Πόσο πολύ μου λείπει ένα νέο άλμπουμ που να κάνει πολύ φασαρία. Ένα τρίο ή κουαρτέτο από διαολεμένα τσογλάνια που να κοπανάνε με ουσία τα όργανά τους. Μου λείπει η πηγαία έκφραση μιας ομάδας με αρχέγονο ήχο. Να είναι αλήτες, πως να το πω. Να βγουν μπροστά και να τα πουν όπως πρέπει να τα πουν για τη γενιά τους. Πόσο μου λείπει αυτή η ένταση που προκαλούν τέτοιοι δίσκοι. Αλήθεια πόσο καιρό έχω να ακούσω ένα ροκ δίσκο και να πω από μέσα μου «ω να σου γ.».
Μου λείπει ένα Nevermind, ένα Is ThisIt, ένα White Blood Cells, ένα Ο.Κ. Computer, ένα World Music και πάει λέγοντας. Μου λείπει επίσης ο ξεχασμένος alternative ήχος των nineties με τους Sebadoh, τους DinosaurJr, τους Walkabouts, τους Smashing Pumpkins, τους Comeή έστω τους Pavement. Η τελευταία μου ανακάλυψη ήταν οι Wave Pictures που παίζουν το υπερτίμιο θα έλεγα αγγλικό ροκ. Που στο διάολο είναι οι υπόλοιποι; Είμαι σίγουρος πως κάπου υπάρχουν, δεν γίνεται να μην υπάρχουν, δεν θέλω να πιστεύω πως δεν υπάρχουν.
Και κάπου εκεί ανάμεσα στα πολλά και διάφορα κονσερβοποιημένα πράγματα που πέφτουν σαν άσφαιρα στα αυτιά μου έφτασε ο δίσκος των Here Lies Man με τίτλο Ritual Divination. Τέταρτος δίσκος για τους Καλιφορνέζους (ένας κάθε χρόνο από το 2017 και ύστερα) που έρχεται για να κάνει αρκετό θόρυβο. Βέβαια το όλο πράγμα δεν έσκασε τυχαία, ούτε ήταν κάτι μη αναμενόμενο. Οι Here Lies Man έδειχναν με κάθε τους δουλειά την εμμονή στα ριφ και στο πάντρεμα του ροκ στοιχείου με τα άφρομπιτ μόνο που τώρα έγινε πιο επιθετικό. Οι κιθάρες απέχτησαν όγκο, τα fuzz box βγήκαν από την φαρέτρα, τα ρυθμικά πάτερν είναι καταιγιστικά, τα βάθια φουσκώνουν τα ηχεία, οι φωνητικές γραμμές είναι πολυφωνικές και χιλιοπατημένες με τα απανωτά λέιερς.
Μου αρέσουν οι μπάντες που είναι ενεργές-που κάθε χρόνο θα βγάλουν υλικό. Και στην προκειμένη το υλικό είναι 15 τραγούδια, που όχι δεν είναι σταδιακά, ούτε θα γίνουν ύμνοι, ούτε εύκολα τα τραγουδάς. Είναι όμως 15 τραγούδια που δεν χορταίνεις να ακούς, είναι πάνω από μια ώρα απόλαυση, είναι επιτέλους ο ήχος που λες εδώ είμαστε –wearetheband όπως λένε οι Blues Brothers στο country στέκι. Είναι ένα κράμα ροκ, ψυχεδέλειας και άφρομπιτ που απολαμβάνεις με μπόλικη χαρά.
Αν θέλετε να καθαρίσετε τα αυτιά σας.
Αν θέλετε να βγάλτε λίγη από την συσσωρευμένη οργή.
Αν θέλετε να πλύνετε τα πιάτα και δεν σας πειράζει αν οι σαπουνάδες πάνε στα ήδη πλυμένα.
Αν νιώθετε λίγο πλαδαροί.
Αν θέλετε να πειραματιστείτε.
Αν βαριέστε. Αν δε βαριέστε. Βάλτε αυτό το άλμπουμ λίγο δυνατά και που ξέρεις, μπορεί και να σας αρέσει (εδώ)
.
Highlights: In these dreams, I wander, night comes.
—-
«Τα λόγια του Τσίν» – Κάθε πρώτη και δεκαπέντε του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
—-
Κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.
.
Φωτογραφικό υλικό
