Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
Χωρίς να είμαι «Βουγιουκλακική» (μακριά από μένα!), μια χαρά θυμάμαι την ταινία όπου η πλούσια κόρη του εφοπλιστή Ρένα προκειμένου να γλιτώσει το γάμο με φλώρο που της προξένευαν, το σκάει από τη βίλα μασκαρεμένη σε αδέκαρο Πίπη και στην περιπετειώδη περιπλάνησή της συναντά και ερωτεύεται το τίμιο, γοητευτικό φτωχόπαιδο Λευτέρη με τη λεβέντικη καρδιά κι ας τον αποκάλεσε πάνω στη σύγχυση αλήτη, κι αφού μεσολαβήσουν κανά δυο ίντριγκες για το σασπένς, ζουν αυτοί καλά στη βιλάρα κι εμείς με τη φαντασίωση του παραμυθιού «Η αρχόντισσα κι ο αλήτης»…
.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά μαθαίνοντας για την τοποθέτηση της Έλενας Ακρίτα στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του Σύριζα από την Αλέξη Τσίπρα, έκανα αυθόρμητα συνειρμό με το σενάριο της ταινίας, αλλάζοντας απλά τα ονόματα και κάποιες επουσιώδεις λεπτομέρειες…
Όπως ας πούμε ότι εδώ δεν υπάρχει προξενιό με φλώρο που ήθελε να αποφύγει, αλλά η πλήξη της μικροαστικής ζωής στο αρχοντικό με επιτυχίες και ανέσεις που βαρέθηκε… επίσης ο ερωτεύσιμος λεβέντης εν προκειμένω δεν δικαιώνει το λαϊκό τσιτάτο «πτωχός πλην τίμιος», διότι κάθε άλλο παρά «απαύγασμα τιμιότητας» θα έλεγες έναν δεξιοτέχνη του ψεύδους… Κατά τα άλλα, όλα τα υπόλοιπα του σεναρίου δένουν γάντι με την είδηση: η αρχόντισσα της Φιλοθέης (αντί της Κέρκυρας) με την πλουσιοπάροχη ζωή και την άνεση του χρήματος, έχοντας βαρεθεί τις συμβάσεις μιας πετυχημένης καριέρας και τα κλισέ μιας προβεβλημένης κοινωνικής ζωής, αποφάσισε να το «σκάσει» από τη βολή του πληκτικού περίγυρου, να «μεταμφιεστεί» σε αριστερή πασιονάρια με υψωμένη γροθιά στο κατεστημένο που τη γέννησε και έθρεψε, να περιπλανηθεί σε λογής χώρους, από τη δημοσιογραφία και τη συγγραφή βιβλίων μέχρι την τηλεόραση, το ραδιόφωνο , το θέατρο και προσφάτως το διαδίκτυο με απίθανη εμμονή, γνωρίζοντας στο μεταξύ τον μοιραίο Αλέξη του Σύριζα…
Που λίγο η αρρενωπή γοητεία του παλληκαριού, λίγο το αρχηγιλίκι με τον τσαμπουκαλίδικο αέρα του «σχίζω μνημόνια» και «χορεύω τις αγορές στο ταψί», λίγο το έξω καρδιά χαμόγελο ακόμα και σε τραγωδίες, λίγο η λάιτ «αριστεροσύνη» που λάνσαρε και ταίριαζε με τις Πασόκ- καταβολές λόγω μάνας, λίγο το δικό του καμάκι στη διάσημη αρχοντοπούλα… ε, δεν ήθελε πολύ να πέσει το κάστρο, να τσιμπηθεί με τον λεβέντη κι ο έρωτας να την στραβώσει για τα καλά (άσχετα που παλιά τον ξεφώνισε…)Σε σημείο να αδυνατεί να διακρίνει μια έξυπνη γυναίκα με μυαλό, κουλτούρα, εμπειρία, συγγραφικό ταλέντο,όλα τα τραγελαφικά που οι υπόλοιποι… μη ερωτευμένοι μπορούμε να δούμε στον «αριστερό» τυχοδιώκτη, όχι μόνο γιατί κραυγάζουν με κάθε ευκαιρία, αλλά γιατί τα ζήσαμε αντικειμενικά στο πετσί μας και η απαρίθμηση θα χρειαζόταντόμο εγκυκλοπαίδειας… Όμως ό,τι και να πούμε ο έρωτας είναι τυφλός καθιστώντας το αντικείμενο του πόθου πάντα εξιδανικευμένο, μακάρι να πρόκειται για ρεμάλι που οι πάντες διαπιστώνουν εκτός από τον «τυφλό»…
Και φυσικά έτσι εξηγείται το προστατευτικό χάιδεμα στον Τσίπρα από μια πένα βιτριολική σαν της Ακρίτα, που έχει κατακεραυνώσει τους πάντες και τα πάντα μη αφήνοντας τίποτα και κανέναν ανέγγιχτο με κριτικές – καταπέλτη και γλώσσα πιο αιχμηρή από ακονισμένο λεπίδι, υπερασπιζόμενη την ελευθερία έκφρασης, την ηθική, τη δημοσιογραφική δεοντολογία, την αντικειμενικότητα και λοιπά βαρύγδουπα, αρκεί βέβαια να ΜΗΝ πρόκειται για τον αρχηγό του Σύριζα και το κόμμα του! Εκεί μπαίνει ανάχωμα ο ιδεολογικός «αριστερός» έρωτας και καταλύονται όλες οι δεοντολογικές αρχές περί αντικειμενικής κριτικής, προσπερνώντας με ανώδυνα «ψελλίσματα» χονδροειδή πολιτικά τέρατα, που στον αντίπαλο θα σήμαιναν «στήσιμο στα 6 μέτρα» από την πένα της αδέκαστης δημοσιογράφου των δύο μέτρων και δύο σταθμών με σημαία την ελευθερία και την ηθική… Βεβαίως ποτέ δεν έκρυψε την υποστήριξή της δημόσια στον Σύριζα, ωστόσο όταν ισχυρίζεται ότι «έχει εντοπίσει τα λάθη του», ξέρουμε καλά τον τρόπο που το έκανε σε σχέση με πολύ πιο ανώδυνα λάθη άλλων και καλό θα ήταν να μη δουλευόμαστε μεταξύ μας νοήμονες άνθρωποι…
Να όμως που η πολύπλευρη υποστήριξη της (τυφλής) ερωτευμένης ανταμείφθηκε γενναιόδωρα από τον Αλέξη, τοποθετώντας την στην δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας, που σημαίνει σίγουρη βουλευτική έδρα, χωρίς κούραση, τρεχάματα, έξοδα προεκλογικού αγώνα σαν τους λοιπούς πληβείους υποψήφιους της πλέμπας… Ουδέν μεμπτόν φυσικά, οποιοσδήποτε πολίτης έχει το συνταγματικό δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, πόσω δε μάλλον μια επιτυχημένη επαγγελματίας με αδιαμφισβήτητα προσόντα, μόνο που θα περιμέναμε από τη συγκεκριμένη με την υπερβάλλουσα αυτοπεποίθηση σε βαθμό σνομπισμού, να έχει τα κότσια να μετρήσει τη δύναμή της στον πραγματικό στίβο, να εκτεθεί στην κρίση των ψηφοφόρων και να κερδίσει με το σπαθί της την έδρα και όχι με την εύνοια του αρχηγού άκοπα και σίγουρα… Φαίνεται όμως ότι η μαγκιά είναι επιλεκτική και μακριά από τα δύσκολα όταν η βολή έρχεται στο πιάτο…
Γιατί ναι μεν ως επώνυμη και επιτυχημένη σε χώρους με προβολείς λόγω του αναγνωρισμένου συγγραφικού ταλέντου τηςδιαθέτει πολλούς θαυμαστές, αλλά παράλληλα και αντίστοιχους επικριτέςπου βρίσκουν τη στάση της στα σόσιαλ τα τελευταία χρόνια με άκρως αιχμηρές τοποθετήσεις επί παντός επιστητού, απωθητική, μεροληπτική, υπεροπτική με αλαζονικό ύφος ξερόλα, χαρακτηρίζοντάς την (στην λάιτ εκδοχή) από ξινή και γλωσσοκοπάνα μέχρι πολλά ακόμα ακατονόμαστα… οπότε θα ήταν μέγιστη πρόκληση να διαπιστώσει σε κανονική αναμέτρηση την απήχησή της στο σώμα των ψηφοφόρων και αν την επέλεγαν για εκπρόσωπό τους, αλλά προφανώς το φοβήθηκε αποδεχόμενη το σιγουράκι του επικρατείας με την τιμητική θέση που συνάδει με την σνομπίστικη υπεροψία της…
Καλή μου κ. Ακρίτα της «Γόβας στιλέτο», της «Βέρας στο δεξί», του «Αδύναμου κρίκου», των μπεστσέλερ βιβλίων, των ευθυμογραφημάτων, της δημοσιογραφίας, με πέρασμα ακόμα κι από το θέατρο ως… Μονρόε, παρότι θαυμάζω την πένα, τα ελληνικά σου, το χιούμορ σου ως δείκτη υψηλής ευφυίας και παρότι συμφωνώ με αρκετές θέσεις σου όσο αιχμηρές κι αν είναι, δεν μπορώ να μη σχολιάσω τους αυτοχαρακτηρισμούς σου ως «αριστερή» και «ακτιβίστρια» που στα αυτιά μου ακούγονται φαιδρές γραφικότητες μιας καθαρόαιμης και ανήσυχης αστής προκειμένου να εμπλουτίσει την ευρεία γκάμα των εμπειριών της με καινούργια ερεθίσματα… κάπως σαν τις πάλαι ποτέ «φιλανθρωπικές οργανώσεις κυριών» της υψηλής κοινωνίας για την εκτόνωση της πλήξης με κοινωνικά ενδιαφέροντα ή τον εξαγνισμό των αδιόρατων ενοχών…
Διότι όσες ακαδημαϊκές δηλώσεις περί αριστεροσύνης κι αν κάνεις καλή μου, είναι αδύνατο από την ευμάρεια του κόσμου σου να νιώσεις στο πετσί σου τη στέρηση του εξαθλιωμένου με το κομμένο ρεύμα, τον βαρύ αγώνα για το μεροκάματο του τρόμου, την αδικία ή την στυγνή εκμετάλλευση για ένα κομμάτι ψωμί, σας χωρίζει αβυσσαλέο χάος… απλά ως ρομαντική ψυχή με ιδεολογικές ανησυχίες «συμπαρίστασαι» νοεράή γραπτά ή αλληλέγγυα ή ακτιβιστικά κατά δήλωσή σου, αλλά αυτό δεν σε χρίζει αριστερή ως τρόπος ζωής, παρά μόνο γιαλατζί «αριστερή» ως άυλος τίτλος, όπως ακριβώς και το κόμμα που επέλεξες… και επ’ αυτού ομολογώ ότι δέσατε ταμάμ, απλά λυπάμαι που πετάς τα προσόντα σου σε μια πνευματική χωματερή απαίδευτων και δεν ξέρω αν μπορεί να σε σώσει ο αυτοσαρκασμός σου… Θα έκλεινα με αγωνιστικούς χαιρετισμούς και την ευχή «καλή αντάμωση στα Γουναράδικα» του Βελουχιώτη, αλλά μάλλον τον αγνοεί ο «αριστερός» αρχηγός σου, οπότε άστο!
.
Δείτε όλα τα άρθρα της Π. Σ. με μια ματιά εδώ