Γιατί ΤΟΣΗ καλλιτεχνική ξηρασία τον Αύγουστο στην πόλη; Γράφει η Π. Στασινοπούλου.
Μα τι γίνεται καλοί μου παράγοντες «επί των καλλιτεχνικών» και πολιτιστικών εν γένει; Ξέρουμε βεβαίως ότι διάγουμε την ξηρότερη εποχή του χρόνου από άποψη καιρού, όμως δεν φανταζόμασταν ότι η ξηρασία θα επεκταθεί «επιλεκτικά» και σε τομείς, σαν αυτόν που αφορά στην ψυχαγωγία μας. Και έχει ιδιαίτερη σημασία το «επιλεκτικά», καθώς η εν λόγω ξηρασία εκδηλώνεται μονομερώς και ως τραγική ειρωνεία, εκεί όπου η καιρική είναι εντονότερη: στα πνιγηρά αστικά κέντρα και στους αδικημένους κατοίκους τους. Αντίθετα, στα δροσερά τουριστικά θέρετρα, τα πάσης φύσεως δρώμενα… αλληλοσπαράσσονται, ποιο θα πρωτοπαρουσιαστεί, για το ψυχαγωγικό δρόσισμα των τυχερών παραθεριστών. Και είναι λογικό να σε παίρνει το παράπονο και η απορία μαζί…
Καθώς με το που ξεμυτίζει ο Αύγουστος, παραστάσεις, συναυλίες, εκδηλώσεις κλπ., υπακούν σε έναν άγραφο νόμο που προστάζει «μαζική αποχή» από τις πόλεις! Λες και πρόκειται για μια ιδιότυπη «αργία- απεργία» που κορυφώνεται παραμονές Δεκαπενταύγουστου, για να λήξει στις τελευταίες μέρες του μήνα. Λες και κάποιος από το πουθενά στέλνει επείγον σήμα στους απανταχού καλλιτέχνες «Εγκαταλείψατε άμεσα τις πόλεις… Κίνδυνος χρεωκοπίας εν όψει… Προωθηθείτε τάχιστα σε θέσεις διακοπών… Η Παναγιά μαζί σας (μόνο εκεί), over!» Διότι δεν εξηγείται η άρον- άρον φυγή από τα κέντρα και το στρίμωγμα στα παραθεριστικά απόκεντρα, αφήνοντας χρονιάρες μέρες τους άτυχους αστούς χωρίς μια καλλιτεχνική ανάσα διεξόδου. Που για να την αναζητήσουν οι έρμοι, πρέπει να ταξιδέψουν στον κοντινότερο τόπο διακοπών…
Ερώτημα πρώτο και καθοριστικό: Τι σας κάνει, αγαπητοί καλλιτεχνικοί/ πολιτιστικοί παράγοντες να πιστεύετε ότι τον Αύγουστο οι πόλεις ερημώνουν και τα κτίρια χάσκουν αδειανά; Πού είδατε αυτό το σουρεαλιστικό σκηνικό να το δούμε κι εμείς; Σαν τί σας φαίνονται όλοι αυτοί που κυκλοφορούν στους δρόμους, μπαινοβγαίνουν στα μαγαζιά, δουλεύουν δεξιά κι αριστερά, σεργιανούν στα πάρκα, στριμώχνονται στα λεωφορεία… ως ολογράμματα ή ως φαντάσματα; Σύμφωνοι, υπάρχει μια μείωση, αλλά όλοι αυτοί άνθρωποι κανονικοί είναι, κάτοικοι της πόλης, εργαζόμενοι, άνεργοι ή συνταξιούχοι, που οι συνθήκες δουλειάς ή τα άθλια οικονομικά, κάνουν την έννοια «διακοπές» να φαντάζει γι αυτούς μαύρο- πικρό χιούμορ και το περισσότερο που τους επιτρέπει το «πάπλωμα», είναι κανένα κλεμμένο σαββατοκύριακο με διανυκτέρευση σε σκηνή, όχι ως επιλογή, αλλά ως ανάγκη. Διαφορετικά, βράσιμο στο ζουμί α-διάκοπα…
Ερώτημα δεύτερο: Δεν φτάνει στον στερημένο η μαυρίλα του, βλέποντας τους ευτυχείς να απολαμβάνουν διακοπές (συνήθως χωρίς να χρειάζεται να… διακόψουν κάτι); Δεν φτάνει η μιζέρια που άθελά του είναι καταδικασμένος; Δεν φτάνει η αποπνικτική ατμόσφαιρα της τσιμεντούπολης μακριά από τη θάλασσα; Γιατί να δέχεται καπάκι και τη στέρηση μιας ποιοτικής ψυχαγωγίας; Λες και είναι τιμωρημένος, επειδή ο… γρουσούζης δεν ακολούθησε τους «άλλους» σε τόπους παραθερισμού και καλά να πάθει! Αν δεν ήταν… στραβόξυλο και πεισματάρης, τώρα μαζί με τις ωραιότατες διακοπές του δίπλα στην πισίνα αστεράτου ξενοδοχείου, θα απολάμβανε και όποια παράσταση, συναυλία ή δρώμενο τραβούσε η ψυχή του, διαλέγοντας από μια μεγάλη ποικιλία κάθε μέρα κάτι διαφορετικό, έτσι για να μη βαριέται! Από αρχαίο δράμα μέχρι σύγχρονο ρεπερτόριο, από κλασική παράσταση μέχρι μοντέρνα περφόρμανς, από συναυλία έντεχνου μέχρι διεθνούς ροκ αστέρα…. Αφού όμως μουλάρωσε στην πόλη και είπε «χάρισμά σας οι διακοπές, οι θάλασσες και τα νησιά, εγώ γουστάρω καυτό τσιμέντο, δουλειά είλωτα και φτώχεια», δεν του φταίει κανείς!
Αντιλαμβάνομαι αγαπητοί καλλιτέχνες και παράγοντες ότι ο πόνος της τσέπης είναι υπεράνω όλων και βεβαίως σεβαστός, καθότι από τη δική σας δουλειά ζουν αρκετοί άνθρωποι. Αντιλαμβάνομαι ότι κυνηγάτε τα καλοκαιρινά τουριστικά «στέκια» για ευνόητους λόγους. Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι είναι λογική μια κάμψη των εμφανίσεών σας την περίοδο του Αυγούστου, στο ελαφρώς μειωμένο κοινό της πόλης. Όμως από την κάμψη μέχρι το απόλυτο τίποτα, λες και οι (μπόλικοι) εναπομείναντες είναι ανύπαρκτοι, υπάρχει μεγάλη απόσταση! Είναι προφανές ότι θα εστιάσετε στα λογής φεστιβάλ με την πληθώρα τουριστών, αλλά είναι άδικο να αγνοείτε εντελώς το λιγότερο ευνοημένο κοινό της πόλης και μάλιστα την εορταστική περίοδο του Δεκαπενταύγουστου, που περιμένει τη διαφορετική διέξοδο μιας παράστασης ή συναυλίας, ως ελάχιστη πολυτέλεια που επιτρέπει στον εαυτό του. Αυτήν που του στερείτε, διότι αν είχε τη δυνατότητα- οικονομική, χρονική ή άλλη να ταξιδέψει για να σας δει, προφανώς θα βρισκόταν ήδη εκεί αυγουστιάτικα σε διακοπές…
Ωστόσο εσείς του λέτε «Δεν χάλασε ο κόσμος… Κάτσε στ’ αυγά σου αφού δυσκολεύεσαι να μετακινηθείς, πέρνα τις χρονιάρες μέρες της αργίας στην πόλη ανακυκλώνοντας τη μιζέρια και κάνε υπομονή μέχρι το τέλος του μήνα που θα επανακάμψουμε, όταν τα θέρετρα αδειάζουν. Καθότι δεν είναι καιροί να ρισκάρουμε παίζοντας σε λειψό κοινό, όταν παρακάτω υπάρχει προσδοκία για καλή είσπραξη.» Θεμιτό βεβαίως ως εμπορική λογική ενός ιδιώτη- καλλιτεχνικού επιχειρηματία που έχει να καλύψει οικονομικές ανάγκες, μη θεμιτό όμως για το αδικημένο αστικό κοινό που οι ανάγκες ψυχαγωγίας μένουν ακάλυπτες. Και αν ο ιδιώτης δεν ρισκάρει να τις καλύψει, θα περιμέναμε τουλάχιστον από κρατικούς/ δημοτικούς/ επιδοτούμενους φορείς κλπ, να το κάνουν, διότι ο στόχος τους (θα έπρεπε να) είναι κοινωνικός και πολιτιστικός, ιδιαίτερα για τις οικονομικά ευάλωτες ομάδες που παραμένουν στην πόλη χωρίς επιλογή διακοπών. Και όχι π.χ. το Κρατικό Θέατρο την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου να αργεί, όταν δεν διανοείται να το κάνει Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά ή Πάσχα.
Διότι αγαπητοί παράγοντες, αυτοί που για οποιοδήποτε λόγο (μάλλον όχι ευχάριστο) μένουν πίσω αυγουστιάτικα στο «κλεινόν άστυ», τραβώντας καύσωνες και ζόρια… έχουν ψυχή! Και ανάγκη για ψυχαγωγία επίσης. Είναι δε πολύ περισσότεροι από όσους νομίζετε και δεν «βολεύουν» την ανάγκη τους με… τηλεοπτικό «Ρετιρέ», θερινό σινεμά και καφετέρια… Λαχταρούν το κάτι παραπάνω, αυτό που τους γυρνά προκλητικά την πλάτη, περιοδεύοντας σε must θερινά στέκια και όταν… ξεμείνει, θα τους ξαναθυμηθεί! Ε όχι, δεν πάει έτσι…
