Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
Μετά το περιστατικό με τους trappers στα Mad Video Awards, θυμήθηκα μια δική μου εμπειρία με trapper, πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή, που εν τέλει ήταν οδυνηρή καθώς, εάν και δεν εμπεριείχε βία αληθινή και ήταν επ' αμοιβή, ένιωσα μετά εντελώς ξεφτίλα.
Και τι εννοώ.
Ότι δέχτηκα, για ένα σκηνοθετημένο περιστατικό, που θα μεταδίδονταν live στο Instagram, έναντι καλής αμοιβής, να πέσω στα βρωμόνερα του Θερμαϊκού, μπροστά από τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο, τον Ιούνιο του 2021. Και να βρεθώ στο νερό, δίπλα σε ψόφιους αρουραίους, προφυλακτικά, εντελώς καφέ νερά, και άλλα πολλά σιχαμερά. Πιστεύοντας μάλιστα ότι κάνω τη δουλειά μου ως καλός επαγγελματίας. Μόνο που λίγη ώρα μετά ένιωσα το εντελώς αντίθετο. Ένιωσα ερασιτέχνης, με την όχι υγιή έννοια (η υγιής έννοια είναι εραστής της τέχνης) και λιγούρη για τα λεφτά.
Διότι αυτό που έκανα δεν ήταν τέχνη, δεν ήταν υποκριτική, ήταν αρπαχτή και μάλιστα με αποτέλεσμα ατιμωτικό για μένα.
Ευτυχώς που δεν φάνηκε ποτέ το πρόσωπο μου, δεν ακούστηκε η φωνή μου, δε γράφτηκε το όνομα μου και δεν αναγνωρίστηκα ποτέ ούτε στο live, ούτε στο video, που κατέβηκε επί τούτου από τον ίδιο τον trapper, μέσα σε λίγες ώρες.
Και το όλο σκηνικό που ξεδιπλώθηκε δεν είχε καμία σχέση με ότι μου είπαν και ότι εγώ πίστεψα. Εντάξει. Κούνια που με κούναγε!!!
Το αρχικό ραντεβού δόθηκε σε ένα καφέ στην Αρετσού, όπου ο μάνατζερ του trapper, ένα τρισάθλιο τελικά πλάσμα έπαιζε τάβλι με τις ώρες. Μετά συνειδητοποίησα ότι το ραντεβού δόθηκε εκεί πολύ νωρίτερα για να μου σπάσουν τα νεύρα, προφανώς επειδή θεωρούσαν ότι έτσι θα κάνουν πιο πιστευτό αυτό που είχαν προσκηνοθετήσει.
Μου λένε ότι αυτά που φοράω είναι σχετικώς αδιάβροχα κι ότι πρέπει να φορέσω φόρμες χαχόλικες ώστε να βαρύνουν τα ρούχα από τα νερά κι εγώ να δυσκολευτώ. Είπα από μέσα μου: "Ρεαλιστικό το θέλουν κι εσύ Ιωάννη είσαι κολυμβητής και δε μασάς".
Το τελικό ραντεβού δόθηκε τρείς ώρες μετά στη Νέα Παραλία, μπροστά από τον Ιστιοπλοϊκό. Κλείδωσα το ποδήλατο μου. Και περίμενα. Ντυμένος όπως μου είχαν πει. Με χαχόλικες φόρμες, κασκέτο και σκούρα γυαλιά ηλίου. Μόνο που όχι μόνο σουρούπωνε, αλλά ο καιρός πήγαινε και για καταιγίδα, ίσως και για μπουρίνι. Και ναι, δεν ήμουν σε set του Quentin Tarantino, με σκάφη ασφαλείας και γιατρούς, αλλά σε αυτοσχέδια κατάσταση. Όσο σκοτείνιαζε και φυσούσε και οι εμπλεκόμενοι του live δεν εμφανίζονταν, τόσο με έζωναν τα φίδια.
Τελικά εμφανίστηκαν και μου ανέλυσαν πως θα γίνει. Σύμφωνα με το σενάριο, θα "συναντιόμασταν" τυχαία στο ξύλινο της Νέας Παραλίας, στο ύψος του Ομίλου, θα έπεφτα πάνω τους, θα θύμωναν, θα μαλώναμε και θα με έσπρωχναν στο νερό, όπου θα έπεφτα μέσα φυσικά κτλ κτλ.
Αφού ήταν προσχεδιασμένα και συμφωνημένα και με αμοιβή το αποδέχτηκα, μόνο που δεν είχα προβλέψει το αποτέλεσμα. Και ποιό ήταν το αποτέλεσμα; Όταν είδα το μονταρισμένο αποτέλεσμα του Instagram Live, άκουσα να με αποκαλούν πουτ@να, βρώμ@ κτλ..
Μόνο που αυτό δε μου το είπαν ποτέ. Κι εγώ προσωπικά, δε θηλυκοποιώ τα αρσενικά και δεν αρσενοκοποιώ τα θηλυκά, εκτός κι αν ο ρόλος το απαιτεί και το επιθυμούν κάποιες και κάποιοι για τους εαυτούς τους. Εκεί πάω πάσο και το θεωρώ εύλογο. Αλλά ουσιαστικά σενάριο και ρόλος προκαθορισμένος δεν υπήρχε ποτέ κι έτσι ειπώθηκαν λόγια που εμένα με ξεφτίλισαν, ανεξάρτητα εάν συνηθίζονται στον κόσμο των trappers.
Και όχι μόνο αυτό.
Τους περίμενα περισσότερο από μια ώρα για να μου δώσουν τα χρήματα και τα κλειδιά μου, βρεγμένος από πάνω μέχρι κάτω.
Τώρα πια λέω ότι ποτέ δεν είναι αργά, αρκεί να συντονιζόμαστε
κι ότι δε θα κάνω ξανά κάτι που όσα χρήματα και να μου δώσουν θα προσβάλει την αισθητική μου και το βιογραφικό μου, οποίο και να ναι.
Κρίμα που είχα παίξει σε video clip του, πολύ ωραίο και χάρη σε ένα σκηνοθέτη που πάντα κάνει καλές δουλειές κι έτσι είχα άλλη εικόνα για τον trapper.
Αλλά ίσως υπάρχουν κι άτομα που μπορεί να μου πουν: "Πληρώθηκες, δε δικαιούσαι να ομιλείς". Ωστόσο εγώ λέω ότι: "Δικαιούσαι πάντα να ομιλείς". Ακόμη κι όταν εσύ αισθάνεσαι tupper. δλδ Τάπερ!!!
«Kif Express»
Κάθε 5, 15 και 25 του μηνός.
Ακολουθήστε μας στα social media
