Την «αριστερή» Ραχήλ και τα μάτια σας σύντροφοι! Διότι κελεπούρι τέτοιου βεληνεκούς δεν σκάει κάθε μέρα! Από την Πίτσα Στασινοπούλου.
Για την ακρίβεια… κανα- δυο στον αιώνα και ΑΝ! Οπότε αν είσαι κυβέρνηση και η εύνοια μιας τύχης προκλητικής το έφερε στο διάβα σου… «το νου σας ρεμάλια»! Μη διανοηθείτε ούτε γι αστείο να σχολιάσετε τις όποιες επιλογές και μην αφήσετε κανέναν να στενοχωρήσει το «πουλέν» σας με κομπλεξικές κριτικές! Διότι μπορεί να στραβώσει, να σουφρώσει τα χειλάκια, να βάλει την υψηλής ραπτικής τουαλέτα και την σικ καπελαδούρα και να την κάνει… για άλλο μαγαζί πιο φιλόξενο και κυρίως πιο αριστερό! Άλλωστε για τη συγκεκριμένη είναι το μόνο εύκολο.
Ξεκίνησε ως μέλος του «ψεκασμένου/ καμένου» μπουλουκιού και μια ωραία πρωία, όταν διαπίστωσε ότι οι ψεκασμοί βλάπτουν σοβαρά την ντελικάτη υγεία της, πήρε την βαθιά αριστερή της ψυχή και με βήμα πονεμένο πάνω στις δωδεκάποντες γόβες, χτύπησε την πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ. «Τω καιρώ εκείνω τω προεκλογικώ», η πολυσυλλεκτικότητα του κόμματος είχε χτυπήσει ταβάνι και η τσίκνα από την λαχταριστή εξουσία που ψηνόταν εντός, έσπαζε ρουθούνια! Πας πικραμένος άστεγος και κυρίως ανιδιοτελής ιδεολόγος, οπαδός της «προσφοράς στον τόπο», άπλωνε το χέρι μήπως και τσιμπήσει κανένα κοψίδι, καμιά πετσούλα… Και το γαλαντόμο αφεντικό δεν αρνιόταν σε κανέναν… όσοι (πεινασμένοι) πιστοί προσέλθετε. Εκεί πάνω στα ψησίματα, έσκασε και η ντερμπεντέρισα Ραχήλ και το κόμμα, αφού τσεκάρισε το ευειδές της όψης, την απαραίτητη δόση μαγκιάς και τους πολυπληθείς οπαδούς/ φαν κλαμπ/ ψηφοφόρους της σταρούμπας, είπε το «ορίστε» και κέρασε φοντάν.
Προηγουμένως όμως θέλησε να ελέγξει τρία καθοριστικά στοιχεία, ΑΚΡΙΒΩΣ με τη σειρά που αναφέρονται: α) το λάιφ στάιλ της κυρίας, β) την αριστεροσύνη της, γ) τον δείκτη ευφυίας της. Στην «Επιτροπή Ελέγχου Λάιφ στάιλ» με πρόεδρο τον «με ένα ν» Γιάνη Βαρουφάκη, η κρινόμενη εντυπωσίασε, άλλωστε το πράγμα φώναζε από μακριά, πέραν των δειγμάτων εντός Βουλής με εμφανίσεις προχώ και παπαγαλιζέ μπλουζάκια που ανάγκασαν τον τότε πρόεδρο να θεσπίσει ειδικό κώδικα «ευπρεπούς ένδυσης». Στον έλεγχο αριστεροσύνης, ομοίως η σταρ κατέπληξε με τη βαθιά φιλοσοφημένη σκέψη και αμιγώς αριστερή ιδεολογία, προβάλλοντας μάλιστα ως σημαία αριστερού ακτιβισμού, το ανέβασμα στα κάγκελα της ΕΡΤ πλάι στη δικιά τους «Βοήθεια!- Ζωούλα». Εκεί που ελαφρώς τα χάλασε – συγκεκριμένα πάτωσε- ήταν στο τέστ IQ… αγωνίστηκε φιλότιμα για τη βάση έστω της κλίμακας αλλά ΔΕΝ… Όχι βέβαια ότι αυτό επηρέασε το νέο της κόμμα ή τους φανς/ ψηφοφόρους, αλλά το αναφέρουμε έτσι τυπικά για την ιστορία...
Μόνο που η παταγώδης αποτυχία στο τέστ ευφυίας, επαληθευόταν πάσα ώρα και στιγμή, διότι «θέλει ο… νοήμων να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει»! Πέραν των ανεκδιήγητων «ψεκασμένων» που απολαύσαμε στην πρώην θητεία της, ήρθαν να προστεθούν και νέα «αριστερού» πλέον τύπου, ας πούμε σαν τη στενοχώρια που νιώσαν τα παιδιά της με την αλλαγή κόμματος, γιατί ο Καμένος είχε πίσινα να βουτούν, ενώ ο νέος αρχηγός Τσίπρας, όχι ρε γαμώτο! Και βέβαια με κορωνίδα όλων, το αμίμητο «αν δεν έχουμε λεφτά… θα τυπώσουμε!» που έκαψε τους μισούς εγκεφάλους της χώρας και τους άλλους μισούς τους έστειλε για σέρβις. Άσχετα με την κοινωνική αποστολή της ιστορικής κοτσάνας που πρόσφερε προς στιγμήν λυτρωτικό γέλιο ακόμη και στις πέτρες. Όσο για τις αντιμνημονιακές αναλύσεις της – το γνωρίζω από έγκυρες πηγές- τις κρατά ο Σεφερλής για το καλοκαιρινό Δελφινάριο και δηλώνει ευτυχής που ξένοιασε από τον πονοκέφαλο των κειμένων.
Για να πούμε όμως τη μαύρη αλήθεια, το κορίτσι γι αλλού ξεκίνησε και η άτιμη κενωνία αλλού την πήγε… Από πάντα ονειρευόταν μια λαμπερή καριέρα ΜΟΝΤΕΛΟΥ κι ο διάολος τα ‘φερε και την έριξε στη μίζερη πολιτική. Αυτή που λαχταρούσε ανέκαθεν να βαδίσει σε φωτεινές πασαρέλες, να φορέσει ακριβές τουαλέτες διάσημων μόδιστρων, να τη λούσουν τα φώτα των προβολέων, να πάρουν φωτιά τα φλας των φωτογράφων, να γίνει η φάτσα της εξώφυλλο σε ιλουστρασιόν περιοδικά λάιφ στάιλ… αναγκάστηκε να στριμωχτεί στα μουντά έδρανα της βουλής, δίπλα σε θαμπούς ανέραστους και να παπαγαλίζει κάθε τόσο έτοιμες, βαρετές κασέτες. Πόση πλήξη και πόση υποτίμηση του ταλέντου της να αντέξει μια σταρ, πλασμένη για τον λαμπερό κόσμο της σώουμπιζ… τον αριστερό βεβαίως πάντα, διότι – όλα κι όλα!- ιδεολογικές εκπτώσεις δεν κάνουμε!
Τί πιο φυσικό λοιπόν, μετά τον πρώτο διδάξαντα και αδιαφιλονίκητο σταρ Νο 1 «με ένα ν» Γιάνη, να ακολουθήσει η στάρ Νο 2 Ραχήλ, τον δρόμο των λάιφ στάιλ φωτογραφίσεων- πάντα «αριστερού τύπου», μη ξεχνιόμαστε! Ο ένας πάνω σε ταράτσα με ακριβά θαλασσινά, η άλλη δίπλα σε πισίνα με ακριβές τουαλέτες. Με όλο τον αέρα, το υφάκι και το φωτοσοπάρισμα ενός αυθεντικού μοντέλου, ίσως με λίγη παραπάνω (κάτι… τόνους παραπάνω) δόση ναρκισσισμού. Και φυσικά αρχίσαν όλοι οι κακεντρεχείς κομπλεξικοί και κολλημένοι το γνωστό μπίρι – μπίρι… Ότι τάχα μου δεν είναι η πιο κατάλληλη πολιτικά και κοινωνικά στιγμή για επιδείξεις λάιφ στάιλ… ότι δεν μπορείς να προκαλείς τόσο φάτσα –φόρα όταν οι πολίτες είναι εξαθλιωμένοι… ότι δεν μπορείς να επικαλείσαι ως επιχείρημα στους δανειστές την «ανθρωπιστική κρίση» της χώρας και η φωτογραφημένη χλιδή να βγάζει μάτι… ότι όλα αυτά, όχι μόνο δεν συνάδουν αλλά ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ την αριστερή ιδεολογία…
Η μάγκισα «αριστερή» Ραχήλ ωστόσο, που επιπλέον δηλώνει εν μέσω της φωτογράφησης… «γκαζοφονιάς» και φαν του αοιδού Παντελίδη, όχι μόνο δεν ιδρώνει το αυτί της, όχι μόνο περιφέρει χωρίς τσίπα την αυθάδειά της, αλλά ισχυρίζεται απαθέστατα ότι «δεν μου το απαγορεύει το Σύνταγμα, κρίνετέ με για την κοινοβουλευτική μου δουλειά και όχι για τις προσωπικές μου επιλογές»! Τα μοιραία αποτελέσματα του τέστ IQ που λέγαμε… που αγνοήθηκαν και να τώρα οι συνέπειες! Να την χαίρεστε, με τις υγείες σας! Θέλεις να σχολιάσεις τα «ασχολίαστα» αλλά ο στοιχειώδης ανθρωπισμός και κατανόηση σε ένα σοβαρό «εγκεφαλικό έλλειμμα» σε σταματούν… νιώθεις σαν να κλέβεις εκκλησία. Όση φαιά ουσία κι αν σπαταλήσεις για πάρτη της θα πάει χαμένη και θα σου μείνει το ξόδεμα. Απλά αναρωτιέσαι, ποιος έχει σειρά στο θεάρεστο λάιφ στάιλ; Μήπως η πρόεδρος Ζωίτσα με τον περίσσιο «αριστερό» τσαμπουκά; Ήδη έδωσε σχετικά δείγματα στην ορκωμοσία με το φωσφοριζέ συνολάκι της… ελπίζουμε να το κράτησε για μελλοντική φωτογράφηση.
Μόνο που σε πνίγει ο θυμός διαπιστώνοντας ότι οι παρόντες «αριστεροί» - θου Κύριε… - συνεχίζουν να ΜΗΝ αντιλαμβάνονται τη διάκριση μεταξύ «νόμιμου» και «ηθικού» και την προφανή σημειολογία «νόμιμων» επιλογών… Για πολλά κακά μπορεί κανείς να κατηγορήσει την αυθεντική Αριστερά, ποτέ όμως για το ΗΘΟΣ της! Το πολιτικό και των ανθρώπων της, των πραγματικών αριστερών. Που βλέπουν τα τεκταινόμενα με την αίσθηση μιας… δεύτερης πτώσης του τείχους του Βερολίνου και νιώθουν – για πολλοστή φορά – να πατούν σε κινούμενη άμμο, να χάνουν και τα τελευταία (όποια) ηθικά ερείσματα… Βλέπει ο παλιός αγωνιστής ή αριστερός ιδεολόγος τις λογής κούφιες «Ραχήλ» με το αριστερό/ υποκριτικό/ εμετικό λούστρο και του ‘ ρχεται ένα πλάκωμα… μα ένα πλάκωμα… ένα βήμα πριν το «απονενοημένο»! Τρίβει τα μάτια, ξεβουλώνει τα αυτιά, μπας και λαθεύει, όμως όχι! Ο εφιάλτης είναι εκεί, δίπλα στην πισίνα με την τουαλέτα, πάνω στην ταράτσα με τον αστακό και του γνέφει «αριστερά»… Ώρα να πάει για ύπνο. Ίσως στα όνειρά του θελήσει να τον επισκεφτεί ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ να τον γλυκάνει…
