Κάθε Παρασκευή στην Κουλτουρόσουπα.
.
Ενδιαφέρον και απολύτως συνηθισμένο το καλοκαίρι που πέρασε. Τηρουμένων των αναλογιών και των αποστάσεων (;).
Φωτιές, καταστροφές, ευθύνες. Θρήνος, απώλεια και απογοήτευση σε ζωντανή μετάδοση, μην έχουμε παράπονο. Ευτυχώς είχαμε και παράλληλες πολιτικές αναλύσεις στα σόσιαλ μύδια για να ξέρουμε ποιος την έχει μικρότερη, την πολιτική ευθύνη. Η απέραντη λιακάδα των αποκομμένων απ’ την πραγματικότητα μυαλών.
Άλλοι να δείχνουν το πνευματικό τους μεγαλείο, καυτηριάζοντας τις αναρτήσεις των άλλων που συνέχιζαν τη ζωή τους και ανέβαζαν στιγμιότυπα απ’ αυτές. Προσωπικά, θα πρότεινα νομοθέτηση σύμφωνα με την οποία ο ήχος του γέλιου ή το ξεστόμισμα ενός αστείου να είναι ποινικά κολάσιμες πράξεις, σε περίοδο τραγωδιών.
Τουλάχιστον, πολλοί συσπειρώθηκαν και πρόσφεραν βοήθεια. Πρέπει όμως να φτάνουμε εκεί; Ρητορικότατο το ερώτημα, προφανώς και ναι.
Γιατί, νομίζω, πολίτης σημαίνει (και) νοιάζομαι. Και για μένα αλλά και για τον δίπλα. Να μη χρειαστεί την βοήθεια μου ύστερα, αλλά να φροντίσουμε μαζί να την βγάλουμε όσο πιο καλά μπορούμε. Να ενδιαφερθούμε και για τα χωράφια όξω απ’ τα δικά μας, να θυμηθούμε ποιοι δεν το έκαναν κι όταν έρθει η ώρα να τους απομακρύνουμε απ’ την κοινωνία μας. Μα τι λέω, εκεί που κερδίζει η πιο ισχυρή γνωριμία, εκεί που όταν ζορίζει το πράγμα πέφτει τηλέφωνο κι εκεί που το φακελάκι είναι πανάκεια, θα μιλήσουμε για πολιτισμό; Ο σώζων εαυτόν σωθήτω, αδερφέ, μη μένεις βλήτο.
Δε πειράζει τις ίδιες συζητήσεις θα ‘χουμε του χρόνου, του παραχρόνου. Και αναρωτιέμαι: πόσο ακόμα πράσινο έχει μείνει για να καεί; Αλλά κυρίως πόση υπομονή να εξαντληθεί και πόσο ακόμη μέχρι η κυνικότητα να κυβερνήσει τα πάντα.
Ένα χρωμόσωμα τι διαφορά κάνει
Κι απ’ τα δάση περνάμε στο άλλο επικίνδυνο πράγμα να ‘σαι στην Ελλάδα: γυναίκα. Πράγματα φοβερά, κάθε βδομάδα. Αναρωτιέμαι, πραγματικά, σε ποιον κόσμο ζω με αυτά που για μένα είναι τόσο ξένα και αλλοπρόσαλλα. Αλλά δυστυχώς δεν είναι για κάποιες γυναίκες, ίσως παραπάνω από κάποιες. Οι νέες γενιές ό,τι κάνουν, γιατί αν κοιτάξουμε απ’ το τώρα και προς τα πίσω, δύσκολα δε θα κατεβάσουμε τα μάτια…
Α, δεν είναι όλα μαύρα;
Περνάμε σε άλλα νέα, πιο καλά. Το Only Fans δεν κατεβάζει ρολά, αφού ουσιαστικά μια απαγόρευση στο περιεχόμενο που το καθιέρωσε, θα σήμαινε ότι το Only Fans απαγορεύει το…Only Fans. Μπράβο λοιπόν στους τυπάδες που παραμέρισαν το φτυάρι με το οποίο σκάβανε τον επιχειρηματικό τους λάκκο και ακούσανε την οργή του λαού που πλοηγείται στο site με το ένα χέρι.
Καλοκαίρι= βραδιές θερινού κινηματογράφου. Σε μια απίθανη διαπραγμάτευση με εξωγήινους γιατί πρέπει να υφίσταται γη (πόσο αστεία εγωκεντρικοί είμαστε…), θα έλεγα ότι η ύπαρξη θερινού κινηματογράφου είναι ένα στέρεο επιχείρημα υπέρ μας. Αυτή η ξεγνοιασιά και η απουσία βαρύτητας νομίζω είναι η καλύτερη συνταγή για μια παροδική (άρα τέλεια) ευφορία. Α, ναι- όποιος θεωρεί ότι το Nomadland είναι απ’ τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, να σταματήσει τα σφηνάκια χλωρίνης που αναπόφευκτα κατεβάζει, πλιζ.
.
Επίσης, στους πιο καταθλιπτικούς Ολυμπιακούς έβερ (οκ, σε αυτούς που ανταγωνίζονται σε θλίψη εκείνους που έγιναν στη ναζιστική Γερμανία το1936), καλά τα πήγανε μερικοί αθλητές του Ελλαδιστάν. Στους Παραολουμπιακούς κι αν τα πήγανε καλά. Ας τους πούμε ένα μπράβο κι εμείς (γιατί μας ρώτησαν) που κατάφεραν να υπερνικήσουν αντιπάλους που σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν μεγαθήρια, όπως για παράδειγμα την ελληνική πολιτεία. Εύγε.
Σκάσε και τραγούδα
Καινούριο τραγούδι η Σάττι- άλλη μια απόδειξη πως ό,τι και να πιάσει γίνεται χρυσός. Όσο πολύτιμος κι αν είναι όμως ο χρυσός, είναι σκληρός και δύσκαμπτος, σε αντίθεση με τις δημιουργίες της κυρα-Μαρίνας που έχουνε το πάθος και τη ζωή. Συνεχίζουν να μιλάνε για τα καταδικασμένα δίδυμα που μαζί δεν κάνουνε και χώρια φυτοζωούνε. Για τον φαύλο κύκλο του έρωτα και τις απρόβλεπτες χορογραφίες της έλξης, που πάνω που πάει ο ένας να τις μάθει, ο άλλος τον αφήνει σύξυλο και ευάλωτο, κρεμασμένο απ’ τις προθέσεις του. Για μένα η Σάττι είναι πανέξυπνη, όχι με την κρύα, υπολογιστική συνδήλωση, αλλά αυτή της δημιουργού που έχει ένα ξεκάθαρο όραμα και το μεταφέρει με (επώδυνο) πλεόνασμα ταλέντου. Μπράβο λοιπόν, πάλι, στη Μαρίνα.
Γηραιά Αλβιόνα μεριά έχουμε τους Royal Blood, που με καλό προμοτάρισμα δύνανται να περάσουν σε πιο mainstream κοινό κρατώντας τις τίμιες, alternative δάφνες τους. Ήταν φοβερή η χαρά μου μόλις ανακάλυπτα το ένα μετά το άλλο τραγούδι του άλμπουμ τους (Typhoons, 2021). Ανάσες γνήσιας ενέργειας, ροκ που όπως οφείλει, βάζει το δάχτυλα στην πρίζα και μετά σου τραβάει μια μπούφλα στη μούρη. Φινετσάτη επιθετικότητα στις συνθέσεις, κολασμένη η χροιά του μπάσου και μακάρι να μην είχε βγει το άλμπουμ το μη-σωτήριο 2021 μ.Χ. για να γίνεται χαμούλης στα under(γιατί όχι κι over)ground στέκια των νεολαίων.
Προς Γαλλία μεριά έχουμε τους Gojira με νέο άλμπουμ (Fortitude, 2021) που το κόβω αρκετά προσβάσιμο για progressive φάση, κάτι που εκτιμάω πολύ. Απ’ το ελάχιστο που έχω ακούσει, “Amazonia” και “Hold On”, έχουν απαραίτητη θέση στα playlist μου. Εδώ κι αν έχουμε ανόθευτη οργή, ωμή μελωδικότητα και απίστευτες συνθέσεις, à mon avis. Τραγούδια που επιτάσσουν τόσο headbanging μέχρι τελικής πτώσεως (το πιστεύω) όσο και ανησυχία για την επιτυχία με την οποία καταστρέφουμε τον πλανήτη που απομυζούμε.
Νάνα νάνα νάνα, να νανά νανά
Άρχισαν και τα ριάλιτυ και μπράβο τους. Κι εγώ που νόμιζα θα αλαλάζω στην τηλεόραση Ουάουζα, Συγκλό, Δεν έχεις αυτό το ουμφ γιατί δε θα το κάνει κανείς για μένα… Μπα, κουράστηκα λίγο. Αν και ήταν μια κάποια παρηγοριά αυτή η απλόχερη ανοησία, η φαινομενικά απέραντη ρηχότητα. Ήταν βάρβαροι που ήξεραν κάθετη πασαρέλα, όπως και να το κάνουμε και τώρα θα μείνουμε χωρίς λύση και κυρίως, επιφωνήματα! Φευ, θα στραφώ στις γλάστρες που ‘χει η μάνα μου αφού δε μπορώ να στραφώ σε άλλες.
Μακάρι απλώς να μπορούσα κι εγώ να έβρισκα δουλειά με μια συγκινητική ιστορία και δύο τρεις φιξ ατάκες που θα μάθαινα σε σωστή σκηνοθεσία. Θα ΄λεγα ότι ο παππούς μου πολέμησε στο Βιετνάμ, στο πλευρό των Βιετ Κονγκ. Θα ‘λεγα ότι η άλλη μου η γιαγιά ήταν η πρώτη μαύρη μαθήτρια στο αμερικανικό όνειρο.
Κρίμα.
.
ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ
–Τίτλος: «Ύστερα απ’ τον κόσμο»
-Είδος: Sit-down dramedy
–Κατηγορία: Άνθρωπος και Κοινωνία
–Συχνότητα: Κάθε Παρασκευή στην Κουλτουρόσουπα.
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..