Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε πανηγυρικά το χειμερινό πρόγραμμα του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης με μια σπουδαία συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων του Μεγάρου «ΜΟΥΣΑ» με δυο κορυφαίους πιανίστες, το Βασίλη Βαρβαρέσο και το Γιώργο-Εμμανουήλ Λαζαρίδη, υπό την καθοδηγητική μπαγκέτα του Ιλαρίωνα Ιονέσκου-Γκαλάτι.
.
Το πρόγραμμα ήταν ιδιαίτερο και απαιτητικό ενώ ταξίδεψε το φιλόμουσο κοινό από την μεσαιωνική Νυρεμβέργη του 16ου αιώνα του Βάγκνερ στην αριστοκρατική Βιέννη του 18ου αιώνα του Μότσαρτ για να καταλήξει στην παγωμένη Μόσχα του 1878 του Τσαϊκόφσκι. Μια πανδαισία ήχων και συναισθημάτων που μας γέμισε ικανοποίηση όχι μόνο για τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν αλλά και για τους νέους ταλαντούχους μουσικούς της «ΜΟΥΣΑ» που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
Η αίθουσα Φίλων Μουσικής του Μεγάρου ήταν γεμάτη από παιδιά, νέους, μεγάλους, ανθρώπους κάθε ηλικίας που συναντήθηκαν για να ακούσουν κλασική μουσική μέσα από τις ερμηνείες νέων μουσικών αλλά και την πολύπειρη μαεστρία του ΙλαρίωναΙονέσκου-Γκαλάτι. Αφού ανέβηκε στο βήμα ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Μεγάρου,Χρήστος Γαλιλαίας, για να καλωσορίσει και να προλογίσει την παράσταση, οι μουσικοί έλαβαν τις θέσεις τους. Το Α’ μέρος της συναυλίας ξεκίνησε με την εισαγωγή από την όπερα του Ρίχαρντ Βάγκνερ «Οι Αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης», ένα κομμάτι συναισθηματικό, λαμπερό και πανηγυρικό όπως άρμοζε άλλωστε στη βραδιά. Ένα σημαντικό κι απαιτητικό μουσικό κομμάτι καθώς προέρχεται από τη μεγαλύτερη σε διάρκεια όπερα του κλασικού ρεπερτορίου αλλά ίσως και λίγο παρεξηγημένο καθώς χρησιμοποιήθηκε από τον Χίτλερ, όπως και τα περισσότερα έργα του Βάγκνερ, υπέρ της ναζιστικής προπαγάνδας στη Γερμανία. Παρόλα αυτά το έργο είναι σαφώς κωμικό και ερωτικό κάτι που καταδεικνύεται κι από την εισαγωγή.
Ακολούθησε το «Κονσέρτο για δύο πιάνα σε Μι ύφεση μείζονα, KV365» του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, το μοναδικό έργο που έγραψε ο συνθέτης για δύο πιάνα. Ένα κονσέρτο στο οποίο συναισθηματικά επικρατεί η χαρά, η ευθυμία, ένα παιχνίδι μεταξύ πιάνων και ορχήστρας και κυρίως ένας συναγωνισμός μεταξύ των δύο πιάνων. Σε αυτό το έργο η ορχήστρα μπαίνει μ’ έναν λαμπρό τρόπο στην αρχή ενώ αργότερα περιορίζεται σ’ έναν δευτερεύοντα ρόλο καθώς τα πιάνα αφού παρουσιάσουν την κύρια θεματική ιδέα αναλαμβάνουν δράση. Και στην προκειμένη περίπτωση ο Βασίλης Βαρβαρέσος με το Γιώργο-Εμμανουήλ Λαζαρίδη ανέλαβαν πραγματικά δράση ξεδιπλώνοντας όλη τη δεξιοτεχνία τους και σαγηνεύοντας το κοινό με το παίξιμό τους. Οι δυο πιανίστες, όπως επέβαλε και το έργο, επιδόθηκαν σ’ ένα μουσικό διάλογο κατά τον οποίο εναλλάσσονταν τα μουσικά θέματα, μεταξύ των δύο πιάνων αλλά και συνδιαλέγονταν με την ορχήστρα. Πότε το ένα πιάνο είχε πιο ένρινο ήχο και πότε το άλλο έναν πιο γεμάτο και βαθύ. Ο Βαρβαρέσος είχε έντονη εκφραστικότητα ίσως και θεατρικότητα θα λέγαμε και δόθηκε με πάθος κι ορμή στα πιανιστικά του μέρη ενώ ο Λαζαρίδης στεκόταν αρχοντικός και ήρεμος δίνοντας ένα διαφορετικό χρώμα στο δικό του παίξιμο. Δυο μεγάλοι πιανίστες που συναντήθηκαν σ’ ένα όμορφο αποτέλεσμα.
Στο Β’ μέρος η «ΜΟΥΣΑ» υπό τον μαέστρο Ιλαρίωνα Ιονέσκου-Γκαλάτι έλαμψε σε μια από τις ωραιότερες συμφωνίες του ΠιότρΊλιτς Τσαϊκόφσκι, τη «Συμφωνία αρ.4 σε φα ελάσσονα, έργο 36». Το έργο αυτό ο συνθέτης το αφιέρωσε στην καλή του φίλη κι ευεργέτιδά του Ναντέζντα βον Μέκα και διακατέχεται από έντονο συναισθηματισμό. Ο Γκαλάτι ως έμπειρος αρχιμουσικός και δάσκαλος πρόβαλε τη συγκίνηση που διατρέχει όλη τη συμφωνία ενώ καθοδήγησε αρμονικά την ορχήστρα από τη φανφάρα των πνευστών, στη μελαγχολία του όμποε για να καταλήξει στην αρμονία και τη μελωδικότητα των εγχόρδων. Μια συμφωνία γεμάτη ηχητικές και συναισθηματικές εναλλαγές, με εξάρσεις, κορυφώσεις και δυναμισμό. Ήταν η πιο συγκινητική ερμηνεία της συναυλίας που μας μετέφερε το αίσθημα ότι μέσω της μουσικής και της φαντασίας όλα γίνονται δυνατά και πιο όμορφα.
Συμπερασματικά, η εναρκτήρια παραγωγή του Μεγάρου Μουσικής ήταν μια αξιοπρεπέστατη συναυλία στην οποία συμμετείχαν νεαρά παιδιά μέσα στην ανανεωμένη Συμφωνική Ορχήστρα «ΜΟΥΣΑ» τα οποία στάθηκαν κι έλαμψαν δίπλα σε καλλιτέχνες – μουσικούς διεθνούς βεληνεκούς. Ο Βασίλης Βαρβαρέσος με το Γιώργο-Εμμανουήλ Λαζαρίδη επιβεβαίωσαν την υπερηφάνεια μας που τους έχουμε στην πόλη μας και μπορούμε να τους απολαμβάνουμε είτε ως μουσικούς είτε ως δασκάλους στο ΚΩΘ. Επιπλέον ο Ιλαρίων Ιονέσκου-Γκαλάτι με τη συμπαθητική και ευγενική του μορφή επί σκηνής, έχοντας μια σπουδαία καριέρα κι εμπειρία, έδειξε μια διδακτική κι εκπαιδευτική πλευρά απέναντι στους νεαρούς ταλαντούχους μουσικούς. Έτσι η βραδιά τελείωσε με τις καλύτερες εντυπώσεις και το κοινό ξέσπασε σ’ ένα δυνατό χειροκρότημα προς επιβράβευση όλων. Ευχόμαστε κι αναμένουμε τέτοιες όμορφες και αξιέπαινες παραγωγές που δίνουν χώρο σε νέους και παλαιούς καλλιτέχνες να συμπράξουν και να εκφραστούν.
.
Δείτε & αυτά:
Φωτογραφικό υλικό
