«In TempoThess»
Από τη Βένια Αδαμάκου
.
Στο In TempoThess υποδεχόμαστε έναν χαρισματικό ανερχόμενο συγγραφέα της πόλης μας.
Ο λόγος για τον Πασχάλη Πασχαλίδη, που πρόσφατα εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Το Χρονικό της Ανατολής» και έχει ήδη αρχίσει να κεντρίζει το ενδιαφέρον των αναγνωστών. Η βαθιά γνώση του γράφοντα για τα δικαιώματα των ανθρώπων και τις πολιτικές εξελίξεις στην Ανατολή εξελίχθηκε σε ένα άρτιο συγγραφικό έργο που συνδυάζει τις νομικές του γνώσεις με την αστείρευτη αγάπη του για τη λογοτεχνία.
-Πες μου λίγα λόγια για σένα. Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου σε κάποιον που δε σε γνωρίζει;
Δύσκολη ερώτηση. Απ’ αυτές που δεν έχουν συγκεκριμένη απάντηση.Άλλο πράγμα η εικόνα που φτιάχνει κανείς για τον εαυτό του, άλλο πράγμα αυτό που προσλαμβάνουν οι υπόλοιποι. Ίσως κι άλλο πράγμα εκείνο που πραγματικά είναι ή μπορεί να γίνει. Πάντως, προσπάθησα να είμαι έντιμος. Ας μου αναγνωριστεί αυτό. 588 σελίδες βιβλίο είναι μπόλικο υλικό, για να με γνωρίσει κανείς. Εναποθέτω τις ελπίδες μου στον έντιμο αναγνώστη, για ν’ απαντηθεί η συγκεκριμένη ερώτηση.
-Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς μετη συγγραφή;
Η συγγραφή είναι μια δραστηριότητα που με καίει από παιδί. Μία κλίση, αν θέλεις, που είναι δύσκολο ν’ αγνοηθεί. Κατά καιρούς, επιχείρησα διάφορα σχεδιάσματα και δοκιμές, πάντοτε ανολοκλήρωτα. Το Χρονικό της Ανατολής υπήρξε η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά, γι’ αυτό κι έφθασε μέχρι την έκδοση.
-Είναι εύκολο για έναν νέο συγγραφέα να εκδώσει το βιβλίο του;
Οι συνθήκες έκδοσης δεν είναι ιδανικές σήμερα. Περιορισμένο αναγνωστικό κοινό, αυξημένο κόστος έκδοσης, ανασφάλεια για την αυριανή αγορά και θεσμική αδιαφορία είναι μερικές μόνο απ’ τις παραμέτρους που πρέπει να συνυπολογιστούν. Οι περισσότεροι νέοι συγγραφείς καταφεύγουν είτε στην αυτοέκδοση, είτε στην συνέκδοση, με τα όποια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά τους. Προσωπικά πάντως, αισθάνομαι ευγνώμων, επειδή εξ αρχής έτυχα της εμπιστοσύνης από έναν εγνωσμένου κύρους εκδοτικό οίκο, όπως είναι ο Αρμός. Γι’ αυτό και θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον εκδότη κ. Γιώργο Χατζηϊακώβου και όλη την ομάδα, για την εμπιστοσύνη και την ευκαιρία, σε ένα νέο, πρωτόπειρο και άγνωστο πρόσωπο.
-Τι να περιμένουμε ότι θα διαβάσουμε στο «Χρονικό της Ανατολής»;
Το Χρονικό της Ανατολής είναι μια ιστορία συλλογική. Αφηγείται την παρουσία μιας αρχέγονης χριστιανικής κοινότητας, η οποία διαβιώνει σ’ ένα ορεινό χωριό της Συρίας, σε μια περιοχή κατακτημένη ολοκληρωτικά απ’ το Ισλαμικό Κράτος. Αυτό που χαρακτηρίζει τα μέλη της είναι η αγωνιώδης ανάγκη για την Ελευθερία και τη Συνύπαρξή, πάνω στην προγονική τους γη. Στον αγώνα τους αυτόν, συμπαραστέκονται εθελοντές απ’ όλον τον κόσμο, μεταξύ αυτών κι ο ανώνυμος αφηγητής. Μέσα απ’ τη δική του αφήγηση, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με μιαν ολόκληρη σύγκρουση πολιτισμών, με σκέψεις και καταστάσεις οριακές για την Πολιτεία, τη Δικαιοσύνη, την Ηθική, τον Έρωτα, την Πίστη και την Εκκοσμίκευση, την Επιβολή, την Ηγεσία και τις συνέπειές τους.
-Ο τίτλος «Το χρονικό της Ανατολής» πώς προέκυψε;
Ο τίτλος συνθέτει τρία χαρακτηριστικά του περιεχομένου: Πρώτον, την κατά χρονολογική σειρά αφήγηση των γεγονότων. Δεύτερον, την απόδοση συμβάντων που αφορούν την ιστορία (παρότι μυθιστόρημα). Τρίτον, την έμφαση σε έναν πολύ συγκεκριμένο γεωγραφικό, αλλά και πολιτισμικό χώρο, σε μιαν ολάκερη Πολιτεία, πολύτροπη, απέραντη και διαφορετική.
-Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης ώστε να προκύψει το τελικό αποτέλεσμα;
Είναι εύκολο σήμερα ν’ αφηγούμαστε τα προγονικά μας στραβά. Με τα δικά μας τι κάνουμε; Προσπαθώ να γράφω, με τρόπο κριτικό, για τα γεγονότα της δικής μας εποχής. Για όλα εκείνα που έχουμε βιώσει κι ίσως να έχουμε λιγάκι ψυλλιαστεί, μέσω της εμπειρίας μας. Η ανάδυση, εξάπλωση και κυριαρχία του Ισλαμικού Κράτους στη Μέση Ανατολή υπήρξε ένα ιστορικό γεγονός που θα αναδείξουν, χωρίς αμφιβολία, οι ανεξίτηλες γραμμές της Ιστορίας. Αυτή η γυμνή, πρωτόγονη και πρωτογενής εκδοχή του Κακού και της άνευ όρων κυριαρχίας υπήρξε ένα μοναδικό σήμα κινδύνου για τον πολιτισμό μας.
-Ο αγώνας για την ανεξιθρησκία και τα ανθρώπινα δικαιώματα θίγεται έντονα στο βιβλίο σου. Τι επιδιώκουν τελικά οι χαρακτήρες του βιβλίου σου;
Δε θα χρησιμοποιούσα αυτούς τους δύο όρους, για να είμαι ειλικρινής. Οι χαρακτήρες της ιστορίας αυτής δεν διεκδικούν ένα θετικό δικαίωμα, μια σύμβαση ή μιαν ανοχή. Αυτό που τους καθορίζει ως ανθρώπους είναι ένας πεισματικός και διαρκής αγώνας για την Ελευθερία και την Συνύπαρξη, ακόμα και μέσα στο πιο εχθρικό περιβάλλον. Εκεί όπου τα αδιέξοδα είναι πολύ περισσότερα απ’ τις λύσεις.
-Γιατί έγινε η επιλογή της συγγραφής του βιβλίου σε μορφή ημερολογίου και σημειώσεων;
Ήθελα απ’ την πρώτη κιόλας σελίδα ο αναγνώστης να αισθανθεί σαν να πιάνει στα χέρια του ένα χειρόγραφο, όπου ο αφηγητής του ιστορεί γεγονότα κι εμπειρίες μοναδικές, όπως τις βίωσε. Με τις δικές του ατέλειες, αλλά με τρόπο συνεκτικό και διαλεκτικό. Γι’ αυτό και το βιβλίο δομείται μέσα από αποσπάσματα του προσωπικού ημερολογίου του ανώνυμου αφηγητή. Τις σελίδες αυτές, πλαισιώνουν μεταγενέστερες σημειώσεις του ιδίου κι έγγραφα της εποχής, μέσω των οποίων αποφεύγονται τα χρονικά κενά και τα λογικά άλματα.
-Πώς ένιωσες όταν είδες το βιβλίο σου τυπωμένο για πρώτη φορά;
Η στιγμή αυτή αποτελεί, λίγο- πολύ, τη δικαίωση των κόπων του νέου συγγραφέα, το μοίρασμα της δουλειάς του με την κοινωνία κι αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Η έκθεση της δουλειάς του στην λογοκρισία του κοινού είναι αναγκαίος όρος για την τελείωσή της.
-Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις των αναγνωστών; Έχεις λάβει ενθαρρυντικά σχόλια;
Αυτή είναι μια ερώτηση που θα πρέπει να απευθύνεις στους ίδιους. Η κριτική που γίνεται ενώπιον του συγγραφέα είναι συνήθως υπέρ το δέον γενναιόδωρη. Γι’ αυτό κι ο ίδιος αποτελεί μία μάλλον αναξιόπιστη πηγή αξιολόγησης του έργου του. Σε ό,τι με αφορά, βρίσκω ενδιαφέρον όχι τόσο στη συνολική αξιολόγηση, αλλά στους επιμέρους προβληματισμούς, τις κριτικές επισημάνσεις και τις συζητήσεις που ανοίγει το βιβλίο αυτό με πρόσωπα που αφιέρωσαν χρόνο για να το διαβάσουν. Αυτά και μόνον είναι επαρκείς ανταμοιβές για κάθε συγγραφέα.
-Ποια θα είναι τα επόμενα σου βήματα; Πού στοχεύεις;
Βρίσκομαι σε μια φάση της ζωής μου, κατά την οποία γράφω τη διδακτορική μου διατριβή, ενώ παράλληλα εργάζομαι. Οπότε δυστυχώς δεν μένει πολύς χρόνος για τη λογοτεχνική παραγωγή. Παρόλα αυτά,έχω στα σκαριά δύο σχεδιάσματα, κι αυτά επικεντρωμένα σε προβλήματα των καιρών μας. Το πρώτο αναφέρεται στο φαινόμενο εκείνο που καλούμε «γυναικοκτονίες». Το δεύτερο στην απώλεια του διπλανού μας, κατά την εποχή των περιορισμών που έφερε η πανδημία. Θεού θέλοντος, ίσως κάποια στιγμή ολοκληρωθούν κι αυτά.
-Κι ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας;
Καλές αναζητήσεις κι ακόμα καλύτερες αναγνώσεις.
-Ευχαριστούμε!
.
.
5
Πασχάλης Πασχαλίδης
