Γράφει ο Ιωάννης Κυφωνίδης για την Κουλτουρόσουπα.
Ήταν εντέλει η Θεσσαλονίκη η Γοργόνα η αδελφή του Μεγαλέξανδρου, όπως λέει και ο στίχος;
Πάντως ήταν Μακεδόνισσα πριγκίπισσα, κόρη του βασιλιά Φιλίππου του Β´ και της Θεσσαλής γυναίκας του Νικησιπόλεως από τις Φερές. Ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Β’, για να γιορτάσει την ημέρα γέννησης της κόρης του, η οποία συνέπιπτε με τη νίκη των στρατευμάτων του το 353 π.χ., μεταξύ του μακεδονικού στρατού και της θεσσαλικής
Συμμαχίας στη σημαντική μάχη του Κρόκιου Πεδίου στη Θεσσαλία εναντίον των Φωκιέων, φέρεται να ονόμασε τη νεογέννητη κόρη του “Θεσσαλονίκη”, από τις λέξεις Θεσσαλών και Νίκη. Ήταν ετεροθαλής αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και σύζυγος του Κάσσανδρου , ιδρυτή της ομώνυμης πόλης .
Οι γιοί της ήταν οι Αλέξανδρος Ε´ και Αντίπατρος Β´, και μετά τον θάνατο του Κασσάνδρου η Θεσσαλονίκη δολοφονήθηκε από τον Αντίπατρο κατά τη διάρκεια δυναστικής έριδας με τον αδερφό του.
Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ., και τους πολέμους των διαδόχων που ακολούθησαν, το 315 με 316 π.Χ. ο Κάσσανδρος ίδρυσε νέα πόλη στο μυχό του Θερμαϊκού κόλπου, δίνοντας της το όνομα της συζύγου του και ονομάζοντας την Θεσσαλονίκη, γι΄αυτό και λέγεται και Νύμφη του Θερμαΐκού.
Ο μύθος της γοργόνας θέλει τη Θεσσαλονίκη να χύνει από λάθος το αθάνατο νερό που είχε αποκτήσει ο Μέγας Αλέξανδρος. Από τη στενοχώρια της, ζήτησε από τους θεούς να μην δει ποτέ τον θάνατο του αδερφού της και να ζει πάντα με την ελπίδα ότι αυτός βασιλεύει. Οι θεοί τη μεταμόρφωσαν σε γοργόνα κι από τότε γυρίζει στις θάλασσες και ρωτά τους ναυτικούς: «Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;
Ωστόσο η Θεσσαλονίκη, ως υπαρκτή και ιστορική προσωπικότητα,ς, δεν έχει ακόμη τιμηθεί επί 2.300 ολόκληρα χρόνια, πλην μια βάσης αρχαίου αγάλματος που φέρει την επιγραφή “ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ”. (,2ος αι. μ.Χ., Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης).
Και απορίας άξιον είναι πως εφόσον ήταν υπαρκτό πρόσωπο πως δεν έχει γίνει ακόμη σύμβολο της πόλης με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
