ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΔΕΝ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΜΕΝΙΔΟΥ.
Ιούνιος, η περίοδος του πανικού. Από τη μία οι φοιτητές τρέχουν να βγάλουν σε ένα βράδυ την ύλη ενός εξαμήνου και από την άλλη ανυποψίαστα λυκειόπαιδα ξημεροβραδιάζονται για μια θέση στον ήλιο. Και ως ήλιος, ορίζεται το ελληνικό πανεπιστήμιο. Αυτό που θεωρεί δεδομένο πως στα 18 σου ξέρεις ακριβώς ποια καριέρα θέλεις να ακολουθήσεις και αν στη μέση δεις ότι δεν τα καταφέρνεις και δεν είναι για σένα, η μόνες διέξοδοι είναι ή να τα παρατήσεις και να ψάξεις για οποιαδήποτε δουλειά σε μια χώρα με ελάχιστες θέσεις εργασίας ή να χάσεις έναν ακόμα χρόνο από τη ζωή σου, για να δώσεις ξανά πανελλαδικές.
Τώρα μεταξύ μας. Πιστεύεις ειλικρινά ότι αυτό που θα σου παράσχει ουσιώδεις γνώσεις, θα σε κάνει σωστό άνθρωπο, θα σμιλέψει την ψυχή σου και θα σου δώσει αρχές και ιδανικά, είναι το πανεπιστήμιο; Όχι, δεν το πιστεύεις. Και ξέρεις γιατί δεν το πιστεύεις; Γιατί στα 3 χρόνια του λυκείου, αυτά της «ουσιαστικής προετοιμασίας», ποτέ κανείς δε σε έκανε να σκεφτείς ότι ο βασικός ρόλος του πανεπιστημίου είναι -πέρα από τις εμπεριστατωμένες γνώσεις επάνω στο αντικείμενο με το οποίο αποφάσισες να ασχοληθείς- να σε βγάλει ένα άξιο μέλος της κοινωνίας.
Ε, λοιπόν, 5 χρόνια τώρα στη σχολή (ναι, οκέι. Έπρεπε να έχω τελειώσει. Ξέρω, ξέρω), μπορώ να κατονομάσω 2 καθηγητές που πραγματικά μου πέρασαν μηνύματα άξια να θυμάμαι, άξια να ενσωματώσω στη μετέπειτα ζωή μου, δε με ειρωνεύτηκαν και δε φρόντιζαν να μου υπενθυμίζουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα το πόσο ανώτεροι από εμένα είναι.
Καταλαβαίνω το άγχος σου, καταλαβαίνω και εκείνο των γονιών σου. Οι γονείς σου όμως έκαναν τις δικές τους επιλογές, στη δική τους ώρα. Αν μετάνιωσαν για αυτές, εσύ δε φταις σε τίποτα να ικανοποιείς απωθημένα. Και αν είναι τόσο περήφανοι για αυτά που ακολούθησαν, ώστε να σε ωθούν στον ίδιο δρόμο, πάλι φίλε μου δε φταις να ικανοποιείς το «εγώ» τους.
Δε γίνεται σε αυτή τη ζωή να γίνουμε όλοι γιατροί και δικηγόροι. Δε θα σου αλλάξει τους σωλήνες ο αρχιτέκτονας, ούτε θα σε κουρέψει η δασκάλα.
*Μην αφήσεις ΚΑΝΕΝΑΝ να υποτιμήσει το επάγγελμα που είτε επέλεψες να ακολουθήσεις, είτε η μοίρα σου έφερε στο δρόμο σου.
*Μην πιστέψεις ΠΟΤΕ αυτόν που θα σου πει ότι είσαι έξυπνος μόνο αν πήγες πανεπιστήμιο. Η ακαδημαϊκή καριέρα δεν έχει καμία σχέση με την εξυπνάδα.
Ειλικρινά σου λέω πως έχω γνωστούς στη Νομική, το Παιδαγωγικό και το Πολυτεχνείο (είμαι και κοινωνική πανάθεμά με!) που είναι τόσο γλοιώδεις και υπεροπτικοί, ώστε τα χαρτιά στις κορνίζες μου περνάνε απαρατήρητα.
Ειλικρινά σου λέω πως έχω γνωστούς στη Νομική, το Παιδαγωγικό και το Πολυτεχνείο (είμαι και κοινωνική πανάθεμά με!) που είναι τόσο γλοιώδεις και υπεροπτικοί, ώστε τα χαρτιά στις κορνίζες μου περνάνε απαρατήρητα.
Πέρυσι τέτοιο καιρό έπινα καφέ στο κυλικείο της σχολής και μιλούσα με ένα φίλο μου για το πως η σχολή μου είναι υποτιμημένη και για το πως μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Στο διπλανό τραπέζι καθόταν ένας κύριος που άκουγε τη συζήτηση και όταν τελειώσαμε μας πλησίασε και μας είπε ότι ήταν καθηγητής στην Ιατρική. Είπε ότι έχει κουραστεί με τους φοιτητές που μπαίνουν με τη μύτη ψηλά, που είναι εκεί επειδή ο μπαμπάς και ο παππούς τους ήταν γιατροί. Είπε ότι στα τόσα χρόνια που διδάσκει, κατάλαβε ότι σημασία έχει τι ψυχή κουβαλάς και όχι τι πτυχίο θα κρεμάσεις στον τοίχο σου. Άλλωστε, με την κρίση που περνάει η χώρα, ούτε ο οικοδόμος αλλά ούτε και ο γιατρός έχουν δουλειά. Μη σε παραμυθιάζουν ότι το το πτυχίο ΑΕΙ θα σου ανοίξει δρόμους. Το αντίθετο ίσως.
Εν κατακλείδι, ελπίζω πραγματικά να έχεις καλά αποτελέσματα στις εξετάσεις σου, να πετύχεις εκεί που ήθελες γιατί έφτυσες αίμα για να φτάσεις μέχρι εκεί και εύχομαι να είσαι περήφανος πρώτα για τον εαυτό σου και μετά για τους άλλους. Αν δεν τα κατάφερες όμως, μην απογοητεύεσαι! Ξαναπροσπάθησε αφού σκεφτείς πολύ καλά τι είναι αυτό που θέλεις να κάνεις.
Γονείς, ξέρω ότι έχετε όνειρα για το παιδί σας. Είναι λογικό και κατανοητό. Αν δείτε όμως ότι δεν τα κατάφερε, στηρίξτε το με όλο σας το είναι. Υπάρχουν πολλά παιδιά που θέλουν την αποδοχή των γονιών και δεν το δείχνουν. Μην το κάνετε να ντραπεί για τη σχολή που πέρασε. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή και η κάθε επιλογή είναι προσωπική.
Μην ξεχνάτε λοιπόν ότι σημασία έχει τι άνθρωπος είσαι. Πως βλέπεις τον κόσμο, τους ανθρώπους, τα ζώα, τα δικαιώματα όλων, τη ζωή γενικότερα. Όλα τα άλλα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ψήγματα εικονικής πραγματικότητας...
Καλή εβδομάδα, καλά αποτελέσματα, καλή φοιτητική ζωή!
