Γράφει για την Κουλτουρόσουπα
Ως λάτρης μουσικών καλλιτεχνών, που ξεκίνησαν κι έφτασαν στην ακμή της καριέρας του πολλά χρόνια πριν γεννηθώ, αναρωτιέμαι συχνά ποιος σύγχρονος καλλιτέχνης θα μπορέσει να μείνει με παρόμοιο τρόπο στην ιστορία. Ποιος θα μπορέσει με τους στίχους του και την μουσική του να μαγεύει τα νέα παιδιά διαχρονικά; Για ποιoυς καλλιτέχνες θα καυχιέμαι «ήταν της εποχής μου», όπως κάνουν οι παλαιότεροι με … το 80% των αγαπημένων μου καλλιτεχνών; Τότε ένα όνομα έρχεται πάντα στο μυαλό μου: ΜΙΤΣΚΙ.
Η Γιαπωνέζα – Αμερικάνα Μίτσκι είναι ίσως από της πιο σημαντικές Αμερικανίδες τραγουδίστριες της σύγχρονης indie rock μουσικής σκηνής και το αποδεικνύει για άλλη μια φορά με το τελευταίο άλμπουμ της: “The Land Is Inhospitable and So Are We” (Η γη είναι αφιλόξενη και το ίδιο και εμείς). Κυκλοφόρησε στις 15 Σεπτεμβρίου του 2023 και αποτελείται από 11 τραγούδια.
Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της Μίτσκι ως καλλιτέχνης είναι ο στίχος των τραγουδιών της. Μας έχει μιλήσει για έρωτα, τοξικές σχέσεις, τα δύσκολα συναισθήματα της ενηλικίωσης, και για την ταυτότητα της ως μισή Ασιάτισσα, μισή λευκή στις ΗΠΑ. Το νέο άλμπουμ θα μπορούσε να θεωρηθεί, ίσως λίγο πιο ήσυχο, πιο ήρεμο από τα προηγούμενά της, όμως η ιδιαίτερη προσωπική της γραφή είναι παρούσα. Οι στίχοι της είναι γεμάτοι με νοσταλγία, μοναξιά άλλα και αγάπη. Η Μίτσκι έχει ταλέντο στο να ζωγραφίζει ολοζώντανες εικόνες στο μυαλό του ακροατή της χάρη στην εξαιρετική στιχουργία της. Μας ταξιδεύει σε διάφορους προορισμούς με τους στίχους της: στο 1ο τραγούδι, “Bug Like An Angel” (ένα ζωίφιο σαν άγγελος), ακολουθούμε έναν αλκοολικό που στοχάζεται τις λανθασμένες αποφάσεις της ζωής του, ενώ στο 8ο τραγούδι,“The Frost” (ο πάγος), έναν χαρακτήρα που αναπολεί το χαμένο φίλο του. Το γεγονός πως -όπως έχει πει η ίδια- τα περισσότερα τραγούδια, που γράφει, δεν προέρχονται από προσωπικές εμπειρίες, δίνει ένα λογοτεχνικό χαρακτήρα στη δουλειά της. “Μερικές φορές οι φανταστικές ιστορίες είναι το καλύτερο μονοπάτι για να πει κανείς την προσωπική του αλήθεια”, λέει εκείνη. Το κοινό έχει ήδη ξεχωρίσει το 7ο κομμάτι, “My Love Mine All Mine” (η αγάπη μου όλη δική μου), και η Μίτσκι φαίνεται να συμφωνεί. Εκείνη λέει πως έγραψε το τραγούδι, όταν συνειδητοποίησε ότι το μόνο πράγμα που είναι πραγματικά δικό της και κανείς δεν μπορεί να το πάρει είναι η αγάπη: “…και αλήθεια πιστεύω ότι το να αγαπώ, είναι το καλύτερο πράγμα που έχω κάνει, καλύτερο από κάθε τραγούδι, καλύτερο από κάθε επίτευγμα μακράν, το να αγαπώ είναι το καλύτερο και ομορφότερο πράγμα που έχω κάνει ποτέ.”
“Nothing in the world is mine for free // but my love mine all mine all mine” (Τίποτα στον κόσμο δεν είναι δικό μου δωρεάν, πάρα μόνο η αγάπη μου, δική μου όλη δική μου)
Στο 10ο κομμάτι,“I’m Your Man” (είμαι ο άντρας/ κύριός σου), η Μίτσκι χρησιμοποιεί, όπως έχει κάνει και σε προηγούμενα τραγούδια της, την αλληγορία των σκύλων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση για να δείξει την κατωτερότητα, που νιώθει η χαρακτήρας του τραγουδιού, σε σύγκριση με το σύντροφό της και το φόβο ότι κάποια στιγμή αυτός θα την αφήσει.
“Youre an angel // I’m a dog // or you’re a dog and I’m your man” (Εσύ είσαι ένα άγγελος, εγώ είμαι ένας σκύλος, ή εσύ είσαι ένας σκύλος και εγώ είμαι ο κύριός σου)
Όμως η Μίτσκι δεν είναι μόνο μια καταπληκτική στιχουργός αλλά και μια φανταστική συνθέτρια, που επεξεργάζεται με σκέψη και φροντίδα το μουσικό σκέλος των τραγουδιών της. Χρησιμοποιεί τη μουσική ως μέσο για να αφηγηθεί πιο ολοκληρωμένα μια ιστορία. Για παράδειγμα, στο “Bug Like An Angel” χρησιμοποιεί μια κυκλική ακολουθία συγχορδιών, για να δείξει ότι η εξάρτηση μπορεί να είναι ένας ατελείωτος κύκλος. Στο “Heaven“(παράδεισος), ίσως το πιο λυρικό τραγούδι του άλμπουμ, χρησιμοποιεί ορχηστρικά σημεία για να τονίσει τη ρομαντική του αίσθηση και να προσθέσει ένα ονειρικό και… παραδεισένιο στοιχείο. Στο “I’m Your Man”, η καλλιτέχνης βάζει μία χορωδία να τραγουδήσει τo “πειρατικό” στιχάκι “yo-ho” επανειλημμένα, ώστε να προσθέσει μια αρρενωπή νότα στο τραγούδι. “Ήθελα να γράψω από την οπτική γωνία του άντρα στο μυαλό μου…πιστεύω ότι ανεξάρτητα με το φύλο, έχουμε όλοι έναν πατριάρχη στο μυαλό μας, γιατί όλοι ζούμε και μεγαλώσαμε σε μια πατριαρχική κοινωνία”.
Επίσης, στο ίδιο τραγούδι χρησιμοποιεί στο τέλος γαβγίσματα σκυλιών, για να τονίσει ακόμα περισσότερο την αλληγορία.
Αν είσαι και εσύ φανατικός θαυμαστής της Μίτσκι ή τέλος πάτων θα ήθελες περισσότερες πληροφορίες για την καλλιτεχνική διαδικασία, που ακολούθησε στη δημιουργία του «The Land Is Inhospitable and So Are We», μπορείς να τις βρεις στο YouTube, από … το στόμα της ίδιας ( να μη στα λέω όλα εγώ!). Στα πλαίσια της προώθησης του νέου άλμπουμ, η Μίτσκι ανέβασε στα σόσιαλ από ένα μικρό βιντεάκι για κάθε τραγούδι, και σχολιάζει την καλλιτεχνική, μουσική και στιχουργική πορεία που ακολούθησε για το καθένα, δείχνοντας μας πόση αγάπη και προσοχή βάζει στη μουσική της.
Για άλλη μια φορά λοιπόν η Μίτσκι με μαγεύει, με καθηλώνει, με ταξιδεύει και με εμπνέει με το καινούριο της άλμπουμ. Επιβεβαιώνει, ξανά, ότι είναι από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη, στιχουργούς της σύγχρονης indie rock σκηνής. Με κάθε νέα της κυκλοφορίας αποδεικνύει πόσο ξεχωριστή είναι και θεωρώ ότι τα τραγούδια της θα ακούγονται για πολλά πολλά χρόνια!
Φωτογραφικό υλικό
