Γράφει ο Ιωάννης Κυφωνίδης για την Κουλτουρόσουπα.
Αλήθεια τι απέγινε το Κέντρο Έρευνας Εκπαίδευσης & Μουσείου Υποδήματος Θεσσαλονίκης που τον Ιανουάριο του 2019 με τη θετική εισήγηση της τότε Υφυπουργού Εσωτερικών (Μακεδονίας Θράκης), Κατερίνας Νοτοπούλου και με την αμέριστη συνεργασία της ΓΑΙΑΟΣΕ και του τότε Διευθύνοντα Συμβούλου κου Αθανάσιου Σχίζα, υπογράφηκε η προγραμματική συμφωνία με το ΑΣΤΕΡΙ, με την οποία η ΓΑΙΑΟΣΕ παραχωρούσε χώρο για τη φιλοξενία του;
Στον χώρο αυτό θα λειτουργούσε ένα πρωτοποριακό Ερευνητικό Κέντρο με τη συνεργασία Ερευνητικών φορέων από την Ελλάδα και το εξωτερικό με τα οποία είχε ήδη το ΔΣ του ΑΣΤΕΡΙ ξεκινήσει συνεργασία. Επίσης το Εκπαιδευτικό κέντρο θα υποστήριζε σχεδιαστές και δημιουργούς χειροποίητων υποδημάτων, μια νέα τάση και αγορά που κερδίζει παγκοσμίως έδαφος και θα αποτελούσε τον πρώτο χώρο Διεθνώς που θα υποδεχόταν Σχεδιαστές και Δημιουργούς χειροποίητων και start ups από όλο τον Κόσμο.
Επίσης σύμφωνα με τους ιδρυτές του θα αποτελούσε το Πρώτο Μουσείο συλλογής καλλιτεχνικών δημιουργιών εμπνευσμένων από το Υπόδημα, πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, παραμύθια, μυθιστορήματα, μουσικά τραγούδια, ποιήματα κλπ.
Το κτήριο που είχε παραχωρηθεί τότε βρίσκεται στο χώρο που διαμορφωνόταν εν έτει 2019 το Μητροπολιτικό Πάρκο Θεσσαλονίκης.
Το Μουσείο Υποδημάτων προσδοκούσαν οι ιθύνοντες του να γίνει ένα πρωτοποριακό μουσείο στην πόλη της Θεσσαλονίκης, της πόλης που θα αποτελούσε σταθμό στη δημιουργία και την επιδιόρθωση υποδημάτων για μια ακόμη φορά, όπως στο παρελθόν.
Οι ιδρυτές του φιλοδοξούσαν να καταστήσουν το κτήριο σε χώρο παροχής υπηρεσιών εκπαίδευσης και κατάρτισης, συμβουλευτικής υποστήριξης σε ενδιαφερόμενους και σε start ups , καινοτομιών , αλλά και έρευνας για τον εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας και την χρήση νέων υλικών και προϊόντων.
Πάντως πατώντας τη σελίδα μπαίνεις ακόμη στο σάιτ του μουσείου.
Στο εισαγωγικό σημείωμα μάλιστα του σάιτ τονίζεται ότι η Θεσσαλονίκη επιλέχθηκε ως έδρα , καθώς την πόλη «περπάτησαν» πολλά και διαφορετικά ζευγάρια παπούτσια. Αρχαία ελληνικά (από τη Μακεδονία και άλλες ελληνικές περιοχές), ρωμαϊκά, βυζαντινά, εβραϊκά, μουσουλμανικά, αρμένικα, βαλκανικά και ευρωπαϊκά, παπούτσια προσφύγων από την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο και τη Μ. Ασία.
Και άλλα πολλά παπούτσια, πολλά και διαφορετικά παπούτσια, μέσω των οποίων μπορεί κανείς να καταγράψει βηματισμούς πολιτισμού και πατημασιές ιστορίας.
Ρωτώντας το Chat GPT τι συνέβη με το Μουσείο Υποδημάτων Θεσσαλονίκης μου συνόψισε :
–Το project μάλλον δεν πήρε πλήρως «σάρκα και οστά» σε μόνιμη μορφή ή λειτουργεί σε πολύ μικρή / περιορισμένη βάση χωρίς ευρεία δημοσιότητα.
Συχνά τέτοια μουσεία/πολιτιστικές πρωτοβουλίες ξεκινούν με εκθέσεις ή προσωρινές δράσεις και δεν γίνονται σταθερά επισκέψιμοι χώροι.
— Το «Μουσείο Υποδημάτων Θεσσαλονίκης» υπήρξε ως ιδέα/πρωτοβουλία και έχουν γίνει εκδηλώσεις γύρω από αυτό, αλλά δεν φαίνεται να λειτουργεί σήμερα ως μόνιμο, ανοιχτό στο κοινό μουσείο με τακτικό ωράριο και μόνιμη συλλογή στην πόλη.
