Από τον Γ. Παπαδόπουλο.Το προσκλητήριο, μου έπεσε απ’ τα χέρια, όχι, δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν, εσύ που μου λεγες ο γάμος είναι μιζέρια, τώρα στο γάμο σου με θες να ‘μαι παρών!

Αγαπητέ Notis- με την… αρχαιοπρεπή γραφή,δεν θα μακρηγορήσω, αφενός γιατί δεν θέλω να αποσπάσω  το υπεραπασχολημένο μυαλό σου από την υψηλή διανόηση που τελευταία ασκείται και αφετέρου γιατί έχω πολύ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΑ θέματα  να απασχολήσουν το δικό μου. Εντελώς αυθόρμητα όμως, σκέφτηκα να σου προτείνω κάποιες ιδέες που ίσως βοηθήσουν, τόσο εσένα, όσο και κυρίως το άμοιρο κοινό…. Που οσάκις εμφανίζεσαι ενώπιόν του, δεν χάνεις την ευκαιρία να το στείλεις αδιάβαστο! Δεν πρόκειται βέβαια να σπαταλήσω φαιά ουσία σχολιάζοντας τα τελευταία τερατώδη τούβλα, διότι ΔΕΝ μου περισσεύει και την λίγη που μου άφησες την κρατώ ως κόρη οφθαλμού για περιπτώσεις σοβαρές. Οπότε περνώ απευθείας στις εναλλακτικές μου προτάσεις, προσευχόμενη να αποδειχτούν και  χρήσιμες:

Από την Πίτσα Στασινοπούλου. Ήταν δύο, λέει ο μύθος. Η φυσική και η θετή μάνα, να διεκδικεί καθεμιά το «σπλάχνο» της – κυριολεκτικό για τη μια, ποιητικό για την άλλη. Με εκατέρωθεν επιχειρήματα ισχυρά, τόσο που δυσκόλεψαν τρομερά και κλόνισαν την κρίση του σοφού δικαστή. Από τη μια ο φυσικός νόμος και από την άλλη ο νόμος της αγάπης.Ποιος νομοθέτης και με ποια κριτήρια να βάλει στη ζυγαριά της δικαιοσύνης τους δυο κορυφαίους νόμους

ΕΦΙΑΛΤΙΚΟΣ ΡΟΥΒΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΟΥ.  ΒΙΝΤΕΟ ΘΡΑΣΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΙΔΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΒΑΛΗΜΕΝΟ ΣΕΛΕΜΠΡΙΤΙ.

Όχι φίλε μου… δεν πρόκειται για λάθος στον τίτλο, ούτε για παραπλάνηση. Πρόκειται για κυριολεξία. Ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης που επέλεξε μετά από μακριά λάϊφ-στάιλ διαδρομή να (ανα)βαπτιστεί με τραγούδια - ορόσημα για την ευρεία εργατική τάξη, δικαιούται με το σπαθί του την εν λόγω αφιέρωση.