

Το χειμώνα του 1984, ο πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής του Απ. Καλαμαριάς και ιδρυτής της επιχείρησης Make sport sbetter που τότε έφερε την επωνυμία «Αθλητικά Είδη Παπαδόπουλος», αποφάσισε να ανοίξει ένα αθλητικό κατάστημα με είδη για τρέξιμο, μπάσκετ, περπάτημα και φυσικά…για ποδόσφαιρο. Η επιχείρηση ξεκίνησε ως ένα κατάστημα της γειτονιάς Σοφούλη, Θεσσαλονίκης, όπου εκτός από τη γειτονική αγορά την επισκέπτονταν συχνά και μεγάλα “αστέρια” του αθλητισμού, όπως ο Γκάλης, ο Φασούλας και ο Tarpley του μπάσκετ κτλ. Η φιλοσοφία τους από τότε ήταν πως δεν υπήρχε νούμερο σε παπούτσι που να μην το είχανε. Μάλιστα, η «καλύτερή» τους μέρα ήταν όταν εξυπηρετούσανε πελάτη που φορούσε 52 νούμερο παπούτσι! Το 1985 σηματοδοτεί τη χρονιά που ξεκίνησε το κολυμβητήριο ο περί ου ο λόγος Χ. Παπαδόπουλος, γιος και μετέπειτα διάδοχος της Msb Makesportsbetter. Σε ηλικία μόλις 3 ετών έκανε τα πρώτα του μαθήματα κολύμβησης στο Ποσειδώνιο Κολυμβητήριο, Θεσσαλονίκης, τη γειτονιά στην οποία μεγάλωσε και που ποτέ δεν άφησε.

Το φυσικό ταλέντο του Χρήστου, η αντοχή του και η δύναμή είχαν φτιάξει ένα απίστευτο και ανίκητο στυλ Προσθίου, που στα αγγλικά θα το ονόμαζαν: “Wicked breaststroke style technique.” Αλλά εκτός από τις επιτυχίες σε εθνικό επίπεδο δεν άργησαν να έρθουν και επιτυχίες σε διεθνές επίπεδο. To 1ο μετάλλιο σε διεθνές επίπεδο ήρθε σε Πολυεθνή συνάντηση στην Πράγα, όπου κατέλαβε την 1η θέση στα 200μ Πρόσθιο Ανδρών και την 3η στα 100μ Πρόσθιο Ανδρών. Ακολούθησαν η 1η θέση στο Μεσογειακό κύπελλο στο Ισραήλ, στους Βαλκανικούς Αγώνες Νέων στη Γιουγκοσλαβία κ.α, με αποκορύφωμα πριν πάει στην κατηγορία ανδρών αν σπάσει το Ρεκόρ Βαλκανικών Αγώνων Νέων που έσπασε στα 200μ Πρόσθιο με επίδοση 2’.24’’.03 σε ηλικία μόλις 17 ετών! Οι επιτυχίες συνεχίστηκαν και σε Παγκόσμιο επίπεδο όταν στο Παγκόσμιο Μαθητικό Πρωτάθλημα στην Κίνα ο Χρήστος κατέλαβε την 6η θέση στον τελικό Ανδρών στα 200μ Πρόσθιο.
Δεν αρκέστηκε όμως μόνο σε αυτά, ο Χρήστος ήταν πεπεισμένος από μικρός ότι έπρεπε να βάλει στόχο για συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 2004. Οι προπονήσεις αυξήθηκαν, αποφάσισε μάλιστα να μετακομίσει στην Καβάλα ακολουθώντας τον προπονητή του, αγωνιζόμενος πλέον για το Ν. Ο. Καβάλας. Το κολυμβητήριο είχε γίνει «2ο σπίτι» για το Χρήστο και οι συναθλητές του σαν οικογένεια. Πράγματι όμως η σκληρή δουλειά και το ταλέντο έδειχναν πως θα του έφερναν τη πολυπόθητη συμμετοχή σε Ολυμπιακούς όταν το 2002 στους Βαλκανικούς Αγώνες Ανδρών, πέτυχε νέο Πανελλήνιο Ρεκόρ Ανδρών «σπάζοντας το φράγμα» του 2’.20’’.00 στην Ελλάδα για τα 200μ Πρόσθιο Ανδρών. Στους ίδιους αγώνες βγήκε 3ος και στα 400μ. Μ.Α., αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την άψογη τεχνική και στα 4 στυλ αλλά και την απίστευτη αντοχή και το ρυθμό του.
Ακολούθησαν το 2003 το Παγκόσμιο Κύπελλο Κολύμβησης στο Παρίσι όπου κατέλαβε τη 10η θέση στα 200μ Πρόσθιο Ανδρών. Έπειτα, κατέρριψε για άλλη μια φορά το Πανελλήνιο Ρεκόρ Ανδρών με χρόνο 2.13.18 σε 25άρα πισίνα στο Βερολίνο. Η αγάπη του Χρήστου για την κολύμβηση δεν είχε τερματισμό, ήταν όλη του ζωή, αλλά ταυτόχρονα με όλες τις επιτυχίες του κατάφερνε να παραμένει φειδωλός στις λέξεις του και ταπεινός.

Η απάντηση και η τελική “μέρα της κρίσης” ήρθε στο Πανελλήνιο ΟΠΕΝ Ανδρών Γυναικών το καλοκαίρι του 2004. Ο Χρήστος πέρασε επιτυχώς στον τελικό του απογεύματος στα 200μ. και όλα έδειχναν πως θα πήγαιναν καλά. Δυστυχώς όμως η ένταση της στιγμής και η λαχτάρα μιας ζωής την ώρα της εκκίνησης έκαναν το χέρι του Χρήστου να γλιστρίσει από τη σωστή τεντωμένη θέση κατά τη διάρκεια της εισόδου στο νερό. Αυτό του ῾κόστισε῾ σε χρόνο, αφήνωντάς τον στην 3η θέση του βάθρου. Ένα όνειρο για το οποίο θυσίασε τα πάντα τα τελευταία 10 χρόνια φάνταζε πλέον ανεκπλήρωτο… Όχι όμως για το Χρήστο, ο οποίος είχε άλλο ένα αγώνισμα για να προσπαθήσει να πάρει την πρόκριση για την Ολυμπιάδα..και μιλάμε φυσικά για τα 100μ Πρόσθιο. Ναι μεν ήταν το δεύτερό του κατά προτίμηση αγώνισμα σε σχέση με τα 200μ, αλλά δεν έπαυε να είναι Πρόσθιο, το στυλ που τον διέκρινε μια ζωή. Μπορεί να μην ένιωθε πως είχε την ταχύτητα που απαιτούσε το σπριντ θεωρητικά αγώνισμα των 100μ Πρόσθιο, αλλά όσοι γνωρίζουν τον Χρήστο προσωπικά, ξέρουν πως ο ίδιος δεν θα τα παρατούσε ποτέ, ακόμη και μετά από μία αναποδιά.

https://www.facebook.com/makesportsbetter/
.

Φωτογραφικό υλικό