα αυτά γίνονται συνεχώς και παντού. Δεν μπορείς να κάνει τίποτα, Απλά το βουλώνεις και εύχεσαι να προσέξουν οι γονείς τα παιδιά τους.
Ε.Π.: Τελευταία δεν βλέπετε κάποια βελτίωση στο χώρο σας;
Δ.Π.: Σίγουρα μαζεύτηκαν κάπως.. Αλλά άκουσα και πρόσφατα γεγονότα.. Να σας πω κάτι πολύ απλά, το κράτος θέλει να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή, να χτυπήσει και την κοκαΐνη όμως.. Γιατί γίνεται χαμός! Για το παιδί μου που έχω φτύσει αίμα για να το μεγαλώσω, δεν μπορεί να τρέμει το φυλλοκάρδι μου!
Ε.Π.: «Εγώ πια κάνω ό,τι μου αρέσει ενώ «άλλοι» κάνουν ό,τι μα ό,τι μπορούν για να αρέσουν»….. από πόσα κύματα περνάς για να φτάσεις σε αυτό το σημείο, αυτό το επίπεδο;
Δ.Π.: Πάρα πολλά! Και τώρα να ξανά άρχιζα και πάλι το ίδιο θα έκανα! Αυτή είναι η προσωπικότητά μου. Κατά κάποιο τρόπο η φύση με οδηγούσε στο δρόμο μου παρά τις αντιξοότητες και τις παγίδες που συνάντησα. Ο Γιώργος Κιμούλης μου είπε μια κουβέντα και την κρατάω «Πόσο αφελής είσαι Δήμητρα..». Νομίζω ότι οι άλλοι βλέπαν την αφέλεια αλλά εγώ ένιωθα τόσο δυνατή πάντα.
Ε.Π.: Προς τα έξω βγαίνει η εντύπωση μιας δυναμικής γυναίκας που πατάει γερά στα πόδια της…
Δ.Π.: Ναι, πατάω καλά στα πόδια μου. Το ένστικτό μου ήταν και είναι πολύ δυνατό. Είμαι έτσι αλλά δεν είμαι μόνο έτσι..
Ε.Π.: Είστε ευτυχισμένη ή πιστεύετε ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν έρθει και διαφορετικά στη ζωή σας;
Δ.Π.: Είμαι φοβερά ικανοποιημένη από τον εαυτό μου για το πως έχω χειριστεί τη ζωή μου και έφτασα εδώ σήμερα ολομόναχη, τελείως όμως! Μόνο τον Γιάννη είχα δίπλα μου σύντροφο στο συναισθηματικό κομμάτι. Όλα τα υπόλοιπα ολομόναχη τα κατάφερα. Θα μπορούσα λοιπόν να πω ότι έχω στιγμές ευτυχίας. Ευτυχισμένη δεν μπορώ να είμαι με αυτά που ακούω να γίνονται γύρω μου.
Ε.Π.: Πείτε μου κάποια ευτυχισμένη στιγμή..
Δ.Π.: Όταν έχει τελειώσει η παράσταση και ο κόσμος δεν φεύγει, μένει εκεί και χειροκροτεί παρατεταμένα παρόλο που είδε και άκουσε ένα μονόλογο, είναι στιγμές ευτυχίας αυτό.. Και όχι μόνο για τον ηθοποιό αλλά και για τον άνθρωπο.
Ε.Π.: Εάν δεν ήσασταν ηθοποιός τι άλλο θα θέλατε να είστε;
Δ.Π.: Σίγουρα συγγραφέας. Θα ήθελα να ήμουν και γιατρός και να μπορώ να βοηθάω τους ανθρώπους αλλά πιο πολύ θα ήθελα να ήμουν ψαράς… Η μεγάλη μου επιθυμία είναι να γεράσω δίπλα στη θάλασσα,να έχω μια βαρκούλα και να πηγαίνω για ψάρεμα… Αυτό είναι το όνειρό μου.
Ε.Π.: Τι θα θέλατε να σας φέρει ο Άγιος Βασίλης φέτος;
Δ.Π.: Για μένα προσωπικά τίποτα.. Τα έχω όλα. Γενικά όμως θα ήθελα το κράτος, η πολιτεία να σκύψει περισσότερο πάνω στα νέα παιδιά και ένα δεύτερο, να σταματήσουν τα φρικτά δελτία ειδήσεων και αυτές οι φρικτές εκπομπές στη τηλεόραση. Να γίνει και η τηλεόραση μέσο τέχνης, όσο γίνεται βέβαια και να σταματήσει να είναι πλέον ένα εμπόρευμα κατευθείαν για τα σκουπίδια.
Ε.Π.: Επόμενα σχέδια;
Δ.Π.: Θα βγει το βιβλίο μου για οποίο υπάρχουν προτάσεις για την τηλεόραση και για τον κινηματογράφο.. Ο τίτλος του είναι «Όλα μαύρα» και διακωμωδεί το σήμερα. Υπάρχουν και θεατρικά σχέδια αλλά θα δούμε..
Ε.Π.: Μια ευχή για το 2024….
Δ.Π.: Εύχομαι να βρεθεί ένας τρόπος και να πάρουν από πάνω μας το αίσθημα του φόβου που μας έχει καταπλακώσει. Το 2024 να τινάξει από πάνω μας τον φόβο.
Σας ευχαριστώ πολύ!! Καλή Χρονιά!
Δείτε και αυτό:
ΑΜΑΛΙΑ
«Το πορτραίτο» της Δήμητρας Παπαδήμα
Η Πηνελόπη Δέλτα επί σκηνής συνομιλεί με τους ανθρώπους της ζωής της, τις ευαισθησίες, τους πόνους και τα απωθημένα της, χωρίς κάτω κείμενα και μισόλογα.
Σκηνοθεσία: Θαλασσινή Βοσταντζόγλου. Ερμηνεύουν: Δήμητρα Παπαδήμα.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Από Δευτέρα 1 έως Σάββατο 6 Ιανουαρίου στις 21:00 Κυριακή 7 Ιανουαρίου στις 20:00
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ.
