Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
Ναι εντάξει, το ξέρω… σε αντίθεση με τον γλυκούλη, ψυχοπονιάρη, ευαισθητούλη, πολιτικά ορθό και χάχα παρουσιαστή, εγώ φαντάζω με αμαρτωλό τέρας που θα ξεροψηθεί βασανιστικά στο μπάρμπεκιου της κολάσεως, γιατί όταν τα παίρνω στο κρανίο με περιπτώσεις σαν ελόγου του, το λέω, το δείχνω και το γράφω και χαρακτηρισμοί όπως «στριμμένο άντερο» ή «κακίστρω» ή «άσχετη» ή άλλοι σε πιο κομψά… γαλλικά, ποσώς με απασχολούν! Άλλωστε προτιμώ ασυζητητί το ξεκάθαρο «ξινή» από το θολό «γλυκανάλατη» που δεν έχω χειρότερο, καθότι οι τουρλού γεύσεις με ανακατεύουν…
Οπότε όσοι ανήκετε στους φανς του γλυκανάλατου, συγγνώμη που θα σας χαλάσω το αφήγημα και φυσικά μπορείτε να πυροβολήσετε ελεύθερα, ωστόσο στα πλαίσια της ελεύθερης έκφρασης διατηρώ πάντα το δικαίωμα της προσωπικής γνώμης για κάποιον κατσικωμένο επί δεκαετίες στις οθόνες, που τελευταία στο νυχτερινό σώου του τσαταλιάζει νεύρα και πιστεύω όχι μόνο τα ευάλωτα δικά μου… Είναι αυτό που λέει η παροιμία «ήταν ξερό το κλήμα, το ‘φαγε κι ο γάιδαρος», όπου «ξερό κλήμα» το ανέκαθεν χαζοχαρούμενο γλυκανάλατο στυλάκι και «γάιδαρος» (πιθανότατα) η έρμη… ψυχοθεραπεία στην οποία υπεβλήθη, που μαζί με την αλαζονεία, συν την πατρότητα, συν τα χρόνια που περνούν, συν τα λογής κολλήματα και συμπλέγματα- που όχι μόνο δεν έλυσε η… λεγάμενη, αλλά διόγκωσε-ήρθαν κι αποτέλειωσαν την προβληματική κληματαριά, που πλέον παριστάνει τον σοφό γκουρού με εμμονές εκνευριστικές…
Στις οποίες βεβαίως κυριαρχεί η απίστευτη προσκόλληση στη ρημάδα την ψυχοθεραπεία, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει άνθρωπος από τον καναπέ του χωρίς να τον ρωτήσει αν έκανε, για πόσο καιρό, πόσο ωφελήθηκε, τί αποκόμισε, αν άλλαξε οπτική, αν έλυσε προβλήματα, αν φιλοσόφησε τη ζωή και λοιπές παπαρολογίες, χωρίς να παραλείπει βεβαίως να εκθειάσει τη δική του θεάρεστη εμπειρία με επιμέρους λεπτομέρειες, που σύσσωμο το πανελλήνιο με κομμένη την ανάσα λαχταρά να ακούσει για νιοστή φορά! Μετατρέποντας πολλάκις τις συνεντεύξεις σε κανονικές συνεδρίες με τον ίδιο σε ρόλο ψυχοθεραπευτή κι απορώ γιατί δεν ξαπλώνει τον «άρρωστο» καλεσμένο στο ειδικό ανάκλιντρο να κάνει πιο επαγγελματικά τη δουλειά του… σε σημείο που πχ. η πρόσφατη καλεσμένη Χ. Κολέτσα, έμεινε τόσο ικανοποιημένη από την ψυχανάλυση, που ζητούσε να… πληρώσει τη συνεδρία! Και λες ότι αφού βρε αγόρι μου είχες τέτοιο καημό κι απωθημένο με την ψυχολογία, γιατί δεν την ακολούθησες εξ αρχής, παρά περιπλανιέσαι σαν φαιδρός παρουσιαστής κι αναγκάζεσαι τώρα να κάνεις «αντιποίηση επαγγέλματος»;;
Τί σου φταίνε οι έρμοι καλεσμένοι που έρχονται να πουν δυο λόγια για τη δουλειά τους και στα καλά καθούμενα βρίσκονται να ψυχαναλύονται από μαθητευόμενο ερασιτέχνη που έχει κόλλημα να σκαλίζει άγαρμπα τα εσώψυχά τους;; Και τί φταίμε οι άτυχοι τηλεθεατές που λόγω έλλειψης επιλογών πέφτουμε πάνω σου, να ακούμε τις… διαγνώσεις του «επιστήμονα», τα εμβριθή του πορίσματα, τους φιλοσοφικούς στοχασμούς του περί παντός επιστητού, τους παιδαριώδεις διδακτισμούς του με μορφή συμβουλών για τα «πρέπει» και «δεν πρέπει»;; Εντάξει βρε άνθρωπε του θεού, με τόση πλύση εγκεφάλου εμπεδώσαμε πλήρως ότι βρίσκειςτην ψυχοθεραπεία σωτήριο πράγμακαι ότι άπαντες οφείλουμε έστω μια φορά στη ζωή μας να περάσουμε από καναπέ ψυχολόγου, αλλά καλό θα ήταν να μην οδηγηθούμε εκεί εξαιτίας σου από σαλτάρισμα, άσε που κρίνοντας από την περίπτωσή σου, πίστεψέ με, ΔΕΝ είσαι η καλύτερη διαφήμιση! Για την ακρίβεια, και μόνο στην ιδέα να πάθουμε ό,τι έπαθες, δεν θέλουμε να δούμε ούτε ζωγραφιστή πόρτα ψυχολόγου!
Ή να σχολιάσω την εμμονή του με τον γονεϊκό ρόλο από τότε που έγινε πατέρας και έχει πρήξει το σύμπαν με το θέμα της ανατροφής του γιου του! Που έτσι κι ο καλεσμένος-η έχουν παιδιά, αποκλείεται να γλιτώσουν τη «Σχολή Γονέων Αρναούτογλου» με τη σχετική εκπαίδευση κι ανταλλαγή εμπειριών, είτε επιθυμούν να μοιραστούν τα βιώματά τους ως γονείς, είτε όχι! Ο πατέρας Γρηγόρης δεν πρόκειται να τους αφήσει σε χλωρό κλαρί, πριν μάθει λεπτομερώς τί σόι γονείς είναι, πόσο ελαστικοί και πόσο αυστηροί, πώς φέρονται στα παιδιά τους, πόσο «φίλοι» νιώθουν μαζί τους, πώς αντιμετωπίζουν το τάδε και το δείνα θέμα, τί συζητούν, τί επιτρέπουν και τί απαγορεύουν κλπ. συγκρίνοντας φυσικά κάθε περίπτωση με την δική του και τον (διάσημο εξ ακοής) γιο του Αναστάση!Πάντα με καμάρι και ψεύτικη μετριοφροσύνη για την επιτυχία του ως γονιός, διότι μη ξεχνάμε μεσολάβησε η άγια ψυχοθεραπεία (αλήθεια καλεσμένε εσύ έκανες;), άσχετα που σε αυτήν δεν διαγνώστηκε μεταξύ άλλων η παθολογική του εξάρτηση από το έρμο παιδί…
Ή μήπως να σχολιάσω την άλλη εμμονή με τη συνήθη ατάκα «πρόλαβες να πεις στη μάνα ή τον πατέρα σου πριν πεθάνουν όσα ήθελες;» Μα τί μακάβριο κόλλημα και τούτο! Τί σόι αγιάτρευτο απωθημένο! Που λες, είναι δυνατόν βρε χριστιανέ μου να «εκμαιεύεις» δημόσια τόσο προσωπικές ιερές στιγμές;; Κι αν εσύ έχεις βίτσιο να σκαλίζεις κρυφές πληγές, γιατί πιστεύεις ότι το κοινό επιθυμεί να μοιραστεί το βίτσιο σου;; Αντιλαμβανόμαστε βέβαια την κουτοπονηριά να εκβιάσεις το θυμικό του καλεσμένου με κάτι τόσο δραματικό ώστε η κάμερα που ζουμάρει χυδαία στα μάτια του να κλέψει κάποιο δάκρυ χάριν τηλεθέασης,αλλά νισάφι επιτέλους! Κι όσο για την υποκριτική σου στάση ότι δήθεν «δεν με ενδιαφέρουν τα προσωπικά σου» ή «δεν πρόκειται να σε φέρω σε δύσκολη θέση» ή «δεν θα ρωτήσω πράγματα που σε ενοχλούν» με το γνωστό γλοιώδες ύφος του αθώου «καλούλη», μάθε ότι ΔΕΝ πείθεις, όση… ψυχοθεραπεία κι αν έφαγες με τη σέσουλα! Γιατί εμείς μπορεί να μην την χρειαστήκαμε ακόμα, αλλά ούτε αφελείς είμαστε, ούτε μας παραπλανούν οι φτηνές κουτοπονηριές, μάθαμε να τις αναγνωρίζουμε από χιλιόμετρα στο υποκριτικό συνάφι σου…
Κι αν κάτι όντως εμπεδώσαμε για τα καλά είναι ότι για χάρη της ρημάδας τηλεθέασης, όλοι σας, μηδενός εξαιρουμένου, είστε ικανοί να πουλήσετε και την ψυχή της μάνας σας- απλά κάποιοι το κάνετε καλυμμένα κι άλλοι άγαρμπα και καρφώνεστε- ή να επιδοθείτε σε οποιαδήποτε φαιδρότητα, σαν τα γελοία παιχνίδια της εκπομπής σου τερματίζοντας τον παλιμπαιδισμό ως επιπλέον εμμονή! Προφανώς δεν σε έπαιζαν μικρό τα παιδιά της γειτονιάς και βγάζεις τώρα τα απωθημένα σου ως ξαναμωραμένος ενήλικας στο γυαλί! Για να μη θυμηθώ «ευαίσθητε» Γρηγόρητο τηλεοπτικό παρελθόν σου με τις απίθανες καφρίλες για λίγα παραπάνω νούμερα, έτσι;;; Αλλά θα μου πεις, τότε δεν είχες ανακαλύψει την «σωτήρια» ψυχοθεραπεία να σε μεταμορφώσει σε γραφικό γκουρού κι ειλικρινά δεν ξέρω ποια φάση σου είναι πιο εκνευριστικά σαχλή… ούτε σκοπεύω βέβαια να σπαταλήσω (κι άλλη) φαιά ουσία για να τη ψάξω, όταν με ένα απλό «off» γίνεται η δουλειά μου στο άψε σβήσε, άσε που γλιτώνω και την… ψυχοθεραπεία!
Δείτε όλα τα άρθρα της Π. Σ. με μια ματιά εδώ