Από την Π. Στασινοπούλου
Όπως οι περισσότεροι συνδημότες, είδα κι εγώ το απίστευτο καρκατσουλιό με την έκθεση (πλαστικού) επίπλου στη νέα παραλία, για το φεστιβάλ της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια το είδα φωτογραφημένο και όχι δια ζώσης, καθώς ούτε έναντι βαρβάτης αμοιβής υπήρχε περίπτωση να επισκεφθώ το φεστιβάλ ενός κόμματος- παρωδίας, που ο χαρακτηρισμός «τσίρκο» μπροστά του ωχριά. Ομολογώ ότι στη θέα της φωτογραφίας αυθόρμητα αηδίασα και στη συνέχεια απόρησα πώς είναι δυνατόν να δόθηκε άδεια για κάτι παρόμοιο. Στο μεταξύ παρακολούθησα τις μαζικές αντιδράσεις στις οποίες νοερά συμμετείχα, μέχρι που διάβασα την επιστολή «διαμαρτυρίας» της νεολαίας, τις τοποθετήσεις της και τις δήθεν «απορίες» που θέτει με γελοία ερωτήματα και ένιωσα δύο αντιφατικά συναισθήματα: από μια αγανάκτηση για την υποτίμηση της νοημοσύνης μου για πολλοστή φορά από τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο (έχασα πια το μέτρημα…) και από την άλλη λύπηση για την εγκεφαλική ανεπάρκεια- ευνουχισμό νέων ανθρώπων κι αυτό είναι το πιο θλιβερό…
Η επιστολή του γραφείου τύπου της νεολαίας απευθύνεται στο Δήμο και ζητά το λόγο γιατί παρενέβη η Δημοτική Αστυνομία απαιτώντας να αποσύρουν τα τραπεζοκαθίσματα, παράλληλα με ευθείες βολές και κατά των πολιτών που αντέδρασαν στο κιτσαριό. Σε μια δημόσια, ανοιχτή επιστολή λοιπόν και ως πολίτις που αντέδρασα στο κατάπτυστο θέαμα, έχω κάθε λόγο να απαντήσω σε όσα με θράσος, ανοησία, γελοιότητα καταγγέλλει ΚΑΙ σε βάρος μου, γιατί μπορεί να ανεχόμαστε πολλά ως λαός- δεμένος χειροπόδαρα και στο έλεος ανίκανων υποκριτών- ωστόσο ένα απειροελάχιστο κομμάτι του μυαλού μας πασχίζει με νύχια και δόντια να γλιτώσει το κάψιμο και, ω του θαύματος, αντιδρά όταν η γελοιότητα υπερβαίνει την «κόκκινη γραμμή»! Γιατί οι «κόκκινες γραμμές» για εμάς, ευτυχώς συνεχίζουν να υφίστανται ως απαγορευτικά όρια, δεν καταποντίστηκαν σαν τις δικές σας στο χάος του τρικυμισμένου, επικίνδυνου μυαλού σας.
Χολωμένοι λοιπόν για τις αντιδράσεις του κόσμου που οδήγησαν στην παρέμβαση του Δήμου, μας ρωτάτε αρχικά «γιατί δεν αντιδράσαμε τον Ιούνιο στο Αντιρατσιστικό φεστιβάλ». Απάντηση: «Γιατί δεν είδαμε παρόμοιο χάλι σαν το πρωτοφανές δικό σας, με κατάληψη του χώρου σε βαθμό αδιαχώρητου, που ούτε σε σκυλάδικο ή το πανηγύρι του Άγιου Μάμα». Φιλοσοφία θέλει; Στη συνέχεια μας ρωτάτε «Μήπως κάποιοι θεωρούν τα πάρκα ιδιοκτησία τους;» Συγγνώμη κιόλας, επειδή είμαι κομματάκι αργόστροφη… Θέλετε να πείτε ότι εγώ ας πούμε που αντιδρώ στην εικόνα ενός πάρκου καλυμμένου απ’ ακρη σ’ άκρη με τραπεζοκαθίσματα- κάτι σαν μοκέτα από τοίχο σε τοίχο- το κάνω επειδή θεωρώ το πάρκο ιδιοκτησία μου;;; Ότι ας πούμε τα παίρνω στο κρανίο επειδή καταπατήσατε την ιδιοκτησία μου και δεν με αφήσατε πχ, να στρώσω τα δικά μου έπιπλα ή να στήσω το δικό μου πάρτυ στο κτήμα μου;;; Εδώ θα μου επιτρέψετε να απαντήσω με ερώτηση «Μήπως να κοιταχτείτε όσο το προλαβαίνετε;» Καμιά αρρώστια δεν είναι ντροπή…
Στην τρίτη ευφυή ερώτηση διαβάζω «Μήπως κάποιοι χρησιμοποίησαν το φεστιβάλ Σπούτνικ για να ασκήσουν κριτική στη διοίκηση του κ, Μπουτάρη;» Άτιμα συντρόφια, γατόνια είστε, το πιάσατε βρε στον αέρα το υπονοούμενο! Προσπαθήσαμε να το καλύψουμε, αλλά δεν υπολογίσαμε την «διαστημική» ευφυΐα σας και να που την πατήσαμε και μας ξεμπροστιάσατε! Ε ναι, ομολογούμε με συντριβή την αλήθεια… Όλα τούτα τα χρόνια δεν βρίσκαμε καμιά αφορμή να ασκήσουμε κριτική (sic) στη διοίκηση Μπουτάρη και τώρα που με το φεστιβάλ Σπούτνικ βρήκαμε την ιδανική, είπαμε κι εμείς να βγάλουμε τα απωθημένα μας… Να τα χώσουμε επιτέλους στο δήμαρχο που μέχρι τώρα καιγόμαστε να εκτονώσουμε το καταπιεσμένο συναίσθημα, αλλά όταν τα πάντα στην πόλη και το Δήμο λειτουργούν άψογα και υποδειγματικά, πού να βρούμε ψεγάδι να «κριτικάρουμε»! Και επ’ αυτού είναι αλήθεια ότι σας οφείλουμε ένα ευχαριστώ για την ευκαιρία, γιατί ο καταπιεσμένος θυμός είναι κακό πράγμα, έχει παρενέργειες και χάρη στο Σπούτνικ, στο τσακ τις γλιτώσαμε! Για να μην αναφέρω το καινούργιο συκώτι από το γέλιο…
Που βεβαίως κορυφώθηκε στο τελευταίο ερώτημα … «Μήπως κάποιοι ενοχλήθηκαν από τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης- και τελευταίας μέρας του φεστιβάλ;» Καθότι τη δεύτερη, ο ουρανός κατασυγκινήθηκε από τη μεγάλη επιτυχία κι έμπηξε τα κλάματα, κόβοντας το γκραν σουξέ στη μέση. Για άλλη μια φορά ομολογώ ότι με εντυπωσιάζει η ευθυκρισία και ο τρόπος που το δαιμόνιο μυαλό σας κεντράρει στο ζητούμενο. Προφανώς στο «κάστινγκ» των μελών ΣΥΡΙΖΑ, το πρώτο που ελέγχεται είναι ο δείκτης IQ, από ένα κρίσιμο σημείο και ΚΑΤΩ. Διότι, άντε, με (πολύ) καλή θέληση να δεχτώ την «επιτυχία», έστω και ως ευσεβή πόθο ή φαντασίωση- καθότι το εν λόγω κόμμα δεν θα έλεγα ότι βρίσκεται στο ζενίθ της δημοφιλίας του… για την ακρίβεια και μόνο το άκουσμα του ονόματος προκαλεί από εγκεφαλικά επεισόδια μέχρι αυτοκτονικές τάσεις στη συντριπτική πλειοψηφία. Τώρα πώς γίνεται η φαντασιακή ή ακόμα και πραγματική (!) επιτυχία, να προκαλεί σε εμένα τον πολίτη… ζήλεια και να χρησιμοποιώ την απαράδεκτη κατάληψη του πάρκου ως δήθεν πρόσχημα, επειδή κατά βάθος με ενόχλησε η επιτυχία του φεστιβάλ και θέλω να το σταματήσω… μόνο ένας γιατρός κατάλληλης ειδικότητας μπορεί να απαντήσει! Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά…
Ωστόσο παρακάτω αναφέρετε κι άλλα νόστιμα, όπως πχ. «όλοι οι καταγγέλλοντες γνώριζαν ότι σε δυο μέρες ο χώρος θα άδειαζε και το πάρκο θα παραδινόταν όπως ακριβώς ήταν» Τι μου λέτε! Θα μας κάνετε δηλαδή τη χάρη να μαζέψετε το επιπλομάνι, ενώ θα μπορούσατε ας πούμε να το αφήσετε φεύγοντας ώστε να το βρείτε έτοιμο για του χρόνου; Μα τέτοια… υπέρβαση; Διότι για να το τονίζετε σημαίνει ότι πρέπει να αποδώσουμε και εύσημα για το αυτονόητο! Και δεν σας περνά από το μυαλό φωστήρες ότι ΑΝ (υπόθεση εργασίας) γίνεται ας πούμε κάθε μήνα ή συχνότερα ένα παρόμοιο φεστιβάλ/ εκδήλωση/ δρώμενο κλπ. και ΑΝ αυτή η αντιαισθητική κατάληψη που κάνατε εσείς γινόταν αποδεκτή χωρίς αντίδραση… με ποιο επιχείρημα θα μπορούσε να απαγορευτεί για άλλους, που λογικά θα επικαλούνταν την ανοχή προς εσάς; Που σημαίνει ότι περίπου σε ετήσια βάση ή ανά τακτά διαστήματα, τα πάρκα της παραλίας στην πόλη θα είχαν μεταβληθεί σε κιτσάτες επιπλοεκθέσεις. Ή μήπως θεωρείτε τους εαυτούς σας ως νεολαία κυβερνώντος κόμματος ότι είστε «υπεράνω» και ως εξουσία δικαιούστε προνομιακή μεταχείριση; Είστε με τα καλά σας; (ρητορικό ερώτημα, μην απαντάτε, ξέρουμε…)
Εκεί όμως που η συγκίνηση που έφερε δάκρυα στα μάτια ήταν για «τις καθημερινές μάχες που δίνουμε για τη διάσωση, προστασία και λελογισμένη χρήση των δημόσιων χώρων» και αυθόρμητα ανέκραξα «ΑΕΡΑ! Γερά στη μάχη παλικάρια και προσοχή στα καλτσόν σας!» Ξέρεις πόσο σκληρή είναι η μάχη του… ξεπουλήματος της δημόσιας γης, της υποθήκευσης κάθε δημόσιου χώρου; Όσο για το οξύμωρο και την απορία πώς γίνεται αυτός που έχει παραχωρήσει για εμπορική εκμετάλλευση όλη τη στεριά και θάλασσα της χώρας, τα καλύτερα φιλέτα των δημόσιων χώρων, να παρουσιάζεται ως «προστάτης» τους, έχει όνομα και λέγεται ΘΡΑΣΟΣ, ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ, ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΛΗΤΕΙΑ και ό,τι άλλο προαιρείσθε… Προτείνω λοιπόν συντρόφια να ξεκαβαλικέψετε από το καλάμι και δεδομένου ότι δεν είστε σε θέση να προσφέρετε οτιδήποτε θετικό, τουλάχιστον ΜΗΝ προκαλείτε με τόσο θράσος, ΜΗΝ υποτιμάτε τόσο απροκάλυπτα τη νοημοσύνη μας, ΜΗΝ εκτοξεύετε τσιμεντόλιθους βλακείας… Αν θέλετε να ερευνήσετε τα αίτια των αντιδράσεων, αφήστε κατά μέρος το ηλίθιο κυνήγι μαγισσών και αναζητήστε τα στη φτώχεια του μυαλού σας και το ανύπαρκτο ήθος σας… ΕΚΕΙ βρίσκεται η πηγή των δεινών όλων μας… ΕΛΕΟΣ πια μαζί σας!
.
Φωτό: Πρόδρομος Νικηφορίδης
