Γράφει ο #ΙωάννηςΚυφωνίδης για την #Κουλτουρόσουπα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που καθώς περπατάμε στο δρόμο βλέπουμε παλιές ταμπέλες, επιγραφές, γκράφιτι και ζωγραφικές σαν πίνακες, ακόμη και φράσεις – συνθήματα. Κάποιες από αυτές μάλιστα παραπέμπουν σε άλλες εποχές, ακόμη και στη δεκαετία του 1970 και του 1980.
Ειναι μια άλλη κουλτούρα, κομμάτι του σύγχρονου πολιτισμού. Κομμώσεις Στεφανί ή Ρούλα, παμπ η Βλάχα, ο Μαραντόνα στην Τούμπα, η Φρίντα Κάλο έξω από ένα μπιστρό, η τετράδα των Rat Pack του Φρανκ Σινάτρα σε φωτογραφία κουρείου, η είσοδος ενός γκαράζ σε ταμπέλα, η Αβάνα της Κουβας σε χάρτινη σακούλα μπαρ ρεστοράν, ο τιμοκαταλογος του Μπαλουξή, το ερωτικό μήνυμα σε κάποια Πελαγία σε τοίχο, η υδρογυμναστική ως προπομπός του aquaerobic, η ταμπέλα ενός εγκαταλελειμμένου Xenia.
Χρώματα, γραμμές, αισθητικές, φράσεις, διαφημίσεις, σχήματα, πρόσωπα, μνήμες, εποχές. Το περασμα του χρόνου άφησε ανεξίτηλα κάποια σημάδια μέχρι σήμερα κι ενέπνευσε αυτό που ακολούθησε. Εάν τα κολλήσεις, όπως σε ένα παζλ, θα συνθέσουν ένα μωσαϊκό ετερόκλητων τάσεων, συνηθειών και νοοτροπιών, από vintage μέχρι cult.
Ακόμη και η λεγόμενη συνοικιακή τσιναριά ή και καγκουριά, αφημένη από τα ’70s – ’80s είναι αναφορά στις εποχές και τις παρέες που πέρασαν από την πόλη της Θεσσαλονίκης. Ωστόσο όλα μοιάζουν ειλικρινή και αυθεντικά. Γιατί όλα αυτά είναι κομμάτι της Θεσσαλονίκης.
.jpg)
Δελφών, Μπότσαρη, Κλεάνθους, Παπάφη, Λαμπράκη , Πολυγνώτου, Κατσιμίδη, Παπαναστασίου, Μαρτίου, Λεωφόρος Στρατού, Βασιλίσσης Όλγας, Βελισσαρίου, Ψαρών, Βότση. Καλαμαριά, Τούμπα, Χαριλάου,Τριανδρία, Περαία. Σα μια περιπατητική μνήμη που οδηγεί στο μονοπάτι του μέλλοντος. Σαν άλμπουμ που περιλαμβάνει στιγμές του χθες, του σήμερα και του αύριο. Καθώς μια πόλη δεν είναι μόνο η ένδοξη ιστορία της, η κοσμοπολίτικη αύρα της, οι πολυτελείς βιτρίνες της, τα μουσεία της, ή τα μεγάλα της έργα. Είναι και οι γειτονιές της που οργώθηκαν ή οργώνονται καθημερινά από ρόδες και σόλες.
