Αναγόρευση Ιερώνυμου σε Επίτιμο Διδάκτορα: Ένα Αριστοτέλειο εκτός τόπου και χρόνου… Απο τον Νίκο Γρυλλάκη.
Στις 10 Νοεμβρίου και ώρα 18.30 είναι προγραμματισμένη η αναγόρευση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου σε επίτιμο διδάκτορα στη Θεολογική σχολή. Την ίδια στιγμή που ο Ιερώνυμος δηλώνει φιλικά προσκείμενος στις δηλώσεις του Αμβρόσιου και αποκαλεί «νυχτωμένους» όσους δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι πάμε σε αφελληνισμό και αποχριστιανισμό λόγω του κινδύνου αλλοίωσης από τους πρόσφυγες που έρχονται στη χώρα μας. Ας εξετάσουμε από πιο κοντά την απόφαση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης να αναγορεύσει τον Ιερώνυμο σε επίτιμο διδάκτορα αλλά και την χρονική στιγμή που παίρνεται αυτή η απόφαση.
Δεν θα διαφωνήσει κανείς νομίζω στο ότι ένα δημόσιο πανεπιστήμιο έχει όχι μόνον υποχρέωση αλλά και ιερό καθήκον να σκέφτεται πολύ σοβαρά ποιους θα τιμήσει, γιατί περί τιμής πρόκειται, με τη θέση του διδάκτορα. Και φυσικά κέντρο βάρους αυτής της απόφασης δεν πρέπει να είναι μόνο η επιστημονική κατάρτιση αυτού που θα τιμήσει αλλά και η ανθρωπιστική του ταυτότητα και μάλιστα σε μια εποχή που δοκιμάζεται και δοκιμάζει.
Γι’ αυτό, ως φοιτητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, θεωρώ εντελώς λανθασμένη, ακατανόητη, προκλητική την αναγόρευση του κ. Ιερώνυμου σε επίτιμο διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Η εκκλησία και κάθε εκπρόσωπος θρησκείας σε αυτόν τον τόπο πρέπει να έχει ως κινητήρια δύναμη την αλληλεγγύη και τον ανθρωπισμό. Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό έχουμε έρθει αντιμέτωποι με δηλώσεις κληρικών που όχι μόνο τον ανθρωπισμό δεν έχουν ως πρόθεση αλλά την πιο απροκάλυπτη διάσταση μισανθρωπιάς. Ακούμε λόγια που όχι μόνο δεν ταιριάζουν σε στόμα «κηρύττοντα την ειρήνη» αλλά λόγια που αν ακούγονταν σε άλλη χώρα θα υπήρχαν συνέπειες, ίσως και νομικού χαρακτήρα, σε αυτόν που τα ξεστόμισε.
.
Ο Ιερώνυμος δεν έχει υποπέσει σε πολλά λάθη στο παρελθόν (αν εξαιρέσουμε φυσικά το επικό, παίρνω 2.300 ευρώ, δεν μου φτάνουν ασφαλώς). Σε γενικές γραμμές τηρούσε σιγήν ιχθύος αλλά και όταν διατάραζε αυτή τη σιγή, η διπλωματία του ήταν φανερή σε κάθε του λέξη. Στις τελευταίες του δηλώσεις, όμως, η διπλωματία του αυτή τον πρόδωσε. Όταν έρχεσαι να δηλώσεις φιλικά προσκείμενος στον αθυρόστομο και προσβλητικό Αμβρόσιο, ο οποίος έχει γίνει πλέον η ιλαροτραγική φιγούρα της εκκλησίας, γίνεσαι έναν με αυτό και καθίστασαι ίσος με τα λεγόμενά του. Δεν μπορείς να υποστηρίζεις με έμμεσο, έστω, τρόπο ότι ο Αμβρόσιος έχει δίκιο όταν καταριέται τους μη νηστεύοντες «να τους τρυπήσει το στομάχι και να γίνει πέτρα». Όταν λέει ότι πρέπει να σαπίσει το χέρι του Φίλη ή όταν καλεί τους πιστούς να φτύνουν τους ομοφυλόφιλους όπου τους συναντούν. Δεν έχει κανένα κοινό με κήρυγμα αγάπης αυτό το πράγμα. Ο Ιερώνυμος διαφώνησε με τον «τρόπο», με τον οποίο ο Αμβρόσιος διατύπωσε τα πιστεύω του. Μα δεν είναι ο τρόπος. Είναι τα ίδια τα πιστεύω, είναι αυτή η νοοτροπία του Αμβροσίου και κάθε Αμβροσίου που κρατάει την εκκλησία καθηλωμένη έναν αιώνα πίσω. Και την οποία νοοτροπία υποστηρίζει βουβός ο αρχιεπίσκοπος.
Το κακό όμως έχει βαθύτερη ρίζα και έτσι ο Ιερώνυμος δεν έμεινε μόνο στη διπλωματική υποστήριξη των ομοφοβικών, ρατσιστικών και μισαλλόδοξων δηλώσεων του Αμβροσίου. Είπε να πάει ένα βήμα παραπέρα. Ο μέχρι πρότινος ελεήμων αρχιεπίσκοπος, που εσυγκινείτο πρώτος απ’ όλους για την κατάσταση του προσφυγικού άλλαξε την ρητορική του και δήλωσε εν ολίγοις ότι οι πρόσφυγες αποτελούν απειλή για την ορθοδοξία. Υποστήριξε ότι οδεύουμε σε αφελληνισμό και αποχριστιανισμό και εξέφρασε την πεποίθησή του ότι δεν είναι δυνατό ο μουσουλμάνος να αφομοιωθεί από τον Έλληνα και την ορθοδοξία. Επίσης, για όσους δεν το γνωρίζατε ο μουσουλμανισμός κατά τον Ιερώνυμο δεν αποτελεί θρησκεία.
Και εδώ είναι που διατυπώνεται το μεγάλο ερώτημα, το οποίο πρέπει να απευθύνει η πολιτεία στην πολιτεία. Αυτό το πανεπιστήμιο θέλουμε; Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο με επίτιμο διδάκτορα θεολογίας να δηλώνει ότι ο μουσουλμανισμός δεν είναι θρησκεία; Και ότι δεν μπορεί να αφομοιωθεί ξένος πολιτισμός πάσης φύσεως στην ελληνική κοινωνία; Απόδειξη του αντίθετου είναι η κοπέλα με την μαντίλα που παρέλασε πριν λίγο καιρό με την ελληνική σημαία στα χέρια. Την ελληνική σημαία που κέρδισε επάξια, διαβάζοντας ελληνικά και αποδίδοντας καλύτερα από πολλά άλλα Ελληνόπουλα. Και την οποία δεν μπορεί να της αφαιρέσει κανένας Ιερώνυμος ξεστομίζοντας παραλογισμούς.
Το Αριστοτέλειο καλά θα κάνει να σκεφτεί τι εικόνα θέλει να προβάλλει εκτός αλλά και εντός των πυλών. Αν θέλει να είναι πανεπιστήμιο του κόσμου, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, θα πρέπει να πράξει αναλόγως. Αλλιώς, ας συνεχίσει να αναγορεύει σε επίτιμους διδάκτορες ανθρώπους που μολύνουν και διαπομπεύουν το πνευματικό του κύρος.
