«In TempoThess»: Από τη Βένια Αδαμάκου
Στο τελευταίο In TempoThess για αυτή τη σεζόν έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε μια ανερχόμενη καλλιτέχνη, η οποία ολοκληρώνει τις σπουδές της στη σχολή καλών τεχνών του ΑΠΘ. Ο λόγος για τη Χριστίνα Τσαβδάρη, που ήδη έχει παρουσιάσει πολλά ενδιαφέροντα έργα της σε εκθέσεις και προσπαθεί να παρουσιάζει μέσω της δουλειάς της ένα κομμάτι του χαρακτήρα της αλλά και της ψυχής της.
-Πες μου λίγα λόγια για σένα. Ποιο θα έλεγες ότι είναι το μεγαλύτερο προτέρημα και το μεγαλύτερο ελάττωμά σου;
Είμαι ίσως αρκετά απαιτητική από τον εαυτό μου, αλλά δεν ξέρω εάν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό στοιχείο. Δουλεύω αρκετές ώρες και πάνω σε διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα, με μεγάλη επιμονή. Γενικότερα έχω την τάση να αφοσιώνομαι σε ό, τι κάνω παραμελώντας άλλες ανάγκες. Αυτό που μάλλον οφείλω να μετριάσω είναι η νευρική εμπάθεια που με καταβάλλει παρακολουθώντας τα καθημερινά γεγονότα και την ανικανότητα μας να ανταποκριθούμε σε σημαντικά ζητήματα. Ποιο είναι το μεγαλύτερο μου προτέρημα… μάλλον είμαι η πλέον ακατάλληλη για να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα.
–Τι σε ώθησε να μπεις στη σχολή Καλών Τεχνών;
Στη Σχολή Καλών Τεχνών μπήκα το καλοκαίρι του 2020, εν μέσω covid. Ήταν κάτι αναπόφευκτο για μένα αυτή η εξέλιξη. Αφού ολοκλήρωσα την πρακτική μου στο MuseumofIxelles στις Βρυξέλλες, επέστρεψα στην Ελλάδα, ξεκίνησα άμεσα την προετοιμασία μου για τις εισιτήριες εξετάσεις στο Α.Π.Θ και πλέον βρίσκομαι στο εργαστήριο ζωγραφικής του κ. Πλοιαρίδη Βαγγέλη. Δεν υπήρξε ποτέ στο μυαλό μου το δίλημμα εάν θα το έκανα ή όχι, πάρα μόνο οι χρονικές συγκυρίες. Δεν μπορώ να με φανταστώ σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, κάνοντας κάτι ξένο.
–Πολλοί αποφεύγουν να ασχοληθούν με τις τέχνες έχοντας τον φόβο μήπως δεν εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Πώς κρίνεις αυτή την άποψη; Είναι εύκολο να βιοποριστεί σήμερα στην Ελλάδα κάποιος μέσω της Εικαστικής τέχνης;
Ο χώρος της τέχνης ανέκαθεν σε όλη την ιστορία της ανθρώπινης ύπαρξης ήταν ένας ανταγωνιστικός και σχεδόν σκληρός κόσμος. Σήμερα ζούμε σε μια εποχή όπου τα social media έχουν μετατραπεί σε μια παγκόσμια γκαλερί, προσβάσιμη από όλους και διαθέσιμη σε όλους. Αυτόματα αυτό έχει αλλάξει παντελώς τις απαιτήσεις και τις δυνατότητες στην αγορά της τέχνης και ειδικότερα στην μετα-covid εποχή που διανύουμε. Στην Ελλάδα δυστυχώς η αγορά της Τέχνης είναι αρκετά περιορισμένη, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να παραμείνει έτσι.
–Ποια ρεύματα έχουν επηρεάσει τα έργα σου;
Θα ήταν σχετικά αφελές να απαριθμήσω πέντε ή έξι ρεύματα από τα οποία έχω αντλήσει στοιχεία. Δυστυχώς είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος ξεχνάει πολύ οπότε έχω την τάση να μελετάω αρκετά. Νιώθω ότι δεν φτάνει μια ζωή για να εξερευνήσεις όλες τις καλλιτεχνικές εκφράσεις που έχουν γεννηθεί ανά τους αιώνες. Κάθε μέρα ανακαλύπτω και έναν καλλιτέχνη που δεν γνώριζα, οπότε θεωρώ ότι είναι ένας διαρκής και αέναος αναπροσδιορισμός η καλλιτεχνική ταυτότητα που σιγά σιγά χτίζουμε. Άλλωστε η καλλιτεχνική εξέλιξη οφείλεται ακριβώς σε αυτή την ανήσυχη πάλη που μας κάνει να αρνούμαστε οποιαδήποτε μόνιμη δέσμευση σε ένα ύφος ή μία τεχνοτροπία.
–Από πού αντλείς έμπνευση;
Η έμπνευση είναι μια περίεργη λέξη. Η σκέψη, η ονειροπόληση, το συναίσθημα πυροδοτούνται από πολλά πράγματα. Αρχικά από τις αισθήσεις, μια μυρωδιά, μία εικόνα, είναι πολύ γνώριμα κίνητρα. Πέρα από αυτά, μια γνωριμία, μια καλή συζήτηση μπορούν να κινήσουν όλο τον μηχανισμό σε κλάσματα δευτερολέπτου. Για εμένα μπορούν τα πάντα δυνάμει να αποτελέσουν «έμπνευση», και αυτό είναι και το διασκεδαστικό της υπόθεσης, ότι κάθε στιγμή της ημέρας είναι πιθανό να σε χτυπήσει ένας «μετεωρίτης».
–Δέχεσαι την κριτική; Θεωρείς ότι σε ωφελεί;
Η κριτική είναι αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς μας. Δεν υπάρχει καλλιτεχνική δημιουργία που να μην συνοδεύεται από κριτική, είτε αυτή προέρχεται από εμάς τους ίδιους είτε από εξωτερικούς παράγοντες. Η κριτική, καλή ή κακή, μπορεί να είναι καθοριστικός παράγοντας και πολλές φορές καταλυτικός. Στον χώρο της τέχνης πρέπει να μάθεις όχι μόνο να δέχεσαι την κριτική αλλά να την κάνεις κτήμα σου και να επωφελείσαι με όποιον τρόπο μπορείς από αυτήν. Η καλή κριτική μπορεί να σου δώσει μια ώθηση αλλά η κακή, εάν την διαχειριστείς σωστά, ίσως και να σε απογειώσει.
–Ένα έργο σου για το οποίο είσαι ιδιαίτερα περήφανη;
Ιδιαίτερη χαρά μου έδωσε ένα τύπωμα που έκανα πριν λίγους μήνες. Το πορτραίτο ενός τσαρλατάνου, ένα χαρακτικό σε linoleum (ανάγλυφη χάραξη). Το έργο αυτό έγινε στα πλαίσια του εργαστηριακού μαθήματος Χαρακτικής στη σχολή και αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης μελέτης με επίκεντρο την comedia dell’arte, τους γελωτοποιούς των παλατιών, τις παρελάσεις της αποκριάς και τις συνθέσεις του James Ensor. H όψη της μορφής προκύπτει μέσα από μικρές ατομικές καμπύλες που χύνονται και εναλλάσσονται. Η ροή, η κίνηση της γραμμής, σαν αλγόριθμος αντανακλά τον χρόνο και ειδικότερα την ίδια την αντοχή της ιδέας της μεταμφίεσης στην ανθρώπινη σκέψη. Το έργο παρουσιάστηκε στην έκθεση «Etching ή αλλιώς», (16 Απριλίου- 21 Μαΐου 2022) στο Κέντρο Χαρακτικής Αθηνών PANDOLFINI & ΣΙΑΤΕΡΛΗ Α.Μ.Κ.Ε.
–Συμμετείχες στην έκθεση των διδασκόντων και της διδακτικής ομάδας του Ξενή Σαχίνη καθηγητή του ΤΕΕΤ της Καλών Τεχνών του ΑΠΘ., «Oh! Captain, My Captain». Τι αποκόμισες από αυτή την εμπειρία;
Ήταν μεγάλη τιμή και χαρά για εμένα να παρουσιάσω το έργο μου πλάι στον Καθηγητή μου Ξενή Σαχίνη, στα πλαίσια της έκθεσης «Oh! Captain, My Captain» που πραγματοποιήθηκε στην γκαλερί Χαλκός τον Μάιο 2022. Ήταν από όλες τις πλευρές μια πολύ αξιόλογη έκθεση και μια μοναδική εμπειρία για εμένα. Στην έκθεση συμμετείχα με το έργο «For art supplies», που έγινε με την τεχνική της ανάγλυφης χάραξης.
–Γνωρίζουμε ότι οι καλλιτεχνικές σου συμμετοχές δεν σταματούν εκεί. Έχεις συνεργαστεί με περιοδικό της Θεσσαλονίκης και έχεις λάβει μέρος σε έκθεση στην Αθήνα. Πως προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες;
Η συνεργασία με το περιοδικό Πόλις Θεσσαλονικέων (τεύχος 79, Μάρτιος 2022) συνέβη στα πλαίσια του μαθήματος “Ιστορία της Αρχιτεκτονικής” και χάρη στην διδάσκουσα κ. Μαντοπούλου-Παναγιωτοπούλου. Το έργο μας ήταν η εικαστική απεικόνιση ιστορικών μνημείων της Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή μου ήταν δυο σχέδια με πενάκι με θέμα τους ιωνικούς κίονες του «άγνωστου» ναού της Αφροδίτης στην οδό Αντιγονιδών.
Η έκθεση στην Αθήνα ήταν μια ιδιαίτερα σημαντική στιγμή για εμένα, γιατί ήταν η πρώτη μου επίσημη συμμετοχή. Η έκθεση «Etching ή αλλιώς», (16 Απριλίου- 21 Μαΐου 2022) πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Χαρακτικής Αθηνών PANDOLFINI & ΣΙΑΤΕΡΛΗ Α.Μ.Κ.Ε., χάρη στον κ. Ξενή Σαχίνη, καθηγητή Χαρακτικής της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Σε αυτή την έκθεση, συμμετείχα με το πορτρέτο ενός τσαρλατάνου, σε ανάγλυφη χάραξη.
–Ποια θα είναι τα επόμενα σου βήματα; Πού στοχεύεις;
Το φθινόπωρο θα με βρει στα κτίρια της Σχολής Καλών Τεχνών στη Θέρμη. Η σκληρή δουλειά είναι αναπόσπαστο μέρος της εξέλιξης που κάθε καλλιτέχνης επιδιώκει, σε οποιοδήποτε σημείο της σταδιοδρομίας του. Ευελπιστώ σε κάποιο μικρό ταξίδι ωστόσο, λίγο πριν το χειμώνα, για μια σύντομη ανανέωση, ψυχολογική και καλλιτεχνική. Θεωρώ πολύ σημαντική την τριβή με τη σύγχρονη τέχνη, οπότε οι επισκέψεις σε μουσεία, γκαλερί, art fairs είναι δραστηριότητες που επιδιώκω με κάθε ευκαιρία.
–Κι ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας;
Πιστεύω πως τέχνη είναι η πιο ευγενική προσφορά μας σαν είδος, σε αυτόν τον κόσμο και όσο την φροντίζουμε τόσο θα μας φροντίζει και εκείνη!
Ευχαριστούμε!
.
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media