Γράφει ο Ιωάννης Κυφωνίδης για την Κουλτουρόσουπα.
Μια αναπάντεχη έκπληξη με περίμενε στα Καμινίκια, επί της οδού Μαρία Κάλλας. Ακριβώς έξω από το γήπεδο της ομάδας “Μέγας Αλέξανδρος”. Εκεί στους Μύλλους Αλατίνη .
Το καλαίσθητο γκράφιτι με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Κάλλας πιθανότατα ως Κάρμεν, αλλά δεν παίρνω κι όρκο . Είναι ένα διαφορετικό πορτραίτο της θρυλικής ερμηνεύτριας που αποδόθηκε μέσα από μία
πολύ ενδιαφέρουσα τεχνοτροπία. Και κατά την ταπεινή υποκειμενική μου γνώμη είναι ένα μικρό κόσμημα στον τοίχο δίπλα από τα κάγκελα του γηπέδου.
Η Κάρμεν είναι τετράπρακτη όπερα του γάλλου συνθέτη Ζορζ Μπιζέ (1838-1875), ένα από τα δημοφιλέστερα και πολυπαιζόμενα έργα του παγκόσμιου λυρικού θεάτρου. H «Εισαγωγή» και οι άριες «Χαμπανέρα» και το «Τραγούδι του Ταυρομάχου» είναι από τα γνωστότερα μέρη του έργου.
Η όπερα βασίζεται στην ομώνυμη νουβέλα του γάλλου συγγραφέα Προσπέρ Μεριμέ (1803-1870) και το λιμπρέτο έγραψαν ο Ανρί Μεγιάκ και ο Λιντοβίκ Αλεβί. Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στη Σεβίλη του 1800. Ο δεκανέας Χοσέ λιποτακτεί και βγαίνει στην παρανομία από έρωτα για την τσιγγάνα Κάρμεν. Εκείνη, όμως, τον εγκαταλείπει για τον ταυρομάχο Εσκαμίγιο. Ο δον Χοσέ, τρελός από ζήλια τη μαχαιρώνει, την ώρα που ο Εσκαμίγιο επευφημείται από τα πλήθη.
Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 3 Μαρτίου 1875 στην «Οπερά -Κομίκ» του Παρισιού, με την υψίφωνο Σελεστίν Γκαλί – Μαριέ στον επώνυμο ρόλο, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Το ανέβασμα του έργου στη Βιέννη στις 23 Οκτωβρίου 1875 ήταν απαρχή για τη δημοφιλία της «Κάρμεν». Όμως, ο Μπιζε δεν πρόλαβε να χαρεί την επιτυχία του δημιουργήματός του, καθώς είχε φύγει ξαφνικά από τη ζωή στις 3 Ιουνίου, σε ηλικία μόλις 37 ετών, εξαιτίας καρδιακής προσβολής.
Μπορεί η Κάλλας στη σκηνή να μην τραγούδησε ποτέ την «Κάρμεν», αλλά στο στούντιο είχε εκλεκτή παρέα: ο Ζορζ Περτρ διηύθυνε και ο περίφημος Σουηδός τενόρος Νικολάι Γκέντα, που τραγουδούσε τον αθώο Δον Χοσέ, παρασυρόταν στον όλεθρο για χάρη της Κάλλας και χάριζε στη δισκογραφία μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Μην ξεχνάμε πως η πολυπλοκότητα των ηρωίδων ήταν βούτυρο στο ψωμί της Κάλλας και η σεξουαλικά συναρπαστική Κάρμεν την ιντρίγκαρε πολύ. Πάντως η Κάλλας είχε και την εμπειρία και τον ηχοχρωματικό πλούτο για να τραγουδά έξοχα –αν και στο τέλος της καριέρας της– την περίφημη άρια «L’ amour est un oiseau rebelle» («Η αγάπη είναι ατίθασο πουλί»): «Ο έρωτας είναι παιδί του δρόμου, ποτέ δεν γνώρισε κανένα νόμο. Δεν μ’ αγαπάς και σ’ αγαπώ, κι αν σ’ αγαπώ, φυλάξου!».
Φεύγοντας από το χώρο αναρωτήθηκα εάν είναι ένα γκράφιτι αυθόρμητο, ή κατά παραγγελία. Μάλλον το πρώτο είναι. Έψαξα να βρω ποιος το έφτιαξε, αλλά δεν έμαθα.
Κι ενώ μοιάζει τόσο πολύ με την Κάλλας και τόσο πολύ με την Κάρμεν, λέτε να πέφτω έξω???
