Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Χρειάστηκε να δω δυο φορές το βίντεο στο διαδίκτυο για να πειστώ ότι δεν παράκουσα και ότι όσα ξεστόμισε ο ηθοποιός Άρης Σερβετάλης ερωτώμενος για το θέμα των αμβλώσεων (!), ειπώθηκαν πραγματικά… Διότι μεταξύ άλλων ακατάληπτων και με αφορμή ένα ζήτημα, που παρότι λυμένο νομοθετικά από χρόνια, «περιέργως» επανήλθε και μάλιστα με πρόσφατη τοποθέτηση συναδέλφου του ευρωβουλευτή, τον άκουσα να υπερασπίζεται την «αγέννητη ζωή», να καταδικάζει ως δολοφονία την άμβλωση και να καταλήγει ότι μια γυναίκα οφείλει να κυοφορήσει το παιδί, να το γεννήσει «και μετά ας το πετάξει ή ας το δώσει σε ορφανοτροφείο ή κάποιο ίδρυμα»!!! Αλήθεια, υπάρχει νοήμων άνθρωπος που θα ακούσει αυτά τα λόγια και θα υποθέσει ότι ο ομιλών έχεις σώας τα φρένας;; Ότι τα ξεστόμισε νηφάλιος με πλήρη επίγνωση και εγκεφαλική επάρκεια;; Ότι το μυαλό του δεν έχει υποστεί βλάβη από οποιαδήποτε αιτία;;
Ωστόσο, από την άλλη, πρόκειται αναμφίβολα και αντικειμενικά για έναν σπουδαίο ηθοποιό με χαρισματικό ταλέντο, που υπηρετεί με πίστη τις ποιοτικές επιλογές του κερδίζοντας τον θαυμασμό κάθε απαιτητικού, σκεπτόμενου θεατή… Που σημαίνει ότι είναι αδύνατο να μελετά στοχαστικά κείμενα, να αναλύει νοήματα και χαρακτήρες, να εμβαθύνει σε έννοιες, να υποδύεται τόσο επιτυχημένα ρόλους αξιώσεων, χωρίς πνευματικές (και ψυχικές) ικανότητες… Κανένα καλλιτεχνικό ταλέντο δεν μπορεί να σταθεί αυθύπαρκτο και μάλιστα με σπουδαίες επιδόσεις, χωρίς να πατά σε γερό υπόβαθρο με αυξημένη ευαισθησία, ιδιαίτερη αντίληψη, δυνατό μυαλό… Όσον αφορά λοιπόν στις καλλιτεχνικές επιλογές του και τον τρόπο που τις διαχειρίζεται, είναι προφανές ότι διαθέτει και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο, τόσο εγκεφαλικά όσο και συναισθηματικά προσόντα…
Εκεί που τελευταία προκύπτει αμφιβολία είναι στο κομμάτι της δημόσιας εικόνας και του δημόσιου λόγου του ως Άρης Σερβετάλης και όχι ως ρόλος – προκάλυμμα που βεβαίως κατέχει άριστα την τέχνη του «υποκρίνεσθαι»… Καθότι, μετά την αφοσίωσή του στα θεία σε σημείο θρησκοληψίας, δυσκολευόμαστε πολύ να αναγνωρίσουμε στην περίεργη, αφρόντιστη, σχεδόν «εξαϋλωμένη» όψη και στον γραφικό, κηρυγματικό λόγο που αναμασά στείρα στερεότυπα παπάδων, τον σύγχρονο, ταλαντούχο ηθοποιό που θαυμάζουμε επί σκηνής και γνωρίσαμε ευρύτατα από τον τηλεοπτικό, ακραία αντισυμβατικό χαρακτήρα του «Λάζαρου»… Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι ένας καλλιτέχνης της δικής του λαμπερής στόφας από άποψη ικανοτήτων, αίφνης μεταλλάχθηκε σε έναν φαιδρό, περιθωριακό, αντικοινωνικό τύπο, έναν απωθητικό «θεούσο» με παπαδίστικα κηρύγματα, που έφτασε στο σημείο να εκστομίσει τέτοια αδιανόητη χοντράδα για να υπερασπιστεί τα… θεάρεστα «πιστεύω» του!
Ακόμα και ο έτερος «θεούσος» ακροδεξιός ευρωβουλευτής Νίκος Αναδιώτης (τρομάρα του!), που σε συζήτηση για το δημογραφικό στην ευρωβουλή πρότεινε έμμεσα την απαγόρευση των αμβλώσεων, ΔΕΝ θα τολμούσε να ξεφουρνίσει τέτοια χοντράδα, παρότι το πνευματικό του επίπεδο λογίζεται από… υπόγειο και κάτω! Και ό,τι δεν τόλμησε οασήμαντος, αδαής «μαϊντανός», το τόλμησε ένας αυθεντικός καλλιτέχνης με καλλιεργημένο πνεύμα, σοκάροντας το σύμπαν που έμεινε με το στόμα ανοιχτό! Αποδεικνύοντας ότι η θρησκοληψία ως στρεβλή καρικατούρα της σεβαστής υγιούς πίστης, είναι ικανή να ευνουχίζει ακόμα και λαμπρά μυαλά εν είδει λοβοτομής και να φανατίζει άκριτα τα θύματά της, μετατρέποντας σκεπτόμενους ανθρώπους σε κατευθυνόμενη άβουλη μάζα υποταγμένων σε κάθε λογής περίεργα, απάνθρωπα έως επικίνδυνα δόγματα- σε σημείο να μην τους αναγνωρίζεις πια…
Για την ακρίβεια, στη θέση του πρώην ισορροπημένου ανθρώπου, έχεις την θλιβερή εικόνα ενός… σαλταρισμένου που μόνο λύπη προκαλεί για την κατάντια, αδυνατώντας ο ίδιος να συλλάβει την πραγματικότητα της μετάλλαξής του, την οποία αντίθετα θεωρεί ως «πνευματική και ψυχική ανύψωση προς το θείο», περιφρονώντας τα ποταπά εγκόσμια και αποκομμένος από τον μιαρό κοινωνικό ιστό της αμαρτίας… Ασφαλώς, όσο κι αν θλίβουν παρόμοια ακραία και στρεβλά φαινόμενα, είναι αυτονόητο δικαίωμα καθενός να διαχειρίζεται τη φιλοσοφία ζωής του με όποιον τρόπο επιλέγει, χωρίς φυσικά να ζητήσει την άδεια κανενός, ακόμα κι αν λόγω ιδιότητας και προβολής οι απόψεις του μπορεί να επηρεάζουν ευρύτερα… Όταν όμως αυτές οι δημόσια εκφρασμένες απόψεις φτάνουν να καταργούν σοκαριστικά ΗΘΙΚΗ και ΛΟΓΙΚΗ, το πράγμα αλλάζει και κάτι πάει πολύ στραβά με το μυαλό του που οφείλει να το κοιτάξει!
Για να βάλουμε δε τα πράγματα σε τάξη, μιλώντας επί της ουσίας, καταρχάς είναι ήδη εντελώς ανορθόδοξο, ακατανόητο έως φαιδρό να εκφέρει οποιοσδήποτε άνδρας βαρύνουσα άποψη για το σώμα μιας γυναίκας και τις βιολογικές λειτουργίες της, όπως η εγκυμοσύνη… Από πού κι ως πού, με τί βιώματα, τί εμπειρία, τί γνώση, που ακόμα και γιατρός γυναικολόγος να είναι, αδυνατεί να «μπει» στον ήδη περίπλοκο ψυχισμό της, που σε κατάσταση εγκυμοσύνης… άστα να πάνε! Κατά δεύτερον είναι άκρως προκλητικό, παράλογο και αντιβαίνει στα ανθρώπινα δικαιώματα, να επιβάλλει οποιοσδήποτε σε μια γυναίκα να κυοφορήσει… με το στανιό καταργώντας την αυτοδιάθεση του κορμιού της και αντιμετωπίζοντάς την χυδαία ως «μηχανή αναπαραγωγής», με πλήρη αδιαφορία αν πχ. η εγκυμοσύνη επιφέρει στην ίδια κίνδυνο υγείας, αν είναι προϊόν βιασμού, αν προέκυψε από στιγμιαίο λάθος χωρίς βούληση, αν για χίλιους λόγους, ψυχολογικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς κλπ. ΔΕΝ νιώθει έτοιμη διάολε να γίνει μητέρα! Μια κρίσιμη επιλογή, που ενώ έπρεπε αυτονόητα να θεωρείται σεβαστή, εντούτοις καταντά θηλιά στο λαιμό της, κοινωνικό στίγμα, πηγή ενοχών- φτάνοντας να στοχοποιείται ως… δολοφόνος, από ποιον;;; Από το θρησκευτικό κατεστημένο βεβαίως, που θεωρητικά πρεσβεύει μόνο «αγαπησιάρικες» αξίες και πρακτικά εκδηλώνει μόνο μισανθρωπισμό!
Και σαν μην έφταναν όλα αυτά τα αδιανόητα, που τουλάχιστον σε ένα βαθμό ρυθμίστηκαν νομοθετικά πριν χρόνια με νομιμοποίηση των αμβλώσεων υπό προϋποθέσεις, έρχεται από τη μια ο θεούσος Αναδιώτης στην ευρωβουλή να ανακινήσει το θέμα ως λύση στο δημογραφικό, και από την άλλη ο θεούσοςΣερβετάλης να υπερθεματίσει και να προσθέσει το τραγικό «ας γεννήσει το παιδί κι ας το πετάξει όπου θέλει»! Ούτε καν η επιλογή της ανίερης λέξης «πετάω» για ένα νεογέννητο βρέφοςδεν κατάφερε να συνεφέρει το μυαλό και να μπλοκάρει τη γλώσσα ώστε να μην ακουστεί ποτέ τέτοια ιεροσυλία και δη από στόμα θρήσκου! Αλλά έτσι φαίνεται αντιλαμβάνεται ο θρήσκος την ιερή μητρότητα και το θείο δώρο της γέννησης… σαν προϊόν μιας αναπαραγωγικής μηχανής που οφείλει να λειτουργεί αδιάλειπτα κι αν το προϊόν κριθεί ανεπιθύμητο, το… πετάει σαν άχρηστη σακούλα όπου βρει: στα σκουπίδια, σε ίδρυμα, σε ορφανοτροφείο, σε πρόθυμο αγοραστή κλπ. αρκεί να μη σταματά η μαζική παραγωγή εν μέσω δημογραφικού προβλήματος!
Διότι για τον ευαίσθητο θρήσκο το μείζον που προέχει είναι η προστασία της «αγέννητης ζωής», ενώ η «γεννημένη» ας έχει και τύχη… πεταμένου σκουπιδιού ή απροστάτευτου, δυστυχισμένου, στερημένου πλάσματος, καθότι σκοπός είναι η… ποσότητα ζωής ΟΧΙ η ποιότητά της! Γεννάτε αβέρτα μηχανές, να μας μένει περίσσευμα και για ιδρύματα, αγοραπωλησίες ή… πέταμα! Αν αυτό δεν είναι θεάρεστο σκεπτικό ενός θεούσου, ποιο είναι;;; Ειλικρινά, δεν ξέρω Σερβετάλη που θαυμάζω το ταλέντο σου, τί συμβαίνει τελευταία στον λαβύρινθο του θρησκευάμενου μυαλού σου κι αν έχεις όντως λαλήσει, ωστόσο, ακόμα κι αν ανασκευάσεις συναισθανόμενος τί ξεφούρνισες, η συγκεκριμένη αδιανόητη ατάκα θα σε ακολουθεί σαν κατάπτυστο στίγμα… σου αξίζει;;;