Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Μεταφέρω την είδηση από έγκυρο δημοσίευμα της «Ναυτεμπορικής»: «Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ένωσης Εστιατόρων Ψητοπωλών Καφέ Μπαρ Νομού Θεσσαλονίκης, Μιχάλη Επιτροπίδη, τον φετινό Ιούνιο η εστίαση στη Θεσσαλονίκη κατέγραψε μείωση τζίρου της τάξης του 40%, παρά μάλιστα την αύξηση του τουρισμού. Έχει προηγηθεί μείωση πωλήσεων, της τάξης του 7%, τον Μάϊο και γενικότερη μείωση στο πρώτο τρίμηνο του έτους ( γύρω στο 8% σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ). Η ισχύουσα κατάσταση από τον Ιούνιο και εξής εγείρει ανησυχίες για τουλάχιστον 500 λουκέτα από τις 5.607 καταγεγραμμένες επιχειρήσεις σε όλο τον νομό Θεσσαλονίκης, μέχρι το τέλος της χρονιάς. Την πτωτική αυτή τάση και τα επαπειλούμενα λουκέτα αποδίδει ο πρόεδρος της Ένωσης καταρχήν στην οικονομική στενότητα των καταναλωτών λόγω των πολύ μεγάλων αυξήσεων στις τιμές των αγαθών στα σούπερ-μάρκετ, αλλά επίσης στην ψηφιακή κάρτα εργασίας, στο υψηλό ενεργειακό κόστος και στην φοροεπιδρομή που – όπως επισημαίνει – υφίσταται ο κλάδος εδώ και έναν χρόνο.»
Όντως η πτώση του 40% στη Θεσσαλονίκη σύμφωνα με τα λεγόμενά του είναι άκρως εντυπωσιακή, αν σκεφτεί κανείς ότι η μεγαλύτερη πτώση τζίρου στην εστίαση το πρώτο τρίμηνο του 2025 ήταν 36% κατά την Στατιστική Υπηρεσία και αφορούσε στη Σαντορίνη, απολύτως δικαιολογημένα λόγω των σεισμών του Μαρτίου. Στη συμπρωτεύουσα όμως, ως μεγάλο αστικό κέντρο αυξημένου τουριστικού ενδιαφέροντος, πώς εξηγείται τέτοιο στραπάτσο;; Βέβαια ο πρόεδρος της Ένωσης το αποδίδει πρωτίστως και αυτονόητα στην ακρίβεια που πλήττει τους πάντες και τα πάντα, από την τσέπη του καταναλωτή μέχρι το κόστος των πρώτων υλών και ενέργειας για τον επιχειρηματία, προσθέτοντας την επιβάρυνση του κλάδου από αυξημένα φορολογικά μέτρα, εισφορές, τέλη κλπ. Ωστόσο το ερώτημα είναι πώς γίνεται οι ίδιες συνθήκες που ισχύουν στην εστίαση πανελλαδικά, σε κάποιες περιοχές σαν την μεγάλη, τουριστική Θεσσαλονίκη να έχουν τέτοιο αντίκτυπο με τόσο θεαματική πτώση;; Τί διαφορετικό συμβαίνει εδώ και ο κλάδος απειλείται με λουκέτα σωρηδόν;;
Να σας πούμε εμείς κ, πρόεδρε, γιατί προφανώς εθελοτυφλείτε…ΔΕΝ σας έχει προβληματίσει, ας πούμε, το γεγονός ότι κάθε 5-6 μέτρα στο δρόμο συναντάς καφετέρια, φαστφουντάδικο, ουζερί, κρεπερί, ταβέρνα, εστιατόριο, μπαράκι και πάει λέγοντας;; Είναι δυνατόν τα μαγαζιά εστίασης να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια το ένα δίπλα στο άλλο και να στριμώχνονται στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο 2-3 του είδους;; Είναι δυνατόν μόλις ανοίγει ένας, λίγα μέτρα παρακάτω να ανοίγει δεύτερος και μετά τρίτος, όλοι με το ίδιο σχεδόν αντικείμενο, λες κι ανακάλυψαν την σούπερ καινοτόμα επιχειρηματική ιδέα;; Είναι δυνατόν να περιμένουν όλοι αυτοί ότι θα δουλέψουν στο φουλ και θα τα κονομήσουν, λες και η πελατεία είναι ανεξάντλητη με μπόλικο παρά για ξόδεμα;; Δεν αντιλαμβάνονται ότι εκεί που θα δούλευε ένας αξιοπρεπώς, με την γελοία αυτή κίνηση του μιμητισμού είναι όλοι καταδικασμένοι σε αναδουλειά;; Θέλει άραγε φαντασία το αυτονόητο;;;
Γιατί το πρώτο που θα έπρεπε να σας απασχολήσει κ, πρόεδρε του κλάδου είναι οι… αυτοκτονικές τάσεις των 5.607 καταγεγραμμένων μελών σας και πόσων άλλων μη καταγεγραμμένων, ανεβάζοντας τις επιχειρήσεις εστίασης στη Θεσσαλονίκη σε ύψη δυσθεώρητα! Βρίσκετε άραγε λογικό και κυρίως βιώσιμο αυτό το νούμερο για τον αριθμό των κατοίκων και περιστασιακών επισκεπτών της πόλης;; Προφανώς έχετε επηρεαστεί από τα διαχρονικά κλισέ περί καλοφαγάδων, εκλεκτών μεζέδων, μερακλίδικων εδεσμάτων κλπ. που συνοδεύουν ως καραμέλα τη γαστρονομική Θεσσαλονίκη και είπατε να δικαιώσετε στο έπακρο τον μύθο, φροντίζοντας να τροφοδοτήσετε ανάλογα κάθε γωνιά και κάθε σοκάκι σε σημείο υπερκορεσμού! Τόσο, που να λες ότι αυτή η πόλη δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αράζει ολημερίς σε καφέ τεμπελιάζοντας ή να χλαπακιάζει τον αγλέορα σε ταβερνεία! Η πόλη των φραπέδων και των κοιλιόδουλων, τέλεια!
Κι όλα αυτά σε εποχές που τα ψίχουλα του μισθού δεν αρκούν ούτε για τα απαραίτητα της επιβίωσης και παρά ταύτα ο κάθε αιθεροβάμων «επιχειρηματίας» που ανοίγει μια «τρύπα» εστίασης δίπλα στην «τρύπα» του αλλουνού, περιμένει αβέρτα πελατεία…περιμένει από την πλειοψηφία των καταναλωτών που δεν τους φτάνει να πληρώσουν το ρεύμα, το καθημερινό τραπέζι, το φροντιστήριο, τα είδη ανάγκης, τον γιατρό κλπ.ως δια μαγείας να βρουν περίσσευμα για να απολαμβάνουν τακτικά την πολυτέλεια ενός καφέ με 5 – 6 ευρώ και άλλα τόσα για ένα σάντουιτς ή τοστ, ενώ για ταβέρνα μόνο στη σφαίρα της φαντασίωσης ή με… «ταβερνοδάνειο»! Και μιλώ πάντα για την πλειοψηφία του μέσου πολίτη των εξευτελιστικών αμοιβών και επιδομάτων, που δίνει καθημερινά σε όλα τα επίπεδα άνιση, αιματηρή μάχη με το αδηφάγο τέρας της ακρίβειας! Εσείς κύριοι πού ζείτε;;Υπό αυτές τις απολύτως ρεαλιστικές συνθήκες, πόσες φορές τον μήνα θα μπορούσατε να τρώτε και να πίνετε έξω;; Με ποια ακατανόητη λογική λοιπόν γεμίζετε ασφυκτικά τον τόπο με φαγάδικα και τα σχετικά;;
Μας λέτε ότι ανεβάσατε στα ύψη τις τιμές σας- καθιστώντας τες ακόμα πιο απρόσιτες σε καιρούς ένδειας- γιατί ανέβηκε το κόστος των πρώτων υλών, του ρεύματος, του ενοικίου, της λειτουργίας σας γενικά, συν οι λογής φορολογικές επιβαρύνσεις, ωστόσο ξεχνάτε ότι όλες αυτές οι αυξήσεις δεν αφορούν μόνο εσάς αλλά ΚΑΙ τον καταναλωτή και μάλιστα απείρως πιο δυσανάλογα με τον παγωμένο μισθό του, που επίσης «βογκάει» αδυνατώντας να ανταποκριθεί στις βασικές ανάγκες του, οπότε μοιραία τα πρώτα που θα κόψει είναι οι περιττές «πολυτέλειες»… επιλέγοντας πχ. αντί για τα 6 ευρώ ενός καφέ σε τραπέζι του μαγαζιού σας, τα 2 ευρώ για καφέ στο χέρι κι ας κάτσει παραδίπλα στο παγκάκι, δεν χάθηκε ο κόσμος… Ήθελα δε πολύ να ξέρω, στα 6 ευρώ που χρεώνετε έναν καφέ ή ένα σάντουιτς, πόσο είναι το κόστος σας και πόσο το κέρδος σας…Γιατί κάτι μου λέει ότι «βογκάτε επειδήπεριμένατε εν μέσω παρόμοιας λαίλαπας, να εισρέουν στα ταμεία σας τα παχυλά, «μαύρα» κι αφορολόγητα κέρδη της εποχής των πάλαι ποτέ παχιών αγελάδων… τότε που αισχροκερδούσατε ασύδοτα με απίθανα ποσοστά κέρδους και φοροδιαφεύγατε προκλητικά με άκοπες αποδείξεις συστηματικά, οπότε λογικά τώρα το στρίμωγμα σας ζορίζει…
Όσο θλιβερό κι αν είναι ένα λουκέτο και κυρίως το πλήγμα της ανεργίας που το ακολουθεί, οφείλετε να αναλογιστείτε το μεγάλο μερίδιο ευθύνης που σας αναλογεί, εξαιτίας κατά βάση δικών σας ανόητων και άστοχων επιλογών… όταν αδυνατείς στοιχειωδώς να αξιολογήσεις τις συνθήκες της αγοράς και να δράσεις με περίσκεψη, δεν σου φταίνε οι συνθήκες αλλά το ξερό σου κεφάλι, με το συμπάθιο…
