«In TempoThess»: Από τη Βένια Αδαμάκου
Αυτό τον μήνα φιλοξενούμε μια ταλαντούχα χορεύτρια με αρκετές διακρίσεις στον χώρο. Ο λόγος για τη Μαρία Πασχαλίδου, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί στο είδος του χιπ χοπ και στη διδασκαλία του.
Πες μου λίγα λόγια για σένα. Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου σε κάποιον που δε σε γνωρίζει;
Ονομάζομαι Μαρία Πασχαλίδου, είμαι 23 χρονών και ασχολούμαι με τη διδασκαλία χορού. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Χαριλάου Θεσσαλονίκης και έχω τελειώσει το τμήμα της κοινωνικής θεολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Πότε αποφάσισες πως θέλεις να ασχοληθείς με τον χορό;
Από 4 χρόνων οι γονείς μου ήξεραν ότι έπρεπε να με γράψουν χορό για να βγάλω όλη την ενέργεια που είχα. Έτσι, ξεκίνησα με μπαλέτο και στη συνέχεια πέρασα από όλα τα είδη (λάτιν, μοντέρνο, παραδοσιακούς) όπου τελικά με κέρδισε η ελευθερία έκφρασης και η κουλτούρα του Hip Hop.
000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000
Πλέον διδάσκεις εσύ η ίδια χορό. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να διδάξεις;
Την αγάπη μου για τη διδασκαλία νομίζω την πηρα από τη μητέρα μου που και αυτή είναι καθηγήτρια θεολογίας σε παιδιά με ειδικές ανάγκες. Έβλεπα τι αντίκτυπο είχε στις ζωές των παιδιών και ήθελα να κάνω το ίδιο. Όποτε με λίγα λόγια συνδύασα τις δυο μου αγάπες, τη διδασκαλία και τον χορό.
Είχες διακριθεί με την ομάδα Groovastomp και είχατε καταφέρει να αποσπάσετε την τρίτη θέση στον διεθνή διαγωνισμό χιπ χοπ. Τι προσόντα θεωρείς πως πρέπει να έχει ένας χορευτής για να καταφέρει να διακριθεί;
Νομίζω όταν ακούμε προσόντα μας έρχεται στο μυαλό η λέξη πτυχίο αλλά δεν ισχύει σε αυτή την περίπτωση. Για να ασχοληθείς με το αγωνιστικό κομμάτι χρειάζεσαι ώρες προσωπικής και ομαδικής προπόνησης με δικές σου φυσικά δαπάνες ενώ παράλληλα μπορεί να σπουδάζεις ή ακόμα και να δουλεύεις χωρίς κάποια κρατική αναγνωρισιμότητα στο τέλος. Για δυο χρόνια από το 2018 με την ομάδα μου τους Groovastomp κάναμε καθημερινές προπονήσεις στις 11:30 το βράδυ,που πολλές φορές κρατούσαν αρκετές ώρες και μετά σηκωνόμασταν την άλλη μερα το πρωί για το πανεπιστήμιο ή τη δουλειά αντίστοιχα. Καταφέραμε έτσι να κερδίσουμε την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό Hip Hop International το 2019 και είχαμε σκοπό να εκπροσωπήσουμε την Ελλάδα στον Παγκόσμιο διαγωνισμό στην Αμερική, αλλά δυστυχώς χτύπησε ο Covid 19.
Έχω ακούσει πολλες φορες να λένε ότι ο χορός δεν είναι άθλημα. Ως χορευτές έχουμε την ίδια φυσική κατάσταση, την ίδια πειθαρχία και τους ίδιους στόχους με ένας ποδοσφαιριστή ή ένα πολίστα (water polo), αλλά δεν έχουμε την ίδια κρατική αναγνωρισιμότητα. Στο σχολείο θυμάμαι ήταν δυο παιδιά που είχαν πάρει το πρωτάθλημα του water polo σε πανελλήνιο επίπεδο και μπόρεσαν να περάσουν σε οποία σχολή ήθελαν χωρίς πανελλήνιες γιατί το κράτος δίνει άνευ σε αυτές τις περιπτώσεις. Στη δίκη μου περίπτωση με τον ίδιο κόπο και την ίδια θέση σε πανελλήνιο επίπεδο το αποτέλεσμα που είχα ήταν…ότι με χάρηκαν οι γιαγιάδες μου. Γιατί να υπάρχει αυτή η διαφορά; Για να συνοψίσω λοιπόν τα προσόντα τα οποία πρέπει να έχεις είναι θέληση και αφοσίωση να βάζεις πάνω από όλα τον στόχο σου. Πάνω από εξόδους, από προσωπικές στιγμές και πολλές φορές από σημαντικές υποχρεώσεις.
Υπάρχει κάποια εμφάνιση που να έχεις ξεχωρίσει;
Δεν είναι δίκη μου εμφανιση αλλά μια πράξη καλής θέλησης που είχε κάνει η χορευτική κοινότητα την περίοδο της μεγάλης πυρκαγιάς στην Αθήνα το 2018. Είχαν μαζευτεί πολλοί χορευτες στην Αριστοτέλους και χόρευαν όλα το απόγευμα στον δρόμο με σκοπό να μαζέψουν χρήματα για τους πληγέντες της Αττικής. Ήταν κάτι μαγικό για μένα.
3
4
Από πού αντλείς έμπνευση για τις χορογραφίες σου;
Νομίζω κάθε χορευτής έχει δικό του σύστημα αλλά λίγο πολύ όλοι αντλούμε έμπνευση για τις χορογραφίες μας από τη μουσική κουλτούρα, τον κινηματογράφο ή ακόμα και από την καθημερινότητα. Έχω κάνει για να καταλάβετε σε χορογραφία μου το peacesign από την ταινία hungergames και το επόμενο λεπτό μπάσιμο με φανταστική μπάλα μπάσκετ. Για αυτό τον λόγο με τράβηξε και το hiphop από όλα τα άλλα χορευτικά είδη. Έχει τη μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης.
Έχεις πάρει πτυχίο hip hop από την academy of dance. Πώς αισθάνεσαι που τελευταία βλέπουμε τα πτυχία που αφορούν τις τέχνες να υποτιμούνται;
Δεν μπορώ να πω ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Η εποχή που οι τέχνες είχαν μεγάλη αξία για τη χώρα μας και ήμασταν η γενέτειρα τους έχει περάσει. Ενας δικηγόρος και μια επαγγελματίας χορεύτρια μπαλέτου (το μόνο πτυχίο χορού με κρατική πιστοποίηση και αναγνωρισιμότητα) δε θεωρούνται ισάξια για καμία ελληνική οικογένεια και ούτε για την κυβέρνηση μας. Έχω δει πολλά σχόλια στο διαδίκτυο από Ελληνίδες μάνες που λένε «το δικό μου το παιδί που σπούδασε γιατρός με πτυχία καλά κάνει και δεν θεωρείται ισάξιο με έναν θεατρίνο.» Πώς να μου κάνει μετά εντύπωση που έγιναν έτσι τα πράγματα, εφόσον το πρόβλημα ήταν πολυ μεγαλύτερο εξ αρχής; Εγώ θα θέσω ένα άλλο ερώτημα. Φαντάσου έναν κόσμο όπου θα γυρνάς από τη δουλειά (αυτή που αναγνωρίζεται από το κράτος) και δε θα υπάρχει «Παρά 5», ούτε «Στην υγεία μας», ούτε θέατρο, ούτε συναυλία του Χαρούλη. Πόσο θα αντέξεις την ανιαρή ζωή σου;
Τι σε τράβηξε στο χιπ χοπ και το ξεχώρισες από τα υπόλοιπα είδη;
Αρχικά η ελευθερία έκφρασης από τα αλλά είδη αλλά περισσότερο η κουλτούρα του HipHop γενικότερα. Το Hip Hop έχει μεγάλη προϊστορία η οποία έχει περάσει από πολλές δυσκολίες για να είναι σήμερα αυτό που ξέρουμε. Ξεκίνησε στην Αμερική τη δεκαετία του 70 περίπου και υπήρξε ίσως η μόνη διέξοδος για ανθρώπους που ζούσαν μέσα στη φτώχια τα ναρκωτικά και τη βία. Το Hip Hop ως χορός άρχισε στους δρόμους από φτωχά παιδιά που φορούσαν τα ρούχα των αδερφών τους και των πατεράδων τους, με ραπ τραγούδια που μιλούσαν για την εξαθλίωση που βίωναν. Έτσι,είναι πολύ σημαντικό όσοι ασχολούνται με αυτή την κουλτούρα και διδάσκουν τον χορό του HipHop να το κάνουν με γνώση και σεβασμό για το είδος.
Δέχεσαι την κριτική;
Επιζητώ την κριτική πολλές φορές περισσότερο απ όσο πρέπει. Υπάρχει πολύ μεγάλος ανταγωνισμός και πίεση ανάμεσα στους καλλιτέχνες ακριβώς γιατί δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες. Έτσι, είμαστε όλοι πολύ σκληροί με τον εαυτό μας καθώς δεν υπάρχουν πολλα περιθώρια και χρόνος για κάτι διαφορετικό. Η κριτική είναι πολλές φορές αυτό που είτε θα σε φτάσει ψηλά είτε θα σου δημιουργήσει προβλήματα. Πρέπει να βρεις τη χρυσή τομή και δυστυχώς πολλές φορές την ξεχναω.
5
5
Γνωρίζουμε πως έχεις ασχοληθεί και με τη χοροθεραπεία. Θα ήθελες να μας εξηγήσεις πώς λειτουργεί;
Πάντα προσπαθούσα να ψυχολογήσω τους ανθρώπους και να βρω τη ρίζα των πράξεων τους, όποτε όταν είδα ότι το ΕΚΠΑ (Πανεπιστήμιο Αθηνών) έκανε σεμινάριο για τη χοροθεραπεία δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Η χοροθεραπεία είναι ας πούμε μια εναλλακτική μέθοδος ψυχολόγιας. Μέσω την κίνησης βγάζεις από μεσα σου τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ως άτομο που δεν τα πάει τόσο καλά με τα λόγια με έχει βοηθήσει παρά πολύ στο να εκφραστώ και να ηρεμήσω λιγάκι από καθημερινά προβλήματα. Όταν ακούμε Χοροθεραπεια πολλοί σκεφτόμαστε κατευθείαν κάτι το χίπικο και λίγο ελεύθερο χωρίς καμία δομή και εξειδίκευση από πίσω. Θα πω απλά ότι η χοροθεραπεια έχει την ίδια αντιμετώπιση με τις τέχνες και τους ψυχολόγους αυτή τη στιγμή στη χώρα . «Είμαστε υπεράνω και δεν τα χρειαζόμαστε».
Πού στοχεύεις; Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Επειδή με περιμένουν πολλές κενές θέσεις εργασίας και μεγάλες προοπτικές καριέρας, αποφάσισα να δώσω κατατακτήριες στην παιδαγωγική σχολή του Απθ, ώστε να διευρύνω λίγο ακόμα τους ορίζοντες μου. Θα ήθελα παρά πολύ να ασχολούμαι αποκλειστικά με τον χορό, ωστόσο έτσι όπως είναι η οικονομική κατάσταση την τελευταία δεκαετία αυτό δεν είναι εφικτό. Επιθυμώ να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη. Ίσως κάποια στιγμή να ανοίξω μια δίκη μου σχολή χορού. Θα δούμε...
Κι ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας;
Ο μεγαλύτερος κριτής είναι πάντα ο εαυτός μας. Αυτόν πρέπει να ξεπεράσουμε και από αυτόν πρέπει να γινόμαστε καλύτεροι.
Ευχαριστούμε!
