«In TempoThess»
Από τη Βένια Αδαμάκου - Κάθε 20 του μηνός.
Με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη η Παναγιώτα άπλωσε τα φτερά της και εξέλιξε την αγάπη της για την υποκριτική. Το αποτέλεσμα; Πολλές πετυχημένες παραστάσεις και αναγνώριση των κόπων της αλλά και του ταλέντου της.
Αυτό τον μήνα στο InTempoThess φιλοξενούμε μια χαρισματική και πολυτάλαντη ηθοποιό, την Παναγιώτα Αβραμοπούλου.
-Πες μου λίγα λόγια για εσένα. Πώς και γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Δεν θυμάμαι να αποφασίζω να γίνω ηθοποιός, ήταν κάτι που είχα μέσα μου μάλλον. Αργότερα, ως ενήλικη πια, έγινε συνειδητά και επιλογή. Μέσα από την υποκριτική μπορώ και εκφράζω τα πιο φωτεινά μου και τα πιο σκοτεινά μου συναισθήματα, βιώματα, σκέψεις. Είναι λύτρωση από πολλές απόψεις. Είναι το κίνητρο να κάνεις τον κόσμο λίγο καλύτερο. Να τον παρακινήσεις, να τον (συν-) και (μετά-) κινήσεις. Και όχι μόνο τον κόσμο αλλά και τον ίδιο σου τον ευατό. Και φυσικά, για μένα, είναι ένας μαγικός κόσμος που σε συνεπαίρνει. Χρειαζόμαστε λίγη, (ή και πολλή) μαγεία στις μέρες μας.
-Πλέον ζεις και εργάζεσαι στην Αθήνα. Πότε αποφάσισες να αφήσεις τη Θεσσαλονίκη;
Όταν γύρισα από τις σπουδές μου στο Λονδίνο έψαχνα να δημιουργήσω μια ομάδα όπου θα οργανώναμε διάφορες δράσεις γύρω από το θέατρο. Μια ομάδα που θα ανέβαζε συνέχεια παραστάσεις στα θέατρα της Θεσσαλονίκης, από όλο το ρεπερτόριο του Ελληνικού και Παγκόσμιου θεάτρου. Μία ομάδα που θα επέτρεπε στα μέλη της να εκφράσει τις ιδέες του και να τις υλοποιήσει.Ένα σπίτι κατά μία έννοια που νιώθεις την ασφάλεια να είσαι και να δουλεύεις συνεχώς και την ευκαιρία μέσα από αυτό να εξελίσσεσαι.Δεν ευδοκίμησε, για διάφορους λόγους. Ίσως στο μέλλον να το ξαναπροσπαθήσω.Βρήκα αυτό που έψαχνα στην Αθήνα προς το παρόν, στην ομάδα Medea. Αυτός ήταν ο ένας λόγος, ο δέυτερος και εξίσου σημαντικός που ‘άφησα’ την Θεσσαλονίκη ήταν οτι γνώρισα τον άντρα μου.
-Πρόσφατα σε είδαμε να πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Άννα» με μεγάλη επιτυχία. Τι θα κρατούσες από αυτόν τον ρόλο;
Δεν μου αρέσει ο χρόνος ‘κρατούσα‘ γιατί είναι παρελθοντικός και εγώ δεν έχω αποχαιρετήσει την Άννα ακόμα. Από την πρώτη στιγμή που διάβασα το έργο στο Λονδίνο, ήμουν σίγουρη οτι έπρεπε κάποια στιγμή να παίξω στη σκηνή αυτό το ρόλο και να επικοινωνήσω την ιστορία της με τον κόσμο. Η Άννα με έβγαλε από τα ‘ σκηνικά ‘ μου όρια. Δεν ήταν μόνο το γεγονός οτι έπρεπε για δύο ώρες να είμαι πάνω στη σκηνή και να κρατήσω το ενδιαφέρον στο κοινό, αλλά και το οτι έπρεπε να επικοινωνώ την αλήθεια μου κάθε στιγμή. Δουλεύαμε πυρετωδώς με τον Ε. Μαύρο, λεπτομέρεια στη λεπτομέρεια. Τελείωναν οι πρόβες και ήμασταν και οι δύο ράκος. Αρχικά ήταν να ανέβει στις 17 Νοέμβρη 2020 αλλά κλείσαμε για δεύτερο lockdown και έτσι ήρθε στη σκηνή στις 12 Οκτωβρίου. Έναν χρόνο μετά! Ήταν και είναι ο,τι καλύτερο έχω κάνει μέχρι στιγμής ως ηθοποιός. Η Άννα μου θυμίζει συνεχώς οτι το τι θέλουν οι άλλοι από σένα και το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα δεν έχει καμία σχέση με τη δική σου ευτυχία και με το τι μπορείς εσύ να καταφέρεις στη ζωή σου.
-Θεωρείς ότι η «Άννα» είναι μια γροθιά και στις προκαταλήψεις;
Είναι σίγουρα ένα έργο που σε ‘ξεβολεύει’. Ένα έργο που τιμά όλες τις μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους. Πέρα από όλα τα εμπόδια που έρχονται στο δρόμο της, εκείνη μάχεται για το παιδί της. Και για αυτό ακριβώς μας μιλάει η Άννα. Οτι η αγάπη δεν έχει ούτε κοινωνική τάξη, ούτε στερεότυπα, ούτε ηλικία, ούτε φύλο, ούτε χρώμα.
-Γνωρίζουμε πως έχεις γράψει την αστυνομική μαύρη κωμωδία «Παλέρμο» στην οποία ταυτόχρονα πρωταγωνιστούσες. Πώς ένιωσες όταν είδες το έργο σου να παίρνει ζωή;
Ένιωσα και νιώθω πολύ περήφανη που είχα όλη αυτή την ομάδα να πλαισιώνει το Παλέρμο, με την ίδια αγάπη και αφοσίωση που είχα και εγώ. Είναι συναρπαστικό να βλέπεις την ιδέα που έχεις να δένει με άλλες ιδέες και στο τέλος να παίρνει σάρκα και οστά πάνω στη σκηνή. Η σκηνοθεσία του Ε, Μαύρου θεωρώ πως απογείωσε το κείμενο που του είχα πάει αρχικά καθώς και η ερμηνεία των Λ. Τέγου, Ν. Καλαϊτζάκη, Η. Δαμίγου και Γ. Αποστολίδη συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ένα μαγικό αποτέλεσμα.
-Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα;
Ο ίδιος ο άνθρωπος και η ψυχοσύνθεση του. Τα πάθη του. Τα δημιουργήματα του. Τα λάθη του. Οι επιλογές του. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ενδιαφέρον από τον ίδιο τον άνθρωπο για μένα.
-Πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που ανεβαίνεις στη σκηνή;
Έχω μια αίσθηση δύναμης, σιγουριάς και ασφάλειας. Η απλότητα του να είσαι, να υπάρχεις και η σημαντικότητα του να επικοινωνείς την αλήθεια σου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη λύτρωση.
-Δέχεσαι την κριτική;
Φυσικά όμως δεν την αφήνω πάντα να με επηρεάζει. Είτε είναι αρνητική, είτε θετική. Όταν ξέρεις ποιος είσαι και που βρίσκεσαι και τι περιθώρια βελτίωσης έχεις δεν χρειάζεσαι στη πραγματικότητα ούτε εγκώμια, ούτε αρνητικές κριτικές. Προσπαθώ πάντα να φιλτράρω αυτά που ακούω και να κρατάω αυτά που θα με κάνουν καλύτερη και να εξελιχθώ. Όχι εκείνα που θα με φουσκώσουν από περηφάνια ή εκείνα που θα με κάνουν να αμφιβάλλω για το ποια είμαι και να με στεναχωρούν γιατί πολύ απλά δεν έχει κανένα όφελος.
-Τι θα έλεγες σε έναν ηθοποιό που κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα;
Να διαβάζει όσο μπορεί, να βλέπει θέατρο όσο μπορεί, να μην φοβάται να επικοινωνήσει τις ιδέες του, να μην περιμένει απαραίτητα από κάποιον να του δώσει δουλειά αλλά να είναι αυτοδημιούργητος, να παίρνει ερεθίσματα από παντού και κυρίως να αγαπάει και να σέβεται τον εαυτό του.
-Θα ήθελες να εργαστείς στην τηλεόραση αν σου δινόταν η ευκαιρία ή να παίξεις σε μια κινηματογραφική ταινία;
Θέλω να δοκιμάσω οτιδήποτε συνδέεται με την υποκριτική και τη τέχνη του ηθοποιού εφόσον αυτό εννοείται με εκφράζει και συμφωνεί με τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες.
-Ποια θα είναι τα επόμενα σου βήματα; Πού στοχεύεις;
Προς το παρόν θα είμαι στη παράσταση ‘Παθήματα Εταιρών’ όπου έχω συγγράψει μαζί με τον Γ. Σολδάτο και στο ‘Ο γλάρος που έφυγε με το λεωφορείο’ του ιδίου την περίοδο Φλεβάρη – Απρίλη 2022. Θέλω να συνεχίσω να γράφω, να παίζω, να υλοποιώ ιδέες, να δοκιμάζω, να εξελίσσομαι.
-Κι ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας;
Ο δρόμος προς την ευτυχία είναι η δική σου και μόνο αλήθεια. Για να τη βρεις, πρέπει να κλείσεις για λίγο τα αυτιά σου από τις φωνές του έξω κόσμου και να στρέψεις την προσοχή σου μέσα σου. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά αξίζει όσο τίποτα άλλο στο κόσμο.
Ευχαριστούμε!
.
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..