«In TempoThess»
Από τη Βένια Αδαμάκου
Κάθε 20 του μηνός.
«Το Waacking κρύβει μια μαγεία μέσα του που νομίζω ότι όσοι την ανακαλύπτουν δεν την αφήνουν εύκολα»
Αυτόν τον μήνα φιλοξενούμε μια νέα πολυτάλαντη χορεύτρια, λάτρη του είδους του waacking. Ο λόγος για την Ειρήνη Δαμιανίδου που παράλληλα με τις σημαντικές διακρίσεις της στο χορό, κατάφερε να ολοκληρώσει και τη νομική σχολή και να συνδυάσει δύο καριέρες.
–Πες μου λίγα λόγια για σένα. Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου σε κάποιον που δε σε γνωρίζει;
Εν συντομία είμαι η Ειρήνη Δαμιανίδου, 24 στα 25 πια ετών, απόφοιτος της Νομικής σχολής του ΑΠΘ, χορεύτρια, χορογράφος, ένας multitasking τύπος που λατρεύει να μαθαίνει συνεχώς νέα πράγματα, με πάθος για τις τέχνες και όρεξη για ζωή.
–Πώς κατάφερες να συνδυάσεις τη νομική με τον χορό;
Είναι κλισέ αλλά είναι η αλήθεια. Όταν υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος. Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι που ακριβώς λόγω της μεγάλης αντίθεσής τους επιβίωναν παράλληλα στην καθημερινότητά μου. Είμαι ο τύπος ανθρώπου που λειτουργεί καλύτερα όταν έχει γεμάτο πρόγραμμα, με σκοτώνει η απραγία και η παραγωγικότητα της ηλικίας με κάποιον τρόπο τα έλυνε όλα μόνη της. Δεν σκέφτηκα δηλαδή ποτέ πώς θα τα κάνω και τα δύο. Ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων για μένα. Υπήρχαν στιγμές πιο ζόρικες (στις εξεταστικές) αλλά με πρόγραμμα και οργάνωση δεν είναι ακατόρθωτο. Ίσα ίσα είναι ευεργετικό γιατί δοκιμάζεσαι και βρίσκεις τον δικό σου προσωπικό τρόπο να είσαι όσον το δυνατόν πιο αποτελεσματικός.
–Πότε αποφάσισες πως θέλεις να ασχοληθείς με τον χορό;
Δε νομίζω πως υπήρξε ” η στιγμή” για μένα. Δε χρειάστηκε ακριβώς να αποφασίσω κάτι γιατί ήταν από πάντα στην ζωή μου. Αποτελεί μια συνθήκη αναγκαία για μένα που ήξερα ότι μοιραία θα με “απασχολεί” ίσως και για πάντα και η οποία συνεχώς εξελίσσεται στην ζωή μου και παίρνει διαφορετικές μορφές. Κάθε μαγική στιγμή που μου προσφέρει αυτή η τέχνη, πως ανακαλύπτω εμένα και τον κόσμο, είναι μια μικρή απόφαση για την διατήρηση της σχέσης μου μαζί της.
–Τι σε ώθησε να επικεντρωθείς στα street styles;
Η γείωση, η αποδοχή της διαφορετικότητας κάθε χορευτή , φυσικά η ίδια η μουσική και το πώς αυτή προσεγγίζεται, ο χώρος που δίνεται για performance, το ίδιο το κινησιολόγειο, η κουλτούρα που κουβαλούν, πως ξεκίνησαν, πως εξελίχθηκαν και πολλά ακόμα.
–Έχεις ήδη αρκετές διακρίσεις. Πού πιστεύεις ότι οφείλονται οι καλές σου επιδόσεις;
Στην αγάπη μου γι’ αύτο που κάνω και στην συνεχή αναζήτηση. Αναζήτηση είτε χορευτική, είτε κοινωνικώς, προσωπικώς κλπ. Ο προβληματισμός φαίνεται να είναι κλειδί σε ό,τι και αν κάνει κανείς σε αυτήν την ζωή. Δεν σ’ αφήνει να ησυχάσεις, θα σκεφτείς, θα δοκιμάσεις, στην δική μας περίπτωση θα κάνεις προπόνηση, θα δημιουργήσεις και θα πειραματιστείς. Κρατώντας το personality σου θα προσεγγίσεις δρόμους ωραίους είτε με επιτυχίες είτε με αποτυχίες.
–Υπάρχει κάποια εμφάνιση που να έχεις ξεχωρίσει;
Θυμάμαι αρκετές αλλά αν πρέπει να διαλέξω μία, νομίζω σε ατομικό επίπεδο θα διάλεγα την συμμετοχή μου σε ένα Waacking Battle στην Γερμανία με liveμουσική (Waackoff) και σε συλλογικό επίπεδο με τις IFRG την παρουσίαση στο Bounce 2018, αν θυμάμαι καλά, που είχαμε θέμα τις σπανιόλες. Είχαμε κάνει όλο το σόου μόνες και η περηφάνεια που αισθανόμασταν για το σόου μας και η μια για την άλλη, ήταν ένα συναίσθημα πολύ πολύ έντονο. Ακόμα μπορώ να το νιώσω όταν το επαναφέρω στην μνήμη μου.
–Ποια είναι η ιδιαιτερότητα του waacking; Είναι ένα είδος που δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό. Πώς θα το περιέγραφες;
Νομίζω η παρουσίαση της προσωπικότητας και του συναισθήματος της στιγμής. Αν το πάρουμε πιο τεχνικά, η έντονη κίνηση των χεριών και φυσικά η disco μουσική. Το Style όντως δεν είναι πολύ γνωστό στο ευρύ κοινό αν και υπάρχει χρόνια , ωστόσο τα τελευταία χρόνια φαίνεται να γίνεται πιο αναγνωρίσιμο. Επειδή πρόκειται για το style της απόλυτης ελευθερίας για μένα , κρύβει μια μαγεία μέσα του που νομίζω ότι όσοι την ανακαλύπτουν δεν την αφήνουν εύκολα. Γι’ αυτόν τον λόγο νομίζω ότι ο κόσμος που μπαίνει σε αυτό το κάνει πιο συνειδητά. Μπαίνει σε ένα community που τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό αγαπά αυτό που κάνει, είναι δυνατό και ανοιχτό για όποιον θέλει να το γνωρίσει.
–Από πού αντλείς έμπνευση για τις χορογραφίες σου;
Η έμπνευση μπορεί να έρθει από παντού και ανά πάσα στιγμή. Πέρα από την μουσική που στον χορό είναι η κύρια και πιο άμεση πηγή έμπνευσης , η ζωή η ίδια είναι έμπνευση.Oι άνθρωποι, τα συναισθήματα, οι εικόνες, ό,τι είναι αντιληπτό με τις αισθήσεις ή το νου μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για μένα.
–Διακριθήκατε με την ομάδα σου στο Bounce με μια ιδιαίτερη εμφάνιση, καθώς παρουσιαστήκατε όλες ντυμένες στα λευκά. Ήταν σκληρός ο ανταγωνισμός; Τι μηνύματα θέλατε να περάσετε;
Ο ανταγωνισμός είτε μεγάλος είτε μικρός πάντα υπάρχει. Νομίζω με την ομάδα κυρίως ο ανταγωνισμός δεν είχε να κάνει με τις άλλες ομάδες αλλά με το πώς εμείς θα δημιουργούσαμε το καλύτερο δυνατό μας, κάτι που θα μας αντιπροσωπεύει, θα μας αρέσει και θα πληροί κάποιες προϋποθέσεις. Γενικά μας απασχολούσε να επικοινωνούμε μηνύματα μέσα από τα shows μας , έτσι και το τελευταίο μας show με τα λευκά ήταν ένα κοινωνικό πρόβλημα που μας απασχολούσε εκείνη την περίοδο και αφορούσε την αποξένωση. Πού να ξέραμε ότι θα το βιώσουμε όχι μόνο εμείς αλλά όλος ο κόσμος σε μεγάλο βαθμό τα χρόνια που ακολούθησαν λόγω καραντίνας και covid.
–Πού στοχεύεις; Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Στοχεύω στην ευτυχία, όπως όλοι σε αυτήν την ζωή. Στην ευτυχία του εδώ και του τώρα, στην αναζήτηση, τις εμπειρίες, την εξέλιξή μου σε όλα τα επίπεδα και όλους τους τομείς. Μελλοντικά σχέδια δεν υπάρχουν με ακρίβεια γιατί προσπαθώ να πηγαίνω λίγο με την ροή της ζωής, αλλά σίγουρα αφορούν κυρίως την καλλιτεχνική μου εξέλιξη.
–Κι ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας;
Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε πολλά εδώ αλλά αυτό που θα πω προς το παρόν είναι να αναρωτιόμαστε όχι πως είμαστε σε σύγκριση με τους άλλους άλλα αν είμαστε ο εαυτός που θέλουμε. Έτσι θα ανακαλύψουμε δρόμους λυτρωτικούς, εφόσον φυσικά περπατάμε. Ας ακούμε, ας αναρωτιόμαστε και ας αγαπάμε λίγο περισσότερο.
Ευχαριστούμε!