Α. ΓΚΛΕΤΣΟΣ: Ο άνθρωπος που άλλαξε τη στίξη κι έκανε την «ΤΕΛΕΙΑ» κόμμα! Απο την Πίτσα Στασινοπούλου.
Αγαπητέ Απόστολε, όλα κι όλα! Σε μια εποχή που χάσαμε λέξεις και έννοιες, που βιάσαμε τη γλώσσα σε βαθμό κακουργήματος, που ψάχνουμε με το φανάρι τα αυτονόητα… μόνο μια στίξη είχαμε ακόμη όρθια στη θέση της! Κι έρχεσαι τώρα εσύ, στα καλά – καθούμενα, να την αλλάξεις ΚΑΙ αυτήν; Από νήπιο ακόμα, μαθαίνω να βάζω το θαυμαστικό μου, το ερωτηματικό μου, τα αποσιωπητικά μου, τα εισαγωγικά, την τελεία, το κόμμα μου. Το καθένα στη θέση του και στο σημαντικό του ρόλο. Τόσο σημαντικός που η θέση ενός κόμματος σε ιστορικές φράσεις δίχασε δια παντός την παγκόσμια κοινότητα. Βλέπεις η «τελεία» και το «κόμμα» στο λόγο είναι σαν την καρδιά και τα πνευμόνια στο σώμα. Η ελλιπής λειτουργία τους προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα και η καταστροφή τους το μοιραίο τέλος. Όταν σε ένα κείμενο μπερδεύονται τελείες και κόμματα, η κατανόηση είναι τρομερά δύσκολη, ενώ όταν εκλείψουν, το νόημα έχει χαθεί εντελώς.Πώς λοιπόν εσύ μου βαφτίζεις ξαφνικά την τελεία ως κόμμα; Ή το «κόμμα σου» ως «ΤΕΛΕΙΑ»; Δεν καταλαβαίνεις ότι με μπερδεύεις τρομερά;
Ξέρω βέβαια ότι ουδόλως σε απασχόλησε το κομμάτι της γραμματικής. Μπορεί αντίθετα να σε ενέπνευσε κιόλας, κάνοντας παιχνίδι με τους όρους. Θα ήθελα όμως πολύ να ξέρω ΤΙ ακριβώς ήταν εκείνο που σε απασχόλησε για να προχωρήσεις στη δημιουργία του νέου σου κόμματος, αυτού που βάφτισες «Τελεία». Και επειδή είχα όντως ειλικρινή απορία, μπήκα και διάβασα το καταστατικό – σκεπτικό του και άκουσα κι εσένα τον ίδιο να μιλάς γι αυτό. Κατόπιν τούτων, οι απορίες μου όχι μόνο δεν απαντήθηκαν αλλά μεγάλωσαν και θα μου επιτρέψεις να σου τις θέσω δημόσια:
- Τί σε κάνει κατ’ αρχήν να πιστεύεις ότι στη παρούσα φάση, η ελληνική κοινωνία είχε την ανάγκη ενός ΑΚΟΜΑ ανθυ-υπο-κομματιδίου; Όταν προσέρχεσαι στις κάλπες, μπήκες ποτέ στον κόπο να μετρήσεις τα χαρτιά –ψηφοδέλτια που σου δίνουν; Υποθέτω ότι τα μέτρησες, τα βρήκες λίγα και είπες να προσθέσεις ακόμα ένα. Έτσι για να ενισχύσεις την ανακύκλωση χαρτιού. Η οποία όμως σε περιόδους εκλογών δεν έχει κανένα παράπονο, τα εργοστάσιά της λειτουργούν με έξτρα βάρδιες ΜΟΝΟ με το άχρηστο προεκλογικό – εκλογικό υλικό.
- Ας υποθέσουμε όμως ότι δεν σου αρκούσε η επιτυχημένη δημαρχία και ότι τα άπειρα υπάρχοντα κόμματα – κομματίδια- αποκόμματα, ΔΕΝ σε κάλυπταν «ιδεολογικά» και αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου. Που λογικά θα έπρεπε να είναι διαφοροποιημένο από τα υπάρχοντα γιατί αν τους έμοιαζε ή ταυτιζόταν μαζί τους, ποιος ο λόγος για κάτι καινούργιο… μη καινούργιο; Θεωρείς λοιπόν ότι όσα πρεσβεύει το επίσημο σκεπτικό του κόμματός σου, είναι καινούργια, διαφορετικά από των άλλων, πρωτοπόρα; Γιατί εγώ διαβάζοντάς τα, από την πολλή επανάληψη, την απίστευτη κοινοτυπία, την φοβερή βαρεμάρα των αυτονόητων… με πήρε ο ύπνος, Αφού προηγουμένως έστειλα νοερά σε σένα και το κόμμα σου τις «ευχές» μου.
- Ακουγοντάς σε επιπλέον να μιλάς γι αυτό, όπου επανέλαβες τα χιλιοειπωμένα, λαϊκίστικα κλισέ που πια το άκουσμά τους έχει καταντήσει εμετικό, κατέληξες στην προτροπή να στηρίξουμε όλοι τον Σαμαρά, ως τον μόνο κατάλληλο πρωθυπουργό – μεσσία γιατί ο Τσίπρας θα ήταν «καταστροφική επιλογή». Για να είμαι πιο ακριβής, πρότεινες κυβέρνηση των θέσεων ΣΥΡΙΖΑ με ΣΑΜΑΡΑ πρωθυπουργό κι εσένα με το… κόμμα σου, κάπου εκεί γύρω στο «τοπίο στην ομίχλη», παρέα με λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις… του ποταμιού, του βουνού και του λόγγου… Χρειάζεται άραγε οποιοδήποτε σχόλιο επ’ αυτών; Τα τρικυμισμένα μυαλά είναι υποθέσεις του γιατρού και όχι του σχολιαστή. Στην κατηγορία των «επειγόντων περιστατικών».
Όπως φαίνεται «το χρήμα πολλοί εμίσησαν… το κόμμα ουδείς!» Αν επιχειρήσουμε να μετρήσουμε τα κατά καιρούς κόμματα—εκτρώματα που κάθε αγανακτισμένος/ πικραμένος/ διαγραμμένος/ πολιτικά άστεγος ή απλά στυγνός αριβίστας, έστησε εν μια νυκτί τα τελευταία χρόνια, θα χάσουμε σίγουρα το λογαριασμό. «Κόμματα» εν είδει πυροτεχνήματος για να καλύψουν είτε την άρρωστη φιλοδοξία του ιδρυτή, είτε σκοτεινές σκοπιμότητες, που πριν «αλέκτωρ λαλήσαι τρις» χάθηκαν στο στερέωμα σαν να μη υπήρξαν ποτέ. Έχοντας στο μεταξύ απασχολήσει με την γελοία «ανυπαρξία» τους τα Μέσα, έχοντας ξοδέψει πολύτιμους πόρους και διασπάσει το εκλογικό σώμα. Και να, που στο χορό των γραφικών ή πονηρών «Δελαπατρίδηδων» - σωτήρων, προστέθηκε τώρα κι ο Γκλέτσος με την ανεκδιήγητη «Τελεία» του! Που ως φαίνεται, διαπίστωσε έλλειψη στο πολύτιμο «είδος» και είπε να κάνει την υπέρβαση προκειμένου να μη χαθεί.
Κρίμα Απόστολε! Γιατί μου είχες δώσει την εντύπωση του αυθεντικού. Ξεκίνησες ως «ωραίος σταρ» και καλός ηθοποιός, συνέχισες ως τροπον τινά «αντιστάρ», καταπιάστηκες με τα κοινά μιλώντας την σκληροπυρηνική αριστερή γλώσσα, εκλέχτηκες με θαυμαστή πλειοψηφία δυο φορές δήμαρχος, έκανες τις θεαματικές ταρζανιές σου καλά ή κακά, αλλά (πίστευα) αυθεντικά, τράβηξες την προσοχή της κοινής γνώμης ως «αντισυμβατικός» δήμαρχος πλέον και όχι ως σταρ-αντισταρ και μετά από όλα αυτά…. βάζεις μια «τελεία» στην πολιτική ζωή σου, ως κόμμα. Φέρνοντας τα πάνω-κάτω στη… στίξη που δεν σου έφταιξε σε τίποτα η έρμη. Κυρίως όμως, βάζοντας τελεία στη σοβαρότητα και πολλά ερωτηματικά, θαυμαστικά και αποσιωπητικά στην αυθεντικότητα που πίστευα ότι είχες…
Τελεία και παύλα.
