Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ
.
Τον έρωτα, το πάθος, την μαγεία, το παιχνίδι, την αλληλοεπίδραση των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων και κόσμων ακόμη και το πλέον ακαταμάχητο όπλο που μπορεί να διαθέτει το ανθρώπινο μυαλό και που δεν είναι άλλο από το χιούμορ είναι κάποια από τα θέματα που πραγματεύεται η παράσταση «Όνειρο…».
Η ηθοποιός αποφοίτησε το 2000 από τη Δραματική Σχολή Ίασμος Βασίλης Διαμαντόπουλος. Δείγμα της δουλειάς της στο θέατρο είναι οι παραστάσεις «Οικογένεια Άνταμς», «Βρε καλώς τους», «Βερβερίτσα», «Βερβερίτσα on tour», «Ένας σκύλος που τον έλεγαν Φρίκη». Μερικές από τις πιο γνωστές συμμετοχές της στην τηλεόραση είναι οι: “Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες”, “Κόκκινος Κύκλος”, “Ποτέ δεν είναι αργά”, “Επτά Θανάσιμες Πεθερές”, “Το Κόκκινο Δωμάτιο‘, “Singles”, “Oυκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος” και “Κάτι Χωρισμένα Παλικάρια”.
Συνέντευξη της αγαπημένης ηθοποιού Μαρίας Σολωμού στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.
«Η παράσταση είναι το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ. Εμείς όμως την ονομάσαμε «Όνειρο», όχι επειδή έγινε κάποια διασκευή, απλά δώσαμε με πιο σύγχρονο τρόπο το τμήμα με τα μαστόρια. Για να καταλάβετε το έργο χωρίζεται σε τρία επίπεδα, το παλάτι με τους βασιλείς και τους θνητούς, το δάσος που είναι ο κόσμος των ξωτικών και είναι ένα μέρος με τα μαστόρια που ετοιμάζουνε μια παράσταση για τους γάμους του βασιλιά. Αυτό λοιπόν το κομμάτι, με τα μαστόρια, το διανθίσαμε κάπως. Η παράσταση βασίζεται πάρα πολύ στο όνειρο… Τί είναι πραγματικότητα; Τι ζήσαμε και αν το ζήσαμε ή το ονειρευτήκαμε.. με αυτά τα στοιχεία «παίζει» το έργο και φαντάζομαι ότι πολύς κόσμος θα ταυτιστεί. Θέλαμε να δώσουμε αυτό το ονειρικό γενικότερα, αυτή την αίσθηση ότι όλα γίνονται μέσα από αυτό το φίλτρο. Βέβαια έχει να κάνει πολύ και με τον έρωτα….»
Ε.Π.: Πώς αποφασίσατε τη συμμετοχή σας στο «Όνειρο…»;
Μ.Σ.: Μου τηλεφώνησε η Φρόσω Λύτρα ένα πρωί, μου μίλησε για την παράσταση και όλο το κόνσεπτ και μου άρεσε.. Δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά γιατί αυτό το έργο είναι πολύ αγαπημένο μου και πάντα ήξερα ότι ο ρόλος αυτός μου ταιριάζει και ότι κάποια στιγμή θα τον κάνω. Το είχα εδώ και πολλά χρόνια στο μυαλό μου. Από την άλλη, δεν είχα παίξει ποτέ Σαίξπηρ αν και το διδάσκω πολλά χρόνια στη σχολή, οπότε το έργο το γνώριζα ήδη πάρα πολύ καλά.
Ε.Π.: Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο ιδιαίτερο σημείο της παράστασης;
Μ.Σ.: Σίγουρα το κομμάτι του δάσους είναι πολύ γοητευτικό γιατί εκεί γίνονται όλες οι παρεξηγήσεις, είναι επικίνδυνο, είναι φοβιστικό, υπάρχουνε τα μαγικά φίλτρα, ερωτεύονται λάθος δηλαδή εκεί γίνονται όλα. Από εκεί και πέρα, όπως βιώνω το έργο, μου αρέσει πάρα πολύ το φινάλε, τη στιγμή που ξυπνάνε όλοι από το όνειρο και ο τρόπος που επανέρχονται στην πραγματικότητα. Με γοητεύει πάρα πολύ αυτό το ξύπνημα και το έχω και εγώ στο μυαλό μου σαν σκέψη πώς να ξυπνάς από μια ιδέα, από ένα όνειρο, από ένα μαγικό φίλτρο και πώς επανέρχεσαι αλλά και τι συνειδητοποιείς εκείνη τη στιγμή…
Ε.Π.: Η κίνηση φαίνεται να είναι δυνατό σημείο της παράστασης..
Μ.Σ.: Προσωπικά πιστεύω πάρα πολύ στο σώμα και στο ότι όλη η υποκριτική προκύπτει από το σώμα, από την κίνηση, το χορό, όλα αυτά βοηθάνε πάρα πολύ. Στην παράσταση ο χορός είναι βασικό κομμάτι. Παντρεύουμε το λάτιν με το αφρικάνικο και η αίσθηση είναι μοναδική, κάτι σαν ιεροτελεστία.
Ε.Π.: Όπως είπατε παραπάνω υπάρχουν τρία επίπεδα στην παράσταση. Πώς πετυχαίνετε το δέσιμό τους και πώς ο θεατής θα κάνει τη σύνδεση μεταξύ τους;
Μ.Σ.: Νομίζω ότι ακριβώς επειδή «πειράξαμε» το επίπεδο με τα μαστόρια θα είναι ανακουφιστικό για ένα θεατή που δεν έχει εικόνα από Σαίξπηρ. Είναι πολύ αστεία σκηνή… Τα μαστόρια παίρνουνε λίγο τη θέση των θεατών και λένε αυτά που μπορεί να έχουνε πει ήδη οι θεατές στο πρώτο δεκάλεπτο. Πιστεύω ότι όλο αυτό θα τους βοηθήσει να καταλάβουν πολύ καλά τι γίνεται στην παράσταση. Το «Όνειρο», όπως και όλες οι κωμωδίες του Σαίξπηρ είναι πολύ πυκνά κείμενα.
Ε.Π.: Πώς θα θέλατε να νιώσουν οι θεατές με το τέλος της παράστασης; Τι θα θέλατε να πάρουν μαζί τους;
Μ.Σ.: Προσωπικά θα ήθελα ο κόσμος να φύγει χαρούμενος μετά την παράσταση. Στο τέλος αυτό που γίνεται καταλαβαίνεις ότι ήταν ένα όνειρο, οπότε σκέφτεσαι «Άστο να φύγει…Όνειρο ήταν.. Ας φύγουν οι παρεξηγήσεις.. Ας μονιάσουμε.. Ας μπει ο έρωτας στη ζωή μας…». Με όλα αυτά θέλουμε να γεμίσουν οι θεατές και να φύγουν χαρούμενοι και ανάλαφροι.
Ε.Π.: Πώς αισθάνεστε που παίζεται σε αυτόν τον ιστορικό τόπο;
Μ.Σ.: Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι το Κυβερνείο – Παλατάκι και πραγματικά τρελάθηκα με το χώρο. Είναι υπέροχος και ό,τι πιο ταιριαστό για το «Όνειρο» γιατί συνδέει ένα παλάτι με ένα δάσος. Ειλικρινά δε θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερο φυσικό σκηνικό. Επίσης είναι ειδυλλιακό, δημιουργεί από μόνο του μια ατμόσφαιρα, για αυτό και δεν προσθέσαμε πολλά σκηνικά. Φανταστείτε ότι την ώρα που ξεκινάμε την παράσταση είναι η στιγμή που πέφτει ο ήλιος και από τη μια βλέπεις θάλασσα και χρώματα και από την άλλη το Παλατάκι όμορφα φωτισμένο.
Ε.Π.: Η σχέση σας με τη Θεσσαλονίκη και το κοινό της;
Μ.Σ.: Η Θεσσαλονίκη από μόνης για μένα ήτανε φοβερή πρόκληση γιατί την αγαπώ αυτή την πόλη. Πέρσι λόγω της σχολής που δίδασκα ερχόμουν κάθε εβδομάδα και μετά σιγά σιγά άρχισα να μένω και 3-4 μέρες και όλο αυτό άρχισε να με γοητεύει τόσο πολύ.. Το γεγονός ότι δε χρειαζόμουν αυτοκίνητο, το ότι μπορούσα να περπατάω παντού, να με χαιρετάει ο κόσμος από κάθε γωνία σαν να μένω χρόνια εδώ ήταν και είναι μοναδικό για μένα. Ο κόσμος με έχει υποδεχτεί υπερβολικά καλά με τόσο ωραία και ζεστά λόγια και αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Να σας πω την αλήθεια πριν μου γίνει η πρόταση, σκεφτόμουν συνεχώς να κάνω μια δουλειά στη Θεσσαλονίκη, το ήθελα πάρα πολύ..
Ε.Π.: Έρωτας, πάθος, μαγεία, παιχνίδι, υπάρχουν σήμερα στις σχέσεις μας, στην καθημερινότητά μας; Αντιμετωπίζουμε με πάθος τη ζωή;
Μ.Σ.: Το ελπίζω.. Προσωπικά έτσι θέλω να την αντιμετωπίζω, με πάθος, γιατί διαφορετικά δε με αφορά. Εάν δεν υπάρχει πάθος, δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να υπάρχει… Εάν δεν υπάρχει έρωτας στη ζωή, τη θεωρώ ανούσια.. Δεν ξέρω εάν μπορούμε συνεχώς να είμαστε ερωτευμένοι αλλά εγώ έχω πεισμώσει και θέλω σε όλες τις φάσεις της ζωής μου να βρίσκω το λόγο να είμαι ερωτευμένη. Δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς έρωτα και δεν μπορώ να δουλέψω, να υπάρξω χωρίς πάθος. Δεν μπορώ τα χλιαρά, δεν μπορώ τα «εντάξει δεν με πειράζει..». Δε θέλω στη ζωή μου τη μετριότητα σε συναίσθημα, όπως δε θέλω να την προκαλώ και σε άλλους. Θέλω ότι ζω να είναι είτε στο μηδέν είτε στο χίλια, όχι στο ενδιάμεσο.
Ε.Π.: Και τα λάθη που κάνουμε; Τα λάθη μας; Πώς μπορούμε να τα προσπεράσουμε και να πάμε παρακάτω;
Μ.Σ.: Τραγικό… Προσπερνιούνται τα λάθη, ξεχνιούνται αλλά πιστεύω ότι δεν μαθαίνουμε ποτέ.. Εγώ τουλάχιστον είμαι ανεπίδεκτη μαθήσεως, δεν μαθαίνω από τα λάθη μου… Κάθε φορά λέω καλά να πάθω, τα αναγνωρίζω, λέω ότι ήταν δική μου επιλογή.. Αλλά όταν επιλέγεις να ζεις με κάποιους συγκεκριμένους κανόνες στη ζωή σου και να έχεις κάποιες αρχές του στυλ να μην επαναπαύεσαι δηλαδή και να ζεις μονίμως στο πάθος και στην αναζήτηση, όταν δυσκολεύουν τα πράγματα ξανά γυρνάς στο γνώριμο και εκεί είναι λάθη, λάθη, λάθη….
Ε.Π.: Δεν μπορούμε να οργανώσουμε τον εαυτό μας ώστε την επόμενη φορά να αντιμετωπίζουμε με περισσότερη προσοχή τις καταστάσεις;
Μ.Σ.: Ναι, και βέβαια μπορείς αλλά πότε ζεις ακριβώς που είναι όλα προγραμματισμένα; Εάν δεν αφεθείς ξανά γυρνάς στα μέτρια και τα χαλαρά και αυτά όπως σας είπα δε τα θέλω. Είμαι του ύψους ή του βάθους.. Σαφέστατα υπάρχει και «γκρι περιοχή», όχι όμως σε θέματα έρωτα αλλά πάθους.
Ε.Π.: Υπάρχει σωστή ώρα για να κάνεις κάτι;
Μ.Σ.: Νομίζω ναι.. Το σωστό timingείναι πολύ βασικό. Μερικές φορές βέβαια παρερμηνεύεται και χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για τα πάντα. Ειλικρινά πιστεύω ότι σαφέστατα η τύχη και το timing παίζουνε πολύ μεγάλο ρόλο σε θέματα δουλειάς ας πούμε. Σε άλλα πράγματα όμως αυτοαναιρείται, όπως στον έρωτα.. Δεν υπάρχει η σωστή στιγμή στον έρωτα.. Όταν είσαι ερωτευμένος, αυτό συμβαίνει τώρα, αφορά το παρόν και μόνο.
Ε.Π.: Νιώθετε να χρωστάτε ένα ευχαριστώ και ένα συγνώμη σε κάποιους ανθρώπους;
Μ.Σ.: Δε νιώθω ότι μου χαρίστηκε τίποτα σε αυτή τη δουλειά. Ποτέ δεν είχα κανένα γνωστό, ποτέ δεν είχα κάποιον να με προωθήσει, δε ζήτησα ποτέ καμία χάρη… Σαφέστατα χρωστάω ευγνωμοσύνη στους ανθρώπους που με πίστεψαν.
Ε.Π.: Βοηθάτε, στηρίζετε τα νέα παιδιά;
Μ.Σ.: Πάντα! Πιστεύω πάρα πολύ στη βοήθεια και είναι πραγματικά καλό όταν σου προσφέρεται. Με τους μαθητές μου έχω σχέση μαμά – παιδιού. Διδάσκω πάρα πολλά χρόνια και με πολλούς μαθητές μου έχω παίξει και τους έχω προτείνει σε δουλειές. Για μένα χαρά είναι αυτό και ένα παραπάνω με τους μαθητές μου.
Ε.Π.: Ποια είναι η βασική σας αρχή στη διδασκαλία;
Μ.Σ.: Να γίνονται οι μαθητές μου ωραίοι τύποι, ωραίες προσωπικότητες και αυτό το θεωρώ πολύ βασικό στο θέατρο και στη δουλειά γενικά. Το ταλέντο δε το δίνω σημασία, αλλά τη δουλειά, τη συμπεριφορά και τον τρόπο που στέκονται σε ένα χώρο με ενδιαφέρει πολύ.
Ε.Π.: Τι θα σας ενοχλούσε στη συμπεριφορά;
Μ.Σ.: Η έπαρση με ενοχλεί πάρα πολύ σε όποια έκφραση υπάρχει, η αργοπορία επίσης και να μην είναι στην ώρα τους στη δουλειά. Στη δουλειά μας πρέπει να υπάρχει ένα θάρρος-θράσος αλλά θα πρέπει να έχει σοβαρή ισορροπία αυτό το πράγμα γιατί θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε πάρα πολύ μετρημένοι. Στο επάγγελμά μας γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε αναντικατάστατοι, ότι πρέπει να είσαι ενήμερος, να διαβάζεις συνεχώς.. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ η σχολή και η διδασκαλία σε αυτό.
Ε.Π.: Ποιες είναι οι προτεραιότητές σας αυτή την περίοδο;
Μ.Σ.:Έχω αποφασίσει πάντα πια να είναι ο εαυτό μου βασική μου προτεραιότητα. Να είναι καλά η Μαρία και γενικότερα να με προσέχω. Νομίζω ότι είναι πια επιτακτική ανάγκη να είμαστε καλά. Μετά τον κορονοϊό έχω αναθεωρήσει πολλά πράγματα. Θέλω ότι και να μου συμβεί να έχω κάνει όσα θέλω να κάνω. Δεν είναι η δουλειά μου η ζωή μου και το αποφάσισα αργά και αυτό, μετά από 20 χρόνια ασταμάτητης δουλειάς. Στερημένη δεν είμαι, θα ήμουν αχάριστη εάν έλεγα κάτι τέτοιο.. Έχω περάσει υπέροχα στη ζωή μου γενικότερα αλλά θέλω και το κάτι άλλο, κάτι πέρα από τη δουλειά.
Ε.Π.: Κλείνοντας αυτή την πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα κουβέντα θα ήθελα τρεις αντιπροσωπευτικές λέξεις, τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν τη Μαρία Σολωμού…
Μ.Σ.:Το πρώτο που μου ήρθε είναι η ανεξαρτησία, η ελευθερία. Είναι κάτι που με ταλανίζει από τότε που ήμουν μικρή. Έχω εμμονή με την ελευθερία, θέλω να είμαι ελεύθερη γενικώς. Να μη με κρατάει τίποτα, να μην είμαι εγκλωβισμένη και να μπορώ ανά πάσα στιγμή να πάρω το καπελάκι μου και να χαιρετήσω.. Αυτό για μένα είναι το πιο βασικό. Ένα άλλο κομμάτι της ζωής μου τεράστιο είναι ο έρωτας. Δεν δέχομαι να ζω χωρίς έρωτα στη ζωή μου και όταν δεν υπάρχει το επινοώ. Και για το τρίτο θα έλεγα η φαντασία. Δεν μπορούμε χωρίς να επινοούμε, να φτιάχνουμε, να φανταζόμαστε, να..να…
Ευχαριστώ
Κυβερνείο (Παλατάκι)
«Όνειρο…» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Το έργο είναι μια εμπνευσμένη, απολαυστική κλασική κωμωδία με διαχρονικά μηνύματα και προβληματισμούς που αντιστοιχούν στο σήμερα και είναι κατασκευασμένη από τον αξεπέραστο δημιουργό με άφθαρτα υλικά: Τον έρωτα, το πάθος, την μαγεία, το παιχνίδι – αλληλοεπίδραση των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων και κόσμων, τις πολλαπλές και μοναδικές δυνατότητες του χωροχρόνου που προσφέρονται στον απλό άνθρωπο μέσω των ονείρων και τέλος με το πλέον ακαταμάχητο όπλο που μπορεί να διαθέτει το ανθρώπινο μυαλό και που δεν είναι άλλο από το χιούμορ!.
Το έργο είναι μια εμπνευσμένη, απολαυστική κλασική κωμωδία με διαχρονικά μηνύματα και προβληματισμούς που αντιστοιχούν στο σήμερα και είναι κατασκευασμένη από τον αξεπέραστο δημιουργό με άφθαρτα υλικά: Τον έρωτα, το πάθος, την μαγεία, το παιχνίδι – αλληλοεπίδραση των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων και κόσμων, τις πολλαπλές και μοναδικές δυνατότητες του χωροχρόνου που προσφέρονται στον απλό άνθρωπο μέσω των ονείρων και τέλος με το πλέον ακαταμάχητο όπλο που μπορεί να διαθέτει το ανθρώπινο μυαλό και που δεν είναι άλλο από το χιούμορ!.
.
Σκηνοθεσία: Φρόσω Λύτρα. Ερμηνεύουν: Μαίρη Ανδρέου, Ελένη Γιαννούση, Δημήτρης Διακοσάββας, Άννα Ευθυμίου, Γιάννης Σύριος κ.ά.
.
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
Φωτογραφικό υλικό
