Μετά το δυναμικό «Παραιτηθείτε», χαλαρό «πνευματικό» τριήμερο… Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου.
Ώρες- ώρες, πραγματικά μας βγάζω το καπέλο! Πραγματικά υποκλίνομαι σε έναν λαό άπαιχτο! Που αν οι κορυφαίοι κοινωνιολόγοι ανά τον κόσμο αντιλαμβάνονταν τον «θησαυρό μελέτης» που κρύβουμε, θα… έπαιζαν μπουνιές ποιος θα πρωτοέρθει να μας μελετήσει και τα πορίσματά τους θα έφερναν τομή στα δεδομένα της ως τώρα γνωστής επιστήμης. ‘Ασχετα αν οι ίδιοι κατόπιν αυτής της εμπειρίας, κατέληγαν τρόφιμοι «κάπου», άλλαζαν επάγγελμα ή αποσύρονταν από τα εγκόσμια… Η επιστημονική προσφορά τους όμως θα έγραφε ιστορία. Το ίδιο και ο υπό μελέτην λαός, για δεύτερη φορά. Την πρώτη προ αμνημονεύτων αιώνων, επειδή χάρισε τα φώτα του πολιτισμού και τη δεύτερη τώρα, επειδή συμβάλλει καθοριστικά στην εξέλιξη της… ψυχοπαθολογίας!
Προφανώς το φαινόμενο δεν χρειάζεται ιδιαίτερες αναλύσεις στα καθ’ ημάς, ως έλληνες πολίτες διαθέτουμε τον απαραίτητο εσωτερικό «κώδικα» και καταλαβαινόμαστε «με τα μάτια», που λένε… Οι μη γνωρίζοντες και αμύητοι έχουν ένα θεματάκι κατανόησης, αλλά με λίγη σοβαρή προσπάθεια, επισταμένη μελέτη και κάποια ψυχολογική στήριξη, θα μπορέσουν να ερμηνεύσουν τις θαυμαστές, μοναδικές «ιδιαιτερότητες» του Έλληνα. Βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν είναι εύκολο, ούτε ανώδυνο και σίγουρα ο τετραγωνισμός του κύκλου φαντάζει ευκολότερος. Ωστόσο μια προσπάθεια θα χαρίσει τουλάχιστον στον ενδιαφερόμενο, την παιδική χαρά της εξερεύνησης του αγνώστου… ή την τρέλα του σαλταρίσματος, εξαρτάται από τις αντοχές και την ψυχική υποδομή, δεδομένου ότι το σπορ ενδείκνυται μόνο για ατσάλινο νευρικό σύστημα και οι ευπαθείς ομάδες καλύτερα να απέχουν.
Διότι κάποιες – από τις πολλές- ιδιαιτερότητες θα δοκιμάσουν την ψυχική τους υγεία στα όρια και ουδείς εγγυάται για την κατάληξη. Όπως για παράδειγμα η πρόσφατη κίνηση του «Παραιτηθείτε…», οργανωμένη μέσω του παντοδύναμου διαδικτύου. «Πολίτες μόνο» αγανακτισμένοι και αχρωμάτιστοι- κατά δήλωση και πρόθεση, βγήκαν στο δρόμο να ζητήσουν με συνθήματα την παραίτηση της παρούσας κυβέρνησης, αυτής που μόλις πριν μερικούς μήνες ψήφισε πανηγυρικά περίπου το 1/3, ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ πλήρως τί επρόκειτο να εφαρμόσει. Οποιος (έκανε ότι) δεν εγνώριζε, οφείλει είτε να κοιταχτεί στον καθρέφτη για τα δέοντα, είτε να εξεταστεί από γιατρό. Οι λοιποί… περαστικά μας, αν και η βαριά αρρώστια ζητά ακονισμένο νυστέρι και όχι «χαπάκια» διαδήλωσης, ίσα να εκτονώσουν το πιεσμένο θυμικό και να κάνουν τζίρο οι… καντίνες.
Μπαίνοντας από περιέργεια στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του «κινήματος», επιβεβαίωσα για πολλοστή φορά την χαρακτηριστική μας «ιδιαιτερότητα»: ότι μέγιστος αντίπαλος και εχθρός είναι ο ανώριμος, απολίτικος, απαίδευτος ΕΑΥΤΟΣ μας. Και το όποιο σχήμα διακυβέρνησης δεν είναι παρά ανάγλυφη προβολή και απεικόνιση αυτού του εαυτού ως συλλογική οντότητα. Που αναλώνεται σε ανέξοδους τσαμπουκάδες, μαγκιές και κραυγές… αντιπαραθέτει βρισιές, αφορισμούς, τσιτάτα αντί επιχειρημάτων… αδυνατεί να ξεκολλήσει από παρωχημένα στερεότυπα αναπαράγοντας τον παλαιοκομματισμό στο διηνεκές… αδυνατεί να διακρίνει/κρίνει το μείζον και την ουσία, μένοντας στην ανούσια επιφάνεια του φαίνεσθαι… υποδαυλίζει το διχασμό δυναμιτίζοντας σχεδόν «απολαυστικά» την ενότητα… περιχαρακώνεται θαρρείς αυτιστικά «ο καθένας στα δικά του»… καλύπτει έντεχνα και παραπλανητικά λογής προσωπικές φιλοδοξίες έτοιμες προς εξαργύρωση… αρκείται στο πυροτέχνημα με λογική fast truck διαδικασίας και όχι στην «ιερή» φλόγα ενός οράματος ικανού να εμπνεύσει…
Θα μπορούσα να παραθέτω άπειρα «ιδιαίτερα» χαρακτηριστικά της συλλογικής μας οντότητας ως λαού και εννοώ εκείνα τα αρνητικά που καθοδηγούν τις επιλογές μας και όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο αλλά σε όλο το φάσμα του κοινωνικού βίου διαμορφώνοντας συγκεκριμένο «πλαίσιο ζωής». Αυτά που βεβαίως ευθύνονται για την επιλογή των ηγετών, με στενόμυαλα, απολίτικα, ανώριμα, ευκαιριακά κριτήρια ενός λαού κατά βάση απαίδευτου που ουδέποτε διδάχθηκε τί εστί «κοινωνική συνείδηση», ενώ αντίθετα στους τομείς της διαφθοράς, του ρουσφετιού, του ωχαδελφισμού, του ατομισμού, της αρπαχτής και μια σειρά αντίστοιχων «αξιών» έχει διαπρέψει με… διδακτορικά!Αναπαράγοντας σταθερά τον γρίφο της κότας και του αυγού, όπου αδυνατείς να διακρίνεις κατά πόσο η πηγή του κακού εκπορεύεται από «κάτω προς τα πάνω» ή από «πάνω προς τα κάτω»…
Τούτων δεδομένων και ιστορικά κατοχυρωμένων, είναι σίγουρο ότι κανένα πυροτέχνημα- εκτόνωση τύπου «Αγανακτισμένων» ή «Παραιτηθείτε» ΔΕΝ μας σώζει από τους… εαυτούς μας, που τίποτα απολύτως δεν διδάχθηκαν από τα δεινά, συνεχίζοντας σταθερά στα γνώριμα μονοπάτια…Το περισσότερο που μπορεί να προσφέρει είναι ένα επιπόλαιο άλλοθι «κινητικότητας» και μια φαιδρή αφορμή «σηκώματος από τον καναπέ», χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα, παράλληλα με μια εξαιρετική ευκαιρία καπηλείας από τους αντιπολιτευόμενους. Τους εξίσου άθλιους υποκριτές, διότι είπαμε: το ΣΥΝΟΛΟ του πολιτικού σκηνικού είναι εκλεγμένο «κατ’ εικόνα και ομοίωση» και γατρειά – από την παρούσα τουλάχιστον γενιά- δεν παίρνει! Ή μήπως υπάρχει κάποιο παράδειγμα από οποιαδήποτε διαδήλωση τα τελευταία χρόνια που συνέβαλε έστω κατ’ ελάχιστο στο ζητούμενο και μου διαφεύγει;
Πέραν βεβαίως ενός επιπλέον καθοριστικού παράγοντα που το θυμικό μας (θέλει να) ξεχνάει, εξορίζοντας τη λογική: του ξένου παράγοντα! Διότι συνεχίζουμε να έχουμε την «αλά Τσίπρα» ψευδαίσθηση του «κυρίαρχου λαού» που τάχα μου αποφασίζει για την τύχη του, ξεχνώντας ότι οι ηγέτες που χρόνια τώρα ΕΜΕΙΣ εκλέγουμε, φρόντισαν να μας καταστήσουν υπόδουλους, δεμένους χειροπόδαρα και τη χώρα υποτελή ως υποθηκευμένη αποικία. Για ποια… αυτοδυναμία ή αυτοδιάθεση μού τσαμπουνάς ανεγκέφαλε δημαγωγέ; Από πότε ο καταχρεωμένος που η επιβίωσή του εξαρτάται από δανεικά και η περιουσία του είναι δεσμευμένη, μπορεί να αυτενεργεί χωρίς την έγκριση των μεγάλων αφεντικών; ΝΑΙ, η αλήθεια πονάει… και τον πόνο μοιραζόμαστε εξίσου φταίχτες και μη. Γιατί αυτό το «Παραιτηθείτε» έπρεπε να ακουστεί χρόνια πριν, όταν καλυμμένοι πίσω από ανήθικη και πλαστή ευμάρεια κλείναμε τα μάτια σε οφθαλμοφανή πολιτικά / κοινωνικά εγκλήματα που κραύγαζαν… Άσε που πριν το «παραιτηθείτε» προηγείται μια ρημάδα ψήφος και η ευθύνη της! Τώρα που το φωνάζεις ως προδομένος, απογοητευμένος, εξαθλιωμένος και πολλά εις –μένος, ξέρεις καλά ότι αφορά σε εντυπώσεις και μόνο, σε μερικά τηλεοπτικά πλάνα και σχόλια της πλάκας από παλιούς «αριστερούς» διαδηλωτές και νυν ανήθικους κυβερνώντες με σοβαρή εγκεφαλική βλάβη κι αυτό είναι όλο…
Οπότε μετά το πέρας της ανούσιας αποστολής – αποτυχημένης όπως ήταν αναμενόμενο- είχες κάθε λόγο να ξαποστάσεις από τον αγώνα, στο τριήμερο «πνευματικής» αργίας που ακολουθούσε καπάκι. Όπου όλη τη βδομάδα, με το ένα χέρι έστελνες σωρηδόν μηνύματα σε συναγωνιστές για τη διαδήλωση και με το άλλο τηλεφωνούσες να κλείσεις δωμάτιο για το τριήμερο, μη αφήνοντας ούτε… κοτέτσι αδειανό. Γιορτάζοντας την «πνευματική» αργία από το βουλκανιζατέρ μέχρι το παπουτσάδικο. Φουλ πληρότητα οι συνήθεις τοπ προορισμοί, το αδιαχώρητο σε μπιτσόμπαρα, παραλίες, ταβέρνες… Θα μου πεις βέβαια, η φτώχεια και το… κίνημα θέλουν καλοπέραση… και μια ζωή την έχουμε… και ας πάει και το παλιάμπελο… και του Έλληνος ο τράχηλος… και τα ιερά μπάνια του λαού… κι ασ’ τον τρελό στην τρέλα του… και τέλοσπάντων η ντόπια κουλτούρα της «ιδιαιτερότητας» είναι ανεξάντλητη! Τώρα ΑΝ έβαζε ένα χεράκι το «Άγιο Πνεύμα»- μεγάλη η χάρη του που γιόρταζε και μόνη μας ελπίδα, θα του χρωστούσαμε μεγάλη ευγνωμοσύνη!
Φωτογραφικό υλικό
